Janina's POV
"Janinaaaaaa!"
Zzzzzz..
"Isa pang sigaw ko, I swear. You will not get you trust fund."
Argh. -_- epal tong mommy ko. Ngayon nalang nga ko makakabawi ng tulog sisirain pa nya. -.-
Pasalamat sya, napakaimportante ng trust fund saakin.
"Sorry mommy, nag-cr lang." -palusot ko kay mommy nang pagbukas ko ng pintuan.
"Today is your dad's birthday." - mommy
"So?" - Ako
Si Mom kase, super love nya si daddy. As in super. She never forgets important events. Like my birthday, dad's birthday and their anniversary. Samatalang tong si Daddy. Super workaholic.
Pero eto naman si Mommy. She doesn't care. Mahal na Mahal nya tong tatay ko. Kahit nung nasa states kami. Wala syang time kay Mommy.
At saakin.
Yes, spoiled brat ako because of Mommy. And that is the thing Dad hates about me. Gusto nya kase maging practical and be responsible.
Since lumago yung sales ng company ni Dad. Doon sya nawalan ng time saamin. At doon, nawalan na rin ako ng pakeelam sakanya.
Hindi dahil galit ako. Kase nasasaktan ako. For Mommy. Mahal na Mahal ko ang Mommy ko at nasasaktan ako pag nakikita ko sya sa kwarto na naiyak. At wala man lang pake si Dad doon.
That's why kinakalimutan ko na ang mga events na tungkol kay Dad at I do my job nalang sa company.
"Gail, she is still your father." - Mommy
"Oo, tatay ko sya. Tayo may oras sakanya. Bakit sya? Kahit isang araw di nya mabigay saatin. Masyado nang nainlove sa trabaho nya." - Ako
"Gail. Iniisip lang nya ang kapakanan ng pamilya natin." - Mommy
"What the hell, Mommy?! Okay sorry for my word. Pero iniisip nya ba talaga tayo or yung sarili nya? Gusto nya laging may laman ang wallet nya. He never cared for his family. He never do. He never will." - Ako
"Janina. Please understand your father." - Mommy
"Nung una Mommy, naiintindihan ko. Pero simula nung nakakalimutan nya na yung Birthday natin, Anniversary nyo. That's the time I started to hate him. I'm sorry Mommy. Pero ayokong ipagpilitan sarili ko sakanya." - Ako
Biglang napayuko si Mommy at niyakap ako.
Naramdaman ko nalang yung luha na tumutulo sa may shoulder ko.
"Anak, maske naman ako nasasaktan, e. Pinipilit ko nalang na intindihin ang tatay mo. I always wanted to be a good wife to your father. But he always push me away. Anak. Kung kaya kong intindihin ang tatay mo. Alam kong kaya mo rin." - Mommy.
"Mommy...tama na." - Ako
"Anak. Can I ask you a favor?" - sabi ni Mommy pagkalas nya sa yakap.
"Anything, Ma." - Ako
"Kahit ganto na nangyayari sa pamilya natin. I want you to respect your dad. He is still your father." - Mommy
"I still respect him. Pero hindi na po katulad ng dati. Mommy, if he loves us. He has time for us. Kahit bumisita sya sa bahay natin sa states. Look, he even bought his own house na malapit sa kompanya nya. Selfish. And pathetic. Gumawa pa sya ng pamilya kung ganto ang mangyayari. Mommy, pasabi nalang sakanya Happy Birthday, I always hated him. Please leave me muna." - sabi ko then sinarado ko yung pinto na mahina.
I feel so sorry for my mother...
Humiga ulit ako sa kama and binuksan ko yung laptop ko.
Nage-mail pala tong kababata ko.
Psh.
Binasa ko yung message ng E-mail nya.
Oh my Gosh.
Ayoko ipakita sainyo kase mahahalata na kung sino yung kababata ko. Hehehehe.
Argh. Hindi ko nalang papansinin to. Siraulo to, e.
Pinatay ko na yung laptop ko then chineck yung phone ko.
Nabasa ko na rin yung text ni Vice saakin.
NAOFFEND ako.
I'm his bestfriend! Syempre may concern ako sakanya.
Hindi nalang lagi si Karylle ang nakakaalam kung ano nangyayari sakanya.
Argh!!!!!! >.