Nathan
Nadat we alles hadden uitgelegd aan de meesters, verontschuldigde ze zich dat we nog amper training hadden gekregen. Ze dachten dat het (net als in hun tijd) een normaal gesprek zou worden, niet een volledige poging tot totale overname. Ze gaan ons lessen zelfbescherming en krachtbeheersing geven. Maar nu krijgen we iets wat ons tegen duistere magie zal beschermen, alle vier weten we nog niet wat.
Als de meesters binnen komen, zitten we allemaal op het puntje van onze stoelen, letterlijk. We hebben zeker een week moeten wachten op deze 'talismannen'. We zitten op volgorde van seizoen, ik ben dus al als 2de aan de beurt. Alle meesters hebben 1 doosje in hun hand, gekleurd naar hun en ons element. De eerste is Robyn die het doosje van meesteres Idina krijgt, zij is een heks en bestuurt dus het element aarde. Ze reikt Robyn een bruin met groen versierd doosje aan en stapt weer achteruit. Robyn opent langzaam het doosje. Hij haalt er een gouden ketting uit met een zeshoekig geslepen smaragd eraan. Hij bekijkt het aandachtig en doet het om. Een gouden gloed verschijnt om hem heen en verdwijnt weer.
Daarna komt Davidus, weerwolf en meester van het element vuur, naar me toe lopen. Hij reikt me een rood met goud versierd doosje aan en stapt achteruit. Ik open het en haal er een gouden ketting met een vierkant geslepen robijn uit. Ik doe hem om en een warmte vloeit door me heen. De gouden gloed verschijnt ook rond mij en verdwijnt weer.
Daarna krijgt Elizabeth van Meodana, de zeemeermin en meesteres van lucht, een wit met hemelsblauw doosje. Zij haalt er een zilveren ketting uit met een ronde aquamarijn. Ze doet hem om maar om haar verschijnt een zilveren gloed. Als laatst krijgt Adrianna van Magnus, vampier en meester van water, een turquoise met blauw doosje aangereikt. Ze neemt hem gretig aan en opent hem gelijk. Ze haalt er een zilveren ketting met een hartvormige saffier uit. Ook om haar verschijnt een zilveren gloed.
"Deze kettingen zullen jullie tegen duistere krachten beschermen, hou hem dus zo vaak mogelijk om en bewaar hem altijd in het doosje" sluit Idina af voordat ze allen de kamer verlaten. Vlak daarna komt er een man binnenlopen. Hij is denk ik even oud als ik, 16, misschien al 17. Hij oogt best sterk en heeft dan ook een zwaard om zijn middel hangen. Zwaarden zijn echt wapens die me aanspreken, ze zijn gewoon zo... geweldig. Hij begint te spreken.
"Nu jullie jullie nodige magie bescherming hebben, zullen jullie jezelf en elkaar nog moeten beschermen. Ik ben jullie wapentrainer, Richard is de naam" zegt hij opschepperig. Ik mag die Richard nu al niet. "Vandaag zal jullie eerste training plaatsvinden" gaat hij verder "Volg mij maar" Met zijn vieren volgen we hem door de lange gangen van het ministerie. Uiteindelijk komen we bij een grote, ijzeren deur uit. Hij duwt hem krachtig open en laat ons binnen waarna hij de deur weer sluit. Het is een volledig lege kamer met alleen een grote fontein in het midden. Verder was er niets, helemaal niets. Het was gewoon een lege zaal!
"Dit is jullie oefenzaal" zegt Richard. "Het is hier leeg" merk ik op. "Wacht maar hier" zegt hij waarna hij naar de andere kant van de gigantische zaal loopt. Aan de overkant staat hij stil. Hij maakt een klepje in de muur open en er komt een rode knop tevoorschijn. Als hij erop drukt, schieten er vlammen voor onze voeten omhoog. Iedereen schrikt, maar ik zit gefascineerd naar de vlammen te kijken. "Nog steeds zo leeg, meneertje wijsneus!?" horen we Richard van achter de vlammen door schreeuwen "Je mag voor je vrienden wel even door het vuur gaan, letterlijk!!!" "Oké, ik kom eraan!!!" schreeuw ik brutaal terug.
Ik ren recht op het vuur af. Ik hoor Adrianna schreeuwen en ik hoor door hoe Elizabeth inademt, dat ze zich doodschrikt. Een milliseconde bedenk ik me hoe dom het eigenlijk wel niet is, maar dan sta ik al midden in het vuur. Wacht... ik sta midden in vuur!?!? Vlammen wakkeren om me heen, ik voel zelfs de hitte om me heen, maar tegen mijn huid voel ik niets branden. Vol met adrenaline loop ik door het vuur. Als ik er aan de andere kant uitkom, zit Richard me verbaast aan te kijken.
"Wauw, je bent wel een durfal hè, koudbloedje" zegt hij plagerig. "Zet het vuur nou maar uit, ik denk dat ze denken dat ik dood of zwaargewond ben" zeg ik terwijl ik over mijn schouder naar achter wijs. Opnieuw drukt hij op de rode knop en het vuur gaat uit. Drie wit weggetrokken gezichtjes zitten beverig voor zich te staren. Van Robyns tintje is geen spoor meer te bekennen en Adrianna en Elizabeth hebben zelfs tranen in hun ogen. Ik heb ze dus flink laten schrikken. Ze rennen zo snel ze kunnen naar me toe en trekken me in een knuffel.
"We dachten dat je dood was gek" zegt Adrianna beverig. "Doe dat alsjeblieft nooit meer" voegt Elizabeth toe. "Hij kan niets beloven" zegt Richard die de woorden uit mijn mond haalt "Misschien zal dit wel vaker moeten" "Ik heb toch niets, ik voelde er niet eens iets van. Het was alleen nogal heet" stel ik ze gerust. "Probeer het maar wel te beperken" zegt Robyn. "Zal ik doen"