Selena's Point of View
As usual, she sat sa upuan sa may dining table, ako naman sa floor, sa harap ng maliit na table na parang pang japanese ang itsura.
I thought lalamunin nanaman kami ng katahimikan habang kumakain, but no. She opened a topic na mapaguusapan namin.
"It's been three days since you left your house. Do you think hahanapin ka ng mga kasama mo?" She asked while cooling her ramen.
"S-siguro... Si tito lang kasama ko sa bahay. My p-parents left me in his c-care..."
"In his care, huh?" There goes her smirk again. Does she know anything?
Nagsalita uli siya seconds after, "Hmm. It has been three days. Dapat nahanap na 'tong bahay na 'to ng mga pulis if pinahanap ka niya. I guess your uncle doesn't even care if nawala ka or what."
Natahimik ako.
Tama kasi siya. Wala naman kasi talagang paki si tito saakin. My parents left me in his care because wala din silang paki saakin. I'm pretty sure mas masaya na si tito ngayon na wala ako kasi wala na siyang palamunin at masosolo niya na yung mga pinapadala ng magulang ko na pera panggastos para saakin.
"But Selena... You have me. I'm not like them. Gusto ko nasa tabi lang kita. Why would you want to go back to your uncle? I'm here Selena. You should stay with me, in this house. Forever." She said while staring deeply in my eyes, "Unlike your uncle, I care if mawala ka. Can't you see that Selena? I'll go crazier if you leave me here. So please... just obey me and don't go..."
I was left speechless sa words ni Ashley.
I'm torn between wanting to leave this hell and wanting to stay by her side.
What in the world should I choose?
Argh. Fuck it! Wala din naman ako choice. I can't tell her na, fuck you and your psychopathic shits! I'm leaving this hell!
"Y-yes, Ashley. I won't go."
Then she smiled at me. Ah... She's really beautiful. Then nagsimula na siyang kumain.
The Next Two Days (Early Evening )
Nothing really happened today and even yesterday
Ashley was typing some stuffs sa laptop niya and ako naman naglinis lang sa bahay.
Sobrang bored ako and kahit malinis na nililinisan ko pa ulit.
My feet and legs are almost healed. Hindi na ganoon ka-sakit but hindi ko sasabihin kay Ashley na medyo okay na ang paa ko.
These past days, pinagiisipan ko talaga yung gagawin kong paglason kay Ash, I even had nightmares about it.
Ilang beses din ako naparanoid at nagkaroon ng delusion na papatayin niya ako and pinapatay niya na ako.
I had chances but I lost them. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko dahil sa sobrang kaba sa gagawin ko.
But now... I've made up my mind. I'll kill Ashley tonight.
Nagluluto ako ng nilagang baka. Alam kong paborito niya to. (I was her former stalker. This is basic for me.) I want to poison her in the most special way possible.
Busy siya sa room niya. So hindi niya makikita na lalagyan ko na ng lason ang pagkain niya.
I keep on grinning like a crazy psycho while watching the poison pour in her food. Finally...
Nang maluto na, nilagay ko na sa hapagkainan ang kaserola na pinaglutuan ko.
Sakto naman na lumabas din si Ashley sa kwarto niya.
"Wow. You cooked my favorite food! Namiss ko tuloy lalo si mommy," then she smiled at me.
Ngumiti din ako sakanya pabalik.
Kumuha ako ng plato at sinandukan iyon ng kanin pagkatapos ay nilagay ko sa harap niya.
She was smiling like a kid and I can't help na makonsensya bigla. No Selena! She deserves it. She's a monster who can kill anyone. You killing her means saving yourself at iba pa niyang magiging biktima.
Naglagay na siya ng sabaw sa kanin niya pagkatapos ay kumuha ng karne.
I can't help but to smile.
Biglang naging slow-mo ang paligid...
Nakafocus lang ako sa kutsara niya na papalapit sa bibig niya.
Malapit na... Kaunti nalang...
Pero bigla siyang tumigil. Na-frustrate ako bigla.
Why the hell did she stop midway?!
"Selena..." Her child-like smile kanina transformed into a dark, malicious and scary one, "You know what I noticed about you lately? You've been smiling a lot more. Like ngayon... You've been grinning like crazy. Bakit kaya?"
"B-because you told me to s-smile more often, d-diba?" Napalunok ako. I couldn't even hear the words na binitawan ko. My heart is beating so loud. Sobrang kinakabahan ako. Feeling ko my cause of death won't be Ashley but heart attack.
"Oh... I see," then she smirked. "Well, since you're being a good slave saakin lately. You've been obeying my orders ng walang reklamo. I'm giving you the honor to eat with me. Go, umupo ka sa seat sa harap ko." And there goes her mysterious smile again.
"N-no, I'm alright. N-nakakaoverwhelm masyado yung offer mo. I-I don't think I can accept it." No, I don't want to die yet.
"You also cooked my favorite food so mas masaya ako today. Don't tell me... You're gonna turn down my offer? Your master's offer? You don't want to disappoint me, do you?" Her terrifying smile shifted into a serious and intimidating one.
Fuck.
Dahan-dahan akong pumunta sa upuan sa may harap niya. Pati paglipat ko ng upuan mula sa swivel chair ay mabagal din. Pagkaupo ko, nagsalita si Ashley.
"You're really stupid, aren't you? Go fucking get your plate and rice you fucking idiot."
"S-sorry!" Lumipat ulit ako sa swivel chair ko at kumuha ng plato, kutsara at tinidor. Nagsandok din ako ng kanin pagkatapos ay bumalik sa hapagkainan.
"Ano pang tinatanga mo dyan? Kumuha ka na ng ulam mo," she said, smirking at me.
Kumuha na ako ng sabaw and I slowly poured it sa kanin ko. Oh, God...
"I want you to eat first. Tutal... Ikaw naman nagluto..." She's grinning while saying this. Her hands are clasped to each other, nakapatong ang siko niya sa table, her chin is on her clasped hands.
Fuck. Fuck. Fuck.
Fuck my fucking life.
Tinitigan ko pa for some seconds ang plato ko. I'm gonna die, aren't I?
You know what? Fuck it!
If I die, then I'd rather die because of myself. This is actually better kasi lason lang. Compare naman pag ginilitan ako ng leeg ni Ashley.
Sinimulan ko ng kumain. Pagkasubo ko at pagkalunok ko, I paused. Waiting for myself to choke to death.
But nothing happened.
Pinanood lang ako ni Ashley then maya-maya, nagsimula na din siyang kumain.
Bakit walang epekto?!
Bahala na.
Kumain nalang din ako ng kumain. Natapos na kaming kumain pero wala parin.
Habang naghuhugas ako ng plato, nahilo ako bigla. Nangasim ang bibig ko, yung tipong para kang nasusuka. Sumakit din ang ulo ko. Mamamatay na ba ako?
Nagsuka pa ako sa lababo bago nagdilim lalo ang paningin ko.
After that... Hindi ko na alam ang nangyari.
Kinabukasan
I woke up and an unfamilliar ceiling ang bumungad saakin.
Ilang segundo pa ang lumipas bago ko narealize kung nasaan ako.
I'm in Ashley's room.
Naaamoy ko pa ang scent niya mula sa unan niya. Ang bango... Sobra.
Nasanay kasi ako na sa basement niya ako pinapatulog. Malamig at matigas ang sahig kaya nanibago ako bigla sa kama niyang malambot.
Bumangon ako, umupo sa kama. Pero biglang sumakit ulo ko at umikot pa ang paligid. Hinilot-hilot ko pa ang sentido ko.
Malabo pa ang mata ko dahil nga bagong gising. Tinitigan ko yung orasan. Teka? Alas-nuwebe na ba ng umaga? (Maliwanag na kasi sa labas ng bintana niya kaya sigurado akong hindi na gabi) Nilapitan ko ang orasan sa bandang lamesa niya to confirm it.
Inabot ko yun pero may nagalaw ako at nahulog siya sa sahig. Di ko alam kung ano yun pero nag create siya ng ingay, dahilan para maya-maya, pumasok na si Ashley sa kwarto at kinamusta ako.
"Hmm. Gising ka na pala? Kamusta pakiramdam mo?" Pagkatapos ay naglakad siya palapit saakin.
"Okay nam— umph!" napatigil ako kasi biglang parang gusto kong maduwal. Kinuha niya agad yung maliit na balde na nasa gilid lang banda sa kwarto, malapit saakin.
Hinarap niya ang balde sa mukha ko pagkatapos ay sumuka na ako dito. Kumuha din siya ng tubig para makapagmumog ako at makainom ng tubig.
Naka tatlong suka din ako. Pagkatapos kong sumuka ay ilang minuto din ang nakalipas at nasuka nanaman ako.
Tinitingnan ko si Ashley. Why is she perfectly fine? Parehas lang naman kaming kumain ah. Pero bakit siya nasa maayos na kalagayan? Samantalang ako... Heto mamatay matay na kasusuka.
Speaking of mamatay-matay... Why am I not dead yet?
"Judging by your face and with the way you look at me. It seems like nagtataka ka bakit okay lang ako. Tapos ikaw ganyan. Pfft." Kumuha siya ng upuan pagkatapos ay umupo sa tabi ko, "You know, Selena. Alam kong may hawak kang rat poison. When I first saw the drawer, and nakita kong wala na yung maliit na botilya doon. I immediately knew na you had it. The thing is, I've been watching your actions these past few days and kagabi ang pinaka suspicious. That's when I concluded na, ah... Nilagyan niya na 'to. Let me give you one trivia, a fact about rat posions. A rat poison has a chemical that can cause vomiting. Just in case someone accidentally drank one. Maliit lang naman na amount yung nainom mo so you're not in a critical condition. Sa case ko naman, I immediately went to the bathroom para isuka yung kinain ko. The reason why I'm perfectly fine right now."
She paused for a second. From her caring smile and soft, mellow voice... It shifted to a dark, and devilish smile. Her tone is scaring me again.
"I can't believe you actually did that Selena..." She put her hands around my neck then she started strangling me.
"P-please s-stop..." I can't breathe.
"I'm trying my hardest to trust you Selena... Then this?! You fucking tried to kill me... This is what you get for trying to do such thing Selena..."
Mas idiniin at mas hinigpitan niya pa ang pagkakasakal saakin.
"A-Ashley... I-I can't breathe... Please.... S-stop..."
Nagdidilim na ang paningin ko. I've been coughing because of her strangling.
Mamamatay na ako today, huh?