Killy's POV.
"Wala akong ginagawa sa inyo, masasakit na salita lang ang mga ibinibigay ko, pero kayo? Katotohanan ang kinuha at ipinagdamot n'yo sa 'kin. Katotohanan na karapan kong malaman! Pero anong ginawa n'yo? Mas pinili n'yong itago sa akin 'yon sa hindi ko malamang kadahilanan," seryosong sabi ko kay kuya. "Mas masakit 'yon kaysa sa ginagawa ko sa inyo. Para kasing pinalalabas n'yo na hindi ako parte ng pamilyang 'to." Mataman ko silang tiningnan.
Isang malaking pagbabago ang nangyari sa 'kin simula nang malaman ko ang katotohanan na itinago sa akin ng ina at kapatid ko. Walang may gusto ko ng pagbabago kong ito.
But it's too late. I already embraced my changes.
"Zack, tama na. Hayaan mo na lang ang kapatid mo." Pagmamakaawa ni Mom kay Kuya.
"Anong hayaan, Mom?! Hindi puwede! Lalaki ang ulo ng bata 'yan kapag hinayaan natin!" Inis na sabi ni kuya. "Hanggang ngayon ba hindi ka pa rin maka-move on sa nangyari, Kill? Wala kaming kinalaman sa nangyari! Hindi kami ang gumawa no'n kay Dad!"
"Pero tinago n'yo sa akin ang katotohanan! Taon bago ko nalaman ang katotohanan ng tunay pagkamatay ni Dad. Ilang taon akong nabuhay sa kasinungalingan! Kumakain ako kasabay ng mga nilalang na sinungaling, nakatira ako sa bahay ng mga sinungaling!"
"Then leave." That makes me stunned for a seconds. "If you don't want to live with us, then leave this mansion!" he blurted.
"Zack! Ano ba?! Tumigil na kayong dalawa!" sigaw ni Mom. "Zack, please, hayaan mo na lang siya." Pagmamakaawa niyang muli sa kapatid kong mukhang desidido na na paalisin ako sa pamamahay na 'to.
"Okay then, I'll leave. 'Yon ba ang gusto mo kuya? 'Yon ba ang ikakasaya mo? Okay! Madali akong kausap." Tinulikuran ko sila para magtungo sa kuwarto ko at kunin ang mga gamit ko, pero hinawakan ako sa braso ni Mom kaya masama ko siyang tiningnan.
"No! Killy please, don't leave. I'm begging you." Hawak ni Mom ang braso ko. Mahigpit ang hawak niya at sinisiguro niya talaga na hindi ako makakaalis.
"Kausapin mo 'yang anak mo. Dahil aalis talaga ako rito. Bakit? Sa tingin n'yo ba masaya akong kasama kayo rito?! Sa tingin n'yo ba natutuwa akong kasama kayo sa mansyon na 'to?! Kayong dalawa na pinagkait sa akin ang katotohanan na karapatan kong malaman?!" I darted a death glare at my brother. "I only need one thing, Kuya. Only one to to make me stop." Inalis ko ang kamay ni Mom na nakahawak sa braso ko at nag-teleport papunta sa kuwarto ko.
Nang makarating ako sa kuwarto'y 'agad kong ni-lock ang pinto at sumandal doon.
Marahas akong napabuntong-hininga. Ang bigat ng dibdib ko. I think something stock on my chest.
Binaliwala ko na lang iyon at naligo. Papasok na lang ako sa school. Yeah, I have a school. The only this is it's a school for humans.
One of my dream is to study in a school for half-bloods, like me, but I do not know if there's an existing school for half-bloods. So while I'm searching for a school that suits for me, I'll study to human school until I found one.
Natapos na akong maligo at magbihis, sinuklay ko ang mahaba at brown kong buhok. Hindi ako nagpakulay, sadyang inborn na talaga ang kulay ng buhok ko. Kinuha ko na ang bag ko saka tumingin sa bintana. Ilang beses na akong tumatalon dito para lang matakasan sila. Ayaw ko talagang nakikita ang mukha nilang dalawa dahil naaalala ko lang ang mga nangyari noon.
Flashback.
Pauwi na ako galing school, nagtaka ako kung bakit nasa labas ng bahay si Mom at Kuya.
Pinuntahan ko sila at perehas silang tulala.
Ano'ng nangyari?
"Mom? Kuya? May problema po ba?" tanong ko.
"K-Killy." Parang nagulat pa sila nang makita ako.
"Bakit hindi pa po kayo pumasok sa loob? Ang init po rito sa labas, baka po umitim kayo," pabiro kong sabi.
"Killy, there's something that we need to tell you," malamig na sabi ni kuya pero mahahalata sa kaniyang mata ang kaba.
"What is it?" nagtataka kong tanong.
"D-Dad is... D-Dead," nakayukong sabi ni Kuya.
Nanlaki ang mata ko. Hindi ako makapaniwala sa sinabi ni kuya.
My dad... Is dead?
"W-What?" gulat kong tanong. "Stop joking kuya, hindi ka nakakatuwa."
Hindi... Hindi! Joke lang 'yon. Gusto lang akong asarin ni Kuya. Ano ba?! Bakit ba siya gano'n?! Masamang biro 'yon, eh!
"It's not a joke, Killy." Nang sabihin 'yon ni Mom, parang tumigil ang mundo ko.
N-No! It can't be!
"P-Pero p-paano?" Naguguluhan kong tanong.
"Heart Attack," sagot ni Mom.
"Heart Attack? Anong ibig n'yong sabihin? Anong heart attack?!"
"Tinago ni Dad sa atin na may sakit siya sa puso. Nalaman lang namin no'ng sinugod namin siya kay tata Benji. Tapos ang sabi ni tata Benji ay may sakit daw sa puso si Dad, at iyon ang dahilan ng pagkamatay niya." Paliwanag ni kuya.
End of flashback.
Bata pa lang ako ng mga panahong iyon. Wala akong ginawa kun'di ang magkulong at umiyak mag-isa sa kuwarto ko.
Hanggang sa malaman kong hindi naman pala totoo ang sinabi ni kuya at Mom. Habang lumalaki ako ay unti-unti ko ring nalalaman ang katotohanan.
Ang katotohanan ng pagkamatay ni Dad.
Hindi talaga siya namatay dahil sa heart attack. Namatay si Dad dahil nakipaglaban siya kay Shin.
Aish! Ang drama sa umaga. Listen Kill, mananatili nang patay ang Dad mo, mananatiling sinungaling ang Kuya at Mom mo, at mananatili kang maganda kaya naman tigilan mo na ang drama mo dahil nakakabawas ng kagandahan.
Tumalon ako sa bintana at dumaan sa back gate. Kinuha ko ang motor ko at pinatakbo ito ng napakatulin. Wala akong pakialam kung may mabangga o maistorbo ako. Sila 'yong mag-adjust, hindi ako.
Nang makarating ako sa school ay 'agad kong p-in-ark ang motor ko. Maglalakad na sana ako pero may naramdaman akong malamig sa aking leeg dahilan para matigilan ako.
Hay nako! Kung sino man 'tong hinayupak na 'to, makakatikim talaga ng mag-asawang sampal na may tatlong kabit!
"My target is here," sabi ng isang pamilyar na tinig. Sabi na! Nangangamoy inggitera. "Hi, Killy. Kilala mo pa ba ako? Ako lang naman si Cloe na dating sikat ng school na 'to pero simula nang dumating-" pinutol ko ang kaniyang sinasabi.
"Pero simula nang dumating ako ay nalaos ka na. Dahil maganda, matalino, at palaban ako ay ako naman ang sumikat sa school na 'to. Lahat ng papuri, pagkilala at parangal na nasa 'yo noon ay napunta sa akin. Of course, natatandaan kita Cloe. Sino ba naman ang hindi makatatanda sa binigyan ng award na most inggetera?" mapang-asar kong saad.
"Argh! I really hate you, Killy! Kaya gagawin ko ang lahat mawala ka lang sa buhay ko!"
"Oh, really? Kahit pumatay gagawin mo? Sige, tingnan natin kung hanggang saan ang tapang mo," mapanghamon kong sabi.
"Huwag mo akong subukan Killy, ginagawa ko kung ano ang sinabi ko. Bubuhayin kita basta umalis ka lang sa school na 'to at huwag ka ng babalik pa."
"I don't like that, it doesn't have thrill at all."
"Then say your prayers. Goodbye, Killy." Naramdaman kong ginalaw niya ang kutsilyong nakatapat sa leeg ko. Ramdaman ko rin ang paghiwa sa leeg ko pero wala akong naramdamang sakit.
"Hay! Cloe, Cloe, Cloe." Humarap ako sa kaniya. Nakita ko ang gulat at takot sa kaniyang mukha. "Sa tingin mo ba gano'n mo lang ako kadaling mapapatay?" Unti-unti akong lumapit sa kaniya at siya naman ay paurong nang paurong.
"P-Paanong nangyaring wala man lang sugat ang leeg mo? G-Ginilitan na kita k-kaya dapat p-patay ka na ngayon!" gulat niyang wika. Napa-upo pa siya sahig dahil sa takot. "H-Halimaw ka!" sigaw niya.
I smirked. "Oo, halimaw nga ako, pero hindi ako 'yong halimaw na kumakain ng tao. Ako 'yong halimaw na pumapatay ng inggitera." Nilukob ng takot ang kaniyang mukha. Nangingig na rin siya. "Paano ba 'yan? Mukhang nasa top list kita. Handa ka na ba?" Nakangisi kong tanong.
Paurong siya nang paurong habang naka-upo. Bakas na bakas ang takot sa kaniyang mukha. Nang wala na siyang maatrasan-tumulo na ang kaniyang luha.
"'Wag kang umiyak, wala pa nga akong ginagawa sa 'yo. Ikaw nga ginilitan ako pero hindi naman ako umiyak."
"'W-Wag k-kang l-lalapit s-sa akin," napipiyok niyang sabi. "M-Maawa ka, please... Maawa ka s-sa a-akin." Napahagulgol na siya.
Hindi ko siya sinagot at 'agad kong binali ng leeg niya gamit ang kamay ko.
"Rest in peace, Cloe." Ang huling katagang binitawan ko bago ko iwan ang bangkay ni Cloe.
No one can kill me. Not a weakling like her. Not even a creature who cannot surpass my power.
Naglakad na ako papunta sa classroom ko. Nasa hall way pa lang ako pero ang dami ng pares ng mata ang nakatingin sa akin.
Napailing na lang ako dahil halos araw-araw naman nila akong tinititigan at hindi ko alam kung kailan ba sila magsasawa.
Nang makarating ako sa room ay biglang may sumalubong sa aking sampal.
Okay! Naiinis na talaga ako!
"Good morning." Bati niya sa akin at sinampal ako ulit.
Nakatingin na sa amin ang aming mga classmates habang nagbubulungan. Bilang ganti ay sinampal ko rin siya ng pitong beses. Sinama ko na ang mag-asawang sampal na may tatlong kabit na dapat ay kay Cloe, pero hindi ko na magagawa dahil pinatay ko na siya. 'Yong dalawa naman ay para sa dalawang sampal na iginawad niya sa maganda kong mukha. Ang sampal na ibinigay ko sa kaniya ay tatlong beses na mas malakas kaysa sa sampal niya. Ni wala nga akong naramdaman.
"Bitch! Pagkatapos mong magreyna-reynahan dito sa school, mananakit ka?! How dare you to slap me seven times?! Ha?!" Galit na sigaw niya.
"How dare you to slap me? My face doesn't deserve your dirty hand. Ano ba ang ipinuputok ng butchi mo ha?! Kung wala kang magawa, maghanap ka ng mapaglilibangan! Hindi 'yong nananampal ka ng inosenteng tao!"
Tao nga ba? Hmm...
"Wow! Sa 'yo talaga nanggaling ang salitang inosente? Sa pagkaka-alam ko walang inosenteng prostitute."
"What the hell are you saying?! I'm not a prostitute! Ikaw puwede pa." Ano naman kaya ang pakulo nito? Siya kaya pakuluaan ko nang lumambot naman ang makapal at matigas niyang mukha.
"Yes you are! Nakita kitang kasama ang f*ck boys ng school na 'to. Saan kayo pumunta ha? Sa motel ba? Nasarapan ka sig-" Hindi niya na natapos ang sinasabi niyang kabastusan nang bigla kong sampalin ang mukha niya nang sobrang lakas dahilan para sumalampak siya sa sahig ng room.
Nakarinig na naman ako ng mga bulungan ng bubuyog sa paligid. Nagtataka nga ako kung bakit walang umaawat sa amin. Nag-e-enjoy 'ata sila sa panonood sa sampalan at sagutan namin ni Cheska, o baka takot lang silang madamay.
"Good morning class." Napahinto ang teacher namin sa paglalakad nang makita si Cheska na nakasalampak sa sahig habang hawak ang kaniyang pisngi na sinampal ko. "Ms. Alcazar, what happened to you?" Nag-aalalang tanong ni Ma'am Cathy, ngunit hindi siya sinasagot ni Cheska, sa halip, tumakbo ito palabas ng classroom at walang nakakaalam kung saan siya pupunta.
Maybe in the guidance office? For sure.
Mukhang kailan ko na namang maghanap ng bagong school.
Trivia, alam n'yo ba na pang 98 na school ko na 'tong nilipatan? At mukhang magkakaroon na ng pang 99.
"Who did that to Ms. Alcazar?!" galit na tanong ni Ma'am Cathy.
Nagtaas ako ng kamay. "I'm the one who did that to her." Pag-amin ko. Useless lang kung hindi ako aamin. Maraming nakakita sa sampalan portion namin ni Cheska.
"You again Ms. Nightblood?! Ilang beses ka na bang nasasangkot sa away at gulo?!" galit na tanong ni Ma'am Cathy.
"Wala akong pakialam, and besides, she deserves that. Siya ang nauna at ako naman ang nagtapos."
"Napakatigas talaga ng ulo mo!" inis na sabi niya habang hinihilot ang kaniyang sintido. "Maupo ka na sa upuan mo, wala rin namang mangyayari kahit sermonan kita nang sermonan, hindi ka naman makikinig sa akin!"
Umupo na ako sa upuan ko sa likod at nakinig na lang sa mga lesson ni Ma'am Cathy.
By the way she is Cathy Nightblood, my aunt. She knows what attitude I have so she doesn't fight me back because she know that she will never win.
Habang nagle-lesson si Ma'am Cathy, biglang may kumatok sa nakasarado naming pinto.
Nangangamoy expulsion, ah!
Binuksan ni Ma'am ang pinto. Dalawang lalaki ang bumungad sa kaniya. Mukhang mga tauhan sila ni Ms. Elsa
"Anong kailangan n'yo?" tanong ni Ma'am Cathy.
"Sorry for interrupting your class, Ma'am Cathy. We need something," sabi no'ng isang lalaki.
"Baka someone, hindi something." Pagko-correct ko.
"Ms. Killy, hindi ikaw ang hinahanap kaya 'wag kang sumabat," saway sa akin ni Mam. Cathy
"Sorry to tell you, Ma'am Cathy, but I'm the one who they're looking for."
Malakas ang pakiramdam kong nagsumbong na si Cheska.
"What do you mean?" Naguguluhang tanong ni Ma'am. Cathy.
"About what happened to Cheska, the sampalan thingy." Napatango-tango si Mam. Cathy.
"Ms. Killy, Ms. Elsa want-" Hindi niya na natapos ang kaniyang sinasabi.
"Yeah, I know. The two of you can now leave, you're interrupting the class." Mukha naman silang napahiya kaya naman umalis na sila.
"Puwede ka ng pumunta sa guidance office, 'wag ka nang magpaalam dahil hahaba lang ang usapan," sabi ni Ma'am.
"Sinong nagsabing magpapaalam ako? 'Wag ka ngang assuming," sabi ko at lumabas ng room.
Naglakad na ako papunta sa guidance office. Nang makarating ako ay agad ako kumatok ng tatlong beses para kunwari'y mabait ako kahit hindi naman talaga.
"Pasok," sabi ng boses sa loob.
Pumasok ako sa loob at tumambad sa akin ang mukhang aso na si Cheska.
"Ang pagkakaalam ko, bawal ang hayop sa loob ng school, pero mukhang may nakalusot," sabi ko habang nakatingin kay Cheska. "Sabi nila wala raw panget na ginawa ang Diyos. Tanong ko lang, sino ba ang gumawa sa 'yo Cheska? Mukha ka kasing kalahating bulldog at kalahating pitbull." Nagtagis naman ang panga niya dahil sa inis. "Oops! Did I make you angry? Well, I don't care."
"Wala ka pa rin talagang pinagbago, Ms. Killy. Masyado ka paring matapang." Bumaling ako kay Ms. Elsa at pinakita sa kaniyang walang epekto sa akin ang mapang-uyam niyang salita.
"Kapag duwag ka, lagi ka nilang aawayin at tatapakan na parang basura. Mas pinili kong maging matapang para maipagtanggol ko ang sarili ko. Ayokong may nagtatanggol sa akin dahil mas gusto kong ako ang nagtatanggol sa sarili ko."
"Nasobrahan naman 'ata ang pagtanggol mo sa sarili mo. Pati 'yong iba'y pinakikitaan mo ng masamang ugali. Ano ba ang ipinagmamalaki mo?"
"Pinagmamalaki kong matapang ako at walang puwedeng mang-api sa akin," matapang kong saad habang taas noong nakatingin sa kanila.
"Alam mo ba na dahil d'yan sa tapang mo ay pintalsik ka na ni Mr. Principal sa school na 'to?"
As expected.
"I know," sagot ko.
"Ilang beses ka na bang napa-guidance at ilang beses ka na rin bang niligtas ng pera ng kuya mo?" tanong ni Ms. Elsa
"189 times if I'm not mistaken," sagot ko."Kung wala ka ng sasabihin Ms. Elsa, aalis na ako pero..."
Bigla kong sinampal ang mukha ni Cheska.
"Pero sasampalin ko muna ang napakakapal na mukha ni Cheska." Nakakalokong ngumiti ako kay Cheska. Iniripan ko siya at saka ko nilisan ang guidance pati ang school.
Hays! Ayoko talaga sa mga human school! Lagi akong na-e-expell!
Itutuloy.
************************************
A/N:
Credits for @geminniee for making a book cover for HBA. Nasa taas po 'yong gawa niya.