Cesia's POV
"Ria!!" nakita ko si Ria na walang malay sa gitna ng kalsada.
Gods. Natagalan kasi kami.
Sa harap niya ay dalawang lalaki. Nasa gitna namin ang batang babae na seryosong nakatitig sa kambal niyang nakahostage sa bisig ng isang lalaki.
"Huwag kang gumalaw kung gusto mo pang mabuhay ang kapatid mo." sambit nung lalaking may hawak sa umiiyak na bata.
Teka...
Siya yung batang babae na nakausap ko ng saglit sa zoo kanina.
"Caisy..." narinig kong bulong niya habang humahagulgol sa pag iyak.
Nilingon ako ng kapatid niyang nakakunot ang noo. Tinignan niya lang ako saglit saka binalik ang atensyon sa kambal niya.
Nakita ko ang bahagi ng balat nilang kulay silver. Kumikinang ito dahil sa liwanag ng buwan.
"Bitawan mo siya." utos ko.
Humalakhak ng malakas ang lalaki bilang sagot.
Psh. Mahirap nga palang kontrolin ang mga baliw.
"Sasama ako sayo kung bibitawan mo siya." narinig kong sabi ni Caisy.
Kahit anong tapik ko kay Ria di pa rin siya gumigising.
Shoot Ria. Anong gagawin ko sa'yo.
Nakita ko ang malaking hiwa sa kanang bahagi ng tiyan niya.
Pinulot ko ang matalim na bagay at napagtantong isa ito sa kaliskis ng ahas na nasa dulo ng buntot nila. Alam ko kung ano ito dahil magkasama kami ni Ariethrusa noon.
Napabitaw ako dahil sa hapdi ilang segundo pagkatapos ko itong hawakan.
Aish. Nakalimutan ko.
Poisonous ang balat nila.
Tinignan ko ang lalaki at ang kakaibang dagger niya. Maaaring gawa ito sa balat nila saka ito nilagyan ng handle.
Napapikit ako dahil sa repleksyon ng liwanag na nagmumula sa balat ni Caisy.
Nagtaka ako kung saan nanggaling ang liwanag. Saka ko nakitang galing pala ito sa palad ni Art na tumatakbo papunta sa'min.
"Tumakbo agad ako dito kasi alam kong may nasugatan na Alpha. Hindi pa sila tapos sa zoo." ani Art. Nagulat siya nang makita ang malalim na sugat ni Ria.
Mabagal daw ang pagkalat ng lason sa buong katawan ni Ria dahil hindi ito tinatanggap ng dugong demigod niya.
Kinokontra ng sistema niya ang lason.
Pero dahil may lalim ang sugat, critical ang kalagayan niya ngayon.
Bumalik ang dugo sa mukha ni Ria kasabay ang pag ngiwi niya sa sakit. "Ah-oww!" reklamo niya habang nakapikit.
"Di ko kayang kunin yung lason Ria eh.. Eto muna yung magagawa ko.." sinenyasan ako ni Art na samahan si Caisy. Tumango ako at tumabi sa bata.
Tila walang emosyon ang pinapakita niya.
Pero sa likod ng walang buhay na mga titig niya ang mabilis na tibok ng puso niya.
Tinignan ko ang kapatid niya.
Vulnerable spot nila ang isa't-isa. Gagawin nila ang lahat wag lang mapahamak yung isa.
Tumayo ako. Bumagsak ang aking mga mata kay Caisy na hinihila ang jeans ko.
Umiiling siya.
Pero isang ngiti lang ang sinagot ko.
"May asawa kang naghihintay sa'yo." sabi ko na siyang ikinagulat ng lalaki.
Alam ko dahil vulnerable spot niya ang ginagawa niyang pang-aabuso sa asawa niya.
Pero sinundan niya agad ito ng tawa. "Ano ngayon?"
Ewan ko kung masasaktan ba ako sa kanya. May nakikita kasi akong mga sugat na hindi pa naghihilom sa kanyang katawan.
Posibleng inabuso rin siya dati.
Kumapit ako sa sugat na pinakamasakit para sa kanya.
"Kung ayaw mong maramdaman ulit ang sakit na dinanas mo, pakawalan mo yung bata." utos ko.
Ano nga ba ang pinakamasakit na sugat niya?
Tch.
Guilt.
Pagkat marami na siyang napatay na mga inosente. Kahit alam niyang mali.
Nababaliw na nga siya ngayon dahil unti-unti na siyang kinakain ng karimlan.
Magdudusa siya.
Kinuyom ko ang aking kamao. Hindi ko alam kung anong nangyari pero bigla nalang siyang sumigaw.
Unti-unting lumabas ang mga hiwa at gasgas sa kanyang katawan.
Agad tumakas ang bata nang makita niya ang pagkakataon saka tumakbo sa likuran ko.
Tinignan ko ang katabi niyang lalaki na bakas sa mukha ang tinding takot.
Bumagsak siya sa kalsada. Nakaluhod, nagmamakaawa na itigil yung sakit na dinaramdam niya.
Bakit?
Naramdaman ba nila ang sakit na ginawa nila sa iba?
Kaya mas maganda kung pagsabaying buksan ulit ang mga sugat nilang natamo mula sa umpisa.
"May a-asawa ho ako.." narinig kong bulong ng isa.
Kumunot ang noo ko.
"Sabi mo nga diba?" nilapitan ko siya. "Ano ngayon?"
Mas binilisan ko ang pagbukas ng mga sugat nila.
Mas dinamihan ko pa nga ito.
"Mas matindi pa ang dinaranas ng iba dahil sa inyo." Bakas ang galit at inis sa boses ko.
Tama lang naman.
Nagagalit ako sa kanila dahil may kaya pa silang tumawa habang nagtatangkang patayin ang isang bata.
Hindi sila marunong rumespeto sa buhay ng iba.. imortal man o mortal.
Napako ang mga mata ko sa kutsilyo na hawak ng isa sa kanila.
Sumingkit ang aking mga mata.
"Kill him." utos ko.
Sinunod niya ang sinabi ko at ilang beses niyang sinaksak ang kanyang katabi.
Hindi ko kayang mahawakan ang kutsilyo kaya ginamit ko ang weapon ko para nakawin ito mula sa duguang kamay ng lalaki.
Ilang segundo ang lumipas at natagpuan ko nalang ang sarili ko na nakadikit sa kahoy, nagpupumiglas.
"Cesia! Anong ginagawa mo?!" boses ni Chase ang narinig ko.
"Bitawan mo'ko." napilitan siyang bitawan ako.
Kulang pa nga yung ginawa ko.
Kahit hindi ako nakatayo sa harap ng duguang lalaki, nakalutang na ang kutsilyo sa harap niya.
Ang bigat bigat ng nararamdaman ko.
Pero mas mabigat ang mga kasalanan nila.
Sinubukan akong hadlangan ni Kara pero nawala kaagad siya sa harap ko.
Bigla akong napatapon. Bumalik na naman ako sa dating pwesto ko pero hindi na si Chase ang nakahawak sa balikat ko
"Stop this."
Sinamaan ko ng tingin ang anak ni Zeus. Sa tabi niya ay si Cal.
Tinaas ko ang aking kamay sa direksyon ng nag-aagaw buhay na lalaki para matapos ko na siya.
Tatapusin ko siya.
Mahigpit na hinawakan ni Cal ang kamay ko at ibinaba ito. Unti-unting namamanhid ang aking katawan dahil sa weapon ni Cal kaya't napasigaw ako.
Nasa harap ko si Trev at naririnig ko ang paulit-ulit niyang pagtawag sa'kin.
Ngunit nanlaki ang mga mata ko nang makita ang bagay na papalapit sa kanyang likuran.
"Trev..." binanggit ko ang kanyang pangalan dahilan na mapatigil siya.
"D-down.. now!" agad niyang sinunod ang utos ko. Yumuko siya saka naiwasan ang dagger na mabilis na lumilipad tungo sa'min.
Napasinghap ako pagkatapos.
Napagtanto kong mali ang ginawa ko. Muntik na silang mapahamak dahil sa'kin...
Binitawan kaagad ako ni Cal.
"Cesia!" narinig ko ang sigaw ni Art.
Bumaba ang mga mata ko sa dagger na tumama sa aking dibdib.
Dahan-dahan ko itong tinanggal.
Wala akong naramdaman na sakit dahil lahat ng atensyon ko nakatuon sa biglaang pagpatak ng ulan.
Wala akong alam sa nangyari... pero...
Ngayon palang ako nakaramdam ng ganito.
Hindi ko akalaing magagawa ko ang nagawa ko sa kanila.
Paano nalang kung...
Napatingin ako sa kanya na nakatingin rin sa'kin.
Nakatakas ang isang luha sa mata ko.
Gusto kong magsorry sa kanila...
"Cesia-wag ka munang pumikit.. please.." tila binuhusan ng acid ang sugat ko nang itinapat ni Art kanyang kamay dito. "k-kailangan natin siyang maibalik sa Academy..."
"Can she sustain a whole night?" tanong ni Trev.
"H-hindi ko alam..." nakayuko si Art.
Gumapang ang dalawang ahas sa braso ko. Nakaramdam ako ng init mula sa katawan nila.
Magsasalita na sana ako pero dugo ang lumabas sa bibig ko. Konting galaw nalang at bibigay na talaga ang katawan ko.
"The snakes say she will last a night." boses ni Kara ang narinig ko.
"That's just all I need." Agad akong inangat ni Trev.
Next thing I knew, nasa himpapawid na kami. Napangiti ako kasi may naalala ako.
Nakakagaan sa pakiramdam...
Gusto ko tuloy matulog...
"Don't even try to fall asleep." bulong niya.
Naramdaman ko ang pag agos ng dugo mula sa bibig ko.
Nakakapagod ang huminga.
Hinigpitan ng dalawang ahas ang kapit nila sa'kin.
Bumagal ulit ang heartbeats ko kaya pumikit na ako.
Pero gising ako...
Dahil sino nga bang makakatulog sa ingay ng puso niya?
"Just who are you... Cesia." bulong niya sa kanyang sarili.
Hindi ko rin alam...
kung anong nangyayari sa'kin.