Merci
" Française, tingnan mo." Tawag sa akin ni Stephen subalit hindi ko siya pinansin at sa halip ay tumungo na lamang ako.
"Hindi mo man lang ba titingnan ito? Sayang ang ganda mo pa naman dito."
"Çaise," Tawag niya ulit ng may pagkulbit, " bakit hindi ka namamansin? Galit ka ba? Tingnan mo kasi 'to!" Tiningnan ko siya ng masama. Itinapat niya sa akin ang kanyang cellphone.
" What the heck?! Burahin mo yan!" Nanggagalaiti kong sabi at hinampas ang kanyang braso.
He chuckles.
"Bakit naman? Ang ganda mo nga dito eh. Ang saya saya ng mukha mo." Sambit niya nang may paghawak pa sa kanyang tiyan. " A picture of you smiling, so nice."
" Akin na 'yang phone mo. Isa, dalawa,"
"Tatlo," sambit niya at mabilis na kumaripas ng takbo palabas.
Hinabol ko siya hanggang sa makarating kami ng guidance council.
"Stop there!" I cornered him and I clenched my fist. Sinuntok ko ang tiyan niya at kinuha ang kanyang phone. I saw myself smiling in that picture, kinuhanan yung picture na 'to pagkatapos ako ihatid ni Marsan. Even though I don't want to, I decided to delete my picture.
" I wish you just kissed me. But it's okay I have many copies of that pic," He laugh and run away.
"What happened to you, Iyah? It seems like you lost something." Napatalon ako nang nasa harapan ko na bigla si Marsan.
" It's nothing, I'll go get my bag." I excitedly run fast.
Inayos ko ang mga libro na nakapatong sa desk ko at isinilid ito sa aking bag.
"Iyah, sabay na tayong umuwi." Nakangiting sambit sa akin ni Marsan. " Pero bago 'yon may dadaanan lang ako sa mall. Pwede mo ba akong samahan?"
" Oui, oui, I mean no. Yes pala." Nahihiya kong sambit at pakiramdam ko ang init ng mukha ko.
" Merci." Nakangisi niyang sambit.
Sumakay na kami ng tricycle na patungong mall.
" Kamusta pag-aaral mo?" Bigla niya na itanong sa kalagitnaan ng aming katahimikan.
" Ayos naman."
"Basta kung kailangan mo ng tulong sa Calculus, pwedeng pwede mo akong lapitan."
"Thanks," ang tangi kong sagot sapagkat ikinukubli ko ang aking ngiti. Bakit ba ang bait bait niya sa akin? Hindi. Hindi. Kaibigan lang siguro ang turing niya sa akin at mali ang iniisip ko.
" Lalaban ka ba sa darating na tournament?"
"Oo. Ikaw?"
"Oo. Galingan mo ah. Kaya dapat araw-araw na yung training natin."
"Anong oras ba ang training bukas?"
"8am."
"Kinakabahan ako sa laban. I'm sure I can't make it." Malungkot kong saad.
"Ikaw pa ba? Si Iyah na malakas at matapang. Kaya mo yan. I'll cheer for you."
Huminto na ang tricycle sa tapat ng mall. Bumaba na kami pareho ni Marsan. Inabot niya sa driver yung bente at inabot ko naman sa kanya yung sampu.
"Libre ko na." Nakangiting niya sambit habang papasok kami sa mall. I feel the good scent at cold temperature na pinakagustong-gusto kong bagay.
"Lagi mo na lang akong nililibre. Nakakahiya na sayo." Sabi ko while looking at the stalls.
"Oh. You don't need to be shy. Ako ang lalaki dito kaya ako dapat ang manlibre." Lumapit pa siya lalo sakin kaya nagkadikit ng onti ang mga kamay namin.
"Well, thanks na lang. Pero babawi ako sayo sa mga panlilibre mo. Kailan ba birthday mo?" Medyo nahihiya kong tanong sa kanya.
"October 8," nakangisi niyang sagot. "Ikaw pala kailan birthday mo?"
" December 10. Hindi ako natanggap ng regalo at panlilibre." Pangunguna ko na sa kanya.
"Tss. Eh ano lang?"
"Bahala ka."
" I'll take care of it," nakangisi niyang sambit then he tap the tip of my nose. Ramdam kong uminit ang pisngi ko at tila bumilis ang tibok ng puso ko. I awkwardly smiled to him. Hinawakan niya ang kamay ko at hinila niya ako paakyat ng escalator.
" Saan ba tayo pupunta?" Mahina kong tanong sa kanya.
Walang ano-ano'y nandito na kami sa mga food stalls.
"Kasi ililibre kita ng hotdog sandwich at manonood tayo ng sine." Masigla niyang paliwanag sa akin.
"You surprised me. I thought may bibilhin ka lang."
"Oo meron din. Kaso manonood muna tayo."
Pagkatapos niyang bumili ng dalawang hotdog sandwich ay pumila naman kami para bumili ng tickets at popcorn.
Pumwesto kami sa taas na part ng sinehan. Hindi pa naman nagsisimula ang palabas kaya kinain muna namin ang hotdog sandwich.
"Heto. Yung bayad," iniabot ko sa kanya ang pera para sa mga nagastos niya. Hinawakan niya ang kamay ko at nilayo ito.
"No need. Just say the word, 'merci'," He smiled at me. It gives me shiver down my spine and lots of butterfly in my stomach.
"Uh. Eh. Merci." Ang nasambit ko na lamang at binawi ang kamay ko. Ilan sandaling katahimikan ang bumalot sa amin. Iniwas ko ang tingin ko sa kanya at inilibot sa paligid ng sinehan.
"You know what you reminds me of someone." He said out of nowhere.
"Who?"
"My sister."
"Why?" Tugon ko sa kanya. Inakbayan niya ako na ikinabigla ko.
" She's beautiful just like you. She's strong but sometimes has a low self-steem. Di rin friendly katulad mo. At she's very kind. Hindi rin napayag yun na siya yung nililibre." Pagpapaliwanag niya.
" Oh," Iyon lamang ang naisagot ko at wala nang iba. Di ako makakilos para na akong bato. Paano ba naman, ayaw pa rin niyang alisin ang pagkakaakbay niya sa akin.
Ngitian niya lang din ako. At nagsimula na rin ang palabas na romantic comedy tungkol sa mag-ex na dapat bang bigyan ng pagkakataon.
Nagkasabay kaming kumuha ng popcorn. Bumilis ang tibok ng puso ko . Nagkatinginan kami at may parang paru-paro sa aking tiyan.
Agad kong iniwas ang aking paningin at kanya namang tinanggal ang kanyang kamay na nakapatong sa akin.
Nagsalitan kami ng pagkuha ng popcorn at mas tinuon ko ang panonood. Hanggang sa matapos ang movie ay hindi kami nagkikibuan.
" Saan ka nga pala bibili?" Tanong ko upang mabasag ang aming katahimikan.
" Sa NB." Maikling niyang sa sagot habang nakahalukikip ang kanyang kamay sa kanyang bulsa.
Nabibighani pa rin talaga ako sa kanyang pagiging misteryoso at pagkaseryoso.
"Ah." Iyon na lamang ang tangi kong nasabi at napanganga sa kanyang kagwapuhan. Matangos na ilong, mapupulang labi at mapupungay na mata ang tanging gusto kong makabisado. Hangga't masaya ako sa kanya, hindi ako lalayo.
Pumasok kami sa National Bookstore at nagtitingin-tingin siya ng mga libro ni Mitch Albom at ng iba pang sikat na author.
Namangha at napaawang ang aking bibig nang kanyang kinuha ang libro ni John Green, entitled The Fault In Our Stars. Hindi ko pa iyon nababasa ngunit alam ko na agad na maganda iyon base sa mga naririnig kong komento ng mga reader's online. Pero sa isang katulad niyang lalaki na magbabasa ng mga ganito, bibihira lamang iyon at sadyang nakakamangha at nakakapanghina siya ng tuhod.
" Do you like this one, right?"
"Huh? How do you know?" How would he know? Wala naman akong sinasabi sa kanya nun ah?
" I just know." And he winks that almost melt my heart.
" So ano yung bibilhin mo?"
" Just this things for you." He answered and went toward the cashier.
Naramdaman ko ang paninitig niya sa akin habang ako'y nakayuko at ramdam na ramdam ko pa ang pamumula na aking pisngi kasabay ng hindi ko mapigilang ngiti at pasaway na pagbilis ng puso ko na parang may karera ng kabayo.
Nang makalabas na kami sa NB, hindi ko namalayang hinawakan niya ang kamay ko at pinagsiklop niya ang aming mga daliri.
"M-merci," nakakahiyang nauutal ako sa kanya.
" De rien," He said while pinching my hand. As soon as he did that I blush.
" Babe! What are you doing here? I mean what are you two doing here?" Nagulat na lang ako na nasa harap na namin ang makulit na si Stephen.
Tinanggal ko ang pagkakahawak-kamay namin ni Marsan.
" None of your business." Sagot ko sa kanya at naligpasan namin siya ni Marsan ngunit sumusunod pa rin siya sa amin.
" Babe? Mas gwapo ako sa kanya? Pagpapalit mo ako dyan? Babe anong pagkukulang ko huh?" Halos naghehesterikang sambit ni Stephen.
Hindi na lang namin siya pinansin and we just stroll around the mall
"Where do you want to eat?" He snap after a few minutes, nakasunod pa rin si Stephen.
" Babe kain tayo sa Jollibee," suhestiyon iyon ni Stephen na hindi namin kinibo.
" I'm tired, I just want to go home." I said.
Kung wala lang sana si Stephen, nakapagdinner na kami dito,
I immediately erase that thought. What am I thinking?
"Step, goodbye!" Nangingising paalam ni Marsan at tumakbo kami palabas. Kapwa kami hinihingal nang makarating sa paradahan ng tricycle.
"Romero po kuya," Sambit ni Marsan at umupo kami sa likod ng tricycle driver dahil may pasahero na sa loob.
" I have fun with you," ang nailabas ng bibig ko.
He gave me a wide smile. Nagsimula ng tumakbo ang tricycle, sa malayo ay nakita ko ang malungkot na mukha ni Stephen nang pumasok siya ng kanyang mamahaling sasakyan. I feel guilty but erased that feeling immediately because that guy is so annoying. I don't care if he is so handsome to the point that all girls gawk at him. I don't care if he has a lot of money because beside me is a guy I am contented to be with, even if he has nothing.
•••
I walk up, and do my morning rituals and go downstair para magbreakfast. It's Saturday and every saturday we have training at 8:00 in the morning. It's 6:30 am, my mom and dad are still asleep, wala silang work tuwing saturday and sunday. They both work as accountant in MDL firm.
Our house is of modern type. The glass-handled dark marble stairs are in front of the salas, our salas have dark grey couches and beautiful sala table, on top of it is a vase containing natural flowers which is pink roses. It made more beautiful by our long light brown curtain. The whole living room is air-conditioned, same with my room, François' room and my parents room which are in the second floor. Except that the two rooms in the first floor, one for the maids and the other one for the guest.
After I passed in our living room, next is dining area and the kitchen. Our two maids are already awake, they made my favorite breakfast which is egg sandwich.
My phone beep. I checked it and saw two text message.
From: Marsan
Good Morning :)
I replied good morning too and check the other message.
From: 0926*******
Do you know why morning is always good? It is because of you, babe.
I already know who is this, siya lang naman ang natawag sakin ng babe. I ignore his text and finish eating.
Ate Sali gives me a hot chocolate. I smile and utter thank you to her. I drink it immediately and go to our bathroom. I have my own bathroom, but it's just so nice here. After showering I go back to my room and wear my clothes. I pack my dobok, just in case that we will use it. I wear plain black v-neck shirt and white dobok na pang-ibaba, parang pajama but with a rough tela.
As I step out of our house, nagulat ako na naghihintay siya. It is so unusual dati naman lagi siyang maaga sa training at hindi ako pinapansin masyado but now.
" Hey," He greeted.
" What are you doing here?"
" I am waiting for you para sabay na tayo. Nag-arkila na rin ako ng tricycle para hindi ka na maghintay," he explained while I just noded.
Kapwa kami sa loob sumakay. The noise of the tricycle kept us from not talking. Even if I want to start a conversation ay hindi ko magawa. Parang kahapon ang saya at komportable kami ng kaunti sa isa't isa pero napapawi na naman ulit iyon ng katahimikan ngayon. Nang tumigil ang tricycle ay magbabayad na sana ako kay manong nang sabihin ni manong na bayad na daw.
"Pero sige na manong, tanggapin mo na rin." I said but the tricycle driver is so good to refuse it.
" Why did you paid it already, Marsan Adrién de Luna?" I rant at him.
" Because it's my treat, I offered you a ride. Do you think I'll let you spend money for me? Besides I like spending my money for you."
He said that gives me shiver down my spine.
Please vote and comment if you like this chapter. Thank you!
YongRine