"Totoo 'yon Marcus!" I stomp my feet like a kid. Nakakainis siya! Ipinaliwanag ko na lahat ang nangyari sakin, mula sa chance na pagkabuhay ko muli at sa misyon ko para mangyari 'yon!
Pero hindi niya ako pinaniniwalaan! I-kwenento ko na nga yung nangyari sakin kahit hindi siya nakikinig pero ng itanong ko kung naniniwala na ba siya sakin ay agad siyang umiling.
"Marcus!" Dabog ko muli sa table niya. Napatigil siya sa pagbabasa mula sa mga papel at nag-angat ng tingin sakin.
"Look, I am a busy man here. At wala akong pakialam kung buhay ka 'man o patay. Just shut up o talagang paaalisin kita dito." Sabi nito na para bang napaka-swerte ko dahil nasa tabi niya pa rin ako kahit nagt-trabaho siya. Napanguso naman ako at tumayo.
Lalabas na lang ako sa secret lab na 'to then. Mababaliw ako pag siya lang ang nakasama ko muli sa buong araw. Nandito kami sa secret lab at kaninang umaga lang ay inutusan niya sila Rama at Verix na dalhin ang trabaho niya dito. Hindi naman umangal ang dalawa at sumunod din.
Then poof! Nakaupo siya ngayon sa isang swivel chair habang seryoso na nagbabasa ng mga papeles.
Pero dahil tahimik siya, i-kwenento ko nga ang nangyari sakin kahit nakatuon ang atensyon niya sa trabaho! Pero nakikinig 'rin pala dahil ng itanong ko kung naniniwala siya sakin na multo ako 'eh umiling siya!
"Where the--"
Tumagos ako sa pader at ang tumambad sakin ay isang puno, sa baba nito ay isang bench. Tinignan ko ang inaapakan ko; mga natuyong dahon. Mukhang ang puno na lang na ito ang nabubuhay dito.
Pumunta ako sa bench na 'yon para maupo. Mahangin dito at maaliwalas. Ba't ngayon ko lang naisipan na lumabas mula 'don sa abandonadong gusali? Ang ganda dito! Mukhang ito ang pinakalikod ng gusali! Hmm. ..
Tumayo ako at napagpasyahang maglibot-libot. Nako! Dapat pala lumabas-labas rin ako sa gusaling 'yon! Ang ganda dito! Meron pa kayang kahali-halinang lugar bukod dito?
Ipinalibot ko ang aking tingin sa pader. Ang taas nito. Masyadong mataas at may mga nakakatusok na wire sa itaas. Buti na lang at tanghali ngayon at nasa gitna ang haring araw kaya natatapatan ang lugar na 'to ng sinag. Kung magtatakip-silim na siguro'y wala nang sinag dito. Ang taas-taas kasi ng harang. Tila may kalaban mula sa likod ng pader kaya ganyan kataas. At itong gusali ni Marcus ang tila pino-protektahan ng pader.
Siguro walang makakasulpot dito kahit isa. Kung magnanakaw 'man ang tinataguan nila mula dito ay mahirap talaga akyatin. ..pero. ..
Hinahabol sila ng pulis! Baka tinataguan nila ang pulis! Diba nung ilang araw lang ang nakalipas ay hinahabol kami ng pulis? Paano kung may iba pa silang ginawang masama maliban sa beating the red light ni Rama?
Tinignan ko ang goons na may bitbit na malalaking baril. Palibot-libot ito at hindi mapakali sa pwesto, tila alerto na anytime, pwede ka niyang barilin pag ginulat mo ito.
Napalunok ako sa aking naisip. Mabuti na lang at multo ako.
May mga baril din na napakalaki sa secret laboratory ni Marcus. Lahat ng tao dito ay may baril. ..Ano ba talaga 'to?
Noong nakaraang linggo lang ay nabaril din si Marcus ng masasamang tao. Kamuntikan pa nga siyang mamatay.
Puro baril.
Nasaan ba talaga ako?
Sa paglilibot ko ay nakarating ako sa malaking gate, papalabas sa pader na ito. Papalabas sa mukhang delikado na lugar na 'to.
Napatigil ako ng makita ko ang dalawang matipuno at nakakatakot na lalaki, kausap niya si Verix at itinuturo nila ang Truck na mukhang ba-byahe.
"Siguraduhin niyo na hindi kayo mahuhuli, alam niyo na siguro ang kapalit." Rinig kong sabi ni Verix. Nakita ko ang pamumutla ng dalawa. "Mr. Valdez is expecting those stuffs at ten in the evening." Seryoso ang mukha nito at tila iba sa Verix na nakilala ko.
"Yes, Mister." Tumango-tango naman ang dalawa bago sila tuluyang pinaalis ni Verix. Umalis na ang truck papalabas. At may bago na namang truck na huminto sa harap ng gate at bumaba ang driver.
"What?" Tanong ni Verix. Tingin ko ang tinutukoy niya ay ang laman ng truck.
"Drugs."
Nanlaki ang mga mata ko sa sagot ng lalaki. Drugs? Napaatras ako. Ano 'to?
Tinignan ni Verix ang telepono niya. He sigh. "Mr. Bustamante is expecting that to his factory in this. ..three in the afternoon. Make sure cops won't catch you. Alam mo na ang mangyayari pag nahuli ka."
Tumango-tango naman ang driver at tuluyan ng umalis.
What is this. ..?
Napalingon ako sa gate na may pumasok sa Van. Sunod-sunod iyon. Mga anim na naglalakihang van.
At tuluyan ng isinarado ang napakalaking gate ng makapasok 'yon.
Huminto ang van sa bungad ng abandonadong gusali at sunod-sunod ang mga nariring kong hiyaw at ungol ng paghihinagpis.
Mga iyak ng kababaihan.
Napatakbo ako sa gawing iyon at hinawakan si Rama pero tumagos muli ang kamay ko.
"Rama! Ano 'to?!" Ngayon ko lang napansin na lumuluha ako. Nanginginig ang mga kamay ko habang tinitignan ang mga kababaihan na may busal sa bibig, yung iba walang malay, at halos lahat ay may sugat at umiiyak, iisa lang ang sinasabi nila.
Ayaw nila dito.
"Bring them to cellar." Ani Rama. Madilim din ang expression nito. Tila hindi siya ang nakilala kong Rama na masiyahin at pilyo. Parang iba. Ibang-iba.
Nagtanguan naman ang mga kalalakihan at lumakad na para sundin si Rama.
Oh, god. Ano 'to?
"Verix." Nasa tabi ni Rama si Verix. "Ang mga armas at gamot ba ay lumakad na?" Tanong ni Rama. Tumango naman si Verix bilang sagot.
"How about the new girls?" Tanong ni Verix. Ano bang balak nila sa mga babae? Mukhang sapilitan nila itong kinuha.
At nakakaramdam na ako ng hindi maganda. Delikado. Delikadong-delikado na ako dito.
Umiling si Rama. "Wala pa sila sa Entertainment Quarter, still on the cellar. Pero don't worry, pag naayusan na sila, I'll immediately going to send them."
Verix laugh. "Mga hayok ang lalaki 'don. I pity those woman." Iling niya.
"No can do. Just job, bro. Utos ni Boss." Ani Rama.
Tumango-tango naman si Verix. Pumihit naman sila patalikod sakin at nagsimula silang umalis.
What the. ..para saan ba ang mga babae? Ano ba 'to? Anong nangyayari?
Kailangan ko umalis, hindi ko 'man naiintindihan ang lahat pero kailangan ko magsumbong sa pulis--
Multo ako. Hindi pa nga pala ako nabubuhay at tanging si Marcus lang ang nakakakita sakin! This is insane! Bakit ko ba kailangan makita 'yon? Bakit! This is so cruel!
Hindi ako tanga para hindi malaman na ilegal sila na nagbebenta ng ipinagbabawal na gamot, nagpapadala ng mga armas. Ilegal! At ang mga babae na 'yon?! Saan ipapadala? Sa Entertainment Quarter? Pag naayusan, ipapadala?! Wag mo sabihing. ..nagbebenta rin sila ng babae?! Oh god, no!
Alam ba ito ni Marcus?! Alam ba ni Marcus na nagbebenta ng mga ilegal ang kaibigan niya? This is so cruel!
Agad akong kumaripas ng takbo para bumalik kay Marcus, tumatagos lang ako sa mga bagay na dapat nababangga ko pero wala, multo ako. Kailangan ko magsumbong kay Marcus at utusan siyang pumunta sa mga pulis para patigilin ang pagpapadala sa mga babae sa Entertainment Quarter! Rinig na rinig ko mula kay Verix ang sinabi niya! I am sure na they will be sell to guys! They looks so innocent, hopeless! At ako? Nasaksihan ko lang sila, walang magawa dahil kaluluwa lang ako!
Si Marcus na lang ang pag-asa ko.
Tumagos ako pababa sa hagdan at humahangos na lumapit sakanya. Kailangan ko pigilan si Rama sa pagpapadala sa mga babae! Kailangan ko lang magmakaawa kay Marcus na pigilan niya si Rama. Oh baka nga hindi pa ito alam ni Marcus!
Kinakatakutan ng dalawang 'yon si Marcus kaya I am sure na mapipigilan sila ni Marcus! Sa ilang araw kong nasaksihan ang pagsasama nila 'eh kita ko ang paggalang nila kay Marcus! They even call him 'Boss'!
Then it hit me.
Unti-unti akong nanghihina habang papalapit sa harap ng table ni Marcus. Nanginginig ang kalamnan ko at nararamdaman ko ang mga luhang umaagos sa pisngi ko.
"No can do. Just job, bro. Utos ni Boss."
Naalala ko ang sinabi ni Rama. Utos ng Boss? Iisa lang naman ang tinatawag nilang Boss dito. Si Marcus. Siya lang.
No.
Hindi naman ganon kasama ang pagkakakilala ko kay Marcus. He even protect me, at siya ang nabaril. Baka may iba pang boss sila Rama at Verix. Hindi si Marcus. Right?
Naging mabagal ang paglakad ko papalapit sa harap niya. Nakatuon ang atensyon nito sa table niya habang nakapanghalumbaba. Kaya napatingin ako sa mga bagay na nasa table niya.
Lalong bumuhos ang luha ko. Nag-uumapaw ang takot ng puso ko. Nanghihina ang tuhod ko at gusto kong mapaupo pero nanatili akong nakatayo. Kailangan ko maging matatag.
Pero nanlumo ako ng makita ko sa kamay niya ang isang red permanent marker at mga litrato na nakalagay sa table niya.
May limang litrato 'don at ang apat na litrato ay may malaking ekis gamit ang pulang marker na sa tingin ko ay si Marcus ang may gawa.
I felt hopeless. Ang kaninang pag-asa ko na matutulungan niya ako ay nawala. Napalitan ito ng takot. Natatakot na ako.
"So. .." Napatalon ako sa gulat ng mag-angat ito ng tingin. Tumayo siya at iniligpit ang apat na litrato sabay itinapon sa basurahan. Tumingin siya sakin kaya nanigas ako sa kinatatayuan ko.
Ang ekis na marka ba na 'yon ay ibig sabihin. ..wala na? Patay na? Bakit malakas ang kutob ko na ganon 'yon? Kahit sabi ng isang bagay sa loob ko na hindi ganon si Marcus?
"So. ..how's your trip?" Tanong niya at naupo sa table niya, sa harap ko.
"M-Marcus. .." Napatingin ako sa litratong hawak niya at bumalik rin naman agad sakanya. Binabagabag ako kung sino ang nasa litrato. Nakita ko ang pagkunot ng noo nito kaya tumingin siya sa picture.
"Oh." Tango niya. "Kung anong nasa isip mo, keep it in your mind."
Napaatras ako.
He smiled. At hindi ko gusto ang ngiti niya. "At kung ano ang nasa isip mo, tama ka. Hindi ko pa tapos ang lalaking 'to. ..so he doesn't deserve the red mark." Iwinagawayway niya ang litrato na walang ekis.
Napaatras ako. How he can be so calm habang ipinaliliwanag niya na pumapatay siya at papatay siya ng tao?!
Tumayo ito kaya napaatras ako. Kita ko ang pagtaas ng kilay nito kaya napalunok ako. "You're shaking. May narinig ka siguro sa labas kaya nawala ang tapang mo na ipinakikita mo sakin those past few days. .." Humakbang siya papalapit pero mabilis akong umatras. No.
"L-Lumayo ka!"
He smirk. "Noong pinapalayo kita sakin, ayaw mo."
I step backward. Kailangan ko umalis dito.
Kailangan ko tumagos sa mga pader.
Agaran akong tumakbo sa pader pero mabilis niya akong nahabol at hinawakan ang beywang ko. Pinagsusuntok ko ang dibdib niya pero hinuli niya ang dalawa kong kamay at inilagay sa ulunan ko.
Hindi ako makatagos ng tuluyan sa pader dahil hawak niya ang beywang ko! Magkadikit ang aming dibdib kaya lalong lumukob ang kaba sakin!
"P-Pakawalan mo ako! L-Lalayo na ako mula s-sayo! P-Please, di mo n-na ako makikita! Let me leave!" Napuno na ng luha ang aking mata kaya hindi ko siya maaninag. Lalo na't nasa dako kami ng silid na 'to na napakadilim na pwesto.
Itinagilid nito ang ulo niya. Ramdam ko ang kanyang hininga sa tungki ng aking ilong.
Napapikit ako ng ilapit niya ang kanyang mukha sa akin pero naramdaman ko ang labi nito sa leeg ko kaya lalo akong napaluha.
"Lumayo ka! Please! Aalis na ako! P-Please. .."
Nararamdaman ko ang dila nito na nasa leeg ko. Kinakagagat-kagat niya ito kaya lalo akong napaiyak. No.
"Marcus!" I tilt my head on the left side. Ang dapat sigaw na nagsasabing huwag ay nag-iba ang tono. Nanghihina ang mga kamay ko mula sa pagkahawak ni Marcus, kaya itinigil ko na ang pagpalag. Naramdaman ko ang ngiti niya sa aking leeg.
Pinakawalan nito ang kamay ko mula sa pagkakakulong. Bumagsak naman ito at tila nanghihina. Ang mga kamay ni Marcus ay nasa likod ko at gumagawa ng iba't-ibang ritmo. Ang isa nama'y nasa bewang ko at gigil na idinidiin ako sakanya.
Ang labi nito ay nasa leeg ko pa rin. Tila ayaw niya iyon lubayan at kinakagat-kagat pa rin. Nakararamdam na ako ng kirot.
"M-Marcus. .."
"Don't you even dare to order me, hindi lang 'yan ang aabutin mo." Aniya na nasa pinakamababang tono ng boses nito. Tila pagod itong bumulong sakin. "I give you chances to leave. Pero ngayon, hindi ka aalis, walang aalis. You won't leave me."