Chapter 28.
Amiko's POV
"Francis, pwede ka nang umuwi"
"Ah? Baliw ka ba? Bakit naman kita iiwan sa babang 'to? Eh di nga natin yan kilala eh, baka magnanakaw yan o di naman kaya anak ng killer"
"alam mo, aning aning ka din eh, osya bantayan mo na lang siya" naglakad ako paalis.
"Oh? Saan ka pupunta?" tanong naman nito. Tumalikod ako at tumingin sa kanya.
"Mr. Francis Mark Perez, magluluto po ako ng kakainin natin, so? Pwede na ba akong umalis?" sarcastic kong sabi ditto sabay snob sa kanya.
Pumunta na ako sa kusina para maghanda ng makakain namin. Habang naghuhugas ako ng kamay, bigla na lang bumalik sa isip ko ang mga nangyari kanina. Yung kay Rupert yung pagkakahawak ni Francis sa kamay ko yung pag-ngiti ni Francis. Teka? Bakit lamang si Francis?
Nagprepare na lang ako ng food for us. Pinipilit ang sarili na iwasang maisip ang mga nangyari kanina. Total totoo naman yun eh. Isa lang itong malaking pagkakamali. Bakit ko pa aatupagin? Pero...sana maayos man lang ang kinahantungan.
"Ang tagal mo naman Amiko!" sigaw ni Francis mula sa sala.
"Sandali lang"
Si Francis, bakit ba ganito siya. Nakakainis. Hindi ko alam kung ano bang dapat kong gawin. Hindi ko alam kung sino, kung ano, kung kailan. Parang lahat komplikado? Na parang isang maling disisyon ko lang masisira na ang lahat. At talaga namang nakakainis ang ganitong pakiramdam.
"Amiko" nagulat ako sa biglang tawag ni Francis. Nasa pinto siya ng kusina habang nakapamulsa at nakasandal.
Tinignan ko lang siya, nakatingin din siya sa akin. Seryoso at tila may sasabihing hindi ko gusto.
"Totoo bang, hindi mo minahal si Fortalejo?"
Nagulat ako sa biglang tanong nito. Natahimik at nanlaki ang mata. Nagiisip ng sasabihin sa kanya. Ano nga ba Amiko? Totoo nga ba? Eh bakit mo siya sinagot?
"Silence means yes." Napa-smirk na lang siya sabay iwas ng tingin sa akin.
"Alam mo bang naiinis na ako sayo"
"F-francis..." sa tono ni Francis, bakit parang galit siya. "Naiinis na ako sayo Amiko! Bakit ang tanga mo! Sinagot mo hindi mo naman pala mahal? Ang relasyon nabubuo dahil sa pagmamahalan, hindi dahil gusto mo lang i-try!" bigla niyang sinuntok ang pinto. "alam mo naming ayaw kitang nakikitang nasasaktan, kasi ganun din ang nararamdaman ko"
QoQ
"Francis...sorry" hindi ko alam, pero bumuhos nang kusa ang luha ko. Napaluhod na lang ako sa sahig sa sobrang iyak ko habang nakatakip ang mga kamay ko sa akin mukha. Sige lang ako iyak ng iyak.
"tumayo ka na nga jan" hinila niya ako patayo. Pero ang nakakagulat, niyakap niya ako ng mahigpit. Sobrang higpit.
"Wag ka nang iiyak, mas gugustuhin kong ako na lang ang masaktan kesa ikaw, kapag ikaw kasi parang doble ang sakit sa akin eh"
Habang nasa ganito kaming posisyon, pakiramdam ko, safe na safe ako sa piling niya. Feeling ko kahit hindi na ako kumain mamaya busog na ako. Feeling ko ang sarap matulog sa kandungan niya. Feeling ko ang landi ko. >///<
Napadilat ako at saktong pagdilat ko. O__O
*blink blink*
"Wahhh!" sigaw ko sabay ng pagkakahiwalay ko sa yakap ni Francis ng makita ko ang isang...teka? Sadako??? Nananalamin ba ako?
Mahabang buhok na parang hindi nagsha-shampoo. Maputing balat, faded uniform at weird na sapatos at mahabang medyas. Gosh! Kaloka-like na ba ito? (*O*)
"gising ka na pala" sabi ni Francis kay Fumiko na ngayon ay tahimik na nakatayo lang sa tapat ng pinto.
Natigil naman ako sa pagiisip ko at lumapit sa kanya. Pero noong palapit na ako, bigla siyang umurong palayo. Huminto ako sa nakitang reaksyon niya.
"Hindi kita sasaktan" marahan kong sabi dito "Gutom ka na ba?" Lumapit ako ng dahan-dahan sa kanya hanggang sa nakalapit na ako sa kanya. Hinawakan ko ang kamay niya. Ang lambot nito.
"tara." Pinaupo ko siya sa silya sa lamesa. Si Francis naman ang cool lang na nakatayo dun.
Nag-serve ako ng food para sa kanya. Kumain naman siya, habang kumakain siya, pinapanuod ko lang siya, ang sarap niya tignan kumain.
"Hoy Amiko, ako? Walang pagkain?" tanong ni Francis na may tonong pikon or better to say nagseselos.
"Kumuha ka na lang, malaki ka na"
"tssk" yun na lang ang sinabi niya.
"Anong pangalan mo?" tanong k okay Fumiko kahit na alam ko naman ang name niya. Pero hindi naman siya sumagot at busy lang sa pagkain niya. "Ako nga pala si Amiko, pwede mo akong tawaging ate" sabi ko dito.
"Oo, tawagin mong Ate, magkamukha naman kayo eh" singit naman ni Francis. Sinamaan ko siya ng tingin pero ang mokong snob lang ako.
"Ilang taon ka na? Saan ka nakatira? Anong nangyari sayo kanina?" tanong ko pa kay Fumiko.
"Oo na lang Amiko makasagot yan, daig mo pang imbestigador eh"
"Alam mo ang epal mo Francis!!!"
Tsk. Nakakainis na ungas na yun. Natapos na kumain si Fumiko. Pero tahimik lang siya na nakaupo.
"May sugat ka, tara gamutin natin" niyaya ko siya na sumama sa akin. Sumama naman siya, naiwan si Francis na kumakain sa lamesa.
"tskk" yun na lang ang narinig k okay Francis.
Pumunta kami sa sala para gamutin siya, kumuha ako ng bulak at nilagyan ng konting alcohol at agua oxinada para linisin ng sugat niya sa kaliwang braso. Noong dinampi ko na, napa-aray siya sa sakit.
"Sorry, dahan-dahanin ko lang" nilinis ko na ang sugat niya at nilagyan ng bandage.
"Bakit ba hindi ka nagsasalita? Pwede bang ikwento mo sa akin ang nangyari? Wag ka mag-alala, nararamdaman ko ang nararamdaman mo." Hinawakan ko ang kamay niya at tinignan siya sa kanyang mga mata kahit na alam kong hindi niya ako gaanong nakikita gawa ng mahaba niyang buhok.
"masakit, masakit" yun lang ang sinabi niya. Napansin ko din ang luhang tumutulo sa tuhod niya. "masakit, masakit"
Niyakap ko siya. Hindi ko alam pero feeling ko pareho kami ng nararamdaman.
"Amiko, di pa ba uuwi yan?" natigil naman kami ni Fumiko ng biglang epal nanaman ni Francis. Ano bang role ng mokong na 'to sa story na 'to? Mushroom? Sulpot ng sulpot eh. -___-
"Saan ka nakatira?"
Sinabi naman niya kung saan siya nakatira. Inihatid namin siya ni Francis sa kanila. Noong pauwi na kami.
"Francis, alam mo swerte pa rin pala ako."
"huh? Bakit naman?"
"kasi kahit na Sadako ako meron pa ring epal na tulad mo"
"wow! Compliment ba yun? Bakit parang insulto?"
"Baliw ka talaga, basta"
"Alam mo kasi Amiko, ako lang ang nakatadhana sayo"
"utot mo pink"
"tssk Bakit ba tuwing ganito ako ginagawa mo lagging joke?"
"eh hindi naman kasi halata"
"sus, so ano? Ayos ka na ba?"
"Oo naman"
"weh?"
"Okay, hindi, hindi pa ako ayos, natural lang yun."
"hahahah wag ka lang mag-suicide ah, di pa ako ready pang lamay mo"
"ang sama mo" hinampas ko siya ng mahina.
"Pero Amiko, next time na mangyayari ito ulit sayo, baka mapaslang ko na ang lalaking 'yon"
"weh? Kaya pala may galos ka jan"
"hahahha malayo 'to sa bituka"
Hinawakan ko naman ang pisngi nito kaya naman napasigaw siya sa sakit.
"Grabe kang sadako ka" T^T
"yan, matapang ka eh, tara na! gagamutin din kita sa bahay"
Bumalik na kami sa bahay. Pero iba ang nakita ko. Si Rupert na nakatayo sa tapat ng gate namin.
"Rupert?" lumingon naman ito sa akin.
"Amiko" lalapit sana siya sa akin pero humarang si Francis.
"Aren't you done with her?" he asked. Tignan mo 'to mushroom talaga.
*batok*
"umalis ka muna jan, ako ang kausap eh"
"aray ko naman Sadako ah, ang sadista mo na ah"
"pumasok ka muna sa loob"
"ayoko" -_- para siyang bata.
"Okay, pag di ka pumasok di kita gagamutin."
"okay" pumasok naman siya sa loob pero nakita kong tinitigan niya ng masama si Rupert.
*batok*
"Pasok na sabi eh" pumasok naman siya habang kamot kamot ang ulo niya. Pagpasok ni Francis, tahimik lang kami ni Rupert.
"Amiko" nabasag ang katahimikan ng magsalita siya. "Sorry"
Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko. Humihingi siya ng tawad. Oo nasaktan ako, pero alam kong mag mali din ako.
"heheh Hindi Rupert, ako ang dapat na mag-sorry"
"Hindi Amiko, ako ang dapat na humingin ng tawad, di ko dapat sinabi yon."
"ang alin?"
"na...hindi mo naman ako minahal"
Natahimik ako sa sinabi niya. Ano ba yan, ano bang nangyayari? Ang gulo. -__-
Napapaisip ako ng sasabihin. Ano ba?
1. "hahaha ayos lang yun, totoo naman eh" shet parang tanga lang.
2. "Yun ba? Hindi ko naman yata narinig un, sinabi mo ba?" ay sobrang defensive naman.
3. "hahhahhaha hahhahahha joke lang naman yun di ba? Hahahaha" -_- baliw naman ito.
"Okay lang, alam ko naman na nadadala ka lang ng emosyon mo eh" nabalik na ako sa realidad yan lang naman ang sinabi ko.
"Amiko...i know, there is someone better than me"
"huh? Sino naman? Haha"
Tumingala naman si Rupert at tumingin sa terrace ng bahay namin. Doon nakita namin si Francis na nakakikinig sa usapan namin.
"FRANCIS MARK PEREZ!!!!"
Umalis na si Rupert. Bakit parang ang bilis? Ayo slang naman yun eh, hindi naman kailangan na patagalin pa ang mga ganitong bagay. Malalaki na kami. Dapat na pagusapan ang mga bagay para maresolba ng maayos.
"Aray naman, ang sakit Amiko"
"yan, nakikiapagaway ka tapos ganyan ka"
"bakit? Para naman sayo yun ah"
"aba? Ako pa ang sinisi"
"bakit? Ikaw naman talaga" nagboboses baby na siya -_-
"Hoy tigilan mo yan ah di bagay"
"hahahah eh totoo naman eh"
"che"
Katahimikan.
"Amiko..." napatingin ako sa kanya, ngayon ko lang napansin na ang lapit pala namin sa isat-isa. "Mahal kita"
*tsup*
O_O
Napapikit na lang ako sa ginawa ni Francis. Bakit biglang lumakas ang kabog ng dibdib ko?
Bakit?