Gun
Jay-jay's POV
Tumigil ang lahat. Litiral na tumigil. Masama ang tingin sakin ng lalaki'ng naka-black suite sa harap ko. Na sya ring may hawak na baril at nakatutok sakin.
"Kalabitin mo yang gatilyo!" Pag-uulit ko.
Timingin yung lalaki'ng kaharap ko sa Daddy ni Keifer at sakin.
"Jay! Shut up!" Sigaw sakin ni Aries.
Hindi ko sya pinansin. Diretso lang tingin ko dito sa pvtarages na kaharap ko.
"Kalabitin mo..." Utos ko sa kanya.
"Anu bang ginagawa mo Jay?!" Galit na tanung ni Yuri.
Hindi ko din sya sinagot. Walang kumukurap samin nitong kaharap ko. Subukan lang nya, pipitikin ko yung talukap ng mata nya.
"Kalabitin mo na!" Sigaw ko. "...Hindi mo magawa no?" Napangiti nalang ako ng hindi sya sumagot. "...Anu nalang sasabihin ng mga tao kapag nalaman nilang may namatay na istudyante dahil sa mga Watson? Kasiraan sa inyo yun."
Tumahimik silang lahat. Mukang nakuha din naman nila yung ibig kong sabihin.
"...Kayayanin nyo bang pumatay ng istudyante'ng walang laban?" Pangongonsensya ko.
Kahit yung ibang naka-black suite na may baril parang napa-isip din.
"...Anu nalang sasabihin ng mga business partners nyo? Anu nalang sasabihin ng maraming tao at anu'ng sasabihin sa inyo ng Papa ko?"
Dead air!
Palitan ng tingin ang ginawa ng iba. Meron namang tumingin sa Daddy ni Keifer. Pero etong kaharap ko, pinanindigan ang titigan portion naming dalawa.
Bigla nalang nag-slow clap yung Daddy ni Keifer at naglakad palapit sakin.
"Put the gun down..." Utos nya at hinarap ako. "...You're a brave woman, you know?"
Kung alam mo lang. Yung isang taong tapang na inipon ko para pang-harap kay Kuya, nagamit ko na ata.
Hindi na ko sumagot sa kanya. Lumakad sya palapit kay Keifer at kinuha yung papel.
"Akala ko nalamangan na kita ngayon... Pero mukang mali ako." Sabi at tumingin sakin. "...You and your friends can leave now. I'll talk to you again next time."
Naglakad na sya paalis kasama nung mga lalaki'ng naka-black suite. Pero etong kaharap ko tinignan muna ko ng masama bago tuluyang umalis.
Titingan pa!
Nanginig ang tuhod ko at kusa nalang ako'ng bumagsak sa sahig ng mawala sila sa paningin namin. Agad namang lumapit sakin sila Ci-N at David para alalayan ako.
Yung takot na pilit kong nilalabanan kanina, eto na at lumabas. Hindi na kinaya ng katawan ko. Yung puso ko, abnormal na sa pagtibok. Kulang nalang humiwalay na sakin.
"Okay lang Jay?" Tanung ni David.
Napahawak ako sa braso nya. "Jusme! Akala ko mamatay na ko!"
Napatingin ako kila Yuri na pilit inaaalalayan yung Hari. Ma-pride din ang mokong dahil panay ang tanggi nya.
"Ang tapang mo kanina... Nakaka-proud ka." Sabi ni Ci-N.
Naks!
Napangiti nalang din ako. Habang kinakamusta ako ng iba, hindi ko namalayan na naka-lapit na pala sila Keifer samin.
"Are you out of your mind?!" Galit na tanung nya sakin.
Nakatingin na silang lahat samin.
"...Kilala mo ba kung sino yung hinamon mo?!"
Umiling lang ako. Wala naman akong clue kung sino yun. Basta tauhan sya ng Daddy ni Keifer.
"That is Dylan! He is a professional hitman!"
H-h-h-hitman?!
Hinamon ko yung isang professional hitman? Hinamon ko? HINAMON KO!
Muli na namang nanlambot ang tuhod ko at tuloy-tuloy ako'ng napaupo sa sahig.
"JAY!" Tawag nila sakin at inalalayan ako ulit pero sa pagkakataon na to wala na kong lakas tumayo.
Naka-harap ko si Kamatayan!
Ang lakas pa ng loob ko at ang yabang-yabang pa ng dating ko. Kingina! Kung hindi ako sinanto nun, putcha! Uuwi akong malamig na bangkay samin.
"M-m-muntik na ko dun." Sabi ko habang patuloy sa panginginig.
"Okay lang yan... Hindi ka naman natuluyan eh." Sabi ni Ci.
Gustohin ko man dagukan ang bata'ng to, hindi ko magawa. Hindi mawala sa isip ko yung ginawa ko.
"Asan si Keiren?" Singit ni Keigan samin.
Nanginginig pa ang kamay ko na tumuro sa lamesa'ng pinag-taguan ko sa kanya.
Agad namang lumapit si Keigan don at sumilip sa ilalim. Lumabas si Keiren at yumakap sa kanya. Lumapit din si Keifer. Mahigpit na yakap agad ang binigay nya sa mga kapatid nya.
Nakakabakla siguro tignan para sa iba. Pero para sakin ang lakas maka-gwapo nyan.
"Umalis na siguro tayo dito." Suggestion ni Drew.
Sumang-ayon naman yung iba. Inalalayan ako ni David pati sa paglalakad. Napatingin ako kila Aries at Ella. Nakatingin lang sila sakin at para bang meron silang pinag-uusapan.
Paglabas ng bahay, sinakay ni Keifer sila Keigan at Keiren sa kotse. Humarap sya samin at tinignan ako ng masama.
"Wag mo ng uulitin yun!" Galit na sabi nya sakin.
"Keifer! Ginawa lang naman nya yun para tulungan ka!" Pagtatanggol sakin ni Felix.
"Pano kung ginawa nga ni Dylan yung sinabi nya?!" Sagot nya.
Tumahimik kaming lahat. Tama naman sya dun. Panu nga kung tinuloy nya? Pero kung hindi ko naman ginawa yun, baka pirmado na yung papel at wala na yung pinaghirapan ng Mama nya.
"...You just gave them a new idea on what they should do next!"
Ewan ko pero nakaramdam ako ng pananakit sa dibdib habang nakikinig sa mga sinasabi nya. Pakiramdam ko naging pabigat ako sa kanya.
"...Next time think before making some random action!" Dagdag nya at tuluyan ng sumakay ng kotse nya.
"Yaan mo na si Keifer... Nag-aalala lang sayo yun." Sabi ni David sakin.
Nag-nod lang ako bilang sagot sa kanya. Pero hindi kasi ganun yun.
Ang bigat kasi sa pakiramdam na ginusto ko lang makatulong pero parang naging dagdag problema pa.
"Wag mong masyado'ng isipin. Kahit ako magagalit siguro sa ginawa mo." Sabi ni Yuri. "...But thank you for doing that."
Ngumiti ako sa kanya. At least na-appreciate nya yung ginawa ko. Yun nga lang hindi sya yung ini-expect kong tao.
+++++++++++++++++++++++++++
Third Person's POV
1... 2... 3...
Pagbibilang ni Dylan sa isip nya. Binibilang nya ang bala ng baril na hawak nya kanina.
Ang baril na ginamit nya'ng panutok kay Jay-jay. Nangangati ang palad nya. Hindi sya magkakapera kagaya ng sabi-sabi. Nangangati ang palad nya'ng kalabitin ang gatilyo ng baril.
Pagpatay ang kinabubuhay nya. Pero kahit walang bayad kaya nya'ng pumatay. Hindi naman pera ang habol nya.
Yung nararamdaman nya kapag pumapatay, yun ang gusto'ng gusto nya.
"How many times do you need to count that bullets?" Tanung ng Boss nya.
Daddy ni Keifer.
Tahimik itong nakatingin sa labas ng bintana. Mula doon kita'ng kita nya ang paalis na sinasakyan ng mga kaklase ni Keifer.
"Sorry po..." Sabi ni Dylan at tinago ang baril nya. "...Pwede po bang malaman kung bakit hindi nyo kami hinayaan na tapusin silang lahat?"
Bahagya'ng tumawa ang Boss nya.
Si Kaizer Watson. Ang walang puso'ng ama ni Keifer. Sa hindi maintindihan na dahilan ni Dylan, hindi ito pumayag na patayin ang mga kaklase ni Keifer kahit kaya'ng kaya naman nya'ng gawin yun.
"Because of that girl... She has a point." Sagot nito. "...I amaze her."
Napaisip si Dylan, totoo ang tapang ng babaeng yun pero kahit ganun, nakita nya ang takot nito.
Bagay na gusto'ng gusto din nya'ng nakikita sa mga pinapatay nya.
"You know Jeana right?" Tanung ng Daddy ni Keifer. "...Somehow, nakikita ko ang babae'ng yun sa kanya. Mag-ina talaga sila."
Minsan lang nya'ng nakaharap si Jeana. Sandali'ng sandali at matagal na panahon na rin. Kaya naman hindi din nya naiintindihan ang mga sinasabi ng boss nya.
"Anu pong plano nyo kay Keifer?" Pag-iiba nya ng usapan.
"Kailangan kong makuha si Keiren. Mautak ang financial holder ng babaeng yun. Hindi ko mahahawakan ang pera nila kung wala sila sa tabi ko." Paliwanag nito at kumuha ng alak sa lamesang malapit sa kanya. "...Kailangan kong mauto si Keifer, hindi ko sya madadaan sa dahas o pisikalan."
"Si Keigan po?" Tanung ni Dylan.
Kung meron mang natitira'ng mabuti kay Dylan. Yun ay ang pag-aalala nya sa bata'ng minsan nya'ng inalagaan.
"I have no use to that kid. Nakuha ko na ang pera nya. What i need is Keifer and Keiren's money."
Napayuko si Dylan. Malaking pera ang pinag-uusapan dito. Dahil minor ang mga bata, lahat ng perang iniwanan ng ina nila ay nasa financial holder nito. Allowance lang ang pumapasok sa income ng tatlo.
Nakuha na nito ang pera ni Keigan ng minsan itong mapunta sa puder nya. Pagkatapos makuha ang kailangan itinapon na nito si Kiegan na parang basura.
Walang amor sa anak ang Boss nya. Kahit naman sa dati nitong asawa.
"Call my lawyer. I need to speak to them." Utos nito.
Yumuko si Dylan at lumabas ng silid. Ginawa nito ang utos nya. Kinuha nya ang cellphone at nag-dial ng number.
Pero ibang tao ang tinawagan nya.
"Hello..."
["Next time sabihin mo samin ng maaga ang plano nya."] Bungad nito sa kanya.
"Pasensya na... Nawalan ako ng oras para magpadala ng text."
["Nakatanga lang kami don at wala'ng ka-alam-alam!"] Galit na sigaw ng kausap nya.
"Pasensya na talaga..."
["Papalagpasin namin yun. Pero yung ginawa mo kay Jay-jay hindi! Pag-uusapan natin yan pagnagkita tayo!"]
Hindi na hinintay nito ang sasabihin ni Dylan. Pinatay nito ang tawag.
Eto ang tama...
Gusto'ng bumawi ni Dylan sa mga kasalanan nya at ang pagtulong sa mga bata'ng yun ang nakikita nya'ng paraan.
Author's Note: Need ko talaga'ng isama to.
++Don't forget to Vote, Comment and Share. 😉 ++