Stormy
"Δεν πάει αλλο αυτή η κατάσταση.",είπε ο Liam όσο με κρατούσε στην αγκαλιά του και μου χάιδευε τα μαλλια."Πρέπει να του μιλήσω,να μείνει μακρυά σου.Δεν είσαι ασφαλής.Δεν ξερεις που εχει μπλέξει με αυτούς που σας κυνήγησαν.",πρόσθεσε.
Ίσως ήταν καλή ιδέα.Η καλύτερη βασικά.Συνεχως προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου πως μακρυά απο τον Gray θα ήμουν καλύτερα,όμως καθε φορα που ερχόμασταν κοντα μου έβγαζε μια διαφορετική πλευρά του εαυτού μου.
Μια πιο ελεύθερη.Περισσοτερο χαρουμενη.Χωρίς περιορισμούς.
Είχαμε μεγαλώσει μαζι.Από τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου ο Grayson ήταν στο πλευρό μου.
"Θα του μιλήσω εγώ.Να τελειωσει μια και καλή.",του είπα.
Αλλά ήμουν σιγουρη για ενα πραγμα.Πως το να είμαι ψυχικά καλα μέτραγε περισσοτερο.
Παλι βαζεις τον εαυτο σου απο πανω,είπε η συνείδηση μου.
Συγγνωμη που δεν μπορώ να αντιμετωπίσω την τρελή διπολικοτητα του Grayson,σκέφτηκα και σηκώθηκα απο την αγκαλιά του Liam.
"Θες να σε πάω;",ρώτησε.
"Όχι,θέλω να μείνω και λίγο μόνη να σκεφτώ τι θα πω.",του εξήγησα και βγήκα για μια ακομη φορα εξω.
Gray,
Πραγματικά εκτίμησα ολα όσα κάναμε μαζι.Αλλά μου κρύβεις πραγματα και αυτό εχει αρχίσει να με τρομάζει.Ή θα μου πεις την αληθεια και θα πάψεις να εισαι διπολικος-
Όχι ακουγεται πολυ επιθετικό και απαιτητικό.
Χρειάζομαι την αληθεια.
Οχι ακούγομαι πολυ απελπισμένη.
Ξεκινησα να εκνευρίζομαι με τον εαυτο μου και τις χαζές μου σκέψεις και πριν το καταλάβω βρισκόμουν εξω απο το διαμέρισμα του.Μπηκα μεσα και πάτησα το κουμπί του πέμπτου ορόφου στο ασανσέρ.Οταν βγήκα συνειδητοποίησα πως η πόρτα του ήταν ανοιχτή και χτυπώντας διακριτικά μπήκα μεσα.
"Grayson..πρεπει να σου μιλ-"
Πριν προλάβω να ολοκληρώσω σοκαρίστηκα με το θέαμα που βρισκόταν μπροστά μου.
Ο Grayson στεκοταν πισω απο τον πάγκο της κουζίνας και γέμιζε ενα σακουλάκι με λευκή σκόνη,ενώ μπροστά του βρίσκονταν ήδη τρία γεμάτα και μια μικρή ζυγαριά.
"Χριστέ μου..",αναφώνησα και εκείνος είχε καρφώσει το βλέμμα του πανω μου.
Ξεκινησα να παίρνω με δυσκολία ανάσες.Ενιωσα οτι οι τοίχοι γύρω μου με έπνιγαν.
Κρίση πανικού.Μόνο εκείνος ήξερε να με βοηθάει να τις αντιμετωπίζω.
"Οχι πάλι νομιζα οτι το είχες ξεπεράσει αυτο.",φώναξε και ήρθε κοντα μου την στιγμη που τα πόδια μου έτρεμαν.
Τα δυνατά του χέρια τυλίχθηκαν γύρω απο το σώμα μου και έβαλε να κάτσω στο πάτωμα μαζι του.
"Stormy,πάρε ανάσα.",πρόσταξε οσο κοιτούσα το πάτωμα.
"Κοίτα με,κοίτα με..",επανέλαβε πολλές φορες και σήκωσε το πρόσωπο μου για να αντικρίσω τα μάτια του.Η καρδια μου χτυπούσε τοσο δυνατά που νομιζα πως θα έσπαγε.
Τα χέρια του Gray τυλίχθηκαν γύρω απο το σώμα μου για μια ακομη φορά με αποτέλεσμα να χαθώ μεσα στην αγκαλιά του.
Εκεί ένιωσα τον εαυτό μου να χαλαρώνει κατι που και εκείνος κατάλαβε αμέσως αφου το σώμα μου σταμάτησε να τρέμει.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά απομακρύνθηκε απο κοντα μου και άφησε μια ανάσα του.Στηριξε το σώμα του στα χέρια του και σταύρωσε τα πόδια του.
"Με τρόμαξες..",ομολόγησε.
"Συγγνωμη απλά όλο αυτο",είπα και έδειξα τον πάγκο του,"με έπιασε λιγο απροετοίμαστη",εξήγησα και τέντωσα τα πόδια μου.
Εκείνος χαμήλωσε το βλέμμα του.
"Gray...κανεις τετοιο πραγμα;",τον ρώτησα.
"Όχι,απλά διανέμω",εξήγησε και ηρέμησα.
Τελεια,λες και δεν θα μπορούσε να μπλεχτεί περισσοτερο.
"Ποσα χρόνια συμβαίνει αυτό;",τον ρώτησα κοιτώντας τον στο πρόσωπο του.
"Τα τελευταία τρία τέσσερα χρόνια...",ομολόγησε.
Ευχομουν να γύριζα τον χρονο πίσω.Να μπορουσα να αλλάξω τόσα γεγονότα.Να έπειθα τον Grayson να ερχόταν μαζι μου στην Βοστώνη να μην έμενε εδω.Να του έλεγα για εκείνο το βραδυ.Για εκείνο το φιλι.Και ας ρίσκαρα.Θα το προτιμούσα χίλιες φορες απο να τον έβρισκα σε αυτην την κατασταση.
"Που διανεμεις;",τον ρώτησα και ξέσπασε σε γέλια.
"Θες να σου πω τους πελάτες μου;Δεν νομιζεις οτι είναι λιγο προσωπικό αυτο;",μου ειπε.
"Εισαι μπλεγμένος και γελάς;Δεν σε καταλαβαινω.",σχολίασα.
"Και τι να κανω;Δεν υπαρχει γυρισμός πλεον.Και το εκανα απο επιλογή μου.",εξήγησε.
Και τοτε μου ήρθε.Αν εκείνο το βραδυ ο άντρας που βάραγε τον Gray ήταν ο Ray;Οι ομοιότητες ηταν μεγάλες.Τοτε αυτο σήμαινε πως και εκείνος ηταν μπλεγμένος;
"Grayson..εκείνο το βραδυ που σε βρήκα χτυπημένο..",ξεκινησα να λεω."Νομιζω τον ξερω αυτόν τον άντρα."
Τα μάτια του με κοίταξαν με τρόμο και σήκωσε το ενα του φρύδι.
"Τον λενε Ray..ετσι δεν είναι;",τον ρώτησα και το βλέμμα του πάγωσε.
"Ναι.Stormy..σε θέλω εξω απο ολο αυτο.Σε παρακαλω...είσαι το τελευταίο άτομο που θελω να μπλεχτεί με τετοια κατασταση.Και επειδή ξερω πως σ'αρεσει να μπλέκεσαι παντου σου προτείνω να μεινεις μακρυά.",εξήγησε και σχεδον με παρακάλεσε.
"Απλά ανησυχώ Gray..",του εξήγησα.
Να την παλι αυτη η στιγμη αδυναμίας.
"Δεν χρειαζεται το κανω χρόνια.Απλά ξεχασε οτι ειδες.Παρεπιπτοντως γιατί ήρθες;",με ρώτησε και σηκώθηκε απο το πάτωμα.
Είχε φτάσει η ώρα.Ήταν το σωστό.Και για εμενα και για εκείνον.
"Νομίζω πως πρέπει να μείνουμε χωρια..",του εξήγησα και εκείνος έσκυψε το κεφαλι του και γέλασε.
Καλά δεν περίμενα να ερθει γονατισμένος να με παρακαλέσει να αλλάξω γνώμη,αλλα τόση αναισθησία;
Σήκωσα το ενα μου φρύδι στην αντίδραση του.
"Απλά φοβάμαι με όσα συμβαίνουν.Εννοω μας κυνήγησαν-"
"Εμένα κυνηγούσαν.Εσύ απλα έτυχε να είσαι εκεί.Οπότε εχεις δίκιο.Ας μείνουμε μακρυά.",ομολόγησε.
Κύριες και κύριοι,η διπολικοτητα που λεγαμε πριν σε μια αποκλειστική εμφάνιση.
"Απλά πες μου κάτι.Ο Liam σου είπε να έρθεις εδώ ετσι;",ρώτησε πονηρά.
Πώς είναι δυνατον να το ήξερε αυτο.
"Σου είπε πως μαζι μου δεν είσαι ασφαλής και τα σχετικά..",εκανε μια παύση."Ετσι δεν είναι Stormy;"
Κατέβασα το βλέμμα μου.
"Και οι δυο ξέρουμε πως δεν μπορεις να πεις ψέματα.Κοιτα με.Και πες μου,λεω κατι λάθος;",ρώτησε και με τα δάχτυλα του σήκωσε το πηγούνι μου με αποτέλεσμα να κλειδώσει το βλέμμα του με το δικό μου.
"Οχι..",ψιθύρισα.
"Απλά να ξέρεις.Κάνεις δεν είναι Άγιος.Μπορεί,μαλιστα,δίπλα σου να εχεις τον ιδιο τον διαβολο μεταμορφωμένο.",σχολίασε.
"Τι εννοείς με αυτό;",τον ρώτησα.
"Δεν ξερω.Νομιζα πως σ'αρεσαν τα αινίγματα.",είπε και συνέχισε να κανει αυτο που εκανε πριν.
Στριφογυρισα τα μάτια μου και βγήκα απο το διαμέρισμα του κοπανώντας με δύναμη πισω την πόρτα.
Τελος,σκέφτηκα.
Τα λόγια του ομως ξεκίνησαν να με στοιχειώνουν.
Ποιος ήταν εκείνος ο διαβόλος;
Με την διπολικοτητα που ετρεχε στο αίμα του ειναι πιθανόν να αναφερόταν και στον εαυτο του.
Όμως..ανέφερε πως ειναι κάποιο άτομο το οποίο ειναι κοντα μου.
Το μονο άτομο που μπορουσα να σκεφτώ ήταν ενα.
Ο Liam.
Γειααα σας.
Ξερω.Επρεπε να ανεβάσω χθες αλλα ήμουν τοσοοοο πτώμα γιατι ειχα γυρισει απο καρναβάλι και είχα πολυ διαβασμα.
Ελπιζω να σας αρεσει.
Περιμενω τα σχόλια σας επειδη τωρα τελευταία δεν τα βλεπω 😏
Θα τα πούμε σύντομα!
-Εβιάννα 💕