Kozume Kenma (2) ~ Rywalka. ✔
Przygotowywałaś się do wyjścia do szkoły z dużo większą pewnością siebie. Sama myśl o Kenmie dawała ci przyjemne poczucie ciepła. Wreszcie kogoś poznałaś!
Dotarcie do klasy zajęło ci mniej czasu niż zwykle. Usiadłaś na swoim miejscu — ostatniej ławce pod oknem.
Przed tobą siedziała jakaś dziewczyna z bardzo krótkimi blond włosami. Na jej torbie dostrzegłaś kilka zawieszek o tematyce japońskiej. Może ona coś wie o klubie o którym wspominał Kenma?
Wzięłaś głęboki wdech i trzęsącą się ręką szturchnęłaś ją delikatnie. Odwróciła się w twoją stronę z szerokim uśmiechem. Była bardzo urocza i wydawała się miła.
Jej duże brązowe oczy wpatrywały się w ciebie z zaciekawieniem.
— O co chodzi? — zapytała piskliwym głosem.
— Eee... — zatkało cię.
— Nie musisz się mnie wstydzić! Jestem Kotobuki Seiko! Możesz na mnie mówić Seiko-chan — ekscytowała się.
— <Twoje Imię i Nazwisko>. Miło mi cię poznać Seiko-chan. Zastanawiałam się czy wiesz coś może o klubie anime i mangi? — zapytałaś niepewnie.
— Zainteresowana? Należę do niego razem z Haruką — powiedziała wskazując wysokiego szatyna z kolczykiem w uchu, który siedział na drugim końcu sali. — Wyobraź sobie, że on chce zostać modelem — mruknęła kręcąc głową. — Nie grzeszy inteligencją ale jest bardzo miły. Poczekaj na mnie po lekcjach, zaprowadzę cię — dodała szeptem, ponieważ do klasy wszedł nauczyciel.
— Panie Haruka widzę, że nie ma pan zadania domowego. Mogę wiedzieć co jest tego przyczyną? — Mimo, że siedziałaś w ostatniej ławce mogłaś dostrzec iskierki gniewu w oczach profesora.
— Byłem bardzo zajęty czytaniem naszego tematu lekcji — odpowiedział pewny siebie.
— Więc czytałeś o żydach? I co takiego cię tam zaciekawiło?
— Nazwa procesu ich ratowania!
— Nazwa procesu ich ratowania? O czym ty mówisz?
— O Holokauście.
Po zajęciach wybrałaś się do klubu z samą Seiką. Haruka po jego wpadce na lekcji został wysłany do dyrektora, więc prędko do was nie dołączy.
Weszłyście do dość dużego pokoju, który znajdował się obok biblioteki. Było w nim pełno półek zapełnionych mangami i kilka komputerów.
— Możemy pożyczać stąd co chcemy i kiedy chcemy. No i spędzamy tu miło czas.
Rozejrzałaś się podekscytowana. Czułaś jakbyś odnalazła swoje miejsce na świecie. Za sobą usłyszałyście dodatkowy głos.
— Więc jednak znalazłaś to miejsce — odwróciłaś się by zobaczyć stojącego przed tobą Kenmę. — O wiele ładniej ci z uśmiechem na twarzy.
Zarumieniłaś się słysząc te słowa.
— KENMUŚ! — krzyknęła Seiko zirytowana byciem ignorowaną.
— Witaj Seiko-chan — Przywitał się chłopak wciąż patrząc na ciebie. — Oddaję pożyczone mangi.
Nie mogłaś przestać się w niego wpatrywać. Wasze spojrzenia się spotkały, a twoje serce przyspieszyło. Zarumieniłaś się.
Podszedł do ciebie i położył ci rękę na czole.
— Chyba nie masz gorączki <twoje Imię>?
Poczułaś jego oddech na swojej twarzy.
— Nic jej nie będzie! — krzyknęła Seiko odciągając chłopaka. — Proszę to te mangi, które chciałeś.
— Dziękuję — odpowiedział pakując je do torby.
— K-kenma! — zawołałaś. — Pomyślałam, że zacznę dokarmiać te koty z ulicy. Co sądzisz? — zapytałaś.
Wydawało ci się, że to dobry pomysł. Bardzo polubiłaś te urocze zwierzaki.
— To bardzo szlachetne, ale dlaczego pytasz mnie o zdanie? — zdziwił się.
— Chciałabym byś wybrał się ze mną — zaczęłaś nieśmiało. — Miło by było lepiej cię poznać.
Kozume uśmiechnął się delikatnie.
— Jasne. Dobry pomysł — wyciągnął z kieszeni małą karteczkę. — To mój numer.
— Idę z wami! — Przerwała Seiko. — Kocham koty! — Kenma spojrzał na nią dość zirytowany, choć starał się tego nie okazać.
— Skoro chcesz...Muszę się zbierać. Do zobaczenia Seiko-chan, <twoje Imię>.
Gdy chłopak wyszedł Seiko zwróciła się w twoją stronę.
— Mam nadzieję, że nie jesteś na mnie zła.
— Dlaczego miałabym być?
— Z powodu mojego dołączenia się do was. Obyś nic do niego nie czuła bo...Bardzo lubię Kenmę i zrobię wszystko by z nim być.
W NASTĘPNYM ROZDZIALE:
Prawda wychodzi na jaw
Czyli: Kozume Kenma (3) ~ Tajemnica Seiko.
Do napisania!
TrashInDisguise~