Gumising si Odessa sa isang malawak na silid na kung saan napapaligiran ito ng mga makukulay na bato at kristal. Sinubukan niyang tumayo pero hindi nya magawa dahil pakiramdam niya ay namamanhid at nanghihina ang buo niyang katawan.
Ano nga ba ang nangyari sa kanya? Bakit siya naririto sa lugar na ito? Makailang ulit niyang sinubukang tumayo pero bigo siyang magawa ito.
Halos mapasigaw siya ng mapansin niyang wala siyang suot na damit at tanging ang kumot lamang ang nakatakip sa kanyang katawan.
Sa tabi ng kama ay isang lamesita na kung saan naroroon ang bote na may lamang nektar na mula sa bulaklak ng Myrho. Sa tabi nito ay isang takip ng Taklobo na napupuno ng kulay pulang seaweeds.
"Komusta na ang pakiramdam mo, kaibigang Odessa? " Ang tanong ng isang lalake na halos magpalundag kay Odessa sa kinahihigan niya.
Napatingin siya sa pinagmulan ng boses at doon ay nakita niya mula sa bumabagsak na tubig ang kaanyuan ng isang matangkad at matipunong lalake. Bigla niyang naalala ang pakikipaglaban niya sa maliit na isla na kung saan nakatunggali niya ang isang Sangre.
"Claudius?!" Ang malakas na sigaw ni Odessa at sinubukang nagpumilit na bumangon.
"Sandali, kaibigang Odessa. Sandali lang, hindi ako si Claudius." Ang tugon ng lalake na tila naalarma.
Hinawi ng lalake sa kanyang kanang kamay ang bumabagsak na tubig sa kuwartong iyon. Tila kurtinang lumislis ang tubig at mula roon ay iniluwa nito ang mukha ng isang pamilyar na lalake.
"Di...diyos na Danum?" Ang napatulalang si Odessa pagkakita sa lalake. "Paanong..."
"Hayaan mo akong magpaliwanag Odessa. Alam mo namang hindi ako ang kalaban." Ang wika ni Danum at kapansin-pansin sa kanya ang pagkabalisa habang naglalakad papalapit kay Odessa.
Biglang umusok ang katawan ni Odessa dahil sa galit na naramdaman sa lalake.
"Sinungaling! Isa kang balat-kayo! Ikaw si Claudius! " Pagkasigaw ni Odessa ay biglang sumabog ang pader sa likuran ni Danum.
"Hindi, nagkakamali ka Odessa. Hindi ako si Claudius, kung may masama akong balak sa'yo ay pinatay na dapat kita habang wala ka pang malay. Hayaan mo muna kasi akong magpaliwanag." Ang natatarantang tugon ni Danum kay Odessa.
Huminahon si Odessa na tila napaisip sa sinabi sa kanya ng lalake. Namangha din siya na nagawa niya maglabas ng kapangyarihan gamit ang elemento ng apoy at napasabog ang pader ng kuwarto na yari sa makukulay na kristal.
"Sige, magpaliwanag ka at para maintindihan ko! Kailangan mo talagang magpaliwanag lalo na sa ginawa mong pag-alis sa kasuotan ko!" Ang nanggigigil na si Odessa. Tila naaalala pa niya kung paano siya ininsulto at nilibak ng lalake ng magpanggap ito bilang si Claudius.
"Matagal ka na naming sinusubaybayan Odessa. Bata ka pa lang ay nakitaan na namin ang potensyal ng iyong kapangyarihan. Kalahating diwata at kalahating tao pagkatapos ay pumasok pa sa katawan mo ang kapangyarihan ng dugong Sangre. Pero hindi naging madali sa'yo ang pagkakataon lalo na't natulog ang kapangyarihan mo bilang isang Diwata. Oo isang diwata na nananalaytay sa'yo sa iyong dugo. Anak ka ng isa sa pinaka makapangyarihang diwatang nabuhay sa ikatlong dimensyon ng mundo. Ang potensiyal na kapangyarihang nais makamit ng lahat ang elemento ng apoy, ang ibong Baguisan na matagumpay mong nailabas sa iyong katauhan bilang kapangyarihan mo kahit wala ang Eskrihala."
"Anong ibig mong sabihin? Sino ang tinutukoy mong isa sa pinaka makapangyarihang diwata na isa sa mga magulang ko?" Ang tanong ni Odessa tungkol sa narinig niya kay Danum.
"Sa pagkakataong iyan ay ikaw na ang tutuklas kung sino ang diwata na tinutukoy ko. Hindi ba na sa'yo na ang mga hibla ng iyong alaala?"
Tumango si Odessa sa tanong ni diyos na si Danum.
"Kapag handa ka na at may lakas ng loob ka ng makita ang iyong nakaraan, lalo na kung sino ang mga magulang mo ay alam mo naman kung ano ang gagawin mo sa mga hibla di ba? Ngayon, maaaring nagtatanong ka bakit ka namin sinusubaybayan?"
"Bakit nga ba?"
"Ito ay dahil ay isa ka sa may potential na makapagligtas sa aking kapatid na si Bathala." Ang malungkot na tugon ni Danum.
"Si Amang Bathala?!" Ang malakas na wika ni Odessa dahil sa pagkabigla. "...a...anong nangyari kay Amang Bathala?"
"May balibalita na binihag siya ng dalawa sa mga anak niya."
"Ha? Ba... Bakit naman iyon gagawin sa kanya ng mga sarili niyang anak? "
"Sa ngayon ay wala pang makakapagsabi kung ano ang dahilan kung bakit siya dinukot. At hindi rin masabi kung sina diyosang Tala nga ba ang may gawa sa pagdukot sa kanya."
Napaisip si Odessa sa sinabing iyon sa ni Danum. Ano ba sa kanya kung dinukot nga si Amang Bathala ng mga anak niya lalo na't away ng pamilya iyon at wala siyang kinalaman dito.
"Eh hetong ginawa mo sa akin? Bakit mo 'ko hinubaran ng ganito?! " Ang nanggigigil na tanong ni Odessa.
"Huh? Yan ba? Hindi ako may gawa niyan. Ang mga tagapagsilbing Sirena ang nag-alaga sa'yo habang wala ka pang malay."
"Sirena? Bakit wala akong nakikitang Sirena rito ngayon? "
"Huh, ah eh..."
"Totoo ang sinasabi sa inyo ng panginoong si Danum, Odessa."
Sabay na napatingin ang dalawa sa pinanggalingan ng boses.
"...ipagpaumanhin po ninyo panginoong Danum ang aking paggambala sa inyong pag-uusap. Gusto ko lang po makatulong sa pagpapaliwanag kay Odessa." Ang dugtong pa ng babae na gumagapang sa makinis na sahig ng kuwarto.
Mahaba at alun-alon ang buhok nito. Bilog ang mga mata ngunit walang pilik-mata at kilay. Maganda ang hugis ng mukha pero dalawang magkatabing butas lamang sa gawing itaas ng kanyang bibig ang nagsisilbing ilong nito. Halos nababalutan ng kaliskis ang buo niyang katawan maliban lamang da kanyang mukha pababa sa leeg. Ang kanyang mga daliri sa kamay ay tulad sa paa ng bibe at mula bewang pababa ay katawan ng isda.
"Alona, oo si Alona, siya ang nag-alaga sa'yo mula ng iniuwi kita dito." Ang mabilis na sagot ni Danum.
"Wala kang malay ng dalhin ka rito ng panginoong Danum. Mga ilang oras pa lang ang nakakaraan kaya sa tingin ko mahinang-mahina pa ang katawan mo at kailangan mo pa ang magpalakas Odessa. " Ang nakangiting sabi ni Alona.
"Salamat sa pag-aaruga sa akin kung ganon, Alona. Pero nasaan na ang aking damit? Kailangan ko ng makabalik sa mundo ng mga tao." Ang nag-aalalang sabi ni Odessa.
"Pero Odessa, kailangan mo pa ang sapat na pahinga para manumbalik ang lakas mo." Ang pagtutol ni Danum sa kanya.
"Hindi, mas kailangan ako ng kapatid kong si Laurea. Habang tumatagal ay mas lalong lumiliit ang pagkakataon na mailigtas ko pa siya kay Anilaokan."
"Pero hindi mo maililigtas si Mariang Sinukuan kung ganyan ang estado ng iyong lakas. Ginalit kita ng husto para subukang mailabas mo ang iyong tunay na kapangyarihan bilang isang diwata, ginawa ko ito para maisagawa mo ang pagliligtas kay Mariang Sinukuan ng matagumpay. Pero hindi mo maisasagawa yan hangga't hindi naililigtas si Bathala dahil sa pamamagitan ni Bathala mahahanap mo kung saan naroroon si Anilaokan."
"Sa pamamagitan ni Bathala? A...anong ibig mong sabihin sa pamamagitan ni Bathala?" Ang nagtatakang tanong ni Odessa.
Napahawak sa kanyang bibig si Danum. Hindi niya napigilan ang sarili sa kadaldalan kaya nabanggit niya ang hindi niya dapat sasabihin kay Odessa.
-------------
Patakbong nilapitan ni Father mexo si Caren at doon ay halos manlumo siya sa kanyang nakita. Hindi si Caren ang nakatayo kundi ang lalakeng Alpha ng mga taong-lobo.
"Diyos ko...Caren?!" Ang tangi niyang nasabi ng makita ang lalakeng Alpha na naglalakad papunta sa kanyang pulutong.
Nakangisi ito at hawak-hawak ang tagiliran kung saan siya nahagip ng espadang gamit ni Caren kanina.
Pero nasaan na si Caren? Nasaan na ang matapang na babaeng pulis? Halos mapaiyak si Father Mexo sa pangyayari. Nilapa na ba ng lalakeng Alpha si Caren?
Biglang umalulong ang mga taong-lobo pagkakita sa kanilang pinuno na buhay. Sinenyasan naman ni Father Mexo ang mga kasama para humanda na sa pakikidigma, at ganun na nga ang ginawa ng mga kasamahan niyang sina Raul at Kiel.
Pero nag-iba ang lakad ng lalakeng Alpha. Tila bumibigat ang mga paa nito at bumagal. Mararamdaman din sa kanya ang hirap ng paghinga.
Mula sa kanyang likuran ay naaninag ni Father Mexo si Caren na itinaas ang espadang katana. Gumuhit ang mga ngiti sa maninipis na labi ng pari. Buhay si Caren! Nagwagi si Caren!
"Caren... "
Natigilan sa pag-alulong ang mga taong-lobo at nabahala sa nakita. Naroroon si Caren sa likuran ng kanilang pinuno, duguan pero napakalakas at nakapossisyon ang mga kamay hawak ang napakatalim na katana. Buong lakas niyang itinabak ang katana sa likuran ng lalakeng Alpha at bumagsak ito sa buhangin na wala ng buhay.
Lahat ay napanganga ng makitang iniulos ni pa ng galit na galit na si Caren ang katana sa puso mismo ng lalakeng Alpha.
Umatungal ng napakalakas ang mga taong-lobo. Galit na galit sa kinahinatnan ng kanilang pinuno at ang lahat ng kanilang mga mata ay nakatuon kay Caren.
Kinabahan ang lahat para sa buhay ni Caren lalo na sa inaasta ng mga taong-lobo sa kanya na kasalukuyang lumalapit sa kanya. Lahat ay nakangisi at umuungol habang nilalapitan ang pumatay sa kanilang dalawang Alpha.
Patakbong tumakbo sa tabi ni Caren si Mexo kasama ang dalawang semanarista. Sa pagkakataong ito ay mukhang hindi tutupad ang mga taong-lobo sa ipinangako sa kaniya ng kanilang Alpha. Nakkita nila na sugatan si Caren at mahina na kaya isang bagong Alpha ang papalit sa kanilang pinuno at hindi nila hahayaang isang mortal ang mamumuno sa kanila.
Lahat ng mga mortal ay takot na takot para sa kanilang buhay. Pero kailangan na nilang lumaban ng patayan at isugal ang kanilang mga buhay. Alam nilang mahirap at mapanganib, pero may magagawa pa ba sila para pigilan pa ito?
Ilang metro na lamang ang mga taong lobo sa kanila ng isa sa mga ito ang biglang lumundag sa harapan ng pulutong at umaatungal ng napakalakas sa harapan ng lahat na tila pinipigilan ang mga kasama na atakihin ang pumatay sa kanilang Alpha.
Ngunit ang kanilang inaasahan ay hindi nangyari. Napaihi si Kapitan Ben sa sobrang takot lalo na nang sabay-sabay na umungol ang mga taong-lobo. Biglang lumuhod sa harapan ni Caren ang taong-lobo na lumundag sa harapan ng buong pulutongsa at isa-isang sumunod na sa kanya ang lahat ng kauri nito. Ito ang paraan ng pagtanggap nila kay Caren bilang bagong pinuno ng kanilang pulutong.
Muli ay isa-isang umalulong ang mga taong-lobo. Pero ngayon ay may kakaiba sa paraan ng kanilang pag-alulong. Maiksi pero malakas ang huni ng mga ito.
Halos hindi makapaniwala sina Father Mexo sa kanilang nakita. Sa mga sandaling iyon ay hindi nila alam kung ikatutuwa ba nila ang nangyari o dapat ba nilang ikatakot ito.
Nasugatan ng lalakeng Alpha si Caren. Ang sino mang mortal ang nasugatan ng isang taong-lobo ay siguradong mahahawaan siya nito ng pagiging taong-lobo rin.
Kung mangyayari man iyon ay nakahanda si Father Mexo na patayin si Caren at hindi siya magdadalawang-isip na gawin ito sa kanya para sa kaligtasan ng mga tao sa Santuaryo.
-------------
Kitang-kita ni Blake na nakadangan sa kanyang Lola Luring ang isang Batibat at pilit na hinihigop nito ang buhay ng kanyang lola. Pero napalingon siya ng makita ang napakaraming Batibat na gumagapang sa pader ng gusali at dalawa sa mga iyon ay papalapit na sa kanyang mga kapatid na si Maky at Eli.
Isang kuta ng mga Batibat ang gusali na pinagdalhan niya sa kanyang dalawang kapatid at Lola Luring. Kailangan niyang sagipin ang kanyang lola kaya sa isang iglap ay bigla siyang naglaho at mabilis na lumitaw sa tabi ng napakalaking Batibat. Walang inaksayang panahon si Blake kaya ginamit niya ang bughaw na ilaw sa kanyang kamay at itinapat ang liwanag sa Batibat.
Biglang sumigaw ng napakalakas ang nilalang ng dilim na tila napaso mula sa bughaw na ilaw sa kamay ni Blake. Mabilis na nilisan ng Batibat ang katawan ng kanyang Lola Luring kasabay ng pagsinghap ng hangin ng matanda na tulad sa taong-nalulunod.
Hinawakan ni Blake ang kanyang Lola at tulad ng inaasahan ay kaagad silang naglaho roon at muling lumitaw sa tabi ng dalawang kapatid na akmang bibiktimahin na ng dalawang Batibat. Kaagad na pinailawan ni Blake ang kanyang kamay at iniumang ito sa dalawang halimaw.
Natigilan naman ang dalawang Batibat sa paglapit. Pero bago pa man makalapit ang iba pang mga Batibat ay kaagad na tineleport na ni Blake ang kanyang mga kapatid at lola sa kanilang bahay na tinutuluyan. Wala pa ring malay ang mga ito at mahimbing pa rin sa kanilang mga pagtulog.
Halos hindi mapigilan ni Blake ang pag-iyak dahil muntik na niyang dinala sa kapahamakan ang kanyang pamilya.
Ano na ba ang nangyayari sa mundo? Bakit wala na itong pinagkaiba sa mga pelikulang dati lang niyang napapanood noon sa sinehan? Paano na ang kanyang mga kapatid kapag nawala na siya?
Walang kapangyarihan ang mga pangkaraniwang tao sa paligid niya pero bakit siya mayroon? Naalala niya ang sabi sa kanya ng kanyang ama na espesyal siya sa lahat ng bata sa lugar nila. Mayroon siyang kakayahan na wala ang pangkaraniwang tao sa paligid niya.
Ibig ba sabihin ba no'n ay hindi siya tao?
Nadiskubre ng mga magulang niya ang kanyang kakayahan noong anim na taong gulang pa lamang siya. Natutunan naman niyang kontrolin ito noong nakaraang taon pa lamang.
Ngayong taon naman ay lumitaw sa kanyang kanang palad ang pulang marka na nagsisilbing sandata niya sa pakikipaglaban maliban sa kakayahan niyang magteleport.