Chapter 36
Smirk.
Yan ang unang bagay na nakita kong ginawa ni Cyriel pagkapasok na pagkapasok ko sa entertainment room.
"Keep it to yourself, Cyriel. Wala ako sa mood makipagtalo." I said in desperate tone.
"Wala naman akong ginagawa eh." He said.
"Then good. And please continue doing so." I said then umupo na ako sa sofa.
Flashback
Nung gabing hinatid ako ni Cyriel, pinuntahan ako ni Andy.
"Napano ka?" Sabi ni Andy pagkakita niya sa paa ko, "Okay ka na ba? Gusto mo dalhin kita sa doctor?" He asked in his worried tone.
"No need. Kakagaling ko lang dun."
"San mo ba nakuha yan? Kasi naman eh, wag ka ng mag heels.." Sabi niya tapos umupo siya sa tabi ko at hinilot yung sprained ankle ko, "Feeling better?"
I nodded, "San mo natutunan yan?"
"Nagseminar ako."
Bigla naman akong natawa. Nawala lahat ng stress na nakuha ko kay Cyriel kanina.
"Weh? Ikaw? Si Andrei Louie Guzman? Kumuha ng seminar sa pagmamasahe? Hahahaha!" Then i burst into laughter. Nakakatawa kasing iimagine.
"Tss. Masama ba?"
"Hindi naman," tapos pinunasan niya yung luha ko kasi naiyak na ako sa katatawa, "Pero bakit mo ginawa yun?"
"Lagi kasing stressed sa trabaho si Mama at Papa eh. Kaya naisipan kong mag aral ng ganun para makatulong naman akong matanggal kahit konti yung stress nila. Hindi ko pa kayang ihandle yung business, that's the least i can do."
Dumbfounded.
How can someone be THIS thoughtful?
"Aish. Feeling ko tuloy ang sama kong anak."
Ginulo niya yung buhok ko, "Buti alam mo." Tapos tumawa siya, "Teka, san mo nga pala nakuha yan?"
"Uhm," nag iisip ako kung magsisinungaling ba ako at sasabihin kong nadulas ako o sasabihin ko sa kanya yung totoo at sasaktan ko siya?
"Si Cyriel kasi eh.. Pero walang nangyari, promise! Sinipa ko lang yung gulong niya kasi inaasar niya ako kanina. Wag kang magalit, please?"
Huminga siya ng malalmin tapos, "Alright. Walang nangyari?"
I nodded.
"I trust you." Tapos tumayo siya at kinuha yung cake sa center table na dinala niya for me.
"Teka, bakit ka nga pala nandito? Gumagawa ka ng thesis di ba?" I asked while eating.
"Break time. Kailangan ko munang makita ang girlfriend ko." He said and smiled. Why the heck am i so lucky?
"Bola. Tapusin mo yun agad ha?"
"Oo naman. Konting revisions na lang, okay na yun."
"Teka, may gagawin ka ba sa Friday?"
"Meron. Bakit?" He asked
May icing ng chocolate cake sa gilid ng bibig niya pinunasan ko while saying, "Movie marathon daw kila Dave eh. May gagawin ka pala, sayang."
"Nandun ba si Cyriel?"
"Yata?"
"Pupunta ako." He said.
"Akala ko may gagawin ka."
"Icacancel ko na lang."
"Wag na, Andy. I can handle. You trust me, right?" Sabi ko sa kanya while holding his hand.
Huminga siya ng malalim, "Alright. Be a good girlfriend, Dana." Then he smiled.
"I'll always be." Then i smiled back.
Pagkatapos nun, nagkwentuhan lang kami. Inabutan siya ni Mom at Dad kaya sumabay na siya sa aming mag dinner. Buti na lang hindi na inusisa ng parents ko kung san ko nakuha yung sprain. Tapos umalis na siya after ng dinner.
Back to reality
"Ano bang problema mo?" He asked.
"Wala." I said in return. Buti na lang wala pa si Kim at Nof, sila Dave naman, nagmmicrowave ng popcorn.
"Then why the hell are you ignoring me?"
"I'm not."
"Yes, you are."
Tumayo ako sa kinauupuan ko at hinarap ko si Cyriel.
"For the record, let's get things straight, Cyriel. Unang una, hindi kita boyfriend para magdemand ka ng attention ko. We're not even friends, for God's sake! Pinakikisamahan kita kasi kaibigan ka ni Dave, at may pinagsamahan naman tayo kahit papano. Kaya please naman, please make it easy for both of us. Set your limit."
Naglakad na ako palabas ng pinto,
"And besides, ikaw naman na ang may sabi, may girlfriend ka na. Learn to set your priorities. Matanda ka na, Cyriel. Alam mo na kung ano ang tama sa mali. And lastly, respeto na lang. Irespeto mo naman ako. Hindi mo ako girlfriend para halik halikan mo kung kailan mo gusto. Kung hindi mo na ako kayang irespeto dahil sa nangyari dati, kahit yung pinagsamahan niyo na lang ni Andy. Girlfriend niya na ako, back off."
Yun ang ginawa ko. Andy trusts me so much.
Pumunta ako sa kusina.
"Dave, alis na ako."
Napatingin sila sa akin tapos linapitan nila ako.
"Bakit ka naiiyak?" Tanong ni Sara habang hawak niya yung mukha ko. Nangingilid na kasi yung luha ko.
"W-wala.."
Bigla niya akong niyakap, "Si Cyriel na naman ba?"
Tumango ako habang yakap yakap ako ni Sara.
"Bakit ba kasi ayaw niya akong tigilan? Okay na lahat eh.." I said while crying.
"Gumawa naman ako ng effort para ipaliwanag sa kanya di ba?"
"We know, Dana. Huwag ka ng umiyak. You've been shedding too much tears for him.." Sara said while caressing my back.
"Ayoko na. Sawang sawa na ako sa laro niya. Talo na ako, kaya sana naman tigilan na niya ako."
Pagkatapos nun, umalis na ako pauwi sa amin. Hindi ko na kaya. Naiinis na talaga ako.
Sara's Point of View
Sawang sawa na akong nakikita si Dana na umiiyak kaya pinuntahan ko na si Cyriel. Kakausapin ko na siya bago pa mawala yung respeto ko sa kanya.
"Sabihin mo nga sa'kin, ano ba talaga?" Tanong ko sa kanya.
Nakaupo siya sa sofa mag isa.
"Ano?" Sagot niya sa akin.
"Why the hell are you toying with my bestfriend's feeling?!"
"I'm not."
"Then why the hell are you pursuing her now?! May boyfriend na siya, Cyriel!" I almost shouted.
"I'm his boyfriend, Sara. Alam mo yan." He said.
"Great. So, two timer ka na pala ngayon?" I said. Note the sarcasm.
"Hindi. Dana's my only girlfriend. Hindi kami nagbreak."
"Then what about that btch?"
"She has a name, it's Ynna. She's not my girlfriend."
"Wow. So naghahalikan kayo for no reason? Pumunta kayo sa States for no reason? Sinaktan ko si Dana for no reason? Wow lang talaga ha!" I said.
"I have my reasons." He said tapos tumayo na siya.
"Well, i'd like to hear your reasons, Cyriel Perez."
Ynna's Point of View
I'm here at Cyriel's House. Ilang days din kaming hindi nagkita so i decided to check up on him.
After almost an hour, narinig kong nagpark yung sasakyan niya kaya pumunta ako sa front door para salubungin siya.
"Are you drunk?" I asked him.
"Obviously, yes." He said while walking past me.
"It's about her again." I stated. It's a statement of fact.
"Obviously again, yes." Then he sat down on the nearest stool.
"Are we going back again to this topic, Cy?" I asked him.
Bigla niyang kinuha yung basong nakapatong sa table at tinapon, "Damn it, Ynna! You know how much i love her! And it kills me to see her with Andy!"
I looked on the ground, avoiding his gaze.
"I love her to the point that i left her.." He said then he burst into tears.
I'm used to his tears. When we were still in the States, makikita ko na lang siya hawak yung picture ni Dana while crying. It hurts me. It kills me. Ako yung kasama niya pero siya pa din yung iniisip niya..
"Please just don't say that again." I said then tumalikod ako. I always see him crying for her pero this time, ayoko na siyang makita. It's too much.
"You're selfish." He said.
"I know."
Then he stood up and walked towards the stairs, "I'm dying, Cyriel. Always remember the reason why." Then i left him.
Dave's Point of View
"Andy." Pumunta ako sa bahay nila Andy.
"Yo. Long time no see." He said.
"Alam na ni Sara." I said.
"Ha?"
"She already knows the reason why."
Biglang napatigil si Andy sa pagrrevise ng thesis niya.
"Cyriel told her."
Bigla siyang ngumiti, "I guess wala talagang sikretong hindi nabubunyag. One of these days, malalaman na din ni Dana."
Tumayo siya at umupo sa kama niya, "What will you do by then?" I asked him.
"I honestly don't know. I've done all that i can." He said.
"Hindi kaya mababaliwala lahat ng yun pag nalaman niya?"
"I don't know, Dave. I don't know."