Mom knocked at my door after I finished all my stuffs, I opened my door and then she smiled after she checked on me.
"You looked more healthy and more prettier, baby." She said. What's with her? I just wear simple sleeveless then jeans and converse shoes.
"Shut it, mom. You're checking me out again!" I snapped. She just chuckled then she kissed my temple.
"You looked simple with a class baby. So gorgeous." Natawa nalang ako sa kanya habang paulit-ulit na nagkokomplemento at sabay kaming bumaba. Kami lang ni mom dito sa bahay at tsaka pinyagan naman na akong lumabas basta daw ba sabihin ko kung saan ako pupunta at ipapahatid nila ako.
Kaya naman ngayon, mother and daughter bond! We're going in mall to relax. Since namiss daw niya ako ng sobra! Told 'ya magkasundo kami ni mommy sa shopping.
Nang makarating kami sa mall ay dumiretso agad kami ni mommy sa salon. I thought siya yung magpapaayos pero nagulat ako nung hinila niya ako at pinaupo sa harap ng salamin.
"Mom?" Inosenteng tanong ko. Kumindat lang siya sa akin at tsaka bumulong sa baklang nasa likod ko. Naalala ko tuloy sina Pat at Seb. Kamusta na kaya sila? Kung bakit ba naman kasi ayaw nila akong pahawakin ng cellphone. Nabalik ako sa wisyo ng bumulong sa akin yung babae na pwedeng umidlip daw muna ako para hindi ako maboring. Wala na akong nagawa kung hindi ang sumunod nalang sa kanya.
Pagkagising ko sa pagkakaidlip ko ay gulat na napatingin ako sa sarili ko sa harap ng salamin. Nagiba yung kulay ng buhok ko, milky brown na ngayon at kulot na sa baba. Natatawang nilapitan ako ni mommy dahil sa gulat ko.
"You're stunning baby! Hindi ko masisisi ang mga boys na humihingi ng number mo kanina pero sad to say, you're not allowed to use cellphones." Nakangiwing pinagmasdan ko yung sarili ko sa salamin.
"Let's go, baby!" Tawag ni mommy sa akin pagkatapos niyang magbayad.
Tumayo naman ako at tsaka sumunod sa kanya. Naglibot-libot naman kaming dalawa ni mommy tsaka pinasukat niya ako ng mga dress. Gusto kong magreklamo dahil ako yung palagi niyang binibilhan samantalang hindi siya bumibili ng dress niya. Tapos pagmagtatanong ako kung bakit laging ako eh, eto yung sagot niya.
"I'll give you the best, baby. Tsaka namiss kita ng sobra kaya 'wag ka ng tumanggi." Again, wala na rin akong nagawa. Mabuti nalang at nagdala si mommy ng body guards na taga-buhat ng pinamili namin. Tumigil naman ako sa paglalakad at lumingon sa mga guards na kasunod namin ni mommy.
"Sam?" Hindi ko pinansin si mommy.
"Kuya Fred at Ced, you can have your free time muna. Mag-enjoy kayong dalawa and this, bilhin niyo kung anong gusto niyo! Advance gift ko yan." Sabay bigay ng isang credit card ko sa kanila. Gulat na napatingin sila sa akin. Nakita ko ang pagprotesta sa kanilang mata pero nilagay ko na sa kamay ni kuya Ced yung credit card at tumatawang iniwan sila doon. Nakatingin lang naman sa akin si mommy na nakangiti.
"I'm so proud of you, Sam. God knows how proud we are to have you. Lumaki kang mabait." Nakakataba ng puso yung sinabi ni mommy. Hindi ko maiwasang yakapin siya habang naglalakad kami.
"I'm not going to be like this, kung hindi niyo ako pinalaki ng maayos. And I want you to know that I'm also honored to be your daughter mom. You and dad is the best thing I ever had." I sweetly smiled at her. Pero habang nagyayakapan kami ay may biglang bumangga sa aming babae.
"Excuse me? Can't you see that I'm walking?" Hindi ko inaasahan ang pagsigaw niya. I'm ready to say sorry to her but she just shouted infront of us, which is I didn't expect it at all. She looked nice, an angelic face to be exact just like my mom. Magkaedad lang ata sila ni mommy.
"Can't you see that we're also walking? Stupid." Pasimpleng hinila ko si mommy dahil alam kong hindi ito magpapatalo. I may looked nice but I didn't inherited it to my father, it's only the angelic face but the attitude is came from my mother. Mommy is a monster when she's angry!
"Mom, I'm hungry." Kunyaring gutom ako. Napatingin naman sa akin si mommy at yung babaeng nakabangga namin. Bahagyang tumaas ang kilay niya at sinipat ako.
"You're pretty. But I don't like the attitude of your mother, I hope hindi ka nagmana sa bastardang nanay mo!" Nangunot ang noo ko sa sinabi niya. Akmang sasagot si mommy pero inunahan ko na siya.
"Excuse me po. You don't have the right to say that to my mother. About what happened, I'll say sorry, but you don't need to step my mom's attitude. You don't know a bit of her." Seryosong sabi ko sa kanya. Napamaang naman ang bibig niya. Mukhang hindi inaasahan ang pagsagot ko.
"What the? So kasalanan ko pa ngayon? Anong klaseng pagpapalaki ba ang ginawa ng nanay mo sayo ha?!" Galit na buntong niya sa akin. Nanlaki ang mga mata ko pagkatapos ay sinampal ni mommy ang babae. Ramdam kong pinagkakaguluhan na kami sa paligid namin.
"Mom!" Gulat na tawag ko sa kanya pero hindi niya ako pinansin. Galit na dinuro-duro niya yung babae.
"Wag na wag mong sisigawan ang anak ko! Kung ikaw kaya ang tanungin ko kung anong klase kang ina? Base sa nakita kong pagsigaw sa harapan ng anak ko, hindi na ako magtatakang masamang ina ka!" Galit na sigaw ni mommy sa kanya at tsaka niya tinulak yung babaeng galit na minumura kami.
Umalis na kami ni mommy at alam kong galit pa rin siya. Isa lang naman ang alam kong magpapakalma sa kanya eh.
"Baby." Mahinahong sabi niya at tsaka mahigpit na niyakap niya ako. Napangiti nalang ako. Yakap ko lang naman ang nagpapakalma sa kanya eh. Kapag galit siya kay daddy eh yayakapin ko agad siya dahil ayokong nakitang nagaaway sila at makitang galit si mommy.
Pagkauwi namin ni mommy ay wala pang tao sa bahay. Sakto namang dumating si dad. Tinanong kung nasaan si kuya Zeijan.
"He's supposedly here! Nasa company pa yung dalawa and how come na wala si Zeijan? Wag mong sabihing nagbar na naman 'yon?" Napahilamos si dad sa buhok niya dahil sa pagod at galit. Nandito ako ngayon sa labas ng office nila ni mom. Hindi na ako tumuloy pumasok sa loob, instead bumaba ako at hinanap yung driver namin.
"Kuya, sunduin natin si Zeijan." Seryosong sabi ko sa kanya. Nagdalawang isip naman siya pero natakot siya sa binigay kong tingin.
Anong ginagawa ni kuya sa bar? I thought kasama niya sina kuya Clyde sa company pero nagpapakasaya lang pala siya sa bar! Pagkarating namin kung saan nagbabar si kuya ay agad akong bumaba sa kotse. Hindi pa rin ako nakakapagpalit ng damit.
Pagkapasok ko sa bar ay halo-halong amoy na yung naamoy ko dito sa loob. Napapalingon naman yung iba sa akin. Meron naman yung ibang inaaya ako sa table nila pero hindi ko na sila pinansin. Inilibot ko yung tingin ko sa bar. Malawak ito at sigurado akong mahihirapan akong hanapin ang kapatid ko.
Hindi nga ako nagkamali, halos inabot ako ng limang minuto sa paghanap sa kanya sa siksikang tao pero nandun pala siya sa bar counter. Nakatungo siya at parang may problema. Nagtangka akong lapitan siya pero nagulat ako ng may biglang sumuntok sa kanya.
"Kuya!" Tawag ko pero dahil sa lakas ng tugtog dito ay iilan lang ang nakarinig. Yung mga nasa malapit lang sa akin. Halos takbuhin ko na ang nilalakad ko ng bigla na naman siyang sinuntok ng lalaki.
"How dare you reject my sister?" Galit na sigaw sa kanya ng lalaki. Napapalingon naman ang iba sa kanila. Konti nalang ang layo ko dahil sa hirap akong makisiksik.
"Ha! I'm not here to flirt. I'm here to forget my problems. I don't care about girls." Pinunasan niya ang dugo sa labi niya at mariing tinitigan ang lalaking sumuntok sa kanya. "I don't care if I hurt other girls. I care about my sister. My sister who wants to live a normal life pero pinagkait sa kanya." Napako ako sa kinatatayuan ko at napatingin nalang sa kapatid ko.
"I don't care if you punch me to death! Kill me... Because I don't want to see my sister suffering. Kung pwedeng ako nalang ang sumalo lahat ng paghihirap niya. Lahat-lahat. Gagawin ko. Not my sister. Not her!" Biglang sumikip ang dibdib ko sa sinabi niya. All along! All along, I thought he's having fun with his friends here and all along knowing that, he's alone. Alone drinking to forget the pain i cause.
Biglang tumulo ang luha ko. Damn you, Samantha! This is my fault. I'm hurting them.
Nakita kong susuntukin ulit niya si kuya pero nagmamadaling humarang na ako at humarap kay kuya Zeijan na basang-basa ang mga matang nakatingin sa sahig. I want to hug him. I started to cry while watching him crying silently. Hinintay kong tumama sa akin yung suntok ng lalaki. Pero hindi ko naramdaman, I know may sumangga nun dahil sa pagsinghap ng mga tao sa paligid. Pero ni lumingon ay hindi ko nagawa dahil sa nakatingin ako sa kapatid ko.
"Stupid." Mahina at madiin na sabi ko sa kanya. Saktong tumigil ang music sa paligid. Gulat na napaangat ng tingin si kuya Zeijan sa akin.
"S-Sam? W-What are you doing..." Hindi ko na pinatapos yung sinabi niya dahil nagsimula na akong suntukin siya sa dibdib habang tahimik na umiiyak.
"Stupid! Stupid! Stupid! You're so stupid!" Napaiwas siya ng tingin nung nakita niya kung paano tuloy-tuloy na bumagsak ang mga luha ko.
"You fooled me! All along! All along, I thought you're with your friends to have some fun!" Paulit-ulit na sinuntok ko siya sa dibdib niya. Hindi niya ako pinigilan at tinanggap lahat ng suntok ko. Mas lalo akong napaiyak nung makita kong umiiyak din siya. Biglang bumigat yung kamay kong sumuntok sa kanya. Niyakap niya naman ako pero hindi ko parin siya tinigilan.
"Why?" Gumaralgal ang boses ko dahil sa pagpigil ng sobrang iyak. "Why? WHY?! WHY ARE YOU DOING THIS!" For the first time I shouted. Infront of him. Hindi ko na naiwasang humikbi. This is my first time to cry this hard!
"I'm sorry." Mas lalo akong napaiyak ng paulit-ulit niyang hinalikan yung noo ko.
"I-I hate you." I sobbed. Mabilis na umiling siya. Bigla akong napahagulhol sa bisig niya kaya napatigil na ako sa pagsuntok sa kanya.
I hardly sobbed. Hindi dahil sa narinig ko. I cried hard kasi ngayon ko lang siyang nakitang nag-break down. I know he's the weakest pero hindi ko aakalaing sa ganitong pagkakataon ko siya matutuklasan.
I'm hurt. It's hurt that I'm hurting my brother. Kung nasasaktan ako. Mas nasasaktan ko pala sila.
"Stop doing this, kuya. You're making me feel useless." Nasasaktang sabi ko sa kanya. Hindi ko siya narinig na nagsalita. Instead hinila niya ako palabas na sana sa bar pero bumalik ako. Nakatingin silang lahat sa akin. Humarap ako sa sumuntok kay kuya Zeijan. No one dares to hurt my brother, they can protect me and I'll protect them also.
"Two punches, but be honored because this is the first time I'll do this." Walang kaemo-emosyong sabi ko sa kanya. Excited na tinignan niya ako.
"What is it, sweety?" He flirtly asked. And before he can utter another word. I slapped him hard. Both of his cheek. Napasinghap silang lahat. This is the first time i hit someone.
"No one dares to hurt any of my brother. Mas mabuti ng ako ang saktan mo kaysa ang kapatid ko. I'm a nice person but when it comes to stepping down to my brother, I'm a demon." Pagkatapos kong sabihin ang huling letra ay tumingin ako sa kaliwang bahagi ko kung saan ako lalabas at kung nasaan ang gulat na nakatingin sa akin.
Wadensel. Binigyan ko lang siya ng blangkong tingin habang nakatingin sa luhaang mukha ko.
"Thank you." Malamig na pasasalamat ko ng lagpasan ko siya. Hindi ako tanga para hindi malaman na siya ang pumigil sa lalaki kanina.