*Daisy*
Weszłam do sali zdjęć w idealnym momencie, bo akurat skończyli. Zaniepokoiłam się kiedy zauważyłam łzy w oczach przyjaciółki, ale potem spojrzałam na Ashtona, który miał na rękach Camerona i wszystko było jasne. Posłałam jej współczujące spojrzenie i poszłam przed podest.
- A gdzie ten blondyn?- zapytał w momencie kiedy Luke wszedł do sali- O proszę, jakie wyczucie...
- Em.. Tak..- podrapał się po karku.
- Dobra, podejdź do tej piękności i ją obejmij- rozkazał facet, a ja rozszerzyłam oczy.
- Co?
- Macie udawać szczęśliwą rodzinę..!
Wyciągnęłam głęboko powietrze i uniosłam głowę. Luke podszedł i objął mnie od tyłu. Po moim ciele rozeszło się przyjemne mrowienie. Zauważył to i uśmiechnął się głupio. Przeklnełam się w duchu za reagowanie tak na jego dotyk.
- Dobrze, a teraz macie się wpatrywać w małą jak w obrazek- rozkazał reżyser, więc tak zrobiliśmy.
Byłam strasznie spięta, ale starałam się temu nikomu (czyt. Luke'owi) nie pokazywać.
- Lukey?!- do sali weszła jakaś barbie- Co tu się dzieje?!
- Hej Arz.. spokojnie. Pomagam starej znajomej w sesji- auć?
- Przepraszam, ale już skończyliśmy więc ja sobie może pójdę..!- reżyser wyczuł nieprzyjemną sytuację i się zmył.
- Tak ja też już pójdę...- chciałam też wyjść ale ta baba złapała mnie za ramię.
- O nie... Masz więcej nie zbliżać się do mojego Lu, jasne?- wysyczała mi prosto w twarz.
- Kochanie daj spokój- te słowa wypowiedziane przez Hemmingsa były jak nóż prosto w serce. Wyrwałam się z uścisku tej lasi i wybiegłam.
Po raz drugi w tym dniu płacze w łazience przez Luke'a. Tylko nie rozumiem czemu.. Ma dziewczynę.
Powinnam się cieszyć.
Ale nie potrafię.
Chcę by był szczęśliwy.
Chcę by był ze mną.
Ale tak się nie da.
Chcę uciec i nie wracać.
Ale nie potrafię.
Chciałbym zacząć swoje życie od nowa.
Ale tak się nie da.
Co mam zrobić?!
___________________________________
Hejka arbuzy 🍉
Wacham się jak rozegrać dalej akcje, dlatego proszę abyście napisali mi wasze pomysły ♡
25☆ = next
×X×