Karakoldan çıktıktan sonra eve gitmeye karar verdim. Daha eve girmeden annemin evde olduğunu anlamıştım. Yemek kokusu her yeri sarmıştı. Kapıyı annem açtı. "Tüm gün boyunca neredeydin ? Neredeyse akşam oldu." diye sordu. "Efsun'un yanındaydım inanmıyorsan onu arayabilirsin." dedim. Bana inanmış olmalı ki onu dedikten sonra hiç itiraz etmeden beni yemeğe çağırdı.
Yemek bittikten sonra odama gittim. Telefonu elime aldığımda bir sürü cevapsız arama gördüm. Hepsi Tülin'den gelmişti. Onu aradığımda bana en yakın zamanda buluşmamız gerektiğini söyledi.
.
.
.
Kahvaltımı yaptıktan sonra hemen Tülin'in yanına gittim. Bana "Her şeyden haberim var. Kaan'ın suçlu olduğundan emin misiniz ?" diye sordu. "Eminim!" diye cevap verdim. Tülin'de bu olaya en az bizim kadar şaşırdı. Çünkü Kaan'ın bize gerçek diye anlattığı olaya hepimiz inanmıştık.
Tülin'le biraz daha konuştuktan sonra telefonum çaldı ve hemen açtım. Efsun nefes nefese kalmış bir ses tonuyla "Kaan kayıp! Hiçbir yerde bulunamamış." dedi. "Her yere bakmışlar mı ?" diye sorduğumda kesin bir şekilde "Evet, bakmışlar." dedi.
Bizi Cenk'e ulaştıracak en önemli kişilerden birinin kayıp olması şuan içimi kararttı. Melis'i arayıp yanımıza çağırdım. Çok geçmeden de geldi. Melis geldikten sonra Efsun'a haber verip okulun önüne gidip bizi beklemesini söyledim. Melis, Tülin ve ben okula doğru yola çıktık. Melis o okula ilk defa gideceğinden olaylara biraz yabancı kalmıştı. Efsun okula bizden önce varmış. Gittiğimizde heyecanlı bir şekilde bizi bekliyordu.
Efsun'un yanına gittiğimde "Neden hepimizi buraya topladın ?" diye sordu. "Son çaremiz şimdi girip Cenk'i almak!" diye cevap verdim. Melis arkamdan "Cenk'in burada olduğunu biliyor musunuz ki ?" dedi. Hiç cevap vermeden okula doğru yürümeye başladım. Arkama baktığımda benle sadece Tülin geliyordu. Efsun ve Melis arkadan bizi izliyordu. Okulun içine girdiğimde bir anda ikisinin de bize doğru koştuğunu fark ettim. Muhtemelen yalnız kalmaktan korktular.
Üçüncü kata doğru çıkarken, Melis'in neredeyse geçtiğimiz her odaya baktığını fark ettim. Ona "Neden her odaya bakıyorsun ?" dedim."Siz şimdiye kadar bakmadıysanız bu büyük bir eksiklik zaten." diye söylendi. Korkudan bakamadağımızı söyleyemedim. Ama onunla birlikte odalara baktığımızda aslında tüm odaların sadece normal bir oda olduğunu fark ettik. Üçüncü kata çıkmadan önceki son odaya baktığımızda gözüme odanın camındaki kırmızı bir kutu takıldı.
Kutuyu açtığımda içinde ufak bir kağıt gördüm. Kağıtta bir adres yazıyordu. Adresin altında karışık yazılmış bir not vardı. "Cenk burada!"