DAEGU TALE 03:
B E T T E R
"I NEVER actually met my dad. In a way Seungcheol, maswerte ka kasi nand'yan ang papa mo kahit na sabihin nga nating marami siyang naging pagkukulang sa inyo ng mama mo."
"Oo alam ko. Pero . . . hindi mo nakilala papa mo?"
"No. Mom said we're better off without him. I don't think so. Hindi naman ako tanga para 'di mapansin ang lungkot niya sa tuwing napadpad minsan sa papa ko ang usapan."
"Eh ikaw. Ayos lang ba sa'yo ang 'di makilala ang papa mo?"
"I never really thought of it much before. Dala na rin yata siguro ng dami ng mga iniisip ko at inaalala. Minsan lang sumasagi sa isip ko ang tungkol sa papa ko. And I don't know. I'm kinda used to his absence. I don't know if I still want to see him. Siguro nga tama si Mama. Siguro nga mas mabuti na rin 'yong wala siya."
"How is it better to have one parent instead of two?"
". . . It's better to bear the thought of having only one parent weep for you when you're gone. Mas mabuti nang isa lang sa kanila ang masasaktan."
"Ha?"
"Wala."
"May sinabi ka e. Ano 'yon?"
"Sabi ko, ang pogi mo. Nakakalula."
"Tsk. Anong kinalaman ng kagwapuhan ko sa parents mo?!"
"Makikita nila ang kwapuhan mo, soon?"
". . ."
"Don't look at me like that. Kumain ka na lang."
". . ."
"Ano?"
"Wala. Iniisip ko lang na ano, na magpasalamat sa mama mo kung magkita kami."
"Pasalamat? Para sa'n?"
". . . secret."