I hugged him for a few minutes before I said something. Hindi siya gumagalaw under the blankets.
'I'm sorry. I didn't mean to. I was stupid'
Kung sa ibang tao siguro 'to, magkakamatayan bago ako magsabi ng sorry. Pero this time, out of nowhere, nagsabi ako ng sorry sa harap niya.
Well, niligtas niya ako before sa rooftop ng school building, right? At least I owe him that much. Well, yes. Something inside me was bothered when I saw his face when I mentioned Vanessa. I guess he really is hurt.
Hindi pa rin siya gumagalaw. Nagpatuloy lang ako sa pagsasalita.
‘Yah. I am your girlfriend now. If you keep on getting hurt because of her, you’ll hurt me, too!’ sabi ko. Wala lang yan sakin. Sinabi ko lang to break the ice. Ayoko ng gantong scenario. Sanay ako na ako ang inaamo. Hindi yung ako ang nagmamakaawa na patawarin sa harap ng ibang tao.
*Silence*
*Silence*
‘Maybe you’re right. I should leave. Let’s talk when you’re no longer mad.’
Tumayo na ako at dumerecho papunta sana sa pintuan pero narinig ko siya magsalita.
‘Vanessa. She’s not just someone for me. I was trying to protect her but in the process, I hurt her and it resulted to me hurting myself, as well.’
Tumigil ako sa paglalakad at nakinig sa kanya.
‘I’ve liked her since we were young. I was 7 then and she was 6. We met on a party that her parents were sponsoring and we eventually became close friends. Matagal ako nanligaw sakanya. At first, she didn’t really want to kasi baka masira ang friendship, you know? Would you believe? Lately lang niya ako sinagot nung artista na kami parehas. That was really hard for both of us kasi we can’t display publicly our love. However, sa tagal nang panliligaw ko, sa isang iglap nawala na lang agad.’
Nakatayo lang ako dito inches away from the door kasi baka di pa siya tapos sa sasabihin niya. After about a minute or two, nagsalita na rin ako.
‘Yah. Did you not hear me? I am your girlfriend now so if you don’t let go of her, I will get hurt.’ sabi ko sabay harap sakanya.
What in the world am I saying?
In dramas, normally guys nagsasabi nito ha! Err.. Tsk. Whatever. For some reason, I want him to be happy. Ughhhh... Gusto ko kasi magasaran pa kami for a long time. OO! TAMA. Yun nga.
Nakatingin lang siya sakin then slowly nagsmile.
Ang gwapo niya. :)
‘Yo, plywood. Lets start seriously dating, shall we? Not because of the deal but as a real couple.’
‘YAH! If you keep calling me plywood, I’ll dump you now!’ Sabi ko.
Tumingin lang kami sa isa’t isa ng nakangiti.
Yeah. What will I lose if I date him, right?
I want him to regain his happiness.
I don’t love him, right? I just,
well,
like him.
At least that much is what I'm sure of.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=--=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
*Doot.Doot.*
*Doot.Doot*
*Doot.Doot*
'YAH! Who is this?! Don't you get it?! When I am not answering, I am busy!' sigaw ko.
Ugh. I opened one eye and checked my clock. Gosh. 7 in the morning and someone has been calling me non stop for who knows how long!
'Sorry. I should leave.'
'Yeah, you shou- Wait. Ja-Jas?'
'Uhm, Yup. Sorry for bothering you.'
'No. I thought it was someone else. K-kaya I shouted. I-I'm sorry. Wait, did you say you should l-leave? Why? Where are you?' derederechong sabi ko. Gosh. Why am I stuttering?! Baka isipin niya I am stupid or whatever.
‘Well, I am outside of your house right now. I was going to take you to your school sana. Let me guess, you forgot that your class starts at 8, huh?’
Ha-hatid niya ako? Hihihi.<3
Tumayo ako sa kama ko at humarap sa salamin. Kailangan ko magpaganda!
Pero kasabay nang pagtingin ko sa salamin, napatingin din ako sa orasan. Past 7 na! AGHHHH! Oo nga pala I have an 8am class!
‘GOSH! I forgot! I can’t be late! Matagal ako mawawala for our next scenes for my movie so I can’t be late any further sa subjects ko!’ Nagpanic na ako at nagsimulang pumasok sa banyo para magtoothbrush at maligo.
Narinig ko na tumatawa si Jas. Ugh. Speaking of Jas, pano niya nalaman number ko? And he even knows my class schedule for today! Stalker much? Haha! Feeling.<3
Naligo ako at nagayos ng hindi ko binababa ang call namin ni Jas. Madami kami dapat pagusapan noh. Tulad na lang ng pano niya nakuha number ko. AHIHIHI.<3
Nagbo-blower na ako ng buhok nang may marinig ako.
*DootDoot*
*DootDoot*
‘Jas, hold on. I have another call on the line. I’ll call you back, okay?’
Narinig ko siyang nagsabi na okay lang and for me to take my time. Sinagot ko ang nasa kabilang line.
‘San ka.’
‘And why did you ask? Who are you?’
‘Tss. Are you not looking at your caller ID. Tss.’
‘Nuh-uh.’
‘Then again, plywood ka. So you don’t do normal stuff.’
‘Plywood?! Ugh. Such a great morning ruined by a pervert like you, De Guzman.’
‘San ka.’
‘Bahay.’
‘Pumasok ka na.’
‘Yeah. In a bit. Jas is here to take me there. It shouldn’t take more than 15 minutes.’
‘JAS?! Sino un.’
‘You know, the guy who saved me from the guy sa bar.’
‘Bat siya andiyan.’
‘Well, I don’t know. He sort of just called me. And why do you have a lot of questions?! Get lost. I need to prepare for my first class. Bye.’ Then I dropped the call.
Nagmadali akong lumabas after ko magayos and to my surprise...
si Nathan ang nasa harap ko.
‘Where’s Jas?’
Bigla siyang ngumiti at sinabing:
'He left.'
At bakit parang napakasaya ng nilalang na 'to?!
'What? Why?'
'Do you want to be late?'
'Sabi niya he's here na.’ sabi ko while looking around. Hinahanap ko kasi si Jas e. >.<
Then bigla ko tinignan si Nathan ng head to foot. ‘And why are you here nga pala?!'
‘To take you with me sa school.’ sabi niya with a matching wink and smile pa!
Lord, ilayo niyo ako sa tukso. Like ko man po ang mukha nitong kaharap ko, si Jas po ang kumuha ng puso ko.
‘Tss. I can manage you, know?’ sabi ko sabay irap sakanya.
Lumapit siya sakin ng sobrang lapit. Napaatras ako at di nakapagsalita.
Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat ko at lumapit pa lalo.
Inches.
Inches.
Inches away na lang ang face namin from each other.
Pinikit ko ang mga mata ko at naramdaman ko na kumilos pa siya nang papalapit sakin.
Then he whispered something in my ear.
‘Girlfriend na kita diba? Let me do everything I can to fulfill that duty for you.’
Then inikot niya ako at pagbukas ko ng mata ko, nakaharap na ako sa kotse niya.
Don't bother thinking that he's sweeter.
Yeah. SA BACKSEAT PA DIN AKO PINAUPO! Ughhh. DE GUZMANNNNN!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Pag pasok na pag pasok namin sa gate ng school, lumabas ako agad ng kotse niya at sinalubong kami agad ng mga estudyante sa school namin. Gosh. Di na sila nasanay huh. Direderecho lang ako sa paglalakad ng may narinig akong sumigaw sa likuran ko.
‘Hon!’
Duhh? PDA sa school. Ugh. Super baduy talaga ng mga tao sa school na ‘to!
‘Babes!’
Ilang couples ba andito at sumasalubong samin? Mygosh! Feeling ko mavavirusan ang tenga ko dito.
‘Plywood!’
Get a room!
Hmm.
Hmm.
What?! Plywood?! Isang tao lang ang tumatawag sakin nun. Err. Tumalikod ako para tarayan siya pero pag harap ko, hindi ang mukha niya ang nakaharap sa akin kung di isang bouquet ng flowers. And take note: Bouquet siya ng violet flowers. Honestly, I always get bouquets when I do live guestings on live TV. Pero this time,
I can’t help but smile kasi this is definitely the best bouquet that I have received. Favorite ko pa naman ang violet!
Kinuha ko yung flowers then I smelled them. Ang bango.
‘May nakain ka ba?’ sabi ko kay Nathan habang nakasmile.
‘Why? Masama ba magbigay ng flowers sa girlfriend ko?’ sabi niya sabay wink.
Ahhhhh. Lord, hindi po patas ang laban. Ginagamitan niya po ako ng charms. T_________________T
‘Stop winking.’
‘Why? Naiinlove ka?’
‘Umasa ka.’
‘Kunyari ka pa. Bat ka namumula?’
Shemay. Alam ko naman eh. Namumula ako kasi ramdam ko na ang init ng mukha ko.
‘MAHANGINAN KA SANA AT MAKIRAT KA NG TULUYAN.’ sabi ko sabay walk out.
[Nathan’s wink on the right side. ^_________________^ ----->]
Ugh. Kahit kelan talaga panira ng moment ang lalaking yun!
Kinilig na sana ako e. Naudlot pa.
Dumerederecho ako sa locker ko para kunin ang books ko. At pagbukas ko ng locker ko...
‘WAHHHHHHHHHHHHHH!’
Napasigaw ako kasi nakatingin sakin ang isang teddy bear. Malaki siya. Actually mukhang pinagkasya siya talaga sa locker ko kasi ulo lang niya ang nakikita ko. It seems as if he was like, laid downwards para nakadapa body nya then nakaangat ulo niya to look at the person who’s going to open the locker.
Kung may heart problem lang ako, I would’ve died here at this moment.
Kinuha ko yung teddy bear and at first I thought masisira siya. HAHAHAHA.
Then konting hatak pa and lumabas rin siya. Hindi siya yung life sized pero enough to be hugged. *O*
So cute!
Then, paghatak ko sa bear, napansin ko wala yung mga gamit ko.
Instead...
Umaapaw rin sa chocolates ang locker ko!
Hinuhug ko lang ang bear ko ng mapansin kong merong envelope sa ibabaw ng chocolates.
Kinuha ko ‘to and binuksan.
Plywood!
Yo. Sweet kong boyfriend noh. In love ka na naman sakin lalo.
Talo ka na sa deal uy.
Joke lungs.
So maghanda ka na dahil ako ang pinakasweet na boyfriend kaya siguradong maiinlove ka.
At matatalo ka sa deal talaga.
Nathan. Kung alam mo lang.
HINDI KA SWEET NOH! UMASA KA.
Kung kelan masu-sweetan na sana ako....
Nilipad na ako sa sobrang hangin ng letter mo.
Pero sa kabila ng pagkainis ko, may naramdaman akong lungkot ng mabasa ko ang tungkol sa deal.
Naisip ko na kahit anong gawin ko, namin,
hanggang ganito lang kami at hindi kailan man magiging seryoso
dahil sa deal.
Hindi ko alam kung bakit pero nawala ang ngiti na bigay sakin ng mga surpresa niya.