Majica Academy

By SongOfAngels

524K 9.7K 1.8K

Alam mo ba yung paaralang naglalaman ng puro salamangka. Puro palakasan at kapangyarihan. Ngunit ang paaralan... More

Prologue
Author's Short Note
Chapter 2: First Day of Class
Chapter 3: The Annoying Guy
Chapter 4: The Elements
Chapter 5: Music Room
Chapter 6: Jealousy
Chapter 7: Singing Angels Club
Chapter 8: Practical Test
Chapter 9: Unexpected Encounter
Chapter 10: History of Zoika
Chapter 11: Unknown Portal
Chapter 12: Practical Training
Chapter 13: Virtual Battlefield
Chapter 14: Flag Hunting
Chapter 15: Bad Omen
Chapter 16: The Ice Princess
Chapter 17: Divine Possession
Chapter 18: Preparation to War
Entry 19: Sacrifices

Chapter 1: The Beginning of Magic

31.3K 883 175
By SongOfAngels

Chapter 1: The Beginning of Magic

(Royana Miran's POV)


"Anak, maligo kana! Wag mong palampasin ang biggest day of your life!" Pag uumpisa ng aking araw sa sigaw ng aking nanay sa kusina.


Biggest day of my life, pfft. Ganito na ba ka O.A ang araw na ito. Papikit pikit pa kong naglakad dahil nababagot pa din ako.


Sino itong babae na may biggest day ngayon? Royana Miran, 16 years old, half Korean at half Filipino. I am currently living in the Philippines with my mudra, while my father was a busy korean buisnessman na hindi ko halos nakikita. Si mother naman minsan di ko maintindihan kung krung krung din. Dahil mas excited siya sa nangyayari sa akin.


Nakakacurious ba? Ano ba itong biggest day? Well folks, isa sana akong simple at normal na estudyante na may pangarap na maging isang singer or a pop star idol. Yun lang sis, ganun ba kahirap 'yun?


Sa isang iglap, lahat ng 'yun nabalewala. Because you know what?


Meron daw akong mahika.


Okay I'm sure nagreak ka na niyan agad. Wait lang, chill tayo kasi ako din sa sarili natataranta talaga. Ready ka na ba pakinggan ang aking kwento?


Kasi it all started...


In a night of full moon.


*Bzzt! Bzzt!*


"Hello ma?" Sagot ko sa tawag ni mama.


"Nasaan ka 'na! Gabing gabi na wala ka pa sa bahay!" Pagsisigaw ni mama sa kabilang linya.


"Pauwi na 'ko. Wala kasing trycicle kaya naglalakad ako." Pagpapaliwanag ko.


Gabi na, 9:00 pm to be exact. Malapit lang naman bahay naming mula sa kinaroroonan ko kaya ayos lang kung maglakad ako.


"There's something good about the night too." Bulong ko din sa sarili. Naaliw ako sa buwan kaya ayos lang sakin maglakad. Sobrang liwanag at bilog na bilog ang buwan. Napakatahimik at ni-kunting takot wala akong nadama.


Maya't maya napahinto ako sa paglalakad. Tumingala ako sa kalangitan. Ang daming bituin pero agaw pansin sakin ang dumaang shooting star na nakita ko. First time kong makakita ng shooting star, kaya dali dali kong kinuha ang phone at sinubukan ito kuhaan ng litrato.


"Bakit ganun?" Di siya kita sa camera ko.


Sayang naman yung ganda ng shooting star kaya I stopped walking and closed my eyes. I doubt wishes ang magic pero I still tried to make a wish. I wished for a brand-new life sa darating na pasukan. I wanted to train more and be productive para maging isang kilalang singer someday.


I opened my eyes and I felt weird. "Is it just me, or parang babagsak ata dito yung shooting star?" Kinusot kusot ko pa ang mata ko, thinking I was hallucinating.


But I wasn't. It's real.


"Sh*t!" I started running, but it seems like sinusundan na ako ng shooting star na 'yun. Tumakbo ako ng mabilis at nagsisigaw. Walang tao nun, pero kung may makakita sa akin, mukha siguro akong tanga.


"AHH! TULONG!" Huling sigaw ko. Dahil sa susunod na nangyari, hindi ko na sigurado kung totoo.


Nakapikit ang mata ko, nakatakip sa tenga at nakaupo.

There was no sound. Napakatahimik ng paligid.


Dahan dahan akong tumayo at dumilat to check my surroundings. Walang damage sa paligid, walang nangyaring masama.


I sighed. Maybe it was just my imagination after all.


Then there're I saw my arm, glowing with an unfamiliar mark. Napatingin uli ako sa kalangitan, wala na 'yung shooting star. Doon ako nakaramdam ng takot. Tumakbo ako ng mabilis pauwi sa bahay.


"Ma!" Pagsisigaw ko kahit nasa gate pa lang ako.


"Maaaa!" Para akong bata na magsusumbong sa nanay. "There was a shooting star... and then... and then..." Tinuro ko yung umiilaw na marka sa aking braso. My mom had no idea what it was!


I tried to get rid of it using alcohol, soap, scrubbing ito back and forth. Pero hindi siya matanggal. Paano ako haharap sa mga tao ngayon noh? Highschool student nagpapatattoo ng glowing ink sa braso? Ustomoyown?


I even tried to research about the mark. Pero wala akong nakuhang sources or ideas tungkol rito. Hinayaan ko lang muna ng isang araw kahit litong lito pa ako. But still nababaliw na talaga ako at hindi ko alam kung anong gagawin 'ko.


Tomorrow morning meron ng dumating na kasagutan sa akin.


*Knock Knock Knock*


There was a strange man in the door. The first thing he noticed was the mark on my arm. So, there I knew, that he might know something about it.


"The magic chooses you." He said.


"Excuse me mister. Alam mo ba kung ano 'to?" Tanong ko.


"Yes, it's magic. And you have to take responsibility." He shortly answered.


"Ma..." I started calling mom. Because na w-weirduhan na ako sa lalaking ito.


"Angelic voice magic." He exclaimed. "You've got a very rare magic. " He stared me back.


Umatras ako at napasigaw. "Maaa! Halika dito!"


"Try reading this." May inabot siya sa akin na piece of paper. I don't know kung ano meron 'dun pero hindi ko kinuha. Sino ba siya ha?


"Maaaaaaaaaa!" Hindi ko na kinaya. I called my mom again because I don't too tired for this nonsense. Nang dumating si mama, I walked out and went straight into my room.


I sighed at napakahiga sa kama. Napansin ko na lang na parang may something sa kamay ko. I checked and I saw the piece of paper that the strange man gave. Sa pagkakatanda ko hindi ko kinuha 'to. Pano 'to napunta sa kamay ko at hawak hawak ko 'to ng hindi ko pansin?


Tinignan ko ang nakasulat sa papel. Hindi siya English o tagalog, Its phrase of gibberish words.


I don't know but I tried reading it.


"Voce mea...

In Angelo est potentia..

Et lucere fac lucere!"


What's this? Is this supposed to be a spell or something?


May nakasulat sa baba na "Put a tone." But as woman of voice, I did try to sing it. The thing that I noticed is that iba yung tono na lumalabas sa bibig ko. Parang kusa ko ng kinakanta yung spell, as if matagal ko ng alam 'to.


Hanggang sa sandali na 'yun, bigla na lang akong nagliwanag. As in yung buong katawan ko nagliliwanag, like a human lamp.


"AAAAAAAAAAAH!" I screamed and started running back to my mom.


Napalingon sa akin si mama at yung lalaking kinakausap niya. And then the man said, "You can make magic through your voice."


"Ano ba ang pinagsasabi mo? How do you undo this!" Nagsisigaw ako na parang tanga.


"Calm down. It will be gone in 5 seconds by now."


"What are you saying na kusa lang 'tong mawawa---" The light stopped. It worked kaya nagulat ako. Then I started to become curious.


"Sino ka ba?" Seryoso kong tanong.


"I am a messenger from Majica Academy, and I was sent to give you this invitation." Meron siyang inabot na envelope.


"You have to come with us for you to understand. You have no other options."


"Ano bang pinagsasabi mo? Atsaka sino ba ako para sumama sa inyo!" Palaban kong sagot.


"Royana, watch your words!" Agad na saway ni mama sakin.


"You are a magic holder now, Miss Miran. The mark in your arm tells it. The academy wants you to be trained, to ensure that the magic will be used in a good purpose."


"Ba't ako mag eenroll sa academy na 'yan ha? Ano bang mapapala ko diyan?" I bursted.


"To protect both of our worlds." He shortly answered. I rolled my eyes and cross my arms. "Ma, naniniwala ka ba sa pinagsasabi ne'to?"


"Anak, ikalma mom una sarili mo." Banggit ni mama habang hawak ang balikat ko. "Maybe it's a good thing? Maybe this could be good for you." Pagkukunsinti niya.


"Okay, that's it. I'm out."


It's too much for me to handle. I was rejecting everything, but my mom. She still insisted. Makalipas ng ilang araw, napag-alaman ko na na lang na I was already enrolled. That everything is prepared and settled.


"Anak! Dalian mo, malelate ka na!" Sigaw ni mama habang nagmamadali ako magbihis ng uniform.


Yes, here it is.


The day of my first day. Wearing a weird academy's school uniform, preparing for my first class. This was the start of my magical life, when I became a student in a school of magic, Majica Academy.


To be Continued...

Continue Reading

You'll Also Like

173K 12.7K 46
Lavender is in love with Yuan, the perfect guy--kind, sweet, charming, and a musician like her. The problem? He's not real. He only exists in her dre...