Hiçtim, çünkü sana dair hiçbir şey yoktu. Zamanla yarışıyor gibiydim. Hiç bişeyim yok gibi, kimsem yok, bu hayata tek başına gelmis, tek başına ölecek gibiydim. Sana kavuşmak içindi bu yalnizligim,hasretligim, kimsesizligim ve sana dair aşk arayişlarim. Nefes alamiyorum, boguktu tüm sesler, anlamsızdı herşey.
Seni ilk üniversite kapısında gordum, elinde sigara; adeta ölmek için tüm dumanı içine çekiyordun. Boş boş etrafına bakınıp tanıdık birşeyler arayışında, beni gördün, çektim hemen gözlerimi üzerinden. Sonra bavulumu alıp yurda gitmek için arabaya yürüdüm. Ara ara bakındım sana. Sonra arabaya binip uzaklastim, yurda yerleştim, o kadar soğuktu ki yatağa uzanıp uyumaya çalıştım. Sonra nasıl uyumuşsam? Seni bir daha görebilecek miydim? Sende ben gibi ogrencimiydin bu sorularla kendimden geçtim. Ertesi sabah okula geldim ve seni benim sınıfımda görünce çok mutlu oldum kalbim ilk defa beni sağır edecek kadar görültülü carpiyordu. Hafifçe sana bakarak gülümsedim, sende bana bakiyordun bilinçli ya da bilinçsiz ama bana bakiyordun. İkinci sıraya oturdum, bazı arkadaşlar tanışmak için yanıma geldi tanıştık.
Aradan uzun bir zaman geçti seninle ilk bir parkta karşılaşıp konuşmuştuk. Arkadaşım sevgilisi ile bulusmustu, bende onu yalnız bırakmamak için onunla gelmiştim. Sonra seni gördüm tek başına oturuyordun yine sigara içiyordun. Sanki bu hayatı sen istemiyordun zorla yaşıyormuş gibi, dumanında yalnizlik, acı, ayrılık ve aşk vardı, ölesiye ozlem... Aslında anlamıştım, buraya zorla geldigini, birşeylerden kaçtığını, okumak istemediğini, yani bir tarafın eksikti biliyordum. Yanına geldim ve konuşmaya başladık uzunca ve birbirimizi anlayarak bir saat kadar konuştuk. Daha birbirimizin hakkında pek bişey bilmeden aşkını anlattın bana bitmiş bir asktı. Ama canını baya yakmıştı. Ben hiç aşık olmamıştım, sen onu anlatırken ben senin bende birakacagin acıyı o an anlamıştım ve içim acimaya başlamıştı,yüreğim aşkın kafesine hapsolmuştu uçması imkansızdı artık.
Savaş başladı, senin için savaşmam gerekti, ama ben savaşmadım, savaşamazdim. Bunu anlamam uzun surmedi, çünkü sana atan bu kalbimi sen hiç görmedin ve hep görmemezlikten geldin. Sana hiç kızmadım kizamazdim da zaten. Birilerini sevmen zor gelirdi şimdi. O yüzden sana hiç kırılmadım.
Seni hayata baglayan, hayatı,insanları sevmen için, zor zamaninda yanında olan bir dostun olmaya bile raziydim ve de öyle olduk hep en iyi dostun oldum. Yemeğe giderdik, gezmelere, eğlencelere ve okulda grup çalışması olurdu ikimiz grup olurduk aramıza kimseyi almaz yalnız ikimiz olurduk çok mutluyduk, mutluydun, gülümsüyordun. Peki neden benim yüreğimi parçalanmış neden gözyaşlarım dinmiyor ve ben neden hâlâ seni deliler gibi özlüyorum, oysa yanımdasın her an dokunabiliyorum sana, gözlerinin yeşilin de kayboluyorum, sensizlikten tukeniyorum.
En büyük hatam senin dostun olmayı kabul ettiğim gün başladı. Ardından daha çok hatalar, daha çok aci...
Kendince mutlu olmak istiyordun bende sen mutlu ol istedim, benimle olmasan bile başkasıyla mutlu ol istedim. Ama canımın bu kadar yanacagini, içimin bu denli aciyacağını nerden bilirdim ki.
Artık bir kız arkadaşın vardı, gülümsüyordun, elinde başka birinin elleri var, onunla vakit geçiriyor, onunla buluşuyordun. Artık eskisi gibi değildik, vakit gecirmez, aynı ortamda az bulunuyorduk. Etlerim lime lime olurcasini canım acıyor, herkese rol yapıp gülümsüyordum. En yakın arkadaşımin sevgilisi, bu ne kadar can alıcı bilemezsin. Senden mesaj alınca nasil da mutlu oluyor bana senden bahsediyor, senle nasıl vakit geçirdiğini, neler yaptığınızı bu acı anlatılmıyor anlatılamaz da...
Seni unutmak için ne kadar ağladım, ne kadar dua ettim, kaç kez isyan edip odamı dağıttım, kırdım,dağıttım, parcaladim olmadı. Sensiz nefes bile almak o kadar zor geliyordu ki. Biran karşına çıkıp bağırmak haykırmak istedim, doyasıya sana sarılmak, gözlerinin yeşiline bakıp seni seviyorum sana karasevdaliyim demek; ama yapamiyordum sana dair içimde o kadar büyük fırtınalar vardı ki sana anlatsam sadece benim canımın tek aciyacağını biliyordum çünkü, sen beni asla ama asla benim seni sevdiğim gibi sevmeyecektin.
Sonra seninle bir organizasyon düzenledik çok eğlenceli güzel geçiyordu takı o gelip birlikte dans edene kadar, seni onun kollarında görünce ölüyorum sandım, boğazım düğüm düğüm, ellerim buz kesti o an ölmek istedim. Yaşam ile ölüm arası ince bir çizgi gitsem gidemiyorum kalsam kalamiyorum, gözlerimi kapatıp bu bir rüya diyorum içimden. Acinca kurşun yağmurlarına yakalanmişcasina bütün bedenim delik deşik, yer gök birleşmiş gibi, yıldızlar yeryüzüne inmişcesine gözlerimi kör ediyordu parlaklığı. Kaçtım oradan sessiz bir köşeye çekilip hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım bir ses bir nefes yok her yer karanlıktı. Bir kaç dakika sonra en yakın arkadaşlarımdan biri yanıma geldi sarıldı bana ve yine başladım sessizce ağlamaya, rol yapmaya...
Aradan bir kaç gün geçti sen onunla ayrılmaya karar vermiştin bazı konularda anlasamiyordun herşeyini bana anlatırdın. Ben hiç bişey söylemedim sonra ilişkinize bir şans daha vermen gerekli deyince sustun. Anlam verememistim sonra kararlı olduğunu herşeyin biteceğini söyledin ve bitirdin. Artık ayrılmıştın ama ben neden mutlu değildim mutlu olamazdim ki ben senin mutlu olmanı gülümsemeni istiyordum bu beni asla mutlu etmedi ayrıca kız benim en iyi arkadaşlarımdan biri seni sevmişti. Oysa seni sevdiğimi bilenler benim adıma sevinmislerdi sende sevin dediler ben böyle bir insan değilim sevinemem oysa ben üzülüyordum. Tekrar barışmaniz için çok savaştım. Hatta ona yüzük almaya gitmistik, sen onun parmak ölçüsünü bilmiyordun benim parmagima takmıştın. O an neler hissettim ben bile bilmiyordum, göğüs kafesimde bir acı soluksuz nefes alış verislerim kararan gözlerim terleyen avuç içlerim, titreyen bedenim bunları hissediyor ve yaşıyordum oysa herşeyi kendim yaptım benim suçum kendime kiziyordum sana değil. Bir insan kendine acır mı ben kendime aciyordum kiziyordum ofkeleniyordum bu duruma anlam veremiyordum.
Aldım yüzüğü ona götürdüm ama almadı olmaz dedi yüzüğü geri verdi bana. Sana getirdim sende almadın yüzük bende kaldı günlerce, haftalarca. Birgün çok hasta oldum iki gün yataktan çıkmadım beni merak edip aradın ben açmadım telefonu arkadaşım yanıma geldi kıza herşeyi anlatmamı istedi artık aranızda bişey kalmamıştı o da beni çok seviyordu bunu ona borcluydum kendimi arkasından iş ceviriyormusum gibi hissediyordum geldi ve anlatmaya başladım önce kızdı bana ama beni anladı sarıldı bana. Koca yürekli bir insan olduğumu söyledi ben bundan emin değilim baksana sevgimi bile sana soyleyemiyorum. Aslında sana tam söyleyecektim ama sen yine birini istiyordun bunu söylememiştin ama ben hissediyordum. Ondan da bunun için ayrıldığını düşündüm.
Çok zaman geçmeden öğrendim onunla çıkıyordun. Ablam gibi sevmiştim onu seni hep ona anlatıyordum önceleri inanmadım taki onun bana mesaj atarak tehdit edene kadar. Ben seni seviyordum ve bunu bilmemen için herşeyi yapıyordum yaptım da. O bunu çok iyi biliyordu sana olan sevdami gelip sana anlatacağını söyleyerek tehdit etti. Seninle konusmami istedi seni sevdiğini benimde başka birini sevip mutlu olmami istedi. Sanki bilmiyormuş gibi ben seni başkasıyla mutlu olmanı hep istedim, beni asla sevmeyecegini bile bile sevdim seni. O bunu asla anlamadı çekildim aradan bıraktım seni ona ne kadar doğru ne kadar yanlış bilmiyorum ama ben sensizliği ta en başında kabullenmiştim.
Artık seni görmemek için kendimle mücadele ediyordum bulunduğun hiç bir yere gelmiyor ve aynı mekanda olduğumuz zaman çıkıyordum hiç konuşmuyorduk. Bunun seni üzdüğünün farkindaydim ama inan benim kadar üzgün olamazdin sen en iyi arkadaşını kaybettin ben ise sevdiğimi başkasının yanında kollarında görüyordum bunun acısını hickimseye anlatamazdim çünkü hiç bir kelime bu acımı anlatmaya yetmez hiç bir söz tarif edemezdi. İnsanlar sadece gorebildikleri kadar bile bilirlerdi. Neden o kadınla birliktesin senden yaşça büyük iki kere evlenmiş boşanmış çocuğu olan kadınla neden birliktesin diyemiyordum. Çünkü bunu çok iyi biliyordum sana ait olmayana soru soramazsin, neden diyemezsin. Bende hiç bir zaman sormadim.
Gururdan mı bilmiyorum ama sana hiç birşey söylemek istemedim o kadinin beni tehdit ettiğini sana olan hislerimi artık herşeyi net görebiliyordum, olaylardan uzaklaşınca senden uzaklaşınca seni de herkesi de net görüyordum. İnsanların senden nasıl söz ettiğini sana nasıl baktıklarını insanların beni nasıl sevdiklerini sevmediklerini çoğu insanlar seni sevdiğimi biliyorlardı sana kiziyorlardi asla ama asla buna izin vermezdim sana kizmamalari için hakaret etmemeleri için yalvarıyordum benim yanımda sana asla kötü söz söylemelerini istemedim.
Okullar tatil olmaya başladı son sınavlarımız. Seninle de son anlarimiz sen gidince bir daha gelmeyeceksin, uzaktan uzağa bakıyordum sana bu benim sana son bakislarimdi gideceksin ve ben bir daha asla seni göremeyecktim. Sana ne sarilabiliyorum nede aşkımı söyleyebiliyorum ama sen biliyorsun seni asla unutmayacağım bu yüreğime senden başkası asla girmeyecek, senin beni sevebilme ihtimalin ne kadar imkansıza benimde seni unutmam o kadar imkansızdı ve hala da unutamadım seni, ilk günkü gibi kalbimdesin. Bu adı her neyse sana dair içimde koca bir yara bir eksiklik ve hiç bir zaman dinmedi dinmeyecek. Oysa seninle vedalaşmak isterdim onu bile çok gördüler bana sana sarilamadim, teninin sıcaklığını tenime hapsedemedim, kokunu yüreğime suremedim, kalbinle boş kalan sağımı dolduramadim, seni öylece iki arkadaş gibi ugurladim, soğuk bir el, birbirine değen iki kafa... Oysa sarılmak istedim sana, beyaz gömleğine gözyaşlarım aksın istedim, yüreğinden öpmek istedim, ellerimi yüzünde gezdirmek, giderken benide götür bir ömür yeşil gözlerinde kalmak istedim ben seninle yaşamak seninle ölmek istiyorum demek istedim; olmadı izin vermedin, izin vermediniz. Ama o sana sarıldı gömleğinde ki kokuyu içine cekti, yanaklarından öptü gözlerimin içine baka baka seni o uğurladı. Sen gittin ben ile o aynı arabada giderken o senin için herkesin içinde ağladı herkes onu teselli etti kimse bana hiç bişey demedi çünkü ben aglamiyordum, ölüyordum, nefes alamıyordum, gozlerimden akan yaşları sakliyordum, tutuyordum, haykırmamak için bogizama bir düğüm attim, yutkunamiyordum. Arkadaşlarım sesleniyorlar bana duymuyorum bulanikti herşey herkes. Arabayı durdurup inmek istedim, indim sonra sağıma soluma bakındım kimse yok araba gitmisti, olduğum yere diz çöktüm yürüyemedim. Nasıl oldu bilmiyorum bir bagirdim içimden sanki birşeyler koptu, sanki yeniden babamı kaybetmiş gibiydim, o kadar tuhaf bir duyguydu ki bunu anlatmak imkansızdı. Ne kadar yürüdüm hiç bilmiyorum yurda vardığımda akşam yemeğine inmislerdi herkes içeri girdim, kapıyı acmamla herkes bana bakti, öylece aptal gibi bende onlara baktım bana birşeyler söylüyorlardı duymadım onları sanki sagirdi kulaklarım. Arkama bakmadan bitkin yorgun ayaklarım beni yukarı odama çıkardı. Kapımı açıp içeri girdim,kapımı kilitledim ve başıma yorgani atıp hıçkıra hıçkıra bağıra bağıra ağlamaya başladım. O kadar çok ağladım ki arkadaşlarım sesime geldiler önce ne olduğunu anlamaya çalıştılar sonra agladigimi nefes alamadigimi anladılar kapıyı yumruklamaya açmaya çalıştılar, acamayinca açmam için yalvardılar ama açmadım saatlerce ağladım içim çıkana kadar bedenim gözlerim ağrıyan kadar ağladım sonra olduğum gibi uyuya kalmışım sabah uyandığımda sanki bir kabus görmüş gibi hiç birşey olmamış gibi kahvaltımı yaptım o gün arkadaşlarımın hiç biri yanıma gelmedi çünkü çok tuhaf bir durumdu dün gece yurdu haykirislarimla inletmistim oysa bu sabah sessiz ama yorgun ve aç bir şekilde kahvaltı yapıyordum. Günlerce kimseyle konuşmadım. Okullar tatile girdi ve ben evime gittim ama hala üzerimdeki sensizliğin yükünü yüreğimden atamadım. Tatil boyunca evden dışarı çıkmadım bir boşlukla savaşır gibi duygularımla anlamsizca kavga edip durdum. Yoruldum kendimi dinlemekten sesine ihtiyacım vardi ama aramadım seni arayamazdim. Seninle yaptığımız veda hala aklimdayken ve hala içim aciyorken yapamazdim. Seni hatırlatan herşeyden herkezden uzak durdum, görüşmedim. Okulların açılmasına az kaldı ama ben nasıl sensiz orda yaşayacağımı bilmiyorum bilemiyorum. Tatil boyunca hep senin beni aramanı bekledim ve en sonunda nasıl olduysa aradın beni o kadar çok mutlu, o kadar çok acı hissettim ki içimde, birbirine dolanmış değişik duygular. Allah'ım nasıl bir duygu hem konusmamam gerek hem sesine hasretlik bu karmaşık duygular neden. Açtım ve konuştuk yine bir bosvermislik, yine karamsar ve yine kendince konusmalar. Ne konusacagimi bilmeden saçma sapan konustuk.