"ကလင္...ကလင္...ကလင္.."
"ကလင္..ကလင္..ကလင္.."
ႏိူးစက္ျမည္သံေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ကုန္းရုန္းထၿပီး
ဖုန္းမွႏိူးစက္ကိုလွမ္းပိတ္လိုက္သည္..
အခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့၅နာရီ..
ကၽြန္ေတာ္ကုတင္ေပၚမွမဆင္းခင္
ကၽြန္ေတာ့္အိပ္ရာေဘးကိုအသာေလးေစာင္းငဲ့ၾကည့္
လိုက္သည္..
ျဖဴေဖြးႏုဖတ္ေနသည့္မ်က္ႏွာႏုႏုေလး..
ပါးေဖာင္းေဖာင္းမို႔မို႔ေလးတြင္ေသြးေၾကာစိမ္းေလး
ေတြယွက္သန္းေနသည္ကအစျမင္ရသည္
မ်က္ေတာင္ေလးေတြကစင္းက်ေနသည္
ႏွာတံလံုးလံုးေလးကဆြဲလိမ္ပစ္ခ်င္စရာ..
လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကိုဖြဖြေလးဆုပ္ထားၿပီး
ေစာင္ျခံဳၿပီးေကြးေကြးေလးအိပ္ေနသည္
Alarmျမည္သံအဲ့ေလာက္ဆူညံေနတာေတာင္
တုတ္တုတ္ေလးမၽွမလူပ္သည့္သူ႔ကိုအျမင္ကပ္ပုဒ္မ
ႏွင့္ဆြဲႏိူးလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္းမႏိူးရက္..
မေန႔ညေနကမွရြာကိုေရာက္သည့္အတြက္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးပင္ပန္းၿပီးကၽြန္ေတာ့္
ေဒၚေလးျပင္ေပးထားသည့္အိပ္ရာထဲတြင္အိပ္ေပ်ာ္
သြားၾကသည္..
သူမႏိုးေအာင္ေျခသံကိုအသာဖြနင္းကာ
ကၽြန္ေတာ္အခန္းျပင္ဘက္ထြက္လိုက္ၿပီး
အိမ္ေအာက္ဆင္းကာအုတ္ကန္နားတြင္
မ်က္ႏွာသစ္ေနလိုက္သည္..
ရြာမွာမို႔လို႔အုတ္ကန္ကျခံထဲမွာရွိသည္
အိမ္ထဲမွာမဟုတ္..
မ်က္ႏွာသစ္ေနသည့္အခ်ိန္ေဒၚေလးက
ကၽြန္ေတာ့္နားေရာက္လာၿပီး..
"သားသား..ႏိုးၿပီလား..ေဒၚေလးမနတ္စာျပင္ထား
လိုက္မယ္ေလ.."
"မျပင္နဲ႔အံုး..ကၽြန္ေတာ္တို႔အျပင္ခဏသြားအံုးမွာ."
ေျပာၿပီးကၽြန္ေတာ္အိမ္ေပၚသို႔အေျပးျပန္တက္သြား
သည္..
"ေဟာေတာ့..အေစာႀကီး.."ဟုေရရြတ္ရင္း
ေဒၚေလးအိမ္ေအာက္မွာက်န္ခဲ့ေလသည္..
အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့ညမွဝတ္ထားသည့္
အက်ႌကိုအျမန္လဲရသည္..
နာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့မႏိူးလို႔မျဖစ္ေတာ့
"ဟဲ့..ရွင္းသန္႔..ေဟ့ေကာင္..ထ..ထေတာ့"
မရမက အတင္းကိုလူပ္ႏိူးေတာ့မွ
မ်က္ေတာင္ေတြတဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ရင္းႏိူးလာသည္..
ဒါေတာင္အိပ္မံူစံုမႊားႏွင့္မ်က္လံုးကမပြင့္ခ်င္
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ငုတ္တုတ္ထထိုင္ေနသည္
"ထ..မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့..ေနာက္က်ေနၿပီ"
ရွင္းသန္႔ကိုကုတင္ေပၚမွအတင္းဆြဲေခၚရသည္..
"ဝုန္း.."
အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္မို႔သူေျခေခ်ာ္ၿပီးလဲက်သည္..
ဟာ..ဘာေကာင္လဲ?
ကၽြန္ေတာ္ပိတ္ကန္ခ်င္လာသည္..
ျပဳတ္က်သည့္ေနရာမွာျပဳတ္က်ရက္သားေလး
ဆက္အိပ္ေနေသးသည္..
"ရွင္းသန္႔..ျမန္ျမန္လာဟာ.."
ကၽြန္ေတာ့္မွာသူ႔ကိုဒရြတ္တိုက္ဆြဲေခၚေနရသည္..
လြန္ခဲ့သည္ႏွစ္ႏွစ္ကလိုအေကာင္ပိစိေလးဆိုရင္ေတာ့
ေစြ႕ခနဲ႔ေပြ႕ခ်ီသြားလို႔ရေသာ္လည္း
ဒီတစ္ႏွစ္အေတာအတြင္းရွင္းသန္႔ကအရပ္ျမင့္လာ
သည္မို႔ကၽြန္ေတာ့္နားရြက္နီးပါးေတာင္ရွိေတာ့မည္ေလ
မႏိုင္ဘဲမလၽွင္ႏွစ္ေယာက္လံုးသြားကၽြတ္မည့္ကိန္း
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အလဲလဲအကြဲကြဲႏွင့္
အုတ္ကန္ဆီသို႔ေရာက္လာသည္..
သူ႔မ်က္လံုးကခုခ်ိန္ထိမပြင့္ခ်င္ေသး
စိတ္ႏွင့္လူႏွင့္ေတာင္ကပ္တဲ့ပံုမေပၚ..
ကၽြန္ေတာ္လဲစိတ္မရွည္ေတာ့သည္မို႔
သူ႔မ်က္ႏွာကိုေရနဲ႔လွမ္းပက္ပစ္လိုက္သည္..
ေရကေအးသည္မို႔သူဆတ္ခနဲတုန္သြားၿပီး..
မ်က္ႏွာကိုပြတ္ေနသည္..
"ဟင္..ငါဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ??"
ခုမွမ်က္လံုးေလးျပဴးတူးတူးနဲ႔ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္
လုပ္ေနသည္..
"ျမန္ျမန္သြားတိုက္..မ်က္ႏွာသစ္..ေနာက္က်ေနၿပီ"
ကၽြန္ေတာ္ကုန္းေအာ္လိုက္မွ
သူေလာေလာ ေလာေလာႏွင့္မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္
သည္..
"အိပ္ေနလိုက္တာမ်ားအေသေကာင္ႀကီးအတိုင္းဘဲ"
ကၽြန္ေတာ္အုတ္ကန္ေဘးမွာေစာင့္ေနရင္းသူ႔ကို
ေျပာပစ္လိုက္သည္..
"ကုတင္ေပၚကေနအုတ္ကန္ထိဆြဲေခၚခ်လာတာ
ေတာင္မသိရင္ဆင္တက္နင္းရင္ေတာင္ႏိုးခ်င္မွ
ႏိုးမွာ.."
ကၽြန္ေတာ္ပြစိပြစိေရရြတ္ေနေတာ့
သူပလုတ္က်င္းေနရင္းကၽြန္ေတာ့္ကိုမ်က္ေစာင္း
လွမ္းထိုးသည္..
ကၽြန္ေတာ္ေမတၱာေတြဆက္ပို႔ေနမိသည္..
"ငါညကေနာက္က်မွအိပ္ရလို႔!!"
သူမ်က္ႏွာလဲသစ္ၿပီးေရာကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းေအာ္
သည္.
"အပိုမေျပာနဲ႔..ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အိပ္ရာဝင္တာတူတူ
ဘဲ..မင္းဟာမင္းငါ့ကိုငမ္းရင္းေနာက္က်မွအိပ္ရင္
ေတာ့မသိဘူး.."
ကၽြန္ေတာ္လက္ပိုက္ထားရင္းပုခံုးေလးတြန္႔ၿပီးေျပာ
လိုက္မိသည္..
"ခြပ္!" "အ!"
ေရခြက္ကကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကိုလာမိတ္ဆက္သည္..
မနတ္ေစာေစာစီးစီးထသတ္ရျပန္ၿပီ
ကၽြန္ေတာ္စိတ္တိုလို႔သူ႔ဘက္လွည့္ၿပီးျပန္ေျပာမည္အ
ျပင္..
"ညကမင္းလုပ္လို႔ငါအိပ္ရတာေနာက္က်တာေလ"
သူ႔အေျပာေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ေျပာမည္ျပင္ရာမွ
ဆြံ႕အသြားသည္.
"မင္းလုပ္တာမင္းမမွတ္မိဘူးမဟုတ္လား??"
သူမ်က္လံုးေလးေမွးစင္းၿပီးကၽြန္ေတာ့္ကိုခါးေထာက္
ၾကည့္လ်က္ေျပာသည္..
ေသၿပီ..ငါဘာမ်ားသြားလုပ္မိတာပါလိမ့္..
ဟိုလို...ဒီလို..ေတြမ်ားလား..
မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး..မနတ္ကႏွစ္ေကာင္လံုး
အဝတ္ ဝတ္ထားတာဘဲကို..
ဒါနဲ႔..အဲ့ဟာကအဝတ္ဝတ္ရက္သားနဲ႔လဲ..
အာ..မဟုတ္ေသးပါဘူး..
အဲ့လိုလုပ္စရာကိုမရွိတာ..ေယာက်ၤားေလးအခ်င္းခ်င္း
ၿကီးကို..
"ခုမွမ်က္လံုးျပဴးၿပီးလာၾကည့္မေနနဲ႔.."
မ်က္ေစာင္းထိုးေျပာရင္းကၽြန္ေတာ့္ေရွ႔မွဇိုးဇိုးဇက္ဇက္ထြက္သြားသည့္သူ႔ကိုေၾကာင္ၾကည့္ရင္းရပ္ေနမိသည္.
"တစ္ညလံုးငါ့ကိုလိုက္ကန္ေနတာ အိပ္လို႔ကိုမရဘူး"
သူေျပာရင္းအိမ္ေပၚသို႔တက္သြားေလသည္..
အယ္..ေတာ္ပါေသးရဲ႕..
ကန္လို႔အိပ္မရတာကိုး..
ေပါက္တတ္ကရေလၽွာက္ေတြးသည့္
ကၽြန္ေတာ့္နဖူးကိုသလက္ဝါးႏွင့္ျပန္ရိုက္လိုက္မိၿပီး
ကၽြန္ေတာ္လဲသူ႔ေနာက္လိုက္သြားရသည္..
အခန္းတံခါးဝသို႔ေရာက္ေတာ့..
"မင္းကဘာလိုက္လုပ္မွာလဲ??"
တံခါးဝမွလွည့္ၾကည့္ၿပီးရွင္းသန္႔ပိုင္ကၽြန္ေတာ့္ကို
ေမးသည္..
"အခန္းထဲဝင္ဖို႔ေလ.."
"မရဘူး..အျပင္မွာေစာင့္ေန.."
ဟာ..ကိုယ့္ဘႀကီးအိမ္မွာေတာင္ႏွင္ထုတ္ခံေနရသည္
"ဘာလို႔လဲ??ငါဖုန္းယူရအံုးမယ္..
မင္းဘာသာမင္းအဝတ္လဲစရာရွိလဲေလ.."
"ငါအဝတ္လဲၿပီးရင္တစ္ခါတည္းမင္းဖုန္းကိုယူ
လာခဲ့မယ္..ခုအျပင္မွာဘဲေစာင့္.."
အခန္းထဲဝင္မည္ျပင္ေနေသာကၽြန္ေတာ့္ကိုအတင္း
တြန္းထုတ္ရင္းေျပာသည္..
"ဘာလဲ??မင္းငါ့ေရွ႔မွာအဝတ္လဲရမွာရွက္လို႔လား?"
ကၽြန္ေတာ့္သူ႔ကိုငံု႔ၾကည့္ရင္းေျပာလိုက္ေသာ
သူ႔မ်က္ႏွာေပၚအနီေရာင္သက္တန္႔တစ္စင္း
ျဖတ္ေျပးသြားသည္..
"စိတ္ခ်..မင္းလိုျပားကပ္ကပ္မ်ိဳးစိတ္နဲ႔ေတာင္
မပစ္မွားဘူး.."
"ဟင္..မင္း..ငါ့ဟာငါျပားကပ္.."
ကၽြန္ေတာ္ေျပာရင္းအတင္းတိုးဝင္လိုက္သည္မို႔
ကၽြန္ေတာ္ေရာသူေရာအခန္းထဲေရာက္သြားသည္..
ကၽြန္ေတာ္အခန္းတံခါးကိုေလာ့ခ္ခ်လိုက္သည္..
"မင္း..ဘာလို႔..ေလာ့ခ္ခ်တာလဲ??"
အခန္းတံခါးကိုလက္ညိဳးထိုးရင္းနဲ႔ေအာ္ဟစ္ေန
ေလသည္..
ခရမ္းခ်ဥ္သီးလိုနီရဲတြတ္ေနေသာသူ႔မ်က္ႏွာကို
ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ရင္းစခ်င္စိတ္ေတြထိန္းလို႔မရေတာ့.
"ဘာလို႔ေလာ့ခ္ခ်တယ္လို႔ထင္လဲ"
ကၽြန္ေတာ္သူ႔အနားတျဖည္းျဖည္းတိုးကပ္သြား
လိုက္ရင္းေမးလိုက္ေတာ့
"ငါ..ငါ..မင္းကိုဆြဲထိုးမွာေနာ္"
"အဟား..ဟား..ဟား.."
အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ေျပာေသာသူ႔စကားအဆံုးမွာ
ကၽြန္ေတာ္ကုတင္ေပၚသို႔ထိုင္ခ်ရင္းေအာ္ရယ္လိုက္
မိသည္..
"အဟား..တံခါးေလာ့ခ္မခ်ရင္အျပင္ကလူေတြ
ဝင္လာမွာေပါ့..မင္းအဝတ္လဲမယ္ဆို.."
ကၽြန္ေတာ္ရယ္ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ရွင္းသန္႔ပိုင္
ရွက္သြားသည္ထင္သည္..
မ်က္ႏွာေလးစူပုတ္ၿပီးၿငိမ္သြားသည္..
"ကဲ...ကဲ..ျမန္ျမန္အဝတ္လဲ.."
ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္ရင္းခံုေပၚတင္ထားသည့္
ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္းေလးကိုလွမ္းယူလိုက္သည္..
ရွင္းသန္႔ပိုင္ခုထိအဝတ္မလဲေသး..
ေပေတၿပီးရပ္ေနေသးသည္..
"ရွင္းသန္႔..ေနာက္က်ေနၿပီဆိုမွဘဲ..
မင္းမလဲေသးရင္ငါကိုယ္တိုင္မင္းကိုအဝတ္လဲေပးရ
မွာလား??"
ကၽြန္ေတာ္စိတ္တိုတိုနဲ႔ထေျပာလိုက္ေတာ့မွ
"ရတယ္..ရတယ္..ငါ့ဟာငါလဲမယ္.."
ေျပာရင္းသူ႔အေပၚအက်ႌကိုစတင္ခၽြတ္လိုက္သည္..
ရွင္းသန္႔ပိုင္ကိုငါးေဖာင္ရိုးေျခာက္လို႔ထင္ထားခဲ့တာ
အခုေတာ့သူ႔ေနရာႏွင့္သူရွိသင့္သည္ကရွိေနသည္..
အျမဲတမ္းလက္ရွည္အက်ႌဝတ္တတ္သည့္သူမို႔
ထင္သည္..
သူ႔အတြင္းပိုင္းအသားေတြကျဖဴေဖြးဥေနသည္..
လည္ပင္းနားဆီမွေသြးေၾကာစိမ္းစိမ္းေလးေတြ
ဂုတ္သားျဖဴျဖဴေလးေတြကဆြဲကိုက္ခ်င္စရာ..
သူ႔ကၽြန္ေတာ့္ဘက္မ်က္ႏွာအလွည့္မွာ
ပါးႏွစ္ဖက္ကနီရဲေနေလသည္..
ရင္အုပ္ႂကြက္သားေတြကလဲရွိတန္႔သေလာက္
ရွိသည္..
"ဂလု.."ကၽြန္ေတာ္တံေတြးေတြကိုၿမိဳခ်ေနရသည္
ဝမ္းဗိုက္ကခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္..
ကၽြန္ေတာ္တျဖည္းျဖည္းၾကည့္ေနရင္းႏွင့္
ထက္ျမတ္ႏိုင္..စိတ္ထိန္း..စိတ္ထိန္း..
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသတိေပးရင္းႏွင့္မွ
"ငါအိမ္ေအာက္ကဘဲေစာင့္ေတာ့မယ္.."
ကၽြန္ေတာ္ေျပာရင္းအခန္းထဲမွဝုန္းဆိုေျပးထြက္ခဲ့သည္
ဘုရား..ဘုရား...
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြကမခံမရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္
က်ယ္ေလာင္လြန္းေနပါလား???
သီဟေဇာ္တို႔ဝင္းျမင့္တို႔အျပင္တျခား
ေယာက်ၤားေလးေတြလဲျမင္ဖူးပါသည္..
ရင္မေျပာနဲ႔ဘာဆိုဘာမွကိုမတုန္..
ဒီတစ္ေယာက္အလွည့္က်မွ...
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကိုျပန္တည္ၿငိမ္ေအာင္ထိန္းလိုက္ရင္းမွ
"ဟူး...."
သက္ျပင္းတစ္ခုကိုရိူက္ခ်လိုက္သည္..
ရွင္းသန္႔ပိုင္ႏွင့္ေန႔တိုင္းဒီလိုႏွစ္ပါးသြားရရင္
ကၽြန္ေတာ္သက္ျပင္းခ်တာနဲ႔တင္ အသက္တိုသြား
မည္လားမသိ..
ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေအာက္တြင္ရပ္ထားေသာစက္ဘီးေလး
ကိုေဒါက္ျဖဳတ္လိုက္ၿပီးလမ္းမေပၚတြင္တင္လိုက္သည္
ခဏေနေတာ့ဆြယ္တာအက်ႌအျဖဴေရာင္လက္ရွည္
ဂ်င္းေဘာင္းဘီအျပာေရာင္ေလးႏွင့္ရွင္းသန္႔ပိုင္
အိမ္ေပၚကဆင္းလာသည္..
ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွနာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
၆နာရီထိုးေတာ့မည္..
ေနမင္းသည္စတင္ထြက္ျပဴစျပဳလာၿပီ..
"ျမန္ျမန္ဆင္းလာ..ေနာက္က်ေနၿပီ"
ကၽြန္ေတာ္လွမ္းေအာ္လိုက္ေတာ့မွ
ရွင္းသန္႔ပိုင္ဒေရာေသာပါးေျပာဆင္းလာသည္..
"လာ..အေနာက္မွာထိုင္.."
ရွင္းသန္႔ပိုင္စက္ဘီးအေနာက္ထိုင္ခံုေပၚတက္ထိုင္
ၿပီးေတာ့မွကၽြန္ေတာ္လဲစက္ဘီးစနင္းလိုက္သည္..
ေလးလိုက္တာ..မထင္ရဘူး..
ဟိုးအရင္ခ်ီတုန္းကထက္ကိုႏွစ္ဆေလာက္ေလးလာ
သလိုဘဲ..
"မင္းအစားေလၽွာ့စားစမ္း..ေလးလိုက္တာ"
ကၽြန္ေတာ္ရွိသမၽွအားျဖစ္ညႇစ္ထုတ္ကာစက္ဘီးနင္းေနရင္းရွင္းသန္႔ပိုင္ကိုလွမ္းေျပာသည္..
"မင္းဘာသာမင္းအားမရွိဘဲနဲ႔"
ကၽြန္ေတာ့္အျပစ္ဘဲျဖစ္ရေသးသည္..
စက္ဘီးကနင္းလာရင္းအရွိန္ေလးရလာေတာ့
မေလးေတာ့..
"အား..!" "အေမ့.."
အာေမဋိတ္သံေပါင္းစံုကကၽြန္ေတာ့္ေနာက္မွထြက္ေပၚ
လာသည္..
"မင္းစက္ဘီးနင္းတာၾကမ္းလိုက္တာ..
ငါျပဳတ္က်ေတာ့မွာဘဲ ..."
"မျပဳတ္က်ခ်င္ရင္ငါ့ခါးကိုဖက္ထား.."
အသံခဏေလးၿငိမ္သြားသည္..
"ဝုန္း.."
စက္ဘီးကရြာလမ္းမလယ္ရွိခ်ိဳင့္ထဲဝုန္းဆိုျပဳတ္က်
သြားသည္
အဲ့ေတာ့မွကၽြန္ေတာ့္ခါးကိုလာဖက္ေသာလက္ေလးႏွစ္
ဖက္၏အထိအေတြ႕ကိုခံစားလိုက္ရသည္..
ကၽြန္ေတာ္ႏူတ္ခမ္းေပၚတြင္အျပံဳးတစ္ခုလွစ္ခနဲ
ထြက္ေပၚလာသည္..
ရြာျပင္ဘက္သို႔အေရာက္..
"ေဟး ..သားသားဘယ္သြားဖို႔"
ဘႀကီးကလွည္းတစ္စီးေပၚမွာအခန္႔သားထိုင္လ်က္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုလွမ္းေမးသည္..
"ရြာျပင္ဘက္ခဏထြက္မလို႔ .ဘႀကီးေရ"
ကၽြန္ေတာ္ေျပာရင္းလက္လွမ္းျပလိုက္သည္..
အိမ္ေလးေတြစုစု စုစု ႏွင့္ရြာေလးကိုေက်ာ္လာေတာ့
ေလကပိုတိုက္လာသည္..
ကၽြန္ေတာ္တို႔စက္ဘီးေလးသည္အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္
သြားေနဆဲ..
"မင္းတစ္မနတ္လံုး ေနာက္က်ေနၿပီေအာ္ေနတာ..
ခုဘယ္သြားမွာမို႔လဲ..?"
ေလေတြတဝွီးဝွီးတိုက္ေနသည္မို႔
သူ႔အသံကိုသဲသဲကြဲကြဲရယ္ေတာ့မၾကားရ..
"ဘာ...ေဩာ္..မင္းေရာက္ေတာ့သိမွာေပါ့.."
ကၽြန္ေတာ္အသံခပ္က်ယ္က်ယ္ႏွင့္ျပန္ေျပာလိုက္
သည္..
ခေလာက္ေလးေတြကိုယ္စီေဆာင္းထားေသာ
ပါးကြက္က်ားေလးေတြႏွင့္ ေကာက္စိုက္သမေလးေတြ
ကသူႏွင့္ကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းႏူတ္ဆက္ၾကသည္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လဲလက္လွမ္းျပၾကသည္..
ေနမင္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
အနီေရာင္မွပုစြန္ဆီေရာင္ပင္ေျပာင္းလုေနၿပီ..
"ကဲ..ေရာက္ၿပီ ..ဆင္းေတာ့"
ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္ရင္းစက္ဘီးကိုေဒါက္ေထာက္
လိုက္သည္..
"ဝါး..........."
ရွင္းသန္႔ပိုင္ေအာ္ရင္းေျပးဆင္းသြားသည္..
မ်က္စိတစ္ဆံုးက်ယ္ျပန္႔လွေသာေနၾကာပင္လယ္
ျပင္ထဲတြင္ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ဆန္႔တန္းကာ
ေျပးလႊားေနေသာေကာင္ေလးကိုကၽြန္ေတာ္ေငး
ၾကည့္ေနမိသည္...
အညိဳေရာင္ဆံပင္ေတြဟာ...
နံနက္ခင္းေလျပည္ႏွင့္အတူယိမ္းခါလ်က္..
သူ႔ရယ္ေမာသံေတြကယိမ္းႏြဲ႕ေနေသာ
ေနၾကာေတြႏွင့္အတူသက္ဝင္လူပ္ရွားလ်က္
သူ႔ အျပံဳးေတြက
နံနက္ခင္းေနျခည္ေအာက္မွာေႏြးေထြးစြာ
သက္ဝင္ေတာက္ပေနသည္..
သူေပ်ာ္ေနသည္ကိုၾကည့္ရင္းကၽြန္ေတာ္ပါ
ၾကည္ႏူးလာမိသည္..
"ေဟ့ေကာင္..ဆင္းလာေလ.."
ကၽြန္ေတာ့္ကိုလက္ေလးျပကာလွမ္းေခၚသည္မို႔
ကၽြန္ေတာ္ေနၾကာပန္းခင္းထဲဆင္းသြားလိုက္သည္..
"ဒီမွာ..လာၾကည့္..ဒီေနၾကာပန္းႏွစ္ပြင့္လွလိုက္တာ"
သူျပေသာေနၾကာပန္းေလးႏွစ္ပြင့္ကိုကၽြန္ေတာ္
ငံု႔ၾကည့္လိုက္မိသည္..
တျခားေနၾကာေတြထက္စာရင္ပိုႀကီးသည့္အျပင္
ပြင့္ဖတ္ေတြကလဲအစံုအလင္ရွိသည္မို႔
ေတာ္ေတာ္ေလးလွသည္..
"မင္းသိလား???ငါသာပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္ခြင့္ရမယ္
ဆိုေနၾကာပန္းေလးျဖစ္ခ်င္မိတယ္.."
ေနၾကာပန္းတစ္ပြင့္ကိုသူခပ္ဖြဖြေလးကိုင္ရင္း
ေျပာသည္..
"ၿပီးေတာ့.."
သူေနာက္ထပ္ေနၾကာပန္းေလးတစ္ခုကိုင္ၿပီး
ေနၾကာပန္းႏွစ္ပြင့္ကိုအတူတူပူးကပ္ထားလိုက္ရင္း
"ငါ့ခ်စ္သူေနၾကာပန္းေလးနဲ႔မနတ္တိုင္းတူတူႏိုးထ
မယ္..တစ္ေနကုန္သီခ်င္းေတြတူတူဆိုမယ္..
ညဘက္ေတြဆိုတူတူအိပ္ရာဝင္မယ္ ...
ဒီလိုနဲ႔တစ္သက္လံုးေနသြားမယ္.မေကာင္းဘူးလား?"
ေျပာရင္းကၽြန္ေတာ့္ကိုဖ်တ္ခနဲလွည့္ၾကည့္သည္..
"မင္းေရာ???"
သူကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းေမးလိုက္သည္..
ကၽြန္ေတာ့္ခပ္ဖြဖြေလးျပံဳးလိုက္မိၿပီး
ကၽြန္ေတာ္လတ္ဆတ္တဲ့ေလကိုတစ္ဝႀကီးရူသြင္း
လိုက္သည္..
"ငါကေတာ့ငါ့ခ်စ္သူသာေနၾကာပန္းတစ္ပြင့္ဆိုရင္
ငါကေနမင္းႀကီးဘဲျဖစ္ခ်င္မိတယ္..ငါ့ရဲ႕ေရာင္ျခည္
ေတြနဲ႔သူေကာင္းစြာရွင္သန္ႏိုင္ရမယ္.."
ပုစြန္ဆီေရာင္မွေရႊဝါေရာင္ဆီသို႔ယွက္သန္းလာၿပီ
ျဖစ္ေသာေနမင္းကိုကၽြန္ေတာ္ေငးၾကည့္ေနရင္းဆို
မိသည္..
"သူေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနထိုင္
သြားတာကိုငါေစာင့္ၾကည့္ေနခ်င္တယ္..."
ကၽြန္ေတာ္ေျပာၿပီးသူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့
သူလဲေနမင္းဆီကိုေငးစိုက္ၾကည့္လ်က္..
သူ႔လက္ထဲမွာကေနၾကာပန္းတစ္ပြင့္တည္း
ႏွစ္ပြင့္မဟုတ္ေတာ့..
သူေငးေမာၾကည့္ေနရာမွ
ေခါင္းေလးျပန္ငံု႔လိုက္ၿပီး .
"အဟက္..မင္းေတာင္ ကဗ်ာဆန္တတ္လာၿပီ.."
သူခပ္ဖြဖြေလးရယ္ေမာရင္းေျပာသည္..
သူ႔မ်က္ဝန္းမ်ားထဲမွကၽြန္ေတာ္နားမလည္ႏိုင္တဲ့
အရိပ္အေငြ႕ေလးေတြကိုျမင္လိုက္ရသည္..
"လာ..ဓာတ္ပံုရိုက္မယ္.."
ကၽြန္ေတာ္ေျပာရင္း
သူ႔နားကိုသြားကာအေနာက္ဆီမွပုခံုးကိုသိုင္းဖက္
လိုက္သည္
ထို႔ေနာက္ကၽြန္ေတာ့္phမွ selfie camera
ဖြင့္လိုက္ၿပီးအေရွ႔မွေန၍ခ်ိန္ထားလိုက္သည္..
အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ရွင္းသန္႔ပိုင္မ်က္ႏွာက
Ph screenေပၚတြင္အထင္းသား..
"ရွင္းသန္႔..ျပံဳးေလ!!"
လို႔ကၽြန္ေတာ္ေျပာေတာ့မွျပံဳးသည္..
ျပံဳးတဲ့ပံုကိုကမရရေအာင္ကိုျဖစ္ညႇစ္ျပံဳးေနသည့္ပံု
"မင္းမ်က္ႏွာကလဲရံူ႔မဲ့ေနတာဘဲ.."
"ဘာလဲ?ျပံဳးတတ္သလိုျပံဳးတာဘဲကို.."
"အီးအလံုးတစ္ေထာင္ေလာက္မွန္ထားတဲ့ရုပ္ကို.."
"ေဟ့ေကာင္...မင္း..."
သူကကၽြန္ေတာ့္ကိုေနာက္ျပန္လွမ္းရိုက္သည္မို႔
ကၽြန္ေတာ့္မွာ တဟားဟား ေအာ္ရယ္ရင္း
ေရွာင္ေနရသည္..
ကၽြန္ေတာ္ရယ္ေတာ့သူလဲလိုက္ရယ္ေနသည္..
ရုန္းရင္ကန္ရင္းႏွင့္ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕
ဓာတ္ပံုေတြက snapေတြျဖစ္ကုန္သည္ေလ..
ျပန္ၾကည့္ေတာ့ႏွစ္ေယာက္လံုးရုပ္ေတြက
စုတ္ျပတ္သပ္ေနေရာ..
ဒါေပမဲ့အမွတ္တရမို႔မဖ်တ္ဘဲသိမ္းထားလိုက္မိသည္..
"ဒီမွာၾကည့္စမ္း..snapခ်င္းတူေတာင္
ငါပိုေခ်ာတယ္.."
ေနၾကာပန္းေတြၾကားထဲမွျပန္ထြက္လာရင္း
ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုပံုေတြျပေနမိသည္..
"ေနစမ္းပါ..သြားကအျဖဲသားႀကီးနဲ႔..
ဒီမွာ..ငါကပိုေခ်ာတာ..ေတြ႕လား."
"ပိုးဟပ္ျဖဴရုပ္နဲ႔ ဘယ္နားကေခ်ာရမွာလဲ??"
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကိုတစ္
ေယာက္ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကိုေဝဖန္ေနၾကသည္..
စက္ဘီးနားေရာက္လာေတာ့
"အဲ့ပံုေလး..ငါ့ကိုကူးေပးပါလား??"
ရွင္းသန္႔ပိုင္လက္ညိဳးလွမ္းေထာက္ျပေသာ
ပံုေလးကိုကၽြန္ေတာ္ငံု႔ၾကည့္လိုက္သည္..
ထူးမျခားနားsnapေတြထဲကတစ္ပံုပါဘဲ..
"ဟာ!!ဒီပံုမွာငါမေခ်ာဘူး.."
"မရဘူး..အဲ့ပံုယူမယ္.."
အတင္းကိုဇြတ္ယူမည္ဟူေတာ့လည္း
ယူမယ္ဆိုေတာ့လည္းေပးရေတာ့မွာေပါ့
"ျမန္ျမန္တက္..ေနပူေနၿပီ"
ကၽြန္ေတာ္စက္ဘီးေပၚတက္ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့
သူစက္ဘီးေနာက္ထိုင္ခံုေပၚတက္ထိုင္သည္မို႔
ခပ္သင္းသင္းရနံ႔ေလးကိုကၽြန္ေတာ္နမ္းရိူက္လိုက္
ရသည္..
ကၽြန္ေတာ္စက္ဘီးေဒါက္ျဖဳတ္လိုက္သည့္အခ်ိန္မွ
စ၍
ေနၾကာပင္လယ္သည္ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနာက္တြင္ တျဖည္းျဖည္းေဝး၍ေဝး၍က်န္ခဲ့ေလၿပီ..