Sam,
De welbekende uitdrukking 'zo lelijk als de nacht' gebruikte je naar mijn mening net iets te vaak.
Terwijl jij volgens dit motto leek te leven, kon ik niet hetzelfde voelen.
De nacht had ik altijd al interessanter, mysterieuzer en mooier gevonden dan wat dan ook. De diepe duisternis bood miljoenen mogelijkheden en hoewel het donker voor velen beangstigend was, zorgden de sterren ervoor dat ik nooit enige vorm van angst voelde.
In de nacht voelde ik me thuis.
Hoefde ik alleen mezelf te zijn: een ster, die zelfs op de donkerste momenten in het leven, een lichtpunt vormde.