"Aalis ako" parang napako siya sa kinatatayuan niya ng sabihin ko ang mga katagang yon , tapos bigla niya akong sinuntok .
"Huwag ka ngang magbiro , hindi kana nakakatuwa ah!" Inis na singhal niya sakin habang may namumuong luha sa mga mata niya .
"Naalala mo ba yung sinabi ko sayo ?" tanong ko sa kanya
"Alin don?" takang tanong niya habang nanginginig ang kaniyang mga kamay .
"Diba sinabi ko sayo na kapag mangangako ako hindi ko pinapako?" patanong kong tanong sa kanya , bigla naman siyang tumango.
"Si-siguro hindi kona matutupad yon" nanghihina kong sabi , nakita ko siyang natigilan at dahan-dahang tumingin sa akin .
"A-ano bang pinagsasabi mo? Huwag ka ngang magbiro ng ga---
Hindi ko na siya pinatapos sa pagsasalita dahil inunahan ko na siya
" Hindi ako nagbibiro! Aalis ako!" singhal ko sa kanya napahilamos nalang ako sa aking mukha ng makita kong pumatak ang maliliit na butil mula sa kanyang mga mata .
"A-alis k-ka ?" nauutal at nanginginig niyang tanong sakin "Bakit ka aalis ? BAKIT?!!!" Sigaw niya habang walang tigil sa pagpatak ang luha niya .
Nasasaktan akong nakikita siyang umiiyak parang dinudurog ang buo kong katawan at kinukurot ang aking puso .
"Kailangan.....
" KAILANGAN?! Ha! Alam mo ba kung anong sinasabi mo? Iiwan mo ako ?" Dahil don humagulhol na siya ng iyak .
Aakmang hahawakan ko siya ngunit umatras siya dahilan upang malayo siya ng ilang dipa layo sakin.
"B-bakit kailangan mo pang mangako ? Ha ? BAKIT KAILANGAN MO PA AKONG PAASAHIN SA MGA PANGAKO MONG KAHIT KAILAN HINDI NA MATUTUPAD . HUHUHUHU" Hindi ko narin mapigilan ang emosyong dumadaloy sakin , mabilis na kumawala ang patak ng aking luha at napaluhod nalang ako sa harapan niya na animo'y humihingi ng tawad.
"Kailangan ko tong gawin para sa ----
" ANO?! para sa pamilya mo? matagal ko na yang narinig sa sobrang rindi na pagod na ako! Alam mo ba yon? HA!" tanong niya sakin
All this time nagpapa-alipin ako sa aking mga magulang lahat ng gusto nila masusunod at kailangang masunod , Gusto kong ipagmalaki din nila ako , ngunit hindi ko inaasahang may maiiwan ako dito.
"Patawarin mo ako T.T sa-sana maintindihan mo ko" Humagolhol kong iyak habang nakaluhod.
"Naiintindihan naman kita , pero sana naman hindi yung ganito! nakakasawa ng intindihin! WALA KANG ORAS SAKIN , OO inintindi ko yun kasi alam kong yon ang gusto ng magulang mo!" Huminto siya saglit dahil sa mga luhang nag-uunahan sa pagpatak "Pero ni minsan ba inintindi mo ang nararamdaman ko ? Ni minsan ba natanong mo kung Okay paba ako ? Tapos ngayon bigla ka nalang aalis ? Ano to JOKE ? kasi hindi nakakatawa!" pumiyok ang boses niya pagkasabi non pagkatapos umiyak na naman siya.
"I'm sorry ...
" SORRY ? nagpapatawa kaba ? IIWAN moko ! bat ka nag so-sorry ? dahil ba, wala kang kayang gawin upang pigilan sila ? ganon nalang ba yun?" Nanginginig niyang tanong sakin , hindi ako makasagot kasi piliin ko mang manatili dito alam ko sa sarili kong mas lalo ko lang pinapahirapan ang sitwasyon.
"Kailangan ko tong gawin ...
" Alam ko! pero bakit sa ---
"Tama na! OKAY? yon na yon! aalis ako TAPOS!" singhal ko dahilan upang mapasalampak siya sa daan sa sobrang pag-iyak.
"Ganun nalang ba kadali sayo ? ang itapon ng lahat ng pinagsamahan natin ? Iiwan mo lang ako ere ? Ang daya mo! " mahina ngunit mababakas mo ang lungkot sa tono ng boses niya .
Hindi ako makasagot dahil pati ako ay nahihirapan din sa sitwasyon naming dalawa , MASAKIT pero kailangan ko rin tong gawin! kailangan kong mag-aral sa ibang bansa para makatulong at para paghandaan ang aming hinaharap T.T
Narinig ko ang paghikbi niya hanggang sa hindi ko na nakayanan at tumayo na ako nasasaktan akong nakikita siyang umiiyak ...
Pero bago ako umalis narinig ko ang mga salitang binitiwan niya na lalong nagpa kaba sakin .
"I desire the things which will destroy me at the , End"
Halos mawalan ako ng hininga sa sinabi niya ngunit nang lingunin ko ang kaninay kina-uupuan niya ay wala ng tao don .
She's gone ...