A/N: Hi guys! Uunahan ko na kayo, bitin ang chapter na to. Always naman pala akong mag UD ng bitin kaya wala ng bago. Hahaha. Don't expect too much masasaktan ka lang. Hehe. Anyways, Sorry for the long wait nag start na kasi ang classes ko and mind you guys hindi madali maging college student, nakakaloka, kaya sana hintay hintay lang kayo. Thank you so much!
PS: Mag comments kayo guys every chapter, para ma-motivate ako mag UD. Bet na bet ko kasi mag basa ng mga comments niyo. Nakakatuwa. 😊😊💙💙💙 Thank you ulit.
PPS: Sa mga na stuck na sa ibang chapters may ud na po ako 😭😭 gaya ng sinabi ko nung una, tanggalin niyo muna sa library then ibalik hintayin mag load then pag wala pa rin i-update niyo yung wattpad app niyo pero pag wala pa din talaga ipaayos niyo na lang kay Carleigh. Haha. Char
AND iniba kona pala ang surname ni AUSTIN/ACE CRAIG ang surname na niya ngayon is CARTER. So AUSTIN/ACE CARTER na siya. Sino din pala ang pwedeng maging portrayer ni bebe Austin ko? i mean bebe Austin ni Queen hehe. Comment kayo at doon ako mamimili! THANK YOU! ENJOY READING!
-
Aki's Pov
"Saan tayo pupunta?" Tanong ni mommy sa lalaking xander ang pangalan at ang isa sa nag ligtas samin. Tauhan siguro sila ni carleigh.
"We'll meet your daughter" Nakangiting sagot nung xander kay mommy. Kaya hindi ko ding mapigilang ngumiti, makikita na din namin sa wakas si carleigh and kapatid ko.
Hindi pa nga pala ako nag papakilala, my name is Aki Zedler ang gwapong kapatid ni Carleigh Cassidy Zedler at unang anak ni Klaus Zedler at Olivia Cassidy Zedler. *wink*
"Aki, I'm nervous" Mahinang sabi ni mommy.
"Why mom? Si carleigh lang naman yon. Your favorite daughter and my favorite sister" Nakangising sabi ko sa kanya kaya nabatukan naman niya ko.
"Mom naman." Naka pout na sabi ko. Pero inirapan naman niya ako.
"I don't know, but I have a feeling na sobrang laki na ng ipinagbago niya. I hope makita ko pa rin ang sweet na ngiti ng kapatid mo. Miss na m-miss ko na ang kapatid mo anak" Naiiyak na sabi ni mom kaya niyakap ko siya ng mahigpit. Me too mom, me too, I miss my little sister so much.
"We're here!" Masiglang sabi ng isang malaking hindi ko kilala.
"Sino ka?" Seryosong tanong ko sa kanya.
.
"I'm shi--- I mean I'm Klein Zedler. Hi Tita Olivia and Pinsan" Masayang sabi niya.
"Ikaw na si Klein??" Gulat na saad ni mommy, kahit ako nagulat ang laki na niya, ang laki na ng ipinagbago niya. Binatang binata na. Haha.
"Ang laki laki mo na Klein anak, ang gwapo gwapo mo na din. Mabuti at naka balik kana. Ang lungkot lungkot ng mommy at daddy mo ng nawala ka. Ang liit liit mo pa non. Kamusta na pala sila?" Excited na sabi ni mommy habang pumapalakpak pa.
Natatawang sumagot naman si Klein. "Okay na okay lang sila tita. At syempre naman po, isa akong Zedler kaya gwapo" Nag mamalaking sabi niya. Kaya napatango ako.
.
.
Tama siya. Lahat ng mga lalakinh Zedler ay gwapo pwera lang sa mga nagfi-feeling Zedler. Hindi sila gwapo, gago sila. Mga gago.
"And how about you young man? Ang you too" Nakangiting tanong ni mommy sa dalawa pang lalaking natira.
"I'm Xander Hilton mademoiselle" Sagot nung xander at hinalikan ang ang kanang kamay ni mommy tanda ng paggalang.
"Chase Archer Anderson Mrs. Zedler" Pormal na pag papakilala naman nung chase daw.
"Ang ga-gwapo niyo naman" Masayang sabi ni mommy, kaya natawa na lang ang tatlo sa narinig.
Napailing na lang ako, dinadivert lang naman ni mommy ang atensyon niya sa tatlong lalaki na to para mawala ang kaba, pag nakita na niya si carleigh, anong oras mula ngayon.
"Nasaan si Carleigh ngayon?" Tanong ko ng makasakay na kami ng elevator.
"She's at her office. 30th floor" Simpleng sagot ni chase, kaya tumango na lang ako.
"Kaano ano kayo ng Baby Carleigh ko?" Tanong ulit ni mommy.
"Friends po" Simpleng sagot ni chase.
"I see, wala sa inyo ang boyfriend ng baby car ko?" Inosenteng tanong ulit ni mommy, napaubo naman si chase at xander samantalang tawa naman ng tawa si shin at napailing iling na lang ako sa mga tanong ni mommy.
Namumula namang sumagot si xander habang nauutal utal pa. "W-wala p-po. K-kaibigan lang po kami ni c-carleigh"
"I see, meron bang boyfriend si baby car ko ngayon?" Tanong ulit ni mommy. Napatawa naman ako ng mahina. Si mommy talaga ang daldal. Haha
"Meron siyang boyfriend tita, yung Ace Carter" Mabilis na sagot ni shin.
Ace Carter? I think I heard that name already, or it's the surname? Yeah, I think yung surname nga.
"Aki" Tawag sakin ni mom.
"Hmm?" Simpleng sagot ko.
"May kilala kang Ace Carter?" Curious na tanong ni mommy.
"Wala mom but I know a certain Carter. The Austin Carter mom" Saad ko sabay paikot ng mata ng mabanggit ko ang pangalan ngbtaong yon. Kamusta na kaya ang gagong yon?
"I don't remember that Austin Carter. Kilala ba natin siya?" Sabi ni mom at mukhang napag-isip pa ng wala sa oras.
"Carleigh's conceited best friend. Ring a bell?" Nakangiting sabi ko sa kanya, at maya maya lang ay napangiti na din siya.
"Oh, that Austin conceited Carter huh? I remember that young man now. Kamusta na kaya ang batang yon ngayon no? Sana mag kasama na sila ni baby carleigh ngayon, para maging mas masaya pa lalo ang kapatid mo" Saad ni mommy pero kitang kita ko pa din ang lungkot sa mga mata niya. Mom.
Umalis kasi noon si Austin at nag punta ng America para doon na mag-aral kaso bigla din silang nawalan ng komunikasyon ng umalis si Austin at doon na nag simulang malungkot si carleigh. Pero buti na lang at dumating sila Ortega sa buhay niya at bumalik na ulit ang sigla ni Carleigh at nakalimutan na niya ang pag-iwan sa kanya ng kauna-unahang kaibigan niya.
"Sana nga mom, at sana nakabawi na din siya kay Carleigh sa ginawang pag-iwan niya sa kapatid ko" Nakangiting saad ko habang napapailing.
"Actually Tita, si Austin Carter po at Ace Carter ay iisa" Biglang sabi ni shin.
"Oh my God!" Gulat na gulat na sabi ni mommy, kahit ako nagulat din.
"Oh my God aki! Silang dalawa ang nagka tuluyan! I'm so happy for my daughter" Tuwang tuwa na sabi ni mommy at parang maiiyak pa siya sa tuwa. Napangiti naman ako, I can't wait to see my beautiful sister.
*ting* Tunog ng elevator hudyat na nandito na kami sa floor ni Carleigh.
"We're here" Seryosong sabi ni xander. Natahimik naman si mom at napalunok naman ako. Damn. The atmosphere here is kinda creepy.
*tok tok tok* Katok ni shin sa pinto.
"Pumasok na kayo. Kanina pa niya kayo hinihintay" Nakangiting sabi ni shin, tumango na lang kami at binuksan ko na ang pinto. Damn this is it.
"Come in" Rinig kong saad ng isang boses sa room ni Carleigh. Is that my sister voice? Why so cold?
"Mom let's go." Tawag ko kay mommy bago kami tuluyang pumasok sa loob.
"Carleigh" Mahinang tawag ko, sobrang dilim dito at malamig din. Where is she? Where's my sister?
"Mom, Kuya Aki" Bumukas ang ilaw t napatingin kami sa nag salita. There you go. My beautiful little sister.
"My baby!" Mom shouted and she runs to carleigh and give her a big hug.
"M-mommy" I heard carleigh's voice while sobbing. "M-my beautiful b-baby Carleigh" Rinig ko ding saad ni mommy, and my girls started to cry while hugging each other.
Hindi ko ring mapigilang mapaluha sa nakikita ko. I'm so happy really really happy.
"K-kuya Aki" Nakangiting tawag sakin ni Carleigh habang umiiyak.
"Come here kuya aki, please, give me a hug" Nakangusong sabi niya kaya hindi na ako nag aksaya ng oras at tumakbo na ako at niyakap siya ng mahigpit.
"I've missed you so much baby girl" I whispered and kiss her forehead.
"I've missed you too my kuya" Humihikbi na sabi niya sakin, kaya mas niyakap ko siya ng mahigpit.
"GROUP HUG!" Sigaw ni mommy kaya nagtawanan kami.
"Group hug" Nakangiting ulit ni Carleigh.
"Ehem! Baka pwede namang pasali dyan" Napatingin naman kami sa nagsalita.
"Who are you?" Tanong ko. "Oh! You didn't recognize me? Come on bro! The most handsome guy on earth! Ring a bell?" Mayabang na saad niya, kaya napatawa ako ng mahina. Kilala ko na kung sino ang taong to.
"Austin Carter" Simpleng saad ko. "The one and only. Give me a hug brother!" Sabi niya at tumakbo para yakapin ako.
"Gays" Narinig kong bulong ni carleigh kaya napa bitaw naman agad ako. Natawa naman si mommy sa ginawa ko at si carleigh naman ay pangiti ngiti lang.
"Mommy!" Tawag niya kay mommy sabay yakap, niyakap naman siya pabalik ni mommy. Tsk. Kelan niya pa naging mommy ang mommy ko? Tss.
"How are you Austin?" Nakangiting tanong ni mommy. "Okay na okay mommy. At sobrang saya din po namin ng Queen carleigh ko" May pag yayabang na sagot niya kay mom.
"OMG! Kayo talaga ng anak ko?" Hindi makapaniwalang tanong ni mom.
"Opo. 5 years na nga po kami eh." Nahihiyang saad niya sabay kamot sa batok niya.
-
Carleigh's Pov
"Opo. 5 years na nga po kami eh" Sagot ng walanghiyang si Austin. Tsk. Kung ano ano na namang kasinungalingan ang lumalabas sa bibig niya. Pero dahil okay ako ngayon pag bibigyan ko muna siya. Pasalamat siya tss.
Dad can you see them? Can you see us? We look so happy, pero mas sasaya kung nandito ka.
Akala ko magiging kumpleto na tayo pero hindi eh, iniwan mo kami. Kung alam ko lang sana......sana nailigtas pa kita sa hayop na pumatay sayo dad. Buhay ang kinuha, buhay din ang magiging kabayaran. Buhay sa buhay .
Mag handa na sila because Queen Devi is back! i will kill them without mercy, no fucking mercy.
"Carleigh are you okay?" Tanong sakin ni mommy. Ngumiti at tumango na lang ako bilang sagot ayokong masira ang magagandandang ngiti ni mommy ngayon.
"Princess, dalagang dalaga kana, sobrang ganda mo pa" Nakangiting sabi ni kuya. "Ikaw naman kuya mas lalong gumwapo" Sagot ko sa kanya. "Pati ako gwapo din, diba Queen ko?" Inirapan ko na lang si ace dahil nakikisali na naman siya.
"Nasan ang dad mo carleigh? Gusto ko siyang makita. Nailigtas mo ba siya ng mas maaga?" Biglang tanong ni mom. Natahimik naman ako. Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanila na matagal ng patay si dad at hindi ko man lang siya nagawang iligtas.
"Klaus honey! We're here already! Stop hiding, makisali kana samin dito." Natatawang sigaw ni mom habang tinatawag si dad habang nakangiti namang hinihintay ni kuya si dad. halata sa kanilang dalawa na excited silang makita si dad.
Tinignan ko si Ace at tinanguan. "Ah, Tita Olivia, Kuya Aki, labas lang muna ako" Naiilang na saad niya.
"Bakit? Saan ka pupunta?" Tanong ni mom.
"Ah, may trabaho pa po kasi akong gagawin, dumaan lang po talaga ako dito para i-welcome kayo" Paliwanag niya.
"Ganon ba? well, then work well! Punta ka ulit dito after your work ha?" Nakangiting sabi ni mommy.
"Sige po alis na po ako"
"Queen ko, Alis na ko ha? Wag mo ko masyadong mamiss." Nakangising sabi niya sakin tsaka lumapit sakin at yumakap. "Call me if you need me" Bulong niya sakin at yumakap na ako sa kanya pabalik.
"Ehem! Tama na yan Austin. May trabaho ka pa diba?" Nakataas kilay na sabi ni kuya. Nahihiyang kumalas sa yakap sakin si ace at tumango at lumakad na paalis. Natawa na lang ako ng mahina at napailing.
"So, where are we?" Nakangiting tanong ni mommy ng makaalis na si ace.
"Where's dad carleigh?" Nakangiting tanong ni kuya. "He's not here" Mahinang sagot ko.
Kumunot naman ang noo nila bago mag salita. "Saan siya nag punta? Hindi niya ba alam na dadating kami ngayon?" Seryosong tanong ni mommy. Nag buntong hininga muna ako bago mag salita.
"He's gone mom and kuya" Seryosong saad ko sabay iwas ng tingin.
"WHAT???" Gulat na gulat na sabi nila.
"THE FUCK ARE YOU SAYING CARLEIGH?" Galit na galit na tanong ni kuya habang si mommy naman ay natulala. Hindi ako sumagot pero nakaiwas pa din ang tingin ko sa kanila, hindi ko sila kayang tignan. Ako ang may kasalanan nito. This is all my fault!
"Tell me you're only joking!This shit is not funny anymore carleigh! Where is dad?! Where the hell is he?! Answer me carleigh! Answer me!" Galita na galit na sabi ni dad. Napapikit na lang ako at napakagat ng labi.
"D-daddy is d-dead" Bulong ko sapat na para marinig nilang dalawa. "WHAT THE FUCK!" Sigaw ni kuya. Napayuko ulit ako at napakagat labi. Hindi ko sila kayang tignan.
"Are you saying the truth carleigh?" Walang emosyong tanong sakin ni mommy. Napalunok naman ako ng wala sa oras, sa lahat ng tao si mommy lang ang kinatatakutan ko. She's like a monster pag nagagalit, nagtataka lang talaga ako kung paano sila nabihag ng gagong yon tsk.
"Carleigh i'm asking you" Wala pa ring emosyong sabi niya sakin.
"I'm saying the truth mom. I'm sorry" Saad ko habang nakatingin sa mga mata niyang walang emosyon. Kuhang kuha ko talaga ang mga mata ni mommy.
"Where did you buried him?" Wala pa ring emosyong tanong niya. "Sa heaven's gate mom. K-kasama ni lola" Agad na sagot ko.
"Bring me to him" Saad niya saby labas ng office ko, natatakot ako para kay mom dahil wala man lang siyang ni isang reaksyon sa mga nalaman niya. Damn.
"Let's go princess" Seryosong sabi ni kuya kaya tumango na lang ako, kailangan ko munang manahimik ngayon, baka biglang sumabog si mommy, patay na.
"Faster!" Sabi ni mommy ng nasa parkig na siya kaya nag madali na kami ni kuya.
Tahimik lang kami habang pa punta kay dad. *sigh* this is so awkward, kinuha naman ni kuya ang isang kamay ko at hinalikan and he gives me a reasuring smile kaya nginitian ko na lang din siya kung ngiti bang matatawag yon.
"We're here" Malungkot na saad ko. Damn! I can't control my emotion right now! Lumabas naman agad si mom at pumunta sa puntod ni dad.
"Kuya" Mahinang tawag ko kay kuya. "Hmm?" Simpleng sagot niya sakin habang mabagal kaming naglalakad papunta sa puntod ni dad.
"I'm sorry kasi hindi ko nailigtas si dad. I c-came too late. I'm r-really really sorry kuya.It's all my fault. I'm sorry" Umiiyak na saad ko.
Huminto naman si kuya at niyakap ako. "Shhh. It's not your fault carleigh. Shh"Bulong sakin ni kuya kaya mas yumakap ako ng mahigpit sa kanya.
"stop crying now princess, kailangan tayo ni mom ngayon okay? Stopcrying na" Pag papakalma sakin ni kuya. Tumango naman ako at tumahan sa pag iyak, tama si kuya mas kailangan kami ni mom ngayon.
"Let's go?" Nakangiting tanong sakin ni kuya. "Let's go" Nakangiti ko ding sagot sa kanya.
Nang makarating kami sa puntod n i dad, nakita namin si mommy na naka tulala habang umiyak ng tahimik at wala pa ring emosyon ang mga mata niya. Napaiwas naman ako ng tingin, ayokong makita si mommy ng nag kakaganyan. Ang hirap hirap makita na umiiyak ang mommy ko, sobrang sakit.
"D-dad" Dinig kong bulong ni kuya kaya bumitaw na ako sa pagkakahawak sa kanya. Dahan dahan namang lumapit si kuya sa puntod ni dad. Napakagat ako sa labi ko, ang sakit makita ng mga taong mahal mo na umiiyak at nahihirapan, ang sakit sakit.
"Siya ba ang gumawa nito sa daddy mo carleigh?" Biglang tanong ni mommy na wala pa ring emosyon ang mga mata.
"Yes, mommy" Agad na sagot ko.
"Then that bastard leave me no choice. I will kill him!" Galit na galit na sabi ni mom.
"Tell me your plans carleigh, I will help you to kill that bastard"Seryosong sadd ni mommy.
"Me too carleigh, i will help" Dagdag ni kuya.
Napangisi naman ako, nakakaramdam na naman ako ng pag nanasang pumatay. Damn!. "I will mom, tayo ang papatay sa gagong yon. Buhay ang kinuha niya at buhay din ang kukunin natin sa kanya"
We will kill him!
TBC.....