CHAPTER TWENTY-FIVE
Consistency
I filled out my profile with my personal information, a required photo, the licensure exam I'm applying for and the schedule I prefer. I was also asked to settle my application fee either over the counter or online, pero inasikaso na agad ni Ressler 'yon para sa 'kin.
After I completed the whole online registration process, I printed out my completed form.
"Hey, nakapili ka na ng date and time of appointment?" I asked Marcus pagkasagot na pagkasagot niya pa lang no'ng tawag ko.
"Not yet. Ikaw ba?"
"Pipili pa lang."
"Alright, send me your schedule for appointment kapag nakapili ka na para iyon rin ang pipiliin ko," he said before ending the call.
I selected a date and time on the online registration as to when my appointment at the PRC would be and the next thing I need to do is show up.
I got the necessary documentary stamps from the PRC Customer Service and submitted all my requirements at the Processing Counter. After that, I got my PERRC (Permanent Examination & Registration Record Card) which should be accomplished immediately.
I submitted the metered mailing envelope that includes my processed application form and my requirements at the Issuance Counter. After submitting the metered mailing envelope, I claimed my NOA (Notice of Admission). Attached to this was my program of examination and the metered mailing envelope.
Registration for board exam was really exhausting but it has also made me feel the excitement I've never felt before. Yes, exciting 'yong college life as an Arki student. Yes, sobrang saya ng experience ko no'ng apprenticeship kasi ang dami kong natutunan and I've met a lot of new people na nakatulong sa 'kin makarating sa araw na 'to, preparing for boards. But I've never felt this excited. Ngayon lang.
By the way, parehas kami ni Marcus—we finished studying architecture within three years lang. Dahil wala naman kaming minor subjects, pinayagan kami sa Vera University na i-take na 'yong mga subjects na puwede naming i-take nang maaga dahil may mga special class naman for advanced courses. Kahit 'yong Design 1-10, parehas kami ni Marcus nag-enroll for special classes na tatlong Design every sem ang ino-ooffer kaya mabilis naming natapos mga major namin. In-adjust talaga namin ng sobra ang major subjects namin at napadali naman kami doon dahil may connections ang parents ni Marcus sa Vera University kaya natulungan rin kami makiusap sa gano'ng bagay. Marami rin naman kasi talagang instructor sa major subjects sa Architecture sa Vera kaya hindi na rin nagkaproblema sa courses and schedule. Then two years apprenticeship pa rin ang ginawa namin dahil required talaga before mag-file for board exam.
Pagkauwing-pagkauwi ko sa bahay, may naghihintay pala sa 'kin na sorpresa. Si Mama at si Papa, nakangiti habang nakatayo doon katabi ang kaibigan kong si Marcus at Brook. Sila Miguel at Franco rin nasa tabi naman ni Kuya Kylo.
At si Ressler, naglalakad papalapit sa 'kin, flashing me the brightest smile he can ever give. He's holding a cake, and they all started singing a happy birthday song for me.
Sa sobrang pagka-busy ko sa pag-aasikaso ng requirements ko, nakalimutan kong 26th birthday ko nga pala ngayon.
"Happy birthday, Tam."
I closed my eyes to make a wish.
Please, I need to pass the board exam.
And sana, lagi akong masaya pati ang mga taong mahal ko.
They clapped their hands as I blow the candles.
"Thank you, everyone. I love you all so much!" I said, trying my best not to cry in front of them.
Kinuha ni Miguel kay Ressler 'yong cake and then niyakap ako ni Ressler.
"Pinauwi mo talaga sila Mama at Papa?" nakangiti kong tanong.
"Yeah. They should be here with you on your birthday," he said, giving me a kiss on my forehead.
"First time ko silang makasama sa araw ng birthday ko. Umuuwi kasi sila tuwing March lang and then bumabalik na agad silang Australia after a week so wala na sila dito kapag April," pagkukwento ko.
"Now they're here," he said, flashing me a genuine smile.
"Paano mo sila napauwi?"
"You don't need to know," he said, smirking at me.
I raised a brow at him. "Now you're keeping secrets from me huh?"
He chuckled. "Just enjoy your day, Tam. You'll be busy reviewing for the whole month of May and siguro pati June. So sulitin mo na 'tong April. Kailan pala exam mo?"
"June 28 and 30," I answered, flashing him a nervous smile.
"I'll help you with your review," he said when he noticed me being nervous.
Simula noong maging kami ni Ressler four years ago, laging masaya ang birthday ko dahil sa kanya. Sobrang ma-effort niyang tao. I remember celebrating my 22nd birthday with him, dinala niya ako sa bahay nila and doon kami nag-celebrate nang kaming dalawa lang.
Noong 23rd birthday ko naman, dinala niya ako sa New York para lang ipakita sa 'kin 'yong fireworks display ng pangalan ko at mukha ko. Noong 24th birthday ko, pinuntahan niya lang ako sa bahay and sa bahay lang kami nag-celebrate with my big brother. Busy kasi that time si Ressler dahil may project siya sa De Grande Town. Akala ko nga hindi ko siya makikita no'ng araw na 'yon. Pero dumating pa rin siya. Kahit ten pm na 'yon, dumating pa rin siya. He brought flowers, cake and balloons.
Last year naman, on my 25th birthday, busy naman ako dahil sa apprenticeship nasakto na madaming pinapagawa sa 'kin si Architect Cunanan kaya hindi ako makaalis ng office. Pero dahil batas si Ressler, pumunta siya sa office namin and doon siya nagpa-party para sa 'kin. Walang nagawa 'yong boss ko dahil pati sila ay kinilig sa effort ni Ressler.
And ngayong 26th birthday ko, April 16, 2018, gano'n pa rin, wala pa ring nagbabago. Nag-effort ulit siya para sa 'kin. Nagawa niya pang pauwiin dito ang parents ko.
He's really consistent. And that's the most important thing your partner should have. Consistency. Pati ikaw mismo, dapat consistent ka. Kung consistent ang partner mo, dapat consistent ka rin. That's how relationship works. Hindi lulubog ang relasyon kapag balanced lang. Parehas dapat kayong nagbubuhat. Hindi 'yong isa lang.
Nang sumapit ang 10pm ay nauna nang umuwi si Franco at Miguel dahil hinihintay na raw sila ng asawa nila. "Happy birthday, Tam," bati ulit sa 'kin ni Miguel at Franco. Humalik sila sa pisngi ko bago sila umalis.
"Tam! Oh My God! Marcus asked me out on a date! Baliw ba siya?!" inis na sabi ni Brook at saka niya ako hinila papunta sa garden ng bahay namin.
Nakaramdam ako ng sakit sa paghawak niya kaya agad kong inalis ko ang pagkakahawak niya sa 'kin.
"What's wrong?" nagtataka niyang sabi.
"Madiin masyado 'yong pagkakahawak mo sa 'kin."
Tumaas ang kilay niya. "Hindi kaya!"
Agad niyang kinuha ang braso ko para tingnan kung nagsasabi ako ng totoo at muling nanlaki ang mga mata niya kaya nagtaka ako.
"What?" I asked. She didn't say anything. "Why are you looking at me like that, Brook?" I asked again.
"Ano 'tong mga 'to? Bakit ang dami mong pasa?"
Natigilan ako sa sinabi niya at agad akong napatingin sa braso ko.
May tatlo akong malalaking pasa sa braso ko.
Wala naman akong pasa kanina. Ngayon lang 'to biglang lumitaw.
"Tam, sinasaktan ka ba ni Ressler?" galit na sabi ni Brook kaya nanlaki ang mga mata ko.
"What? Of course not! Ano ka ba, Brook!"
"Eh bakit ang dami mong pasa?" inis na tanong niya sa 'kin.
"I don't know. Wala naman 'to sa braso ko kanina," pagsasabi ko ng totoo.
Inisip ko kung may mali ba akong kilos kanina or lasing na ba ako kaya ko nakuha 'tong pasa ko na 'to. Pero bigla kong naalala 'yong mga maliliit na pasa na biglang lumilitaw sa katawan ko no'ng mga nakaraang buwan.
Saan galing ang mga pasa ko?
___
Tiana: Let me know your thoughts about the story, pls! :") I love reading all your comments!