Vens’ POV
Nanghihina ako. Hindi ko maintindihan yung nararamdaman ko. Pakiramdam ko, parang mas malala yung nararamdaman kong panghihina ngayon compare 3 years before. Umalis na ako sa classroom at dumiretso sa clinic. Naglalakad lang ako ng medyo makaradam ako ng pagkahilo. Wala pa namang mga tao dito sa corridor. Sumandal muna ako sa pader. Sobrang sakit ng ulo ko. Bumabalik lahat ng masasamang alaala. Nanlalambot ako at parang anumang oras, babagsak ako.
“Ahhh…” sinasabunutan ko na ang sarili ko dahil sa sobrang sakit. Naglakad ulit ako. Kailangan kong makarating sa clinic. Naglalakad ako ng bigla akong nawalan ng balance. Akala ko babagsak na ako. Akala ko, wala ng tutulong sa akin. Naghihintay lang ako na lumapat ang katawan ko sa matigas na semento pero…wala. Umiiyak na ako. Idinilat ko na yung mata ko. At laking gulat ko sa nakita ko.
“Xa-Xander?!”
“Ayos ka lang ba?”-nag-aalala niyang tanong sa akin.
“Yung gamot ko.”Umayos na ako ng tayo. Sumandal muna ako ulit sa pader.
“Ano bang nangyayari sayo?”
Nanginginig na ako habang patuloy na umiiyak.
“Si Craise… At yung gamot ko. Naiwan ko sa room… Kailangan kong mainom yung gamot ko.”
“Venisse?! Ayos ka lang ba? Dadalhin na kita sa clinic.”
Bigla-bigla niya akong binuhat at patakbong pumunta sa clinic. Parang wala ako sa sarili kong katauhan. Lumalabo lahat ng nakikita ko. Unti-unting bumabalik lahat… Hanggang sa… everything gets dark…
Draches’ POV
Maaga kaming pumasok ngayon.
“Pare, alam mo na ba ang gagawin?”-Kats
“Oo… Paulit-ulit mo nalang tinatanong yan.”-Naiirita kong sagot sa kanya.
“Sorry naman… pinapaalala ko lang sayo. Baka kasi makalimutan mo.”-Kats
Dumiretso nalang kami sa classroom. Maaga yata kami ngayon kasi wala pa yung dalawang BOSS namin. First time kong matalo sa isang pustahan. At first time kong maging SLAVE sa dalawang babae. Nasanay akong laging ako yung Nag-uutos, pero mukhang ako ang uutusan ngayon.
Nandiyan na yung teacher namin pero wala pa yung dalawang boss namin.
“Ang tagal naman nila.”-bulong ko sa sarili ko.
10 minutes later….
Dumating na si Venisse, pero hindi niya yata kasama si Craise. Magsasalita na sana si Ma’am ng unahan siya ni Venisse. Akala ko nga babarahin niya eh, pero hindi.
“I’m sorry ma’am I’m late, nahuli lang po ng gising.”-Venisse. Atsaka na siya dumiretso sa upuan niya.
Ang tamlay ata nito ngayon. Parang hindi ako sanay. Umupo na siya atsaka yumuko sa upuan niya. Ni hindi man lang ako tiningnan. Nakita ko naman si Kats at Lester, sinesenyasan ako. Sinamaan ko lang sila ng tingin. Maya-maya konti dumating din si Craise.
“Ms. Montes, bakit late ka rin?”-Ms. Dela Cruz.
“Ah… eh kasi ma’am…”- Craise
Biglang nag-angat ng paningin si Venisse. At dinipensahan si Craise.
“She’s with me Ms. NagCR lang po siya kaya nahuli siya.”-Vens
“Oh… Sige na, you may seat.” -Ms. Dela Cruz.
Pagkaupo ni Craise, binulungan niya si Venisse. Tapos yumuko na naman si Venisse. Anong nangyayari sa babaeng ito? May nakain ba to na nakapagpasama… I mean nagpabuti sa kanya? Haha… Hindi ko nalang siya pinansin at naglaro nalang ako sa phone ko. Napansin ko namang may itinanong si Dixon kay Craise. Si Dix talaga, pasimple pa… Ipinagpatuloy ko lang ang paglalaro ng biglang magsalita si Venisse. Napahinto tuloy ako sa paglalaro.
“Craise, pwede bang ipagpaalam mo ako kay Ms? Pupunta lang akong clinic.”-Venisse
“Ha? Bakit? Gusto mo samahan kita?”-Craise
“Medyo nahihilo lang ako. Dito ka nalang, kaya ko na ang sarili ko.”-Venisse
“No. Kung ayaw mong samahan kita, ipapasama nalang kita sa iba.” -Craise
“Ha?” -Venisse
Nakikinig lang ako sa usapan nila ng biglang tawagin ni Craise si Katsumi.
“Hey, you…”-Craise
Lumingon lang si Kats at tinaasan ng kilay si Craise. Medyo natawa pa ako sa ginawa niya. Ang bakla tingnan. Pero mas tinaasan siya ng kilay ni Craise.
“Why?”-Kats
“Slave, samahan mo nga si Venisse, I mean, your boss sa clinic.”-Craise.
Haay… nagsisimula na silang utusan kami. Ang malas lang ni Kats dahil siya ang unang inutusan. At ang masaklap pa, takot siya kay Venisse.
“Ha?... ako?” -Kats
“Ay hindi…siguro ako? Sino pa ba ang kausap ko? Di ba ikaw?” -Craise.
Hahahaha… gusto ko ng tumawa ng malakas pero pinipigilan ko lang. Kawawa talaga tong si Kats sa mga babaeng to.Hahahaha…
“Craise, wag na. Ako nalang.”-tumayo na si Venisse atsaka lumabas ng classroom.
“Ikaw kasi eh. Ang tagal-tagal mo! Kapag may nangyaring masama doon, lagot ka sa akin.”-pagbabanta ni Craise kay Kats.
Ano bang mangyayari kay Venisse? Eh ang lakas-lakas non. At wala namang kinatatakutan yon. Hindi ko alam pero kusang bumuka ang bibig ko.
“Ako nalang.”-pagvovolunteer ko. Bukod sa gusto kong malaman kung anong nangyayari kay Venisse, uumpisahan ko narin ang plano namin.
“Ako nalang ang sasama sa kanya.”
“Sige, hurry at baka mapano na yun.” -Craise.
Patakbo na akong lumabas ng classroom at sinundan si Venisse. Nakita ko siya at medyo malayo-layo narin siya. Nagmamadali lang akong lumakad ng mapansin kong parang nawawalan siya ng balance. Sumandal muna siya sa pader at parang sinasabunutan niya ang sarili niya. Maya-maya konti, naglakad na ulit siya. Tumakbo na ako para maabutan ko siya. Nang malapit na ako sa kanyan, bigla siyang natumba.. Buti nalang nasalo ko siya.
Nagulat pa nga ako kasi umiiyak siya. Tapos ang putla-putla niya at nanginginig yung katawan niya. Ewan pero parang there was a part of me na nagaalala sa kanya. Dumilat na siya at nagtatakang tumingin sa akin.
“Xa-Xander?!”-Venisse. Pagulat niyang tanong.
“Ayos ka lang ba?”-nag-aalala kong tanong sa kanya.
“Yung gamot ko.”Umayos na siya ng tayo at sumandal ulit sa pader. Anong gamot ang pinagsasabi nito?
“Ano bang nangyayari sayo?”-Nagtataka kong tanong sa kanya.Nanginginig parin siya at patuloy na umiiyak.
“Si Craise… At yung gamot ko. Naiwan ko sa room… Kailangan kong mainom yung gamot ko.”
“Venisse?! Ayos ka lang ba? Dadalhin na kita sa clinic.”
Nag-aalala na talaga ako sa kanya kaya bigla-bigla ko siyang binuhat at patakbong pumunta sa clinic. Nang bigla kong maramdaman na parang nawalan na siya ng malay.
“Nurse, pwede po bang tingnan niyo siya agad?”
“Ano bang nangyari?”-Nurse habang chinecheck si Venisse.
“Hindi ko po alam eh. Basta nanginginig lang siya saka nanghihina, tapos nung binuhat ko na, hinimatay na siya. Hinahanap niya nga yung gamot niya, sabi niya kailangan niya raw mainom yun.”
“Anong gamot yon? Pwede mo bang dalhin dito.”
“Ha? Ah—oo sige… Kayo na po ang bahala sa kanya.”
Dali-dali na akong tumakbo pabalik sa room. Nang makarating ako sa room, kinuha ko kaagad yung bag niya at hinatak si Craise.
“Mr. Lacson, where do you think you are going?”-Ms. Dela Cruz
“Ma’am, emergency lang po. Mamaya na po ako mag-eexplain.”
“Sama kami brad.”
“Sige, Dalian niyo na. Dalhin niyo nalang yung bag ko at yung bag ni Craise.”
Patakbo na kaming pumunta sa clinic. Hatak-hatak ko lang si Craise.
“Hoy Xander, sandal lang madadapa ako. Ano bang nangyari? Nasaan si Vens?”
“Nasa clinic, hinimatay siya kanina. Hinhanap ka niya pati narin yung gamot niya. Ano bang nangyayari sa kaibigan mo?”
“Ha? Hinimatay si Vens? Bitawan mo ako?! At akin na yung bag ni Venisse!!”
Binitawan ko naman siya at agad ibinigay yung bag ni Venisse. Tumakbo naman siya agad sa clinic. Naiwan naman ako doon na nag-aalala.
“Pare…”-hingal na hingal na tawag nila Lester sa akin.
“A-no bang nang-ya-ri ha?...”-Seth
“Hinimatay kasi bigla si Venisse…”
“Ha? Bakit? May sakit ba siya?”-Dixon
“Ewan. Tara, puntahan na natin sila.”
Pumunta na kami sa clinic at nakita naming nag-uusap yung nurse at si Craise. Hindi namin marinig yung pinag-uusapan nila kasi malayo sila sa amin. Umupo muna kami dun sa waiting chair. Napako naman yung tingin ko kay Venisse…
“Pare, ang amo naman pala ng mukha niya kapag natutulog. Sana habang-buhay nalang siyang tulog.”-Kats
Sinamaan ko lang siya ng tingin.
“Gusto mo ikaw ang patulugin ko?”
“Joke lang naman eh. Atsaka, bakit mo ba siya ipinagtatanggol”-Kats
“Hindi ko siya ipinagtatangol.”
Magsasalita pa sana si Lester ng lumapit na sa amin si Craise.
“Ano bang nangyari kay Venisse? Bakit siya hinimatay?”-Dixon
“Ahh---eh kasi ano… Napagod siguro kagabi sa race. Kaya ayan, sumama yung pakiramdam niya.” Nagdadalawang isip na sabi ni Craise
“Tingin ko hindi iyon ang dahilan. Sabihin mo nga Craise, may sakit ba ang kaibigan mo?”-JC
“Ha?Ahmm…”
Hindi na natapos ang sasabihin ni Craise nang biglang umungol si Venisse at umiiyak na nagsasalita habang tulog.
“Tama na please…”
Nagkatinginan naman kaming lahat. Nakatingin lang kami kay Craise at parang humihingi ng kasagutan ng biglang magsalita ulit si Venisse.
“Mommy… Daddy… please… believe me…”-at patuloy na umagos yung luha niya. Naiyak narin si Craise at nilapitan ang kaibigan niya. Pinunasan niya yung luha nito at sinabing…
“Vens, stop crying… everything will be okay. I will not leave you…” Atsaka niya niyakap si Venisse. Tulog parin si Venisse pero parang naririnig niya yung sinasabi ni Craise kasi bigla siyang ngumiti. Alam niyo yung ngiting panatag? Yung ngiting alam niyang safe siya.
Hindi ko man alam kung anong problema ni Venisse, pero sa mga narinig ko sa kanya, masasabi kong mabigat ang problemang dinadala niya. At tingin ko, kailangan niya ng karamay at nang taong makikinig sa kanya...