Haellor Park's Note: Hello, hi. :)) Moshi-moshi sa mga Japanese, Anneyong sa mga Korean, Ni Hao sa mga Chinese, at kung ano-ano pang salita ang nag-eexist sa mundong ito bilang pagbati.
Unang-una sa lahat. Sorry! Yan po ang una kung masasabi sa inyo sa hindi pagtupad ng promise ko. Mianhae, gomenasai!
Pangalawa. Thank you! Hindi niyo po alam kung gaano ako kasaya. 5K reads lang po ang hinihingi ko pero dinoble niyo.
Pangatlo. Grabe, natouch ako sa comment mo! Tumalon po talaga ako sa tuwa ng mabasa ko ang comment mo na napakahaba. Ang kaso, ng makita ko, 1 month ago na siya. :( Kaya heto ako ngayon, hinihintay mo pa rin ba ang UD ko?
Pangapat. Fiction lang ito! Alam ko po na may mga HENZO jan pero katuwaan lang po naming mga pro-HICO. Be open-minded na lang.
Panghuli. Dedicated ko to sa lahat ng mga HICO. Magsama-sama po tayo dito at sana maging kaibigan tayong lahat.
Ayan,ang haba na ng note ko! XD Mag enjoy po tayo sa pagbasa. Maiyak, magalit, matuwa, malungkot at masaktan.
P.S: Bago niyo basahin, pinapaalalahanan ko lang kayo baka kasi maguluhan kayo ng konti. Ang age po nina Hope at Mico dito ay 25 na. Haha, matured na sila pero wala kayong mababasang kamanyakan dito. Understand?
--
100 Steps To His Heart Fan Fiction
100 Steps To Mico's Heart
A one-shot love story of Hope Yazon and Mico Layola
Written by: iaHP28 (Haellor Park)
--
Two years. Two years na ang nakalipas simula ng araw na yun. Two years ko na rin pinapamukha sa sarili ko kung gaano ako katanga pagdating sa pag-ibig.
*Ding Dong*
Napabalik ako sa katinuan ko ng may biglang nag doorbell. Sino naman kayang timang ang bibisita saakin sa oras na ito? Hello, its already 9:30 P.M.
Inis kung binuksan ang ppinto. "Distorbo, kita na ngang natutulog na yung tao!"
"HOPE~!" nakakabingi niyang sigaw at niyakap ako ng mahigpit to the point na hindi na ako makahinga. "Na-miss talaga kita."
"Teka..." sabi ko at pinipilit na makawala sa yakap. "Sino ka ba?" tanong ko. Hindi ko pa kasi nakikita ang mukha niya kaya natural lang na magtatanong ako.
"Ay, bruha!" sabi niya at binitawan ako bigla. "Two months lang akong nawala tapos --"
"MIKS~!" this time ako naman ang sumigaw at niyakap siya. Na-miss ko ang baklang to! "Sorry kung di kita nakilala. Ikaw kasi eh, bigla-bigla mo nalang akong niyakap.Hahaha!" sabi ko. "Teka, kelan ka nakauwi?"
Binigyan niya lang ako ng tingin. "Pasok muna tayo, Hope?" sarcastic niyang sabi at tumawa naman ako. "Hay naku Hope, hindi kapa rin nagbabago." naiiling niyang sabi.
"Eh ikaw din naman ah. Tignan mo bakla ka pa rin." pang-aasar ko sa kanya. "Akala ko nga makakahanap ka ng girlfriend doon sa Canada."
Bigla naman siyang nandiri sa sinabi ko. "Yuck.Eww.Duh.Never.Ever."
"Hahahah, oo. Never nga talaga. Talo mo pa nga ako eh." sabi ko. "Teka, alam na ba ni Chelsea na nakauwi ka na?" pag-iiba ko ng topic. Miss ko na rin ang bruhang yun. Palagi siyang busy sa work niya eh.
"Ay oo nga pala!" parang nagulat naman siya. "Sinusundo pala kita dito. Naghihintay si Chelsea sa condo niya, hahaha! Nakalimutan ko."
"Huh? Saan naman tayo pupunta?" tanong ko.
"Slow as ever! Gaga, girl bonding tayo." sagot niya naman.
"Gaga ka rin, hahaha. Girl bonding talaga? Eh saan nga?" usisa ko naman. Ewan ko dito kay Miks, bigla nalang pupunta dito at mag-aaya lumakad. Buti na lang at nakadamit pa ako ng maayos.
"Mag ba-bar tayo!"
**
Mabilis kaming nakarating sa condo ni Chelsea. Actually, nag taxi lang kami ni Miks dahil sabi daw ni Chels siya ang magdadala ng kotse.
"MIKS~! HOPE~!" tawag saamin ni Chelsea ng makita kami. Lumapit siya agad saamin at sinalubong ako ng yakap. "Oh my God, Hope. Na-miss kita ng sobra."
Biglang nag fake ng ubo si Miks. "WOW! Ako tong nawala ng two months tapos ako tong di namiss. Katampo lang." pag-eemote niya.
"Hahaha, tampo-tampo ka pa jan bruha. Halikan kita eh! Hahaha." sabi ni Chelsea at niyakap siya.
Matapos ng batian. Pumasok na kami sa kotse ni Chels. Siya at si Miks ang nasa unahan at ako sa likod. Alangan naman magsiksikan kaming tatlo sa unahan?
"Siya nga pala, Chels. Sinong boylet mo ngayon?" tanong ko.
Tumawa lang siya. "Wala. Trabaho muna!"
"Weh?" singit ni Miks. "If I know bitter ka pa rin kay Bryle."
Nakalimutan kong sabihin. After ng break-up nila noong highschool pa kami. Nagkabalikan ulit sila ni Bryle noong second year college na kami pero naghiwalay din noong fourth year college na kami. Sayang, two years din yun!
"Hahaha, utot niya. Matagal na akong move-on sa gagong yun." sagot naman niya.
Nangibabaw ang katahimikan. Haha, ang awkward kahit mga BBFs kami.
"Teka, amboring! Music tayo." pambasag ko ng katahimikan.
In-on naman ni Chels ang MP3 sa kotse niya at kung sinuswerte ka nga naman sa matataymingan mong kanta.
Fifteen-Taylor Swift: ~Cause when you're fifteen, somebody tells 'ya they love you, you gonna believe them.~
Bull eyes kami ni Chels sa kanta. O siguro ako lang?
~And when you're fifteen, feeling like there's nothing to figure out.~
"Ano ba yan! Ang bitter ni Taylor Swift." sigaw ni Miks. Sa ngayon, siya lang ang may kakayahang magsalita.
Pinalitan niya ang kanta.
"Hoy, hindi ako bitter ah!" pahabol ni Chelsea. Alam namin kami ang pinatatamaan ni Miks.
22-Taylor Swift: ~I don't know about you, but I'm feeling 22!~
Nakakainis talaga. Bat ba lahat ng kanta parang saakin pinapatama?
~Everything will be alright if you keep me next to you.~
Hindi ko na napigilan. Pumatak na ang luha ko na kanina ko pa pinipigilan.
Biglang pinahinto ni Chelsea ang sasakyan at agad na pumunta sa likod para i-comfort ako.
"Tama na Hope..." pagpapatahan nila saakin.
Patuloy pa rin ako sa pag-iyak. Oo, bitter pa rin ako sa break up namin ni Enzo. Dahil para saakin, hindi lang basta-bastang break up yun, isa yung major-major break up! Wanna know what happened?
*FLASHBACKS*
Noong graduation namin sa highschool. Sinabi saakin ni Enzo na gusto niya daw ako. Tinanong niya ako kung pwede daw ba niya ako ligawan. At ako naman itong si bobo, pumayag. Syempre, mahal ko siya eh. After two weeks sinagot ko na siya.
Tumagal ang relasyon namin. Hindi ko ineexpect yun. Noong college, medicine ang course niya at fashion designer naman ang kinuha ko. Although kulang kami ng time para sa isa't-isa, tumagal pa rin kami.
Sa kalagitnaan ng second sem noong fourth year college na ako. Bigla siyang nag propose saakin. sobrang tuwa ko ng time na yun. Syempre, oo yung sagot ko. After graduation ko pakasal na kami. Mabilis ba? Okay lang naman saakin kahit simple lang, ang mahalaga maikasal kami.
At heto na. Dumating na ang araw na pinakahihintay ko. Ikakasal na kami. Hindi pa rin ako nakapaniwala pero alam kong totoo ang mga nagaganap. Ilang oras ang lumipas, nandito pa rin ako sa Bride's Room, wala pa daw si Enzo eh. Naghintay ako ng naghintay pero walang Enzo na dumating. Imbes na yung groom ang maghintay sa bride niya, ako yung naghintay sa kanya.
Hanggang sa may narecieve akong text galing sakanya. Agad kong binasa ito. "Sorry, can't come!" Pakingshit lang. Yun na yun? Sorry? Anong magagawa ng sorry niya? Lintek siya! Mamatay na sana siya!
Hindi ko alam kung ano ang reason niya pero simula ng araw na yun, wala na akong contact sa kaniya, sa Tres Gwapitos at lalong lalo na kay Venice.
*END OF THE FLASHBACKS*
"Ang sakit lang kasi eh. Alam niyo yun?" patuloy parin ako sa pag-iyak.
"Tama na, Hope. Mamatay na sana siya, gago siya!" sabi ni Chelsea habang niyayakap ako.
"Si Taylor Swift kasi eh. Move on kana sana pero dahil sa kanta niya naalala mo lahat." sabi naman ni Miks. Aww, alam kong pinapagaan lang niya ang sitwasyon.
"Wag Miks, idol yun ni Haellor Park eh. Hahaha!" sabi ko sa kanya ng medyo gumaan na ang loob ko.
"Oh eh di kotse nalang ni Chels ang pasasabugin ko." sabi niyang muli.
"Hindi na nakakatawa, Michael." hahah, nagalit na si Chels. "Okay ka na ba Hope?"
"Oo naman, kapal niya para pag-emohan ko." sagot ko.
"Kung ganon, gora na tayo sa bar. Mag party tayo!"
**
Pagkadating namin sa bar, naghiwahiwalay na kami. Ayaw pa nga nila pumayag kaso pinilit ko sila. Text na lang daw kami pag gusto ko ng umuwi.
As usual, maraming umaaligid saaking mga lalaki. Hindi ko na lang pinansin. Sanay na ako. Hindi na ako kagaya noong highschool na walang tiwala sa sariling ganda.
Umorder ako ng drink and after ilang shot ay naisipan kong pumunta sa dance floor. Sakto naman na pagdating ko ay napalitan ng dirty song yung music. I just dance ng may biglang humawak sa butt ko. Inalis ko ang kamay niya pero nagpupumilit talaga ang lolo niyo. Akala mo naman kung sinong gwapo. Magwawala na sana ako kaso may biglang humigit sa kamay ko at kinaladkad ako paalis.
"Hey!" sigaw ko sa lalaki. Hindi ko naman siya kilala kung makahawak sa kamay ko parang ang tagal naming hindi nagkita. Ang feeling niya din.
Patuloy lang kami sa paglalakad hanggang sa makarating kami sa labas ng bar. Takatalikod parin siya hanggang ngayon. "Hey Mr. I dont know who are you, anong karapatn mo par hatakin ako palabas ng bar?"
Dahan-dahan siyang lumingon paharap saakin as in SLOW MOTION. Pero pagharap niya saakin, paraang nagslowmo din ang mundo ko.
"M-mico? Mico Layola?" di makapaniwala kong sabi. Siya ba talaga to?
Nginisian lang niya ako. "Yeah, its me." tapos bumalik ulit yung facial expression niya na parang inis na galit na masaya na nagulat na ewan! Ang gulo.
"Anong ginagawa mo dito?" tanong ko ng makarecover na ako sa shockness.
"Bakit, hindi ba ako pwedeng pumunta dito?" sagot niya. Hayy! Knowing Mico, kelan ba siya sasagot ng maayos?
Tapos bigla naman siya naging seryoso. "Back to our main topic." seryoso niyang sabi. Hah? Anong main topic ang pinagsasabi nito? "Since when did you learn to go to this kind of place?"
"Kung maka this kind of place ka naman akala mo nakakadiri ang lugar na ito. Bar po t Mico at kahit ikaw pumunta din naman dito.
"I only came her because someone told me that you're here." bulong niya at nagkunwari akong hindi ko narinig. "And why did you let that bullshit to touch you're butt? Argh, annoying!"
"Clarification lang Mico, siya yung humawak at pinigilan ko kaya siya." agad kong sagot. Totoo naman eh.
"Kahit na....." mahinahon niyang sabi. "Call you're friends, umuwi ka na."
Agad ko naman sinunod ang utos niya. After I texted Miks and Chels hinarap ko na siya. "Tapos na." marahan kong sabi.
Haellor Park's Note: Hello, hi. :)) Moshi-moshi sa mga Japanese, Anneyong sa mga Korean, Ni Hao sa mga Chinese, at kung ano-ano pang salita ang nag-eexist sa mundong ito bilang pagbati.
Unang-una sa lahat. Sorry! Yan po ang una kung masasabi sa inyo sa hindi pagtupad ng promise ko. Mianhae, gomenasai!
Pangalawa. Thank you! Hindi niyo po alam kung gaano ako kasaya. 5K reads lang po ang hinihingi ko pero dinoble niyo.
Pangatlo. Grabe, natouch ako sa comment mo! Tumalon po talaga ako sa tuwa ng mabasa ko ang comment mo na napakahaba. Ang kaso, ng makita ko, 1 month ago na siya. :( Kaya heto ako ngayon, hinihintay mo pa rin ba ang UD ko?
Pangapat. Fiction lang ito! Alam ko po na may mga HENZO jan pero katuwaan lang po naming mga pro-HICO. Be open-minded na lang.
Panghuli. Dedicated ko to sa lahat ng mga HICO. Magsama-sama po tayo dito at sana maging kaibigan tayong lahat.
Ayan,ang haba na ng note ko! XD Mag enjoy po tayo sa pagbasa. Maiyak, magalit, matuwa, malungkot at masaktan.
P.S: Bago niyo basahin, pinapaalalahanan ko lang kayo baka kasi maguluhan kayo ng konti. Ang age po nina Hope at Mico dito ay 25 na. Haha, matured na sila pero wala kayong mababasang kamanyakan dito. Understand?
--
100 Steps To His Heart Fan Fiction
100 Steps To Mico's Heart
A one-shot love story of Hope Yazon and Mico Layola
Written by: iaHP28 (Haellor Park)
--
Two years. Two years na ang nakalipas simula ng araw na yun. Two years ko na rin pinapamukha sa sarili ko kung gaano ako katanga pagdating sa pag-ibig.
*Ding Dong*
Napabalik ako sa katinuan ko ng may biglang nag doorbell. Sino naman kayang timang ang bibisita saakin sa oras na ito? Hello, its already 9:30 P.M.
Inis kung binuksan ang ppinto. "Distorbo, kita na ngang natutulog na yung tao!"
"HOPE~!" nakakabingi niyang sigaw at niyakap ako ng mahigpit to the point na hindi na ako makahinga. "Na-miss talaga kita."
"Teka..." sabi ko at pinipilit na makawala sa yakap. "Sino ka ba?" tanong ko. Hindi ko pa kasi nakikita ang mukha niya kaya natural lang na magtatanong ako.
"Ay, bruha!" sabi niya at binitawan ako bigla. "Two months lang akong nawala tapos --"
"MIKS~!" this time ako naman ang sumigaw at niyakap siya. Na-miss ko ang baklang to! "Sorry kung di kita nakilala. Ikaw kasi eh, bigla-bigla mo nalang akong niyakap.Hahaha!" sabi ko. "Teka, kelan ka nakauwi?"
Binigyan niya lang ako ng tingin. "Pasok muna tayo, Hope?" sarcastic niyang sabi at tumawa naman ako. "Hay naku Hope, hindi kapa rin nagbabago." naiiling niyang sabi.
"Eh ikaw din naman ah. Tignan mo bakla ka pa rin." pang-aasar ko sa kanya. "Akala ko nga makakahanap ka ng girlfriend doon sa Canada."
Bigla naman siyang nandiri sa sinabi ko. "Yuck.Eww.Duh.Never.Ever."
"Hahahah, oo. Never nga talaga. Talo mo pa nga ako eh." sabi ko. "Teka, alam na ba ni Chelsea na nakauwi ka na?" pag-iiba ko ng topic. Miss ko na rin ang bruhang yun. Palagi siyang busy sa work niya eh.
"Ay oo nga pala!" parang nagulat naman siya. "Sinusundo pala kita dito. Naghihintay si Chelsea sa condo niya, hahaha! Nakalimutan ko."
"Huh? Saan naman tayo pupunta?" tanong ko.
"Slow as ever! Gaga, girl bonding tayo." sagot niya naman.
"Gaga ka rin, hahaha. Girl bonding talaga? Eh saan nga?" usisa ko naman. Ewan ko dito kay Miks, bigla nalang pupunta dito at mag-aaya lumakad. Buti na lang at nakadamit pa ako ng maayos.
"Mag ba-bar tayo!"
**
Mabilis kaming nakarating sa condo ni Chelsea. Actually, nag taxi lang kami ni Miks dahil sabi daw ni Chels siya ang magdadala ng kotse.
"MIKS~! HOPE~!" tawag saamin ni Chelsea ng makita kami. Lumapit siya agad saamin at sinalubong ako ng yakap. "Oh my God, Hope. Na-miss kita ng sobra."
Biglang nag fake ng ubo si Miks. "WOW! Ako tong nawala ng two months tapos ako tong di namiss. Katampo lang." pag-eemote niya.
"Hahaha, tampo-tampo ka pa jan bruha. Halikan kita eh! Hahaha." sabi ni Chelsea at niyakap siya.
Matapos ng batian. Pumasok na kami sa kotse ni Chels. Siya at si Miks ang nasa unahan at ako sa likod. Alangan naman magsiksikan kaming tatlo sa unahan?
"Siya nga pala, Chels. Sinong boylet mo ngayon?" tanong ko.
Tumawa lang siya. "Wala. Trabaho muna!"
"Weh?" singit ni Miks. "If I know bitter ka pa rin kay Bryle."
Nakalimutan kong sabihin. After ng break-up nila noong highschool pa kami. Nagkabalikan ulit sila ni Bryle noong second year college na kami pero naghiwalay din noong fourth year college na kami. Sayang, two years din yun!
"Hahaha, utot niya. Matagal na akong move-on sa gagong yun." sagot naman niya.
Nangibabaw ang katahimikan. Haha, ang awkward kahit mga BBFs kami.
"Teka, amboring! Music tayo." pambasag ko ng katahimikan.
In-on naman ni Chels ang MP3 sa kotse niya at kung sinuswerte ka nga naman sa matataymingan mong kanta.
Fifteen-Taylor Swift: ~Cause when you're fifteen, somebody tells 'ya they love you, you gonna believe them.~
Bull eyes kami ni Chels sa kanta. O siguro ako lang?
~And when you're fifteen, feeling like there's nothing to figure out.~
"Ano ba yan! Ang bitter ni Taylor Swift." sigaw ni Miks. Sa ngayon, siya lang ang may kakayahang magsalita.
Pinalitan niya ang kanta.
"Hoy, hindi ako bitter ah!" pahabol ni Chelsea. Alam namin kami ang pinatatamaan ni Miks.
22-Taylor Swift: ~I don't know about you, but I'm feeling 22!~
Nakakainis talaga. Bat ba lahat ng kanta parang saakin pinapatama?
~Everything will be alright if you keep me next to you.~
Hindi ko na napigilan. Pumatak na ang luha ko na kanina ko pa pinipigilan.
Biglang pinahinto ni Chelsea ang sasakyan at agad na pumunta sa likod para i-comfort ako.
"Tama na Hope..." pagpapatahan nila saakin.
Patuloy pa rin ako sa pag-iyak. Oo, bitter pa rin ako sa break up namin ni Enzo. Dahil para saakin, hindi lang basta-bastang break up yun, isa yung major-major break up! Wanna know what happened?
*FLASHBACKS*
Noong graduation namin sa highschool. Sinabi saakin ni Enzo na gusto niya daw ako. Tinanong niya ako kung pwede daw ba niya ako ligawan. At ako naman itong si bobo, pumayag. Syempre, mahal ko siya eh. After two weeks sinagot ko na siya.
Tumagal ang relasyon namin. Hindi ko ineexpect yun. Noong college, medicine ang course niya at fashion designer naman ang kinuha ko. Although kulang kami ng time para sa isa't-isa, tumagal pa rin kami.
Sa kalagitnaan ng second sem noong fourth year college na ako. Bigla siyang nag propose saakin. sobrang tuwa ko ng time na yun. Syempre, oo yung sagot ko. After graduation ko pakasal na kami. Mabilis ba? Okay lang naman saakin kahit simple lang, ang mahalaga maikasal kami.
At heto na. Dumating na ang araw na pinakahihintay ko. Ikakasal na kami. Hindi pa rin ako nakapaniwala pero alam kong totoo ang mga nagaganap. Ilang oras ang lumipas, nandito pa rin ako sa Bride's Room, wala pa daw si Enzo eh. Naghintay ako ng naghintay pero walang Enzo na dumating. Imbes na yung groom ang maghintay sa bride niya, ako yung naghintay sa kanya.
Hanggang sa may narecieve akong text galing sakanya. Agad kong binasa ito. "Sorry, can't come!" Pakingshit lang. Yun na yun? Sorry? Anong magagawa ng sorry niya? Lintek siya! Mamatay na sana siya!
Hindi ko alam kung ano ang reason niya pero simula ng araw na yun, wala na akong contact sa kaniya, sa Tres Gwapitos at lalong lalo na kay Venice.
*END OF THE FLASHBACKS*
"Ang sakit lang kasi eh. Alam niyo yun?" patuloy parin ako sa pag-iyak.
"Tama na, Hope. Mamatay na sana siya, gago siya!" sabi ni Chelsea habang niyayakap ako.
"Si Taylor Swift kasi eh. Move on kana sana pero dahil sa kanta niya naalala mo lahat." sabi naman ni Miks. Aww, alam kong pinapagaan lang niya ang sitwasyon.
"Wag Miks, idol yun ni Haellor Park eh. Hahaha!" sabi ko sa kanya ng medyo gumaan na ang loob ko.
"Oh eh di kotse nalang ni Chels ang pasasabugin ko." sabi niyang muli.
"Hindi na nakakatawa, Michael." hahah, nagalit na si Chels. "Okay ka na ba Hope?"
"Oo naman, kapal niya para pag-emohan ko." sagot ko.
"Kung ganon, gora na tayo sa bar. Mag party tayo!"
**
Pagkadating namin sa bar, naghiwahiwalay na kami. Ayaw pa nga nila pumayag kaso pinilit ko sila. Text na lang daw kami pag gusto ko ng umuwi.
As usual, maraming umaaligid saaking mga lalaki. Hindi ko na lang pinansin. Sanay na ako. Hindi na ako kagaya noong highschool na walang tiwala sa sariling ganda.
Umorder ako ng drink and after ilang shot ay naisipan kong pumunta sa dance floor. Sakto naman na pagdating ko ay napalitan ng dirty song yung music. I just dance ng may biglang humawak sa butt ko. Inalis ko ang kamay niya pero nagpupumilit talaga ang lolo niyo. Akala mo naman kung sinong gwapo. Magwawala na sana ako kaso may biglang humigit sa kamay ko at kinaladkad ako paalis.
"Hey!" sigaw ko sa lalaki. Hindi ko naman siya kilala kung makahawak sa kamay ko parang ang tagal naming hindi nagkita. Ang feeling niya din.
Patuloy lang kami sa paglalakad hanggang sa makarating kami sa labas ng bar. Takatalikod parin siya hanggang ngayon. "Hey Mr. I dont know who are you, anong karapatn mo par hatakin ako palabas ng bar?"
Dahan-dahan siyang lumingon paharap saakin as in SLOW MOTION. Pero pagharap niya saakin, paraang nagslowmo din ang mundo ko.
"M-mico? Mico Layola?" di makapaniwala kong sabi. Siya ba talaga to?
Nginisian lang niya ako. "Yeah, its me." tapos bumalik ulit yung facial expression niya na parang inis na galit na masaya na nagulat na ewan! Ang gulo.
"Anong ginagawa mo dito?" tanong ko ng makarecover na ako sa shockness.
"Bakit, hindi ba ako pwedeng pumunta dito?" sagot niya. Hayy! Knowing Mico, kelan ba siya sasagot ng maayos?
Tapos bigla naman siya naging seryoso. "Back to our main topic." seryoso niyang sabi. Hah? Anong main topic ang pinagsasabi nito? "Since when did you learn to go to this kind of place?"
"Kung maka this kind of place ka naman akala mo nakakadiri ang lugar na ito. Bar po t Mico at kahit ikaw pumunta din naman dito.
"I only came her because someone told me that you're here." bulong niya at nagkunwari akong hindi ko narinig. "And why did you let that bullshit to touch you're butt? Argh, annoying!"
"Clarification lang Mico, siya yung humawak at pinigilan ko kaya siya." agad kong sagot. Totoo naman eh.
"Kahit na....." mahinahon niyang sabi. "Call you're friends, umuwi ka na."
Agad ko naman sinunod ang utos niya. After I texted Miks and Chels hinarap ko na siya. "Tapos na." marahan kong sabi.