Keiren
Keifer's POV
New house. Hindi to kapareho ng dati naming bahay pero malaki din. Mas malaki nga lang yung dati.
"Mom... Who lives here?" Keigan ask.
"No one. It's use to be my parents house but they are dead." Mom answer.
Huminto si Mom sa garahe. Ang lawak ng harap ng bahay. Dalawang babae at lalaki ang sumalubong samin.
"Good Morning po Ma'am Serina!" Bati nila kay Mom pagbaba namin ng kotse.
"Good Morning din. Okay na po ba yung mga kwarto?"
Sandali pang nag-usap si yung babae at si Mom. Kinuha naman nung dalawa'ng lalaki yung mga bag namin sa kotse.
"Kuya..." Tawag sakin ni Keigan. "...Do you think there's a ghost here?"
I shook my head. "Ghost are not real."
Tapos ng mag-usap si Mom at yung babae. Sinenyasan nya kaming pumasok na. Sumunod naman kami. Sa totoo lang, ngayon ko lang na-reliaze na ang laki ng bahay para saming lahat.
Hinatid kami ni Mom sa magiging kwarto namin. Hindi rin to kalakihan kagaya sa dati kong kwarto pero mas gusto ko to.
Nakita ko si Keigan na nakatayo sa pinto ng kwarto ko.
"Do you want to sleep here?" I ask him.
Nag-nod naman sya at agad na lumapit sakin at humiga sa kama. Pero kahit pagod ako, hindi ko magawa'ng makatulog. Naninibago ako sa maraming bagay.
One question keep running in my mind. What now?
"Angas ng bahay nyo!" Percy said gladly.
"Psh! Bata..." Komento ni Yuri sa kanya.
Tinignan ko yung likod nila. Kulang kasi, wala si Aries.
"Wala sya." Sabi ni Yuri ng mapansin nya'ng hinahanap ko yung wala sa kanila.
"Bakit? Saan nagpunta?"
"Umuwi ng probinsya buong pamilya nila. May nangyari daw dun sa pinsan nya----anu nga ulit pangalan nun?----Jay-R? Jayson? Tsk! Basta may J!" Percy explain.
May pinsan pala sya? Wala naman kasi sya'ng nababanggit. Anyways, hinayaan ko nalang. Inaya ko silang pumasok sa loob.
Maraming maid at butler ang naglilinis. Binalik ni Mom yung mga dati nilang katulong para may makasama kami sa bahay.
"Saan tayo pupunta?" Percy ask.
"I want to show you something." I answer and continue walking.
Dumiretso kami sa basement ng bahay at huminto sa tapat ng isang pinto. I open the door and it reviel my discovery.
Instant tambayan!
Kompleto ang kwarto na to. Billiard table, bar at the corner, sofa set and flat screen tv. Papalagyan ko nalang siguro ng malaking speaker at game console ang lugar na to.
Bigla nalang pumalakpak sa tuwa si Percy. "Bro! Birthday ko naba?! Bakit mo ko nireregaluhan?!"
"Tss... This is for all of us. Not just for you." I said while shaking my head.
"Panira ka ng moment sana sinakyan mo nalang." Sabi nya at tuloy tuloy na pumasok.
Hinayaan lang namin sya ni Yuri. Naiwan kaming nakatayo sa pinto habang pinag-mamasdan sya.
"How is your Mom?" Yuri ask me.
"She's fine. A bit busy because of this house."
"How about Keigan?"
I pause. How is Keigan? He's not alright. Something is wrong with him.
"I'm not sure."
"Anu na palang balak nyo sa Dad nyo?" Singit ni Percy sa usapan.
"Hindi pa kami nag-uusap ni Mom tungkol dyan."
I knock at my Mom's room door. No one is answer so I open it. Wala sya sa kama nya kaya naglakad ako palapit sa walk in closet nya, thinking that maybe she is there. Pero hindi pa ko nakakahakbang ng marinig ko'ng may sumusuka sa banyo.
"Mom!" I shout while running toward the restroom. "...Mom! May problema ba?"
I keep knocking the door pero hindi sya sumasagot. Nag-uumpisa na kong matakot sa nangyayari sa kanya.
May ilang minuto din siguro akong nakatayo lang don ng kusang bumukas ang pinto. Nakangiting humarap sakin si Mom.
"Okay lang ako." Bungad nya sakin.
"Kelan pa po naging okay ang pagsuka? Pumunta na po tayo sa ospital."
She shook her head and smile. "Galing na ko don."
"You do? Anung sabi nila?" I ask worriedly.
Kahit wala na kami sa puder ng lalaking yun, nag-aalala pa rin ako sa kanya. Minsan kasi mas pinipili nya'ng tumahimik kesa sabihin samin yung nararamdaman nya.
"Normal lang daw yun. Specially sa 2 weeks na buntis."
Buntis?
Speechless. That's what i am. I don't know what to say. Not that I'm not happy, it's just that I'm a bit shock.
Mom suddeny laugh at me. "Yung itsura mo anak. Ayaw mo ba magkaroon ng kapatid?"
I shook my head. "Not that i don't want to. But.... I.... I... Don't exactly know what to say." I force a smile.
She hug me tight. "Please... Help me take care of your new brother."
I hug her back. "I will."
Ang laki ng tyan ni Mom. Ganun pala ang pagbubuntis. Then in a few months lalabas na yung baby.
"Kelan po kayo manganganak?" Keigan ask Mom.
"In two months." She answer with all smile. "...Are you excited to see Keiren?"
I look at her confuse. "Keiren?"
"That will be your Baby Brother's name. Mike Keiren Watson."
Nice name. Pero ang weird lang. Feeling ko obsess si Mom sa initial M and K.
My name is Mark Keifer, while Keigan is Mir Keigan then my new Baby Brother Mike Keiren. What's with the M and K?
One of the maid walk toward Mom and whisper to her ear. Mom nodded and force a smile.
"May problema po ba?" I ask her.
Tumayo sya at sinenyasan nya kami'ng sumunod. May kakaiba sa pakiramdam ko. Para bang hindi ko magugustuhan to.
Dumiretso kami sa lobby ng bahay. Bumukas ang pinto at laking gulat ko ng pumasok ang pinaka-kinamumuhian kong tao.
"Anu'ng ginagawa nya dito?!" Galit na tanung ko.
"Keifer... That's still your Dad."
I look at him furiously. What is he doing here?! Hindi na dapat sya nagpunta dito! I hate him.
"What do you need from us?!"
"Gusto ko lang mabuo ulit ang pamilya natin, magkakaroon na tayo ng bagong myembro kaya----"
"No!" Sigaw ko. "...Hindi ka welcome dito! Kaya umalis kana!"
"Keifer!" Sita sakin ni Mom. "...Don't talk to your Dad like that!"
"Mom! Please... Don't let this guy hurt us again."
"I won't Keifer." Singit nya sa usapan namin. "...I apologize for what i have done before."
Apologize?!
Ganun nalang yun? Sa lahat ng pananakit nya kay Mom sakin or kay Keigan? Apoligize?!
"I will never accept your apologize----"
"Keifer! Hindi kita tinuruan ng ganyang asal!" Galit na sabi ni Mom.
Napatingin ako sa kamay nya. Bigla nalang kasi humigpit ang hawak nya sa tyan nya. Ayoko'ng magalit si Mom, hindi maganda para sa kanya at kay Keiren. Baka kung anu'ng mangyari sa kanila.
"S-sorry Mom."
"Apologize to your Dad." Utos nya.
NO!
Tinignan ko si Mom ng may pakiki-usap. Ayoko! Hindi ko gagawin yun!
Please Mom!
"Keifer... Apologize to your Dad." Pag-uulit nya.
Nag-kuyom ang kamao ko. Nakakainis!
"I-I'm sorry... Dad."
He win the war between us. He smile at me and spread her arms for a hug. Nang-manpansin nya'ng hindi ako gumagalaw, sya na ang lumapit at niyakap ako.
But i didn't hug him back. NEVER!
This will be the last time that i will apologize. Hindi'ng hindi ko na ibaba ang sarili ko ng ganun. Mark my word!
Pinili kong magkulong sa kwarto. Hindi ako makatagal na nakikita sila. Minsan pumupunta dito sila Yuri at Percy pero hindi rin sila nag-tatagal.
Gustohin ko mang mag-stay para bantayan si Mom, hindi ko magawa.
"You can leave the house if you want to." Keigan said while standing at my door. "...Tutal yun naman talaga ang gusto mong gawin."
"What do you mean by that?" Inis na tanung ko sa kanya.
Hindi sya sumagot. Lumakad na sya paalis. May kakaiba talaga kay Keigan, hindi ko alam kung anu yun pero akala ko nung lumipat kami okay na sya. Tapos ngayon eto na naman.
Pero napa-isip ako. Totoo naman yung sinabi nya, ayokong magstay dito sa bahay. Kinuha ko yung cellphone ko at tinext sila Aries.
Ang ikinaganda ng bahay na to, malapit lang ako sa kanila. Kahit taxi masusundo ako.
Nagbihis ako at agad na lumabas ng kwarto. Nasulubong ko pa si Keigan pero nilagpasan ko lang sya.
Kahit naman ayain ko sya, hindi rin sya sasama.
"Where do you think your going?"
Marinig ko lang ang boses nya, lalung nagmamadali ang paa ko sa paghakbang pero huminto ako para harapin sya.
"Out with my friends." Bored kong sagot.
"Hangang dito ba naman?"
Hindi ako sumagot. Tinitigan ko sya ng diretso. Kung wala ka dito malamang hindi ako aalis.
"...If I can't stop you, then fine. Go!"
Hindi ko sumagot at agad na umalis ng bahay. Sa sobrang inis ko, nasipa ko nalang yung paso sa gilid.
Nakakainis! Malalabanan din kita! Tandaan mo yan!
++Don't forget to Vote, Comment and Share. 😉 ++