UPDATED!
NP: ANDANTE by SUPER JUNIOR ^.^
READ. VOTE. COMMENT. RECOMMEND.
Love,
ChoMoisel ;))
Chapter 10
Jhit’s Point of view
~~Morning.
Ang sakit ng ulo ko >.< Parang dumami yata ang laman dahil sa mga itinuro ni Zeiron kagabi. Argh!
“Ouch. Sorry po. Sorry” – me
“Sorry din---Jhit? I mean, Iris”
O______________O
“K-Kenneth… ahm, pasensya ka na kung hindi ako nakapunta kahapon… busy eh” – me
“Hindi, ayos lang. Sabay na lang tayo kumain ngayon” – Kenneth
“Ahm, sige… si A-Abby?” – me
“Absent”
Nakahinga naman ako ng maluwag, kasi naman baka mamaya may biglang sumabunot sakin diba?
Naglakad na kami papunta sa canteen. Umorder na siya ng pagkain namin, tapos ako naman, naghanap ng pwedeng upuan, pero ang nahagip ng mata ko… si Zeiron… tulog? Ehhh?
“Bakit hindi ka pa naupo?” tanong ni Kenneth, tapos na pala siya umorder.
“A-ahm, hinihintay lang kita” – me
Bakit ganun? Crush ko si Zeiron… at sigurado akong si Kenneth ang mahal ko… pero parang may mali <//3
“Upo ka na” – Kenneth
Umupo na ko, pero malalim pa rin ang iniisip ko. Ayt. Tama, si Kenneth ang mahal ko. Si Kenneth.
“Ayos ka lang Jhit?” – Ken
“H-ha? Oo naman” – ngumiti ako sa kanya.
Ngumiti din siya sakin. Nagumpisa na kaming kumain ng walang imikan.
“Kamusta na kayo ni Zeiron?” – bigla niyang tanong
“B-Bakit mo naman naitanong yan?” – me
“Close na kayo ah” – Ken
“Hindi naman, nagpapaturo lang ako sa kanya” – me
“Nagpapaturo?” – Ken
“Tutor. Malapit na exam natin diba? Kelangan kong pumasa eh” – me
“Pwede ka namang magpaturo sakin” – Ken
Napatingin ako sa kanya. Seryoso siya.
“Ahm, baka magalit si Abby pag… you know, HAHAHAHA!” – me
“Sus. Papaturo ka lang naman” – Ken
“HAHAHAHAHAHA. Takot kaya ako masabunutan” – me
“Sino namang sasabunot sayo?” – Ken
“Girlfriend mo” – me
“Ahh…”
“Kamusta na ba kayo?” – me
“Okay lang”
Parang ayaw niya rin na pag-usapan namin si Abby eh… parang may mali talaga. Ayt. Ayt.
“Jhit…”
Tumingin ako ulit sa kanya
“Sorry…” – Ken
“Ha?”
“I’m sorry”
Tumango lang ako tsaka medyo ngumiti na rin… sorry sa nagawa niya dati? Psh. Naalala ko na naman <///3
“Ahm, Kenneth… ano… labas muna ako, baka may klase na kami” – me
“Ha? Hindi ka pa tapos kumain” – Ken
“Ano, sa susunod nalang ha? Ito bayad ko”
Inabot ko sa kanya yung pera ko, pero hindi niya tinanggap.
“Ano ba Jhit, bakit mo babayaran?” – Ken
“Ehh?”
“I’m hurt. Tss. Sige na, baka malate ka pa dahil sakin”
Lumabas na ko ng canteen, napatingin pa ko sa pwesto nina Zeiron pero wala na siya dun.
At… at… siya ang lalaking sinusundan ko!
“Zeiron!”
Nagpatuloy lang siya sa paglalakad.
“ZEIRON CLOUD!”
Imbes na siya yung tumingin, mga tao pa paligid. Hindi ba ko niya rinig? Tumakbo ako at hinabol siya, tapos sumabay sa lakad niya.
“Ui, Zeiron” – me
Tumingin lang siya sakin.
“Tuturuan mo pa ko mamaya diba? Pwede bang sa library tayo?” – me
Umiwas lang siya ng tingin, at pumasok sa room nila.
Syempre hindi ko na siya masundan sa loob. Hacienda yata yun ng mga matatalino.
Wala na kong nagawa kundi pumunta sa room namin, at nag-abang sa adviser namin.
“Class. Review muna tayo ngayon ha?” – Ma’am
Syempre walang sumagot, lahat ayaw. HAHAHAHA.
“Aba. Wala yatang nagreklamo ha? Sige. Umpisahan na natin” – Ma’am
Nag-umpisa na ang recitation. Kakaiba kasing magpa-review si Ma’am eh. Tanong siya ng tanong, naiintindihan ko naman dahil tinuruan ako ni Zeiron kahapon, pero parang mas madaling intindihin yung tinuturo ni Zeiron. Parang nagdugo na naman ang utak ko. Grabe! Natapos na ang klase at alam ko na ang reaksyon ng mga classmate ko.
“JHIT! NAG-ARAL KA?”
“Galing mo Jhit!”
“Bagong buhay na ba? Iiwan mo na kami?”
Yeah right, nasagot ko kasi lahat ng tanong ni Ma’am.
“Tsamba lang, sige, una na ko” – me
Nagwave ako sa kanila at nagtatakbo papunta sa library. 5PM na rin, 7 nagsasara ang library so may two hours pa kami.
Tama naman diba? 7-5. Onga, 2 hours nga.
Siguro wala pa si Zeiron dito, 5:30 kasi labasan nila eh. Ewan ko kung pano nangyari yun, nagbasa na muna ako ng libro habang hinihintay siya.
~~~
Aww. Nakakangalay. Shemay. Tumingin ako sa paligid, ako na lang pala ang tao sa second floor. Aww.
Time check: 6:45PM
Bakit hindi sya nagpunta? :’( Masyado ko na yata siyang inaabuso, syempre may buhay naman ang tao. Umeepal pa ko :’(
Binalik ko na yung librong ginamit ko at lumabas na ng library. Nakakalungkot naman :’( Kasalanan ko din.
~~~
Naglakad na ko papunta sa gate. Hay, ako na lang yata ang estudyante dito? Efff.
Nang may biglang tumulak sa’kin, dahilan para matumba ako >.< Hindi ko na tuloy napigilan ang pag-iyak. Para akong bata.
“BAKIT BA LAGI NIYO KONG BINUBUNGGO?! TAO DIN NAMAN AKO! MALIIT LANG AKO PERO ALAM KO NAMANG NAKIKITA NIYO KO! DINADAGDAGAN NIYO ANG PROBLEMA KO! LETSE KAYO! ININJAN NA NGA AKO NI ZEIRON EH TAPOS---”
“Iris?”
Napatingin ako sa nakabunggo sakin.
“Z-Zeiron? UWAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!”
Bigla ko siyang niyakap, hindi ko alam kung bakit ko siya niyakap, pero niyakap ko siya. Ehh? ://
“Daig mo pa umiyak si Dean at Than” – he chuckled
“Ikaw kasi eh, sorry nga pala, abala ako sa oras mo”
“Ngayon mo lang napansin?” – Zeiron
TT_____________TT
“Just kidding.” – Zeiron
“Sorry. Sorry. Hayaan mo, pag talaga nakasama ako sa TOP 100 ililibre kita” – me
“Hindi na ko aasa” – Zei
“YABANG NITO!”
Ayun, patuloy pa rin ang away namin kahit naglalakad na kami palabas.
“Sa bahay niyo nalang tayo” – Zei
“Ayaw mo sa inyo?” – me
“Gabi na, sa inyo na lang” – Zeiron
“Ah… sige” – me
“Bakit ba ang liit mo?” – Zeiron
O________O
Ang yabang ng matangkad na to!
“Pasensya na ha?” – me
“Ang payat pa” – Zeiron
“KUNG MAKAPANGLAIT KA NAMAN DYAN OH!”
“Hindi pa alam ang four times two” – Zeiron
“ANG YABANG NITO! PASENSYA NAMAN HA? PASENSYA” – me
“Mahirap pa” – Zeiron
“WALANG HIYA KA TALAGANG LALAKI KA!”
Susuntukin ko sana siya pero nakailag siya.
>____<**
“TALAGA KA! WAG KANG MAG-ALALA! PAG AKO YUMAMAN GAGAWIN KITANG ALIPIN!” – me
“Mag-asawa ka nalang ng mayaman…”
“Oo, alam ko yan.”
“…ng matalino”
“Alam ko din yan, para umunlad naman ang magiging anak namin”
“…ang alam ang four times two”
“Wag mo na ulit ulitin.” – me
“…yung matangkad” – Zeiron
“Oo naman! Awa ko nalang sa magiging anak ko no” – me
Tumingin siya sakin tapos ngumiti ng malapad. Bakeeeeeeeeeeeeeeeeet?
“Bakit ka nangiti?” – me
“Wala. Tangkad ko kasi” – Zei
“Yeah so?” – me
“…matalino” – Zei
“Ikaw na!”
“…mayaman” – Zei
“SASAPAKIN NA KITA, TIGILAN MO KO. IKAW NA LAHAT!”
Nauna na siyang naglakad pero napansin ko pa rin na nakangiti siya. Ehhhh? Bakit na naman?!
NAKAKAYAMOT NA HA!