Shume ndjese per vonesen por nuk kam pasur hic frymezim keto dite...
Shpresoj qe kjo turli qe kam katranosur t'iu pelqej... :)
Do mundohem serisht per nje pjese te re,ne mos sotneser me patjeter 😉☺
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
Nje ndjenje dashurie i kishte rrembyer te dy ata!Dashuri pasionante,te ndjeshme,plot emocion.Te dy e pranuan,ose me sakt ajo!Pranoi se e tija do mbetej gjithmone...
"Kam frike!" rrefeu teksa qendronin te shtrire prane njeri-tjetrit.Ai e mbante ne perqafimin e tij,ndersa ajo perfitonte nga ngrohtesia e tij..Qendronin te shtrire pasi ishin dashuruar e dashuruar serisht!Ashtu te mbyllur ne dhomen e saj kishin ndjere deshiren per te puthitur serisht trupat e tyre...
"Pse?Per cfare?" e pyeti teksa butesisht me duart e ashpera ledhatonte kraharorin e saj.
"Per ne te dy!" ktheu koken nga ai qe fjalet t'ia thonte ne sy.T'i tregonte sinqeritetin e saj.Te tregonte se ai e kishte kthyer ne ate femren e zbutur.Femren e friksuar nga gjithe ajo lumturi.Ate qe friken kish nisur ta njihte tani,prane tij,por qe po pran tij ndihej e mbrojtur.Dhe kete mbrojtje nuk donte ta humbiste."Kam frike se dicka do ndodhe,ashtu sic ka ndodhur gjithnje sapo jam ndiere e lumtur.Ne cast venitej!"
"Ti ndihesh e lumtur me mua?" pyeti retorikisht,sepse pergjigjen e dinte.E shihte te reflektuar ne syte e saj.
Ajo vetem e pa me sy e nuk foli.U shtri siper tij,ndersa koken e vendosi prane zemres.Aty ku degjonte gjithcka-n e saj."Dicka do ndodhe!" mendoi e friksuar e trupi iu drodh.Mornicat e krijuar u verejten dhe nga ai.Ndoshta nuk e kuptoi vetem prej kesaj se ajo kishte frike...ajo ia transmetonte atij ne shume menyra.-"Frike po ndjej dhe une tani!" deshiroi t'i tregonte..por e la,sepse asaj do i shtohej edhe me shume.
Qetesia ra pas atij rrefimi.Vetem frymemarrja degjohej.Mendimet nisen me te tyren e nuk i lane hapsire rehatis.Ai e veshtronte te menduar.Perpiqej shume te gjente mundimin e saj...nuk ishte e veshtire te kuptohej se ajo ndjenj e kish pushtuar.Deshironte t'ia largonte po nuk kish si kur te njejten gje po ndjente dhe ai.Ne fjalet e saj 'kam frike' kuptoi se dicka do ndodhte,dicka jo e mire.
"Akoma kam frike!" serisht foli ajo.
"Hiqe mendjen Viktoria!"
"Nuk mundem!Nuk mundem!" kundershtoi me zerin e dridhur.Ishte gati te qante,por nuk do e linte te ndodhte.
"Ndoshta eshte dicka kalimtare.Mos e vrit memdjen kot.Eshte dicka momentale!" u perpoq qe t'ia largonte ate mendim,por jo...
"Jo Liven,jo!E di se dicka do ndodh.Intuita ime asnjehere nuk gabon." kundershtoi serisht.E vertete,intuita e saj ishte shume e sakte.Kete e kish provuar shume here.
Nje lot i pikoi,e ai e ndjeu ne kraharorin e tij te zhveshur.Kuptoi se ishte lot i saj.Sa deshiroi t'ia largonte ate ndjenje.Ndjenje qe po e pushtonte dhe ate.Po arrinte dhe ai ta ngjiste pas vetes,e te torturohej!
Vendosi gishtin drejtues nen mjekren e saj e ngadale ia ngriti.Mundesoi shikimin sy me sy,me ato syte e saj te lagur,te shndritur nga lotet.
Puthi!Puthi ato buze mishtore te sajat e trupi iu drodh te dyve.Vendosi njeren dore te tije pas qafes se saj,e nisi te ngaterronte floket e saj.Doren tjeter e rrethoi ne bel...vetem pak sekonda iu desh per ta pozicionuar poshte tij.Me puthjet e papushimta vazhduan.Me doren e lire ledhatoi trupin e saj.Ndersa ajo,ajo vetem shijonte momentin per te larguar friken e saj.Nuk deshiroi qe te ndalonte,perndryshe do te pushtohej serisht.Nuk deshiroi te largohej,sepse ishte ai arsyeja e frikes se saj.Kish frike se atij dicka do i ndodhte.Nuk deshiroi te ndalonte,sepse iu duk si hera e fundit per ata te dy.
"Mos ndalo!" i peshperiti lehte prane veahit,teksa ai i pushtoi qafen."Mos ndalo!" perseriti serisht.E kesaj rradhe ishte ajo qe ngaterronte floket e tij,megjithese jo shume te gjate.
Ai u ngrit!U largua nga ajo dhe u pozicionua ne fund te krevatit,ulur.I mbeshtetuar ne hekurin e ftohte mbante koken larte dhe nxirrte ne pah qafen e tij.Dicka mendonte,e Viktoria nga mendja do ia largonte..Ajo si nje vampire e etur per prene e saj iu afrua.U ul ne preher dhe pozicionoi kembet rreth belit te tij.Duart e tij preken te pasmet e saj,ndersa te sajat qafen e tij.Fytyrat qendronin paralelisht,ndersa gojat paksa te hapur shkembenin frymen.
"Zot,sa te dua!" peshperiti ai.Syte i buzeqeshen nga ajo fjali jo vetem buza.
"Te dua edhe une,por as Zoti vete nuk e di se sa!" u puthen serisht.Gjoksi i zhveshur u puthit ne kraharorin e tij.Tashme ishin nje!Dyshi ndihej i huaj..
~¥~Gjithmone do kishte dicka penguese.Nje pengese e paparashikueshme.Gjithmone do kishte dicka qe te prishte lumturin.Gjithmone do ndodhte nje distancim...~¥~
U degjuan disa zera pertej asaj dhome.Zera qe sa vinin e afroheshin prane tyre.Te dy u shkeputen nga njeri-tjetri,e nisen te visheshin.
"Zoteri me lini ta njoftoj." u degjua zeri lutes i Denes.
"Dena cfare po ndodh?" pyeti Liveni,pasi ajo kishte hapur deren e dhomes ku gjendeshin.
"Hemm...ka ardhur poicia..dhe..dhe te kerkon ty." tregoi duke belbezuar.Fytyra iu pre sapo degjoi ato fjale.Kaloi poshte peshtymen dhe u nis drejt kuzhines.
"Ju qendroni ketu!'' urdheroi duke pare nga Viktoria.Largohet per ne drejtim te kuzhines.
"Ju jeni Liven Brus?" u degjua zeri i njerit prej policeve te pranishem.
"Po une jam!" u pergjigj Liven.
"Kemi urdher arresti per ju!Dyshoheni per trafikim droge!" u degjuan te largeta ato fjale.Asgje nuk po merrej vesh.
"Por.." u mundua te kundershtonte teksa prangosej.
"Nuk ka por..Jeni i arrestuar!" foli,tashme egersisht,i njejti polic.
Nisen ta shoqeronin per tek makina e policise,ndersa ai mbante koken pas e shihte Viktorian tek e therriste.
"Liven!" u degjua zeri i saj qe per te ish shume i deshiruar.
"Dena njofto Blekun dhe Regin." iu drejtua ai asaj,por syte i mbante te Viktoria.
"Livennn!" foli serisht Viktoria,por ishte shume vone qe ai t'i fliste.Koken e mbante te kthyer nga brenda makines e shihte fytyren e saj qe sa vinte e vogelsohej me shume,largoheshin edhe me shume nga njeri- tjetri.
* * *
Pas dy ditesh
Me hapa te vegjel kaluan dhe dy dite.Per Livenin dita e sotme e gjeti serisht ne krevatin e parehatshem te dhomes se paraburgimit,ndersa Viktorian te mbeshtjellur me njeren nga bluzat e Livenit,ne shtratin e tij.
Sot do behej gjyqi.Sot do vendosej denimi i Livenit.Sot do vendosej se edhe sa larg njeri-tjetrit do qendronin ata.Se si frika e saj doli e vertet,intuita si gjithmon nuk i gaboi.Atij i ndodhi dicka!Te dyve u ndodhi dicka!
"Liven Brus denoheni me nje vit burg si shites droge,ne baze te provave qe na jane dhene!" ishin fjalet e fundit te gjyqtarit ato qe u degjuan ne salle.
Te gjithe u ndodhen aty,edhe ajo.Gjate gjithe kohes shihnin njeri-tjetrin ne sy.Komunikonin pa ze!Ai shihte lotet e saj tek rridhnin si ujevare,ndersa ajo ndjente ate se sa i larget do behej sapo te kalonte pragun e deres se gjykates.
Tashme nje vit imagjinohej i larget.Nje vit i ftohte pa te,pa ngrohtesin e tij.Serisht ajo gjendej e vetme.Serisht dikush largohej nga ajo.Mbeti e vetme,pa mburojen e saj,pa sigurin qe ai i ofronte.Ja pse ajo e refuzonte ate ndjenje.Per kete arsye,largimin,ajo sillej e ftohte me te....
Nuk e di nqs fjalet e policeve dhe gjykatesit jane shkruajtur sic duhet,por nuk jam hasur ndonjehere me probleme te tilla..Ndjes... :D
Edhe njehere shpresoj t'iu ket pelqyer.. :)