Mijn liefde voor aquarelverf is iets dat al jaren mee gaat. Eerst had ik een klein aquareldoosje, van 12 kleurtjes. Het bevatte de standaard tinten. En in principe is dat voldoende om mee te starten. De prijs is normaal gezien rond de €15. Misschien iets minder. Als je meer verstand krijgt van het mengen van bepaalde kleuren, kom je hier mee toe.
Zo is er standaard, in elke set, zwart en wit. Een héél belangrijke tip bij aquarel: gebruik NOOIT wit! Vroeger maakte ik die fout ook. Ik dacht: oké als ik lichtgroen wil hebben is dat dus groen + wit. Maar bij waterverf zit dit anders. Je krijgt dan een vuil groen, dat er niet meer mooi uit ziet.
Wil je lichter groen? Dan zijn er twee opties. Of te wel voeg je water toe aan de groentint die je hebt. Of te wel voeg je een beetje meer gele verf toe. Probeer ook zelf groentinten te maken. Dat is dus blauw met geel mengen. Zo creëer je meer groen nuances dan er in je set zitten.
DURF mengen. Maar vooral: durf donker genoeg gaan. Ik kon vroeger totaal niet met aquarelverf werken. Je zag strepen, kleuren waren niet goed gemengd, ik durfde niet donker genoeg gaan... Nee, ik hield van het materiaal omdat ik me realiseerde wat voor mooie dingen je ermee kan maken. In WEINIG tijd kan je al iets moois op papier brengen met dit materiaal. Dat had ik niet met kleurpotloden, waar elk detail eeuwen lijkt te duren voordat het er goed opstaat.
Maar ik had geen klik met aquarel. Dat had ik altijd erg jammer gevonden.
Mijn moeder had enkele jaren terug deze set voor me gekocht:
Van gogh, 18 kleurtinten plus een tube wit en een tube zwart. Het lukte me al iets beter, maar nog steeds niet goed.
Van een vriendin, kreeg ik vervolgens deze set:
De watercolor van Gogh set van 24 kleurtinten. Zwart en wit inbegrepen. Het duurde jaren dat ik deze set niet vaak gebruikte. Ik focuste me op mijn andere materialen, waar ik ook graag mee werkte. Zoals stiften, kleurpotloden, krijtjes, ... noem maar op.
Tot dat ik vorig jaar, in april, naar Venetië op reis ging. Het was een enorm leuke reis. We zaten in een tof, gezellig hotel. Maar Venetië is DE stad voor aquarelartiesten. Prachtige landschappen, met water en een brug (je hebt er of course heel veel toffe brugjes) wisten ze met precisie op hun blad te krijgen en vervolgens te verkopen. Zo heb ik dit schilderijtje daar gekocht:
Misschien zeggen jullie: wauw, mooi! Maar ik kijk naar alle details. Naar de weerspiegeling van het water. Naar de mensen die op de brug staan. Naar de personen in de gondel. Naar het juiste perspectief en de mooie rechte lijnen. Ik weet, als persoon die zoveel jaren al met aquarel bezig is, hoe ENORM moeilijk dit is.
En ik weet ook, dat als jij ooit dit wilt kunnen beste lezer, je veel geduld zult moeten hebben.
In april is dit een jaar geleden geschilderd:
Nooit heb ik het afgemaakt. Waarom weet ik ook niet. Maar ik wist niet goed hoe ik dit moest doen. Wel lukte aquarel me beter na Venetië. Misschien klinkt dit vreemd voor jullie, maar eens ik de kunstenaars daar bezig zag, en hun werken aandachtig bestudeerde, leek ik een echte klik te maken. Maar je ziet hier dat ik niet genoeg mengde. Het perspectief zit ook niet helemaal juist. Nee, ik vind dit echt slécht geschilderd.
Ik heb het gevoel dat dit stukje al veel te lang is, dus in het volgende stuk laat ik zien wat ik nu, bijna een jaar later, kan met aquarel. Word je al benieuwd? :)