Killy's POV.
"KIlly!!! Killy!!!" Sigaw ng isang babae.
Boses ba 'yon ni Jane?
"Ano ba 'yon?! Marami akong ginagawa kaya 'wag ka nang makisabay." Pagharap ko akala ko si Jane pero hindi pala siya. "Sorry, akala ko ikaw si Jane," pagpapaumanhin ko.
"'Yon na nga! Si Jane, bihag siya ngayon ni Chelsea. Kapag hindi ka raw pumunta sa Mini Forest papatayin daw nila si Jane." May takot at pag-aalala sa mukha nang babae kaya naman nababatid ko na totoo ang kaniyang sinasabi.
Bwisit talaga 'yong babaeng 'yon! Nakakainit siya ng ulo! Pati ba naman mga walang muwang na half blood dinadamay niya.
"Sige, pupunta na ako." Pero teka nga. "Asan ba 'yong Mini Forest? Hindi ko alam kung saan 'yon, eh." Nasapo niya na lang ang noo niya. Eh, malay ko ba kung saan ‘yong Mini Forest na 'yon letse!
"Hay! Deretsohin mo 'yong daan na 'yon tapos kaliwa ka." Turo no'ng babae.
"Salamat." Tumakbo na ako papunta ro'n. Ang layo pala! Akala ko madali lang kung tatakbuhin ko.
Nang makarating ako sa Mini Forest, kitang-kita ko ang mga half bloods kahit malipit na mag-umaga naririto pa rin sila.
"Ms. Chelsea, please tama na. 'Wag mong sasaktan si Ms. Varona," sabi nang isang teacher na pilit pinakiki-usapan si Chelsea.
"Wala akong pakialam! I'm the queen of this school, kaya kahit anong gawin ko magagawa ko! Ilabas n'yo 'yong babaeng hinahanap ko dahil kung hindi gigilitan ko ang leeg ng babaeng 'to!" Nag-init ang dugo ko nang makitang nilapit niya pa ang patalim na hawak niya sa leeg ni Jane.
"Kung ako ang hanap mo bakit si Jane ang ginaganyan mo." Nagsitabihan ang lahat ng makita nila ako. "Hindi ka patas lumaban, pati mga inosenteng half blood dinadamay mo," walang gana kong sabi sa kaniya.
Chill lang muna, mawawala rin naman siya mamaya, eh.
"Alam mo ginawa ko lang 'to para pumunta ka. Wala naman talaga akong balak saktan siya." Tinulak niya si Jane na parang isang walang kuwentang bagay.
"Hindi naman ako gano'n kaduwag para hindi lumaban sa 'yo," ani ko.
Nakakawalang gana naman 'to, puro lang kasi yabang, wala namang ibubuga.
"Kung gano'n makipagpatayan ka sa akin," mapanghamong sabi niya. 'Yan ang gusto ko, lumalaban. Hindi niya pa siguro alam kung ano ang kaya kong gawin. Kung gano'n ipapakita ko sa kaniya.
"Sige ba," pagpayag ko.
Ngumisi siya pero ako ay nanatiling naka-poker face.
Nag-umpisa na siyang sugurin ako pero ako ay naglalakad lang papunta sa kaniya. Nang malagpasan ko siya ay 'yon na lang ang laking gulat ng lahat.
"Teke anong nangyari?"
"May nakita ba kayo?"
"Wala nga, eh. Ikaw may nakita ka?"
'Yan ang mga tanong ng mga nakapalibot sa amin. Maghintay lang kayo.
"AHHH!!!" Sigaw ng isang babae.
Napatingin si Chelsea sa kaniyang dibdib na dumudugo.
"'Eto ba ang hinahanap mo?" Ipinakita ko sa kaniya ang hawak kong puso. Oo, puso ito ni Chelsea. Dinukot ko nang hindi niya namamalayan. "Ang gandang puso, tumitibok-tibok," pang-aasar ko.
"A-Akin...na 'yan. Ibigay mo... sa akin 'yan..." Nang hihinang sabi ni Chelsea na ikinangisi ko.
"Pero mamaya ay wala na." Hindi na tumibok ang puso niya at kasabay no'n ay ang pagbaksak niya sa sahig.
Nagkaroon ng matinding katahimikan sa paligid. Naglakad ako papunta sa bangkay ni Chelsea at inilagay ang puso niyang hindi na tumitibok sa kaniyang kamay.
"Hayan na, ibinabalik ko na." Para akong tangang kinakausap ang walang buhay na si Chelsea.
Naglakad ako sa pagitan ng mga half blood students dahil nakakabingi ang katahimikan sa lugar na iyon.
"Pinatay niya ang Queen." Napatigil ako ng marinig 'yon
"Malalagot siya sa King." Ako malalagot sa King? Patayin ko pa 'yong King na 'yon.
"Bakit naman siya malalagot sa akin?" Isang malamig at pamilyar na tinig ang aking narinig. Napatingin ako sa pinanggagalingan ng boses.
Tama nga ang hinala ko. Ang King nga.
"K-King." Lumuhod ang lahat maliban sa akin.
"Bakit hindi ka lumuhod?" Malamig niyang tanong habang nakatingin sa akin.
'Yong mata niya! Ang ganda talaga. Ang sarap dukutin at gawing koleksyon.
"Nagpapatawa ka ba? Bakit naman ako luluhod?" Walang gana kong tanong habang nakakunot ang noo.
Nagpapatawa ba siya? Bakit ako luluhod sa harap niya? Dapat nga siya pa ang lumuhod sa harap ko.
"Dahil ako ang king, remember?" King lang siya ng school na 'to pero hindi siya ang hari ng mundong ito. "Lumuhod ka bilang paggalang sa akin o hindi?" Nakatingin na ang lahat sa akin pati si Jane.
"Ang paggalang may binibagayan 'yan, and as far as I know, hindi ang mga katulad mo ang ginagalang at niluluhuran ng isang katulad ko. Get it?" Tumalikod na ako at naglakad upang lumayo sa kaniya pero may naramdaman akong papalapit sa akin kaya humarap ako at sinalo ito ng dalawa kong daliri na ikinagulat ng lahat.
"Mamamatay ka na. Ang patalim na 'yan ay may lason na kayang paslangin ang kahit na sino. Maliban na lang kung magkasing lakas tayo o mas malakas ka, pero sa tingin ko hindi ka na magtatagal dahil nadaplisan ka na ang patalim na 'yan. Ilang minuto lang ay mamatay ka na," paliwanag niya.
Teka! Sinabi ko ba na kailangan ko ang paliwanag niya? Alam ko naman kung anong klase ng patalim ang inihagis niya sa akin. Sa marka pa lang nitong dragon na asul ang mata alam na alam ko na kung ano 'to.
"Blue eyed dragon knife." Nanlaki ang mata niya pero hindi niya ipinahalata. Hah! Kahit anong klaseng pagtatago ng ekspresyon niya ang gawin niya, mahahala at mahahalata ko pa rin. "Ibang klase, mayro'n pa pala nito. Akala ko wala ng ganitong klase ng patalim." Tiningnan ko ng maigi ang patalim. Ito ang totoong blue eyed dragon knife.
"Masyado mo akong pinapahanga, pero hindi ka na rin naman magtatagal." Ngayon ay nakangsi na siya. Ang ngiti niya ay nakakakilabot. Kung isa lang akong ordinaryong half blood sigurado tataas na ang balahibo ko sa takot pero dahil hindi ako ordinaryong half blood, sanay na ako sa mga ganiyan at hindi na natatakot pa.
"Magkaroon nga tayo ng kasunduan," sabi ko sa kaniya. As usual walang gana na naman 'yong boses ko.
Nakakabagot kasi!
"Anong kasunduan?" untag niya sa malamig na tinig.
"Kapag namatay ako sa loob ng isang oras mapapasayo ang kuwarto ko pero 'pag ako ang nanalo, sasali ka sa isang club at 'yon ay ang Spiders." Sigurado akong ako ang mananalo sa kasunduang 'to.
Nakita ko ang pag-aalangan sa kaniyang mata pero...
"Sige, pumapayag ako." Malamig niyang pagsang-ayon.
"Great! Let the f*cking time starts now." Nag-oras ako sa cellphone ko ng isang oras para naman sakto.
Seryoso siyang nakatitig sa akin. Tingnan lang natin kung kanino ang huling halakhak.
Lumipas ang segundo, minuto, hanggang sa mag-isang oras na.
Tunog na ang cellphone ko.
"Pa'no ba 'yan? Tapos na ang isang oras, ako ang nanalo," nakangiti kong sabi, pero isa lang 'yong pekeng ngiti. "Goodbye, King. Huwag mong kakalimutan ang kasunduan natin." I playfully winked at him.
Nag-teleport na ako papunta sa kuwarto ko dahil umaga na. Humiga ako sa kama upang makapagpahinga pero mga ilang saglit lang ay biglang may nahulog na kung anong bagay sa may kusina kaya dali-dali akong pumunta doon at nakita kong muli ang matagal ko ng hinahanap.
"Mr. Unknown?" Napalingon siya sa akin at nginisian ako.
"Hi Lly, we meet again," Nakangising sabi niya sa akin.
"Anong gingawa mo rito?" Walang gana kong tanong at inayos ang bumagsak na plato.
"Nagugutom na kasi ako, maghanda ka nga ng makakain ko." Aba matinde! Ano siya?! Senyorito?!
"E di magluto ka ng pagkain mo," sabi ko sa kaniya sabay irap.
"Alam mo ang cute mo kapag nagsusungit ka." Matagal na akong cute pero hindi lang cute, maganda pa! "Turuan mo na lang ako magluto," aniya.
"Mukha ba akong instructor?" Taas kilay kong tanong sa kaniya.
"Parang magpapaturo lang." Nag-pout ito na hindi naman bumagay sa kaniya.
"Tumigil ka nga, hindi bagay sa 'yo lalo kang pumapangit," pang-aasar ko.
"Grabe ka naman. Ikaw sinabihan kong cute tapos ako sasabihan mong pangit." Parang 'yong ugali niya nag-iba pero mas nagustuhan ko ang ugali niya ngayon kaysa 'yong ugali niya noong una ko siyang nakilala.
"Tuturuan kita basta sabihin mo sa akin ang pangalan mo." Ang gwapo ng lalakeng 'to. Ang sarap bangasan no'ng mukha. Char lang!
"Ako si Edwin Vam Lee, Vam for short," pagpapakilala niya.
Siya 'yon! 'Yong sinabi ni Jane na hindi natatakot na pumasok dito.
"Hulaan ko may lahi kang vampire, 'no?" Napangiti siya sa tanong ko.
He nodded. "Tama ka, I'm a half vampire and a half human." I knew it! Kaya may Vam sa pangalan niya.
"Halika na, gutom na rin ako, eh." Kinuha ko na ang mga kailangan ko sa pagluluto. Teka ano ba'ng lulutuin ko? "Ano ba'ng gusto mo??" tanong ko.
Lumapit siya sa akin, 'yong malapit na malapit. "I want your blood. I want to suck your blood." Mas nilapit niya pa ang mukha niya sa akin kaya naman nag-init ang ulo ko at naramdaman ko rin ang pag-init ng pisngi ko.
"Suck? Eh, kung suck-sakin kaya kita hanggang sa mamatay ka?" Parang wala siyang nararinig at mas lalo niya pang inilapit ang mukha niya kaya gumawa na ako ng paraan. Ginamit ko ang speed ability ko at pumunta sa may likod niya. Itinapat ko sa leeg niya ang matatalas kong kuko. "Don't do that again or else I will kill you," banta ko.
"Okay, I'm not going to do that again. I promise," sabi niya at itinaas ang kaniyang dalawang kamay bilang pagsuko. Inalis ko na ang kuko ko sa leeg niya.
"Ano nga ang gusto mo?" tanong ko sa kaniya. 'Yong seryosong tanong kaya dapat lang na seryoso ang isagot niya sa akin dahil kung hindi baka seryosohin ko ang banta ko sa kaniya. I did it once, and I will never hesitate to do it again.
"Gusto ko 'yong niluto mo no'ng una tayong nagkita," sagot niya.
"Ako na lang magluluto, hindi ka naman marunong. Baka masunog mo pa 'tong kitchen ko." Napangiwi siya at hindi na naman bumagay sa mukha niya. Nagmukha siyang tuod.
"Kaya nga magpapaturo," sabi niya.
"Ayoko."
"Sige na," pagpupumulit niya.
"Ayoko."
"Sige, aalis na lang ako." Ewan ko kung bakit ko siya pinigilan pero 'yon 'yung ginawa ng katawan ko. Peste talaga 'tong katawan na 'to! Hindi na nga nasasaktan kusa pang gumagalaw, aba matinde! "Bakit?" Seryoso niyang tanong.
"Fine, tuturuan na kita." Napairap na lang ako sa hangin. "Pero 'wag kang magrereklamo, ayoko ng reklamador," sabi ko sa kaniya na ikinalawak ng ngiti niya.
"Yes boss." Inihanda ko na ang nga sangkap at mga gagamiting kagamitan at inilapit sa kaniya ang sibuyas at bawang.
"Hiwain mo." Tiningnan niya lang ito at hindi alam kung anong gaawin. May pag-aalangan din sa kaniyang mata. "Hay! Kaya ayokong magturo, eh." Pumunta ako sa likod niya at inalalayan ko siya sa pa hawak nang kutsilyo at sa paghiwa. Sa tangkad niya hindi ko na makita kung paano niya na hinihiwa. Nang i-angat ko ang aking tingin papunta sa kaniyang mukha, nagulat ako nang makita ang pula niyang mata na naging kulay brown. Tsk! Oo ng pala! Bakit ko siya pinaghihiwa ng bawang?! Half vampire nga pala ang lalaking 'to. "Ano okay pa ba 'yan? Okay ka pa ba?" Hindi ko talaga makita kaya ginilid ko ulo ko at okay naman ang ang hinihiwa niya, pero mas napukaw ng tingin ko ang parang paso sa daliri niya.
"Oh, tapos na." Bumitaw na ako sa kaniya dahil ang awkward.
"Ahm...ilagay mo na 'yong kaldero sa kalan." Sinunod niya na 'yong iniutos ko.
I guide him. Kung ano ang mga ilalagay sa kaldero at ang tamang paghalo. Nasunod niya naman ang utos ko. Pinapatuyuan na lang namin ng kaunti 'yong adobo.
Thanks to kuya Zack, nagpadala siya rito ng isang sako ng bawang at asin. Kahit bawal, nakalusot pa rin. Kaya nga lang sobrang dami ng pinadala ni kuya. Aanhin ko naman 'yong iba?
"Tama na 'yan. Patayin mo na 'yong kalan." Pinatay niya na ang kalan habang ako naman ay sinasalin na sa mangkok ang adobong niluto niya.
"Masarap kaya 'yan?" tanong niya.
"Hindi natin malalaman kung hindi natin titikman, kaya kumuha ka na ng kutsara at titikman na natin." Sinunod niya ang sinabi ko. Kumuha siya ng kutsara at ibinigay sa akin. Tinikman ko na ang luto niya.
"Anong lasa?" tanong ni Vam. May pagkabahala sa kaniyang mata. Baka iniisip niya na hindi masarap ang luto niya.
"Malamang lasang adobo, alangan naman lasang tinola 'di ba?" Pamimilosopo ko, bigla niyang kinurot ang magkabilang pisngi ko sa hindi ko malamang kadahilanan. "Aray! Masakit!"
"Ang cute mo talaga." I know right, isa lang naman 'yong maliit na bagay na hindi na dapat pang palakihin, hahaha!
"'Wag ka magpapatalo, mas cute ka." Ngumiti lang siya sa akin at kinaiin na namin ang niluto niyang adobo.
Baguhan lang siya pagluluto pero masasabi kong masarap 'yong luto niya. Pasado na.
Itutuloy.