Zawgyi
Lu-"Hello...Ji sambae...."
Hun-"ဟင္!"
Lu-"အေရးတႀကီးေျပာစရာရွိလို႔အခုခ်က္ခ်င္း လာခဲ့မယ္။"
Hun pov<ရုတ္တရက္ႀကီးဘာျဖစ္သြားတာလဲ Ji sambaeတဲ့လား။ႏွစ္ေယာက္သားက ဘယ္လိုအေျခအေနေတြလဲ။လိမ္ေနၾကတာလား။ငါ့ေမြးေန႔မွာေတာင္ဒီလို ပစ္ၿပီးထြက္သြားရက္တယ္ေနာ္။ေရာဂါအေျခအေနေၾကာင့္လို႔ပဲနားလည္လိုက္ပါ့မယ္>
Hunတစ္ေယာက္ကိတ္မုန္႔ေလးလုပ္ရင္းငိုေနမိ ေလသည္။ေမြးေန႔မွာေတာင္တစ္ေယာက္ထဲပဲ ေလ။ဘယ္သူမဆိုကိုယ့္ေမြးေန႔ကိုခ်စ္ရသူနဲ႔ အတူျဖတ္သန္းခ်င္မွာေပါ့။ထိုအခ်ိန္တြင္Baek တစ္ေယာက္လက္ေဆာင္ထုပ္ႏွင့္ေရာက္ခ်လာ ေလသည္။မ်က္ရည္ေတြႏွင့္တံခါးလာဖြင့္ေပး ေသာHunnieကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာင္ျဖစ္သြားမိေလသည္။
Baek-"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
Hunnieလည္းအေၾကာင္းစံုေျပာျပလိုက္ေလသည္။
Baek-"Aww...သူကခံစားခ်က္တစ္ခုခုျဖစ္လို႔ သြားေမးတာျဖစ္မွာေပါ့။အခုမွသင္ယူေနတုန္း ေလ။တျဖည္းျဖည္းေတာ့အဆင္ေျပလာမွာပါ။ တကယ္လို႔Ji Sambaeနဲ႔သာေဖာက္ျပန္မယ္ဆို Luhanကအိမ္ေတာင္ျပန္လာမွာမဟုတ္ဘူး။ ရွင္သူ႔ကိုယံုသင့္တယ္။"
Hun-"ဟုတ္တယ္ေနာ္။"
Baek-"သူကဘာမွမလုပ္တာကိုရွင္ကဘာေတြစိုးရိမ္ေနတာလဲ။"
Hun-"သူကဘာမွမလုပ္မွန္းသိေနတာေတာင္ စိုးရိမ္မိေနတယ္။သံသယေတြရွိေနတုန္းပဲ။ ကိုယ္ကခ်စ္ရတဲ့သူေလ။ဆံုးရႈံးရမွာေၾကာက္ တာေပါ့။"
Baek-"ဟင္!"
အခုမွBaekေတြးမိလိုက္သည္။သူမ တစ္ခ်ိန္လံုး ေတြးထားခဲ့တာကYeolကသူမကိုမယံုေပးခဲ့ဘူး ဆိုတာကိုပါပဲ။
Baek pov<ဒါဆို...Yeolလည္းဒီလိုခံစားခဲ့ရ တာလား?>
Baek-"စိတ္ကိုေလ်ာ့ပါHunnieရယ္။သူ႔ခံစားခ်က္ေတြျပန္ရလာရင္ေျပာင္းလဲလာမွာပါ။"
Hun-"အင္းပါ။ေမၽွာ္လင့္ရတာေပါ့။"
ေဆးခန္းတြင္လည္း-
Ji-"Omo...အဲဒါကရင္ခုန္တာလို႔ေခၚတယ္.. Heehee...ခ်စ္ျခင္းရဲ႕အစေပါ့။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ခ်စ္မိလာလိမ့္မယ္။စိတ္ဝင္စားစရာပဲ။"
Lu-"Arr..."
ေျပာရင္းႏွင့္Luhanမ်က္ႏွာႀကီးနီရဲလာေလသည္။
Ji-"ေဟာ...အဲဒါရွက္တာလို႔ေခၚတယ္။ရွက္ေတာင္ရွက္တတ္လာၿပီပဲ...Hahaha..."
Lu-"Arr...ကၽြန္...ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္။ဒါနဲ႔...မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ေပးမယ္ဆိုဘာေပးရင္ေကာင္းလဲsambae.."
Ji-"Aww...သူ႔ေမြးေန႔လား?လက္ေဆာင္ေတြ ေတာင္ေပးေတာ့မယ္ေပါ့ေလ။"
Lu-"ကၽြန္ေတာ္သြားၿပီဗ်ာ။"
Ji-"သူဘာႀကိဳက္တတ္လဲေတာင္မသိဘူးလား။ မသိရင္လည္းသူနဲ႔လိုက္ဖက္မယ့္အဝတ္အစား ေတြ၊အလွကုန္ေတြဝယ္သြားေပးလိုက္။accessoryဆိုပိုေကာင္းတယ္။"
Lu-"ဟုတ္။"
LuhanကိုHunnieညဥ့္နက္တဲ့အထိထိုင္ေစာင့္ေနခဲ့သည္။၆နာရီ...၇နာရီ....၈နာရီ....၉နာရီ... ၁၀နာရီထိုးေတာ့Hunnieငိုမိသည္။အခုထိညစာလည္းမစားေသးပဲေစာင့္ေနခဲ့တာ။ ခါတိုင္းဆိုဒီအခ်ိန္ျပန္လာသင့္ၿပီေလ။
Hun pov<ရွင္ Ji Soo Unnieဆီမွာပဲေနေတာ့ မွာလား?အဆင္ေျပပါတယ္။ကၽြန္မဒီေလာက္ ဆိုနားလည္ပါၿပီ။ထပ္ၿပီးမေစာင့္ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္မကိုမုန္းေနၿပီလား။ေမြးေန႔မို႔ေစာေစာျပန္ လာမယ္ထင္ထားတာ။ရွင္သက္သက္မဲ့ ျပန္မလာတာမလား။ကၽြန္မဒီေလာက္ဆို သေဘာေပါက္ပါၿပီ။ဘယ္ေတာ့မွျပန္မလာခ်င္ လဲမလာပါနဲ႔ေတာ့>
ငိုေနရင္းHunnieကိုယ့္အခန္းထဲကိုယ့္ဝင္သြား ေတာ့သည္။ငိုရင္းႏွင့္ပင္အိပ္ေပ်ာ္သြားေလ ေတာ့သည္။
အမွန္ေတာ့ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက လက္ေဆာင္ ေတြေရြးေနတာပါ။စိတ္တိုင္းမက်မခ်င္းေရြးေန လို႔၁၁နာရီမွအိမ္ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ျပန္ေရာက္ေတာ့ခါတိုင္းေစာင့္ေမၽွာ္ေနတဲ့သူကို မေတြ႕တာေၾကာင့္Hunnieအခန္းထဲဝင္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေတြနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္ ေနတဲ့သူမ။Luhanစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိေလ သည္။
Lu pov<စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ။မေကာင္းဘူး။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာလား?ကိုအရမ္းၾကာ သြားတယ္ထင္တယ္။ေတာင္းပန္ပါတယ္>
Hunnieအတြက္ဝယ္လာတဲ့လက္ေဆာင္ေလးကိုအိပ္ယာေဘးကစားပြဲေပၚတင္ထားလိုက္ေလသည္။
မနက္ေရာက္ေတာ့Hunnieထထခ်င္းလက္ေဆာင္ထုပ္ေလးေတြ႕လိုက္ေတာ့ဝမ္းသာသြားမိ သည္။ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဂါဝန္ပန္းေရာင္ေလး။
Hun-"လွလိုက္တာ။အရူးပဲ။ရွင္ျပန္မလာတာ အဲဒါေၾကာင့္လား?ဒါမွမဟုတ္..Ji Soo Unnie နဲ႔အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ၿပီးဝတ္ေက်တန္းေက်လာေပး တာလား။အဲလိုဆိုရင္ေတာ့လက္မခံပါရေစနဲ႔။"
Hunnieအခန္းထဲကေျပးထြက္လာေတာ့အလုပ္သြားဖို႔ထြက္လာတဲ့Luhanနဲ႔တိုးေလေတာ့သည္။Hunnieလက္ထဲကလက္ေဆာင္ထုပ္ကိုေတြ႕ ေတာ့ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာႀကီးရဲတက္သြားၿပီး မေတြ႕ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးေျပးပါေတာ့သည္။
Hun-"ခနေလးေနပါအံုး...အာ...ဘာျဖစ္သြားတာလဲ။"
Luhanအက်ႌဝယ္လာတဲ့ဆိုင္ကိုသြားေမးၾကည့္ေတာ့-
ဝန္ထမ္း-"Aww...အဲလူႀကီးမင္းေၾကာင့္ကၽြန္မတို႔ဆိုင္ကိုေတာ္ေတာ္နဲ႔မပိတ္ရတာပါရွင္။ ေတာ္ေတာ့္ကိုေရြးတာပါ။သူဝတ္မယ့္အတိုင္းပဲ ရွင့္။မိန္းကေလးထက္ေတာင္ေစ့စပ္ေသး။ ရွည္တယ္၊တိုတယ္၊အသားမေကာင္းဘူး၊ ဟိုနားကဘာျဖစ္တယ္...မန္ေနဂ်ာကိုသာ ေမးၾကည့္ပါေတာ့ရွင္။၆နာရီေလာက္ကတည္း ကSupermarketတစ္ခုလံုးပတ္ေနတာ။သူ႔သူငယ္ခ်င္းကကၽြန္မတို႔သူေဌးေလ။အဲဒါေၾကာင့္ကၽြန္မတို႔လည္းေတာ္ေတာ္အလုပ္ ရႈပ္သြားရတယ္။ကၽြန္မေတာင္ေတြးမိတယ္။ အဲ့လက္ေဆာင္ကိုရတဲ့မိန္းကေလးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းမွာပဲေပါ့။သူအဲ့မိန္းကေလးကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္ပံုရတယ္ေပါ့။လက္ေဆာင္ပိုင္ရွင္ကညီမလား?"
Hun-"ဟုတ္ကဲ့။"
ဝန္ထမ္း-"ညီမေလးကိုအားက်လိုက္တာ။ညီမေလးတို႔က..."
Hun-"ကၽြန္မကသူ႔ဇနီးပါ။"
ဝန္ထမ္း-"Oh...ဂုဏ္ျပဳပါတယ္ေနာ္။တစ္သက္လံုးခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေပါင္းသင္းႏိုင္ၾကပါေစ။"
Hun-"ေက်းဇူးပါ။"
တစ္ဖက္မွာလည္းခ်ယ္ရီပင္ေတြတန္းစီစိုက္ထားတဲ့လမ္းေလးေပၚBaekေလၽွာက္ေနမိေလ သည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္သူျဖစ္ကတည္းက လက္ထပ္ၿပီးတဲ့အထိဒီလမ္းကေလးေပၚေလၽွာက္ခဲ့ၾကတာ။အမွတ္တရေတြလည္းအမ်ားႀကီးရွိ ခဲ့တယ္ေလ။
Baek pov<Yeolရယ္...ကၽြန္မရွင့္ကိုမေမ့ႏိုင္ ေသးဘူး။ကၽြန္မရွင့္ဘက္ကိုမေတြးလိုက္မိဘူး>
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲတစ္စံုတစ္ေယာက္ကလည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေလၽွာက္လာေလသည္။
Baek-"ဟင္..."
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
Baekဘယ္သူ႔ကိုေတြ႕တာလဲဆိုတာကေတာ့ NEXT epi...
🙄🙄🙄🙄🙄🙄🙄🙄🙄🙄🙄🙄
Unicode
Lu-"Hello...Ji sambae...."
Hun-"ဟင်!"
Lu-"အရေးတကြီးပြောစရာရှိလို့အခုချက်ချင်း လာခဲ့မယ်။"
Hun pov<ရုတ်တရက်ကြီးဘာဖြစ်သွားတာလဲ Ji sambaeတဲ့လား။နှစ်ယောက်သားက ဘယ်လိုအခြေအနေတွေလဲ။လိမ်နေကြတာလား။ငါ့မွေးနေ့မှာတောင်ဒီလို ပစ်ပြီးထွက်သွားရက်တယ်နော်။ရောဂါအခြေအနေကြောင့်လို့ပဲနားလည်လိုက်ပါ့မယ်>
Hunတစ်ယောက်ကိတ်မုန့်လေးလုပ်ရင်းငိုနေမိ လေသည်။မွေးနေ့မှာတောင်တစ်ယောက်ထဲပဲ လေ။ဘယ်သူမဆိုကိုယ့်မွေးနေ့ကိုချစ်ရသူနဲ့ အတူဖြတ်သန်းချင်မှာပေါ့။ထိုအချိန်တွင်Baek တစ်ယောက်လက်ဆောင်ထုပ်နှင့်ရောက်ချလာ လေသည်။မျက်ရည်တွေနှင့်တံခါးလာဖွင့်ပေး သောHunnieကိုတွေ့လိုက်ရတော့ဘာပြောရမှန်းမသိတောင်ဖြစ်သွားမိလေသည်။
Baek-"ဘာဖြစ်လို့လဲ?"
Hunnieလည်းအကြောင်းစုံပြောပြလိုက်လေသည်။
Baek-"Aww...သူကခံစားချက်တစ်ခုခုဖြစ်လို့ သွားမေးတာဖြစ်မှာပေါ့။အခုမှသင်ယူနေတုန်း လေ။တဖြည်းဖြည်းတော့အဆင်ပြေလာမှာပါ။ တကယ်လို့Ji Sambaeနဲ့သာဖောက်ပြန်မယ်ဆို Luhanကအိမ်တောင်ပြန်လာမှာမဟုတ်ဘူး။ ရှင်သူ့ကိုယုံသင့်တယ်။"
Hun-"ဟုတ်တယ်နော်။"
Baek-"သူကဘာမှမလုပ်တာကိုရှင်ကဘာတွေစိုးရိမ်နေတာလဲ။"
Hun-"သူကဘာမှမလုပ်မှန်းသိနေတာတောင် စိုးရိမ်မိနေတယ်။သံသယတွေရှိနေတုန်းပဲ။ ကိုယ်ကချစ်ရတဲ့သူလေ။ဆုံးရှုံးရမှာကြောက် တာပေါ့။"
Baek-"ဟင်!"
အခုမှBaekတွေးမိလိုက်သည်။သူမ တစ်ချိန်လုံး တွေးထားခဲ့တာကYeolကသူမကိုမယုံပေးခဲ့ဘူး ဆိုတာကိုပါပဲ။
Baek pov<ဒါဆို...Yeolလည်းဒီလိုခံစားခဲ့ရ တာလား?>
Baek-"စိတ်ကိုလျော့ပါHunnieရယ်။သူ့ခံစားချက်တွေပြန်ရလာရင်ပြောင်းလဲလာမှာပါ။"
Hun-"အင်းပါ။မျှော်လင့်ရတာပေါ့။"
ဆေးခန်းတွင်လည်း-
Ji-"Omo...အဲဒါကရင်ခုန်တာလို့ခေါ်တယ်.. Heehee...ချစ်ခြင်းရဲ့အစပေါ့။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ချစ်မိလာလိမ့်မယ်။စိတ်ဝင်စားစရာပဲ။"
Lu-"Arr..."
ပြောရင်းနှင့်Luhanမျက်နှာကြီးနီရဲလာလေသည်။
Ji-"ဟော...အဲဒါရှက်တာလို့ခေါ်တယ်။ရှက်တောင်ရှက်တတ်လာပြီပဲ...Hahaha..."
Lu-"Arr...ကျွန်...ကျွန်တော်သွားတော့မယ်။ဒါနဲ့...မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကိုမွေးနေ့ လက်ဆောင်ပေးမယ်ဆိုဘာပေးရင်ကောင်းလဲsambae.."
Ji-"Aww...သူ့မွေးနေ့လား?လက်ဆောင်တွေ တောင်ပေးတော့မယ်ပေါ့လေ။"
Lu-"ကျွန်တော်သွားပြီဗျာ။"
Ji-"သူဘာကြိုက်တတ်လဲတောင်မသိဘူးလား။ မသိရင်လည်းသူနဲ့လိုက်ဖက်မယ့်အဝတ်အစား တွေ၊အလှကုန်တွေဝယ်သွားပေးလိုက်။accessoryဆိုပိုကောင်းတယ်။"
Lu-"ဟုတ်။"
LuhanကိုHunnieညဥ့်နက်တဲ့အထိထိုင်စောင့်နေခဲ့သည်။၆နာရီ...၇နာရီ....၈နာရီ....၉နာရီ... ၁၀နာရီထိုးတော့Hunnieငိုမိသည်။အခုထိညစာလည်းမစားသေးပဲစောင့်နေခဲ့တာ။ ခါတိုင်းဆိုဒီအချိန်ပြန်လာသင့်ပြီလေ။
Hun pov<ရှင် Ji Soo Unnieဆီမှာပဲနေတော့ မှာလား?အဆင်ပြေပါတယ်။ကျွန်မဒီလောက် ဆိုနားလည်ပါပြီ။ထပ်ပြီးမစောင့်တော့ပါဘူး။ ကျွန်မကိုမုန်းနေပြီလား။မွေးနေ့မို့စောစောပြန် လာမယ်ထင်ထားတာ။ရှင်သက်သက်မဲ့ ပြန်မလာတာမလား။ကျွန်မဒီလောက်ဆို သဘောပေါက်ပါပြီ။ဘယ်တော့မှပြန်မလာချင် လဲမလာပါနဲ့တော့>
ငိုနေရင်းHunnieကိုယ့်အခန်းထဲကိုယ့်ဝင်သွား တော့သည်။ငိုရင်းနှင့်ပင်အိပ်ပျော်သွားလေ တော့သည်။
အမှန်တော့ကိုယ်တော်ချောက လက်ဆောင် တွေရွေးနေတာပါ။စိတ်တိုင်းမကျမချင်းရွေးနေ လို့၁၁နာရီမှအိမ်ပြန်ရောက်ပါတယ်။ပြန်ရောက်တော့ခါတိုင်းစောင့်မျှော်နေတဲ့သူကို မတွေ့တာကြောင့်Hunnieအခန်းထဲဝင်ကြည့် လိုက်တော့မျက်ရည်စီးကြောင်းတွေနဲ့အိပ်ပျော် နေတဲ့သူမ။Luhanစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားမိလေ သည်။
Lu pov<စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးပဲ။မကောင်းဘူး။ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာလား?ကိုအရမ်းကြာ သွားတယ်ထင်တယ်။တောင်းပန်ပါတယ်>
Hunnieအတွက်ဝယ်လာတဲ့လက်ဆောင်လေးကိုအိပ်ယာဘေးကစားပွဲပေါ်တင်ထားလိုက်လေသည်။
မနက်ရောက်တော့Hunnieထထချင်းလက်ဆောင်ထုပ်လေးတွေ့လိုက်တော့ဝမ်းသာသွားမိ သည်။ကြည့်လိုက်တော့ဂါဝန်ပန်းရောင်လေး။
Hun-"လှလိုက်တာ။အရူးပဲ။ရှင်ပြန်မလာတာ အဲဒါကြောင့်လား?ဒါမှမဟုတ်..Ji Soo Unnie နဲ့အချိန်ကုန်ခဲ့ပြီးဝတ်ကျေတန်းကျေလာပေး တာလား။အဲလိုဆိုရင်တော့လက်မခံပါရစေနဲ့။"
Hunnieအခန်းထဲကပြေးထွက်လာတော့အလုပ်သွားဖို့ထွက်လာတဲ့Luhanနဲ့တိုးလေတော့သည်။Hunnieလက်ထဲကလက်ဆောင်ထုပ်ကိုတွေ့ တော့ချက်ချင်းမျက်နှာကြီးရဲတက်သွားပြီး မတွေ့ချင်ယောင်ဆောင်ပြီးပြေးပါတော့သည်။
Hun-"ခနလေးနေပါအုံး...အာ...ဘာဖြစ်သွားတာလဲ။"
Luhanအကျႌဝယ်လာတဲ့ဆိုင်ကိုသွားမေးကြည့်တော့-
ဝန်ထမ်း-"Aww...အဲလူကြီးမင်းကြောင့်ကျွန်မတို့ဆိုင်ကိုတော်တော်နဲ့မပိတ်ရတာပါရှင်။ တော်တော့်ကိုရွေးတာပါ။သူဝတ်မယ့်အတိုင်းပဲ ရှင့်။မိန်းကလေးထက်တောင်စေ့စပ်သေး။ ရှည်တယ်၊တိုတယ်၊အသားမကောင်းဘူး၊ ဟိုနားကဘာဖြစ်တယ်...မန်နေဂျာကိုသာ မေးကြည့်ပါတော့ရှင်။၆နာရီလောက်ကတည်း ကSupermarketတစ်ခုလုံးပတ်နေတာ။သူ့သူငယ်ချင်းကကျွန်မတို့သူဌေးလေ။အဲဒါကြောင့်ကျွန်မတို့လည်းတော်တော်အလုပ် ရှုပ်သွားရတယ်။ကျွန်မတောင်တွေးမိတယ်။ အဲ့လက်ဆောင်ကိုရတဲ့မိန်းကလေးတော့ တော်တော်ကံကောင်းမှာပဲပေါ့။သူအဲ့မိန်းကလေးကိုတော်တော်ချစ်ပုံရတယ်ပေါ့။လက်ဆောင်ပိုင်ရှင်ကညီမလား?"
Hun-"ဟုတ်ကဲ့။"
ဝန်ထမ်း-"ညီမလေးကိုအားကျလိုက်တာ။ညီမလေးတို့က..."
Hun-"ကျွန်မကသူ့ဇနီးပါ။"
ဝန်ထမ်း-"Oh...ဂုဏ်ပြုပါတယ်နော်။တစ်သက်လုံးချစ်ချစ်ခင်ခင်ပေါင်းသင်းနိုင်ကြပါစေ။"
Hun-"ကျေးဇူးပါ။"
တစ်ဖက်မှာလည်းချယ်ရီပင်တွေတန်းစီစိုက်ထားတဲ့လမ်းလေးပေါ်Baekလျှောက်နေမိလေ သည်။သူတို့နှစ်ယောက်ချစ်သူဖြစ်ကတည်းက လက်ထပ်ပြီးတဲ့အထိဒီလမ်းကလေးပေါ်လျှောက်ခဲ့ကြတာ။အမှတ်တရတွေလည်းအများကြီးရှိ ခဲ့တယ်လေ။
Baek pov<Yeolရယ်...ကျွန်မရှင့်ကိုမမေ့နိုင် သေးဘူး။ကျွန်မရှင့်ဘက်ကိုမတွေးလိုက်မိဘူး>
အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲတစ်စုံတစ်ယောက်ကလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင်လျှောက်လာလေသည်။
Baek-"ဟင်..."
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
Baekဘယ်သူ့ကိုတွေ့တာလဲဆိုတာကတော့ NEXT epi...