days and weeks passed. joke. days passed lang. haha.
kasama ko ngayon si Marco. he planned to do something para sa requirement namin. haha. andtio kame ngayon sa park.
actually, Marco's not bad at all. haha. well not what i think. he's perfectly fine though at times hindi mo talaga mapigilan hindi mabwiset sa kanya. but slowly i'm getting used to it na rin. haha. at some point i understand his situation. lalo na ngayon, he lost his father. he's in a state of grieving pa rin. but other than that, he's still him.
"Elise!" haha. kinukunan ko kasi siya ng pictures eh. marunong pala yang mag-sktech si Marco. sabi pa nga niya, he'll take up Architecture eh. buti pa siya naka-decide na, ako hindi ko pa alam. wala naman akong alam sa mga business or sa mga drawing na yan. haaaay i'll be useless to them. "Elise!"
"ang pangit mo sa mga pictures. haha." sabi ko sa kanya habang papalapit na siya sa direksyon ko. agad naman akong lumayo sa kanya but he then made his walk faster and suddenly we were running like little kids. haha.
"Stalker." he then stopped at saka sinabi sa akin ang salitang yun. he then smirked at me.
"eeeww. spell ASA." pangde-deny ko naman. i'm not stalking him. eeeewww lang talaga. kung mag-stalk man ako, pwede naman sa iba, hindi lang sa kanya. haha. "Marco, anong gagawin mo ngayon?" tanong ko sa kanya. i then turned on my videocam.
"that's for you to find out." sabi pa niya sa harap ng camera. yabang talaga niya.
"what's your favorite color?" bigla ko naman natanong. haha. wala lang gusto ko lang itanong. haha.
"is black considered to be a color?"
then napaisip naman ako dun. color ba ang black? haha. "oo nuh. what's your best asset?"
"my presence."
"ano? pakiulit nga?" sabi ko. hindi ko kasi narinig kanina eh. biglang may dumaan na hangin sa tenga ko tapos parang hindi na lumabas.
"MY.PRESENCE."
"teka, pakiulit nga. may hangin kasing pumasok sa tenga ko. hindi ata lumabas." sabi ko sa kanya. haha.
"oh, so you like it?" he asked in a seductive way. "MY. PRE---"
"oo na! i got it." ang yabang talaga. "do you think you're handsome?" haha, sorry naman, bored na kasi ako eh.
"yes." wow! grabe ang confidence ni Sanchez!
"do you think the girl you like can be blown by your HANDSOMENESS?" then his smile quickly turned to a bitter smile. basta parang hindi niya nagustuhan yung tanong ko.
"haha. i don't know if she even notices me." bigla naman siyang tumawa pero yung pilit nga lang.
"haha. then make her notice you." i said encouragingly.
"haha. i don't know how."
"tulungan kita! ahaha." bigla naman siyang nagulat sa sinabi ko, but then bigla na lang bumalik ang ngiti sa mukha niya.
"hmm. i don't think you can." sabi niya sa akin. ang yabang talaga. tutulungan ko na nga siya ayaw niya pa.
"Marco, di ba nga two heads are better than one? haha." i insist.
"don't blame me after..."
"psh. oo ba. haha." sabi ko agad sa kanya. then parang he just shook his head at marahang tumawa sa sinabi ko.
"okay game. ready na ako." sabi niya pa. then i set up the tripod to shoot him. sabi niya kasi audience raw ako. haha. ako lang ang audience niya. i'm not considered as an audience. kasi audience is a collective noun. eh hindi naman ako collective noun eh. proper noun ako. haha. tama ba?
"okay, pipindutin ko na." sabi ko sa kanya.
our scene kasi nasa bench lang kame, then we're facing each other. sabi niya kakanta raw siya. since wala naman kameng makuhang audience so we decided 'pag once kumanta siya saka kame magkakaroon ng audience.
ayun, i already pressed the record button at agad akong tumakbo sa bench. haha. hindi ko alam kung anong kakantahin niya pati kung anong gagawin niya talaga.
"hi! i'm Marco Sanchez." pakilala niya sa may camera. then he motioned me to introduced myself.
"hello! i'm Elise Herera." sabi ko naman habang nag-wave sa cam. haha.
"so, sir if you're watching this. wala kameng nakuhang atensyon, but hopefully once i've started singing, may makuha kameng audience. haha." sabi niya pa ulit. para lang kameng gumagawa ng documentary. haha.
una he strummed the strings of his guitar. i immediately recognized the song. haha. GITARA ng PAROKYA NI EDGAR. "hopefully this'll catch some attention." sabi niya pa.
~bakit pa kailangan magbihis
sayang din naman ang porma
lagi lang namang may sisingit
sa tuwing tayo'y magkasama~
then one by one, may mga tao nang dumadatn sa may bench namin. they begin to circle around us. haha. most of them are smiling at us. haha. hindi ko alam kung anong papel ko sa pag-upo ko sa tabi niya. haha. moral support, i'm sure kailangan niya yun. haha.
~hahayaan na lang silang
magkandarapang manligaw sayo
idadaan na lang kita
sa awitin kong ito
sabay ang tugtog ng gitara
idadaan na lang sa gitara~
then he ended the song there. nagpalakpakan naman ang mga tao sa paligid namin. haha.
"wag po muna kayong umalis. we'll for you some more. this is free anyway." sabi pa ni Marco sa kanila.
"para po sa shool requirement namin 'to eh." ayan umepal ako. haha.
then after nun he started playing a different song. nagulat ako sa song na kakantahin niya.
~mabuti pa sa lotto
may pag-asang manalo
di tulad sayo, imposible
prinsesa ka, ako'y dukha
sa tv lang naman kasi
may mangyayari~
sabi ko na ba. PANGARAP LANG KITA. duet 'to eh. teka, ba't ako namomoblema? buti kung ako yung si Happee Sy dyan. haha.
but then after ng chorus he mimicked the words 'KANTA KA.'
out of nowhere kumanta na lang din ako.
~ang hirap maging babae
kung torpe yung lalaki
kahit may gusto ka
di mo masabi
hindi ako yung tipo
nagbibigay motibo
conservative ako
kaya di maaari~
then ako naman ang kumanta ng chorus. habang instrumental pa, pansin ko dumami ang mga tao. haha. wow naman. ang charming naman ni Marco, nakakuha ng maraming audience. haha.
soon as we finished the song they all clapped their hands again, this time kasama na ako sa eksena. haha. tumayo ako agad at kinuha yung vidcam ko para naman makunan ko mga tao na nagsilbing audience namin.
"maraming salamat po sa inyo." sabi ko sa kanilang lahat as i film them. haha.
"ang cute niyo ngang tingnan eh." sinundan ko ang boses ng girl. then to my surprise, si Jen pala yun.
then the people started walking away, for the show's over. "wow. you're so cute." she then again said this time she clapped her hands na yung maiirita ka. "you're very good at singing, Elise." sabi niya pa.
"thanks." i almost whispered it. agad ko naman niligpit ang gamit ko.
"Marco." ngayon naman pinuntahan niya si Marco na nagliligpit rin ng gamit. "nakalimutan mo na ba? may lakad tayo." sabi niya pa rito at bigla na lang siyang umakbay na parang wala ako. hello?!!! andito pa ako oh! wag muna kayong sweet dyan. sheeesh.
"sinabi ko naman sayo na may gagawin ako eh."
"tapos ka na rin naman."
"umuwi ka na lang Jen." bigla siyang tumayo where Jen almost fell to the ground. ayaw niya pa kasing bitawan ang pagkakahawak niya, ayan tuloy. haha.
"bakit, san ka pupunta?" tanong niya kay Marco. hindi ko man sila makita, naririnig ko naman mga pinagsasabi nila. parang linta rin 'tong si Jen eh. akala mo sila ni Marco, hindi naman. nakakainis lang.
"may gagawin pa kame ni Elise." nagulat na lang ako kasi he just dragged me like i was some kind of a mat. hindi ko pa nga nasisirado ang zipper ng bag ko. nakita ko na lang nakatayo si Jen sa may bench habang papalayo naman kame sa kanya.
once we're in his car, agad ko siyang tinanong. "tapos naman tayo di ba? ba't ayaw mong makasama siya?"
"nakakairita kasi siya." sagot niya habang bina-backing niya yung kotse paalis sa park. hindi na ako magtataka dun. haha. kahit ako naiirita sa babaeng yun. haha. paganda at paawa effect lang siya. haha.
"so, saan tayo?" tanong ko naman sa kanya.
"hindi ko alam." ano?! hindi niya alam? eh san ba kame papunta? mamaya maligaw pa kame.
"ihinto mo!" sigaw ko. then hininto rin naman niya.
"bakit?" gulat niyang tanong.
"eh kasi hindi mo alam kung saan pupunta. baka maligaw tayo, delikado na." i reasoned out.
"okay, sige dito na lang tayo." then bumaba siya sa kotse. i followed him. nasa tabing dagat pala kame. i remembered nung dinala rin ako ni kuya Bryan sa tabing dagat, pero hindi dito. i'm sure malayo pa yun.
"ang sarap talaga ng hangin dito." sabi ko. nakaupo na pala siya sa buhangin. tinabihan ko naman siya. "nakaka-relax di ba?" hindi siya sumagot. he just gave me a fake smile. baka naman may problema na naman siya.
we just remained silent for how many minutes. minamasdan ang mga alon sa dagat. it's calmer than usual. at least that's what i've noticed.
nilabas ko na lang ang vidcam ko. "what's your favorite place?" tanong ko kay Marco while i focused my cam in his direction.
"here." simpleng sagot niya.
"why?"
"it's relaxing. just like what you've said."
"what's the first thing that you'll do if you're a graduate of BS Architechture?" ngayon naman tiningnan niya ako. then he focused himself sa lens ng cam.
nakakatawa lang ang itsura niya. haha. "ask the girl that i love to marry to me."
"and who will that 'GIRL' be?" tanong ko naman, it had him taken aback.
"i can't tell. it's a secret." then he flashed a smile sa cam.
"okay. next." tuloy ko. "what will you do if ever you're dying?"
"spend the last few hours to that 'GIRL'." curious na talaga ako kung sino ang 'GIRL' na yan.
"okay, what will you do if that 'GIRL' doesn't know you?"
"impossible. she perfectly knows me." he said assuringly.
"what will you do if you found out that she has already found the love of her life?" then bigla naman lumungkot ang expression niya. suddenly i feel so guilty asking him that.
"i don't know. move on, i guess." he said then he sighed. a deep one.
"okay you're turn." without my permission, kinuha niya agad ang vidcam ko. "favorite color?"
"gray?" i answered uncertain.
"what's your best asset?" ginaya niya naman tanong ko eh.
"my presence." haha. pwes, gagayahin ko rin siya. haha.
"do you think you're pretty?"
"yes." i answered confidently.
"do you think the 'BOY' you like will be blown by your PRETTINESS?" haha. wala talagang magawa si Marco.
"i can't answer that." i honestly answered.
"why?" he seemed curious. haha
"'cause i simply don't know." totoo, hindi ko talaga alam. kaya hindi ko masagot.
"are you that always innocent?"
o_____O??
"eh?"
"i said, are you always that innocent?" inosente ba ako? haha. hindi ko rin alam.
"i don't know either. do you think i'm always that innocent?" ngayon naman binalik ko sa kanya ang tanong.
he thinks for awhile. "i think you are." he answered. talaga? mukha ba talaga akong inosente? parang hindi naman ah.
"paano mo nasabi?"
"because you're so insensitive."
"i don't see the connection between the two." i clearly stated.
"with you being so insensitive, you always end up being this innocent girl." nakita niya sa mukha ko na hindi ko pa rin siya maintindihan. "nevermind. you'll figure that out for yourself soon enough." he finally gave up. bahala na nga siya. haha.
"soon. it can be today, it can be tomorrow, it can be forever." i said while i was looking straight in his eyes.
"what's your favorite place?" tanong niya ulit sa akin.
"pwede dito na lang din? haha." sabi ko sa kanya habang tumawa. he just shook his head.
"okay, why?"
"because it's relaxing."
"copycat."
"hindi ah. nagkataon lang na relax na relax ako pag nasa tabing dagat." sabi ko saka ko siya binelatan. haha
"okay, next question."
"what are you planning after graduation in college?" napaisip na naman ako dun. hindi ko na naman alam ang isasagot ko.
bahagya na naman akong tumawa sa tanong niya. "i don't know. really, i don't know." then bigla na lang ako nalungkot sa sagot ko. by that moment we remained still and quiet. nilalaro ko na lang ang buhangin.
"you know..." sabi niya sabay in-off ang vidcam ko and handed it to me. "you're intelligent and you know almost everything...and yet you don't know about yourself."
maybe he's right. hindi ko nga talaga alam kung anong gusto ko. kung anong magpapasaya sa akin. anything can make me happy, pero hindi naman tumatagal ang lahat ng iyon.
"siguro nga." tanging nasagot ko.
*RING*
may tumatawag ata sa akin. haha.
*calling...kuya Josh*
"kuya?..." sagot ko. "kasama ko si Marco...why?...ay oo nga. haha...ahm, si-sige, pauwi na rin kame...bye." saka ko in-end yung call.
"ah, uwi na tayo Marco." aya ko sa kanya.
"yeah sure. sorry." tumayo siya agad and head to his car. i then followed him. nginitian ko na lang siya.
"wow, naging gentleman ka ata? haha." paano naman kasi, he opened his car door for me. haha.
"dito ako papasok. gusto mo masagasaan ako ng mga truck?" okay. bumalik na naman ang dating Marco. pumasok na siya saka ako sumunod sa kanya.
bumyahe na kame pauwi sa bahay namin. haha.
*SA BAHAY*
"pasok ka muna." sabi ko sa kanya. akala ko talaga tatanggihan niya. langya! fc! haha. bumaba rin siya sa kotse. "'di joke lang yun. umuwi ka na. haha." pagtaboy ko.
"matapos mong sabihin pasok ako ---"
"Elise." nagulat na lang ako, nasa labas na pala si kuya. haha.
nag-nod lang si Marco kay kuya at ganun din si kuya sa kanya. haha. "hinatid ko lang siya. pasensya na kung nakaabala."
"not at all, please do come in." wow! ako'y naging statwang nakanganga. haha.
i looked at Marco, then to kuya, then to Marco ulit. haha. "halika ka na. andyan ang girlfriend ni kuya. haha. dito ka na lang mag-dinner." without his approval, hinila ko na lang siya papasok sa bahay namin. haha.