SUGA's Pov
Ήρθε η ώρα να της πω την αλήθεια.
Δεν θέλω να το κάνω γιατί παρόλο που μπορώ να φανταστώ διάφορες αντιδράσεις, δεν ξέρω ποια θα εφαρμόσει. Πάντως ένα είναι σίγουρο, δε πρόκειται να το πάρει καλά.
Όμως πρέπει να της πω, δικαιούται να μάθει.
Παίρνω μια βαθιά ανάσα προετοιμάζοντας στα γρήγορα τον εαυτό μου ψυχολογικά. Κανονικά θα αγχωνόμουν μα εδώ που το έφερα το θέμα δεν υπάρχει επιστροφή.
Ξεκινάω να διηγούμαι την ιστορία.
"Εγώ και ο Jackson γνωριστήκαμε πριν δυο χρόνια σε έναν αγώνα μπάσκετ. Παίζαμε εναντίον και υπήρχαν πολλές εντάσεις μεταξύ των ομάδων μας, όποτε και εμείς δεν συμπάθησαμε ο ένας τον άλλο.
Τέλος πάντων, το παιχνίδι βγήκε ισοπαλία αλλά ακόμα και έπειτα από αυτό είχαμε πολλές κόντρες. Από την τελευταία τάξη του γυμνασίου μέχρι και πέρισι πέρασα κι εγώ από μια φάση...αλητεία σκέτη."
Ένα μικρό γελάκι ξέφυγε από το στόμα της και κατάλαβα γιατί.
"Όχι, όχι, μη γελάς. Καμία σχέση με το τώρα. Ήμουν κάτι σαν το bad boy της τρίτης γυμνασίου, έκανα φάση με το κάθε πουτανάκι, κοπάνες ένα σωρό, κόντεψα να μείνω." Της έκοψα το γέλιο.
Όταν ανέφερα τις ερωτικές μου σχέσεις, έσκυψε κάτω το κεφάλι της και σούφρωσε τα χείλη της παίζοντας με τα χέρια της αμήχανα.
Ίσως και να μην έπρεπε να το είχα αναφέρει αυτό.
"Τέλος πάντων." Πήγα να δω αν θα με άφηνε να συνεχίσω ή θα το έκανε θέμα.
Προς έκπληξή μου, δεν είπε τίποτα. Μόνο σταμάτησε να παίζει με τα χέρια της και με έστρεψε την απόλυτη προσοχή της σε μένα.
"Ο Jackson τότε ήταν ερωτευμένος με μια κοπέλα από το Γυμνάσιό μας. Μιλάμε για μεγάλη αγάπη, την λάτρευε την κοπέλα, ήταν όλη του γ ζωή." Συνέχισα. "Όπως εσύ για μένα." Πρόσθεσα για να δω ένα χαμόγελο να σχιματίζεται στο πρόσωπό της καθώς με κοίταξε.
"Ήταν Μάρτιος, πριν τελειώσουμε την τρίτη γυμνασίου, που μαθεύτηκε πως τα φτιάξανε. Δεν μου χρειάστηκε πολύ, δυο μήνες ήταν αρκετοί για να την κάνω να με ερωτευτεί. Πίστεψε πως είχε έρθει για να μείνει, η μοναδική ανάμεσα στις ξεπέτες.Δεν φανταζόταν πως εγώ ήθελα μόνο να την φέρω στον Jackson."
Στο άκουσμα αυτού του τελευταίου, η Κίρα γούρλωσε τα μάτια. Τα χείλη της άρχισαν σιγά σιγά να χωρίζουν ενώ η έκπληξη στο πρόσωπό της ολοένα και μεγάλωνε καθώς συνειδητοποιούσε τι έγινε μετέπειτα.
Η κοπέλα που αγαπούσα και άξιζε τα καλύτερα με κοιτούσε στα μάτια κάνοντάς μου το ακόμα πιο δύσκολο να της ομολογήσω τι είχα κάνει.
"Οπότε και τον απάτησε με μένα. Ο Jackson ένιωσε συντετριμμένος. Το ίδιο κι αυτή οταν γύρισε σε εμένα αφού τον χώρισε και απορρίφθηκε.
Λίγο αργότερα ανακάλυψαν πως έκανε χρήση. Οι γονείς της την έστειλαν σε κέντρο αποτοξίνωσης και μετακόμισαν για να αποφύγουν την ντροπή. Κάνεις δεν τους ή την ξανά είδε." Έκλεισα την ιστορία.
Η Κίρα πετάχτηκε όρθια και έτρεξε στην πόρτα. Κατέβηκε τρέχοντας τις σκάλες με εμένα από πίσω της. Την έφτασα λίγο πριν διασχίσει την εξώπορτα.
"Κίρα, περίμενε!"
Γύρισε να με κοιτάξει με δάκρυα στα μάτια, έτοιμα να κυλήσουν στα ροδαλά της μάγουλα. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως η αγάπη της ζωής μου με κοιτούσε κι έβλεπε τον παλιό εαυτό μου, τον μαλάκα που ήμουν κάποτε.
"Πως μπόρεσες!" Με κατηγόρησε. "Πως μπόρεσες να κάνεις τέτοιο πράγμα στην καημένη την κοπέλα! Πως μπόρεσες να παίξεις μαζί της, με τα αισθήματά της; Και όλα αυτά για να πειράξεις τον Jackson! Που πες μου, το άξιζε στα αλήθεια;"
Η συνείδηση μου μου έλεγε πως είτε 'ναι' απαντούσα είτε 'οχι', δε θα την έβγαζα καθαρή. Όποτε και επέλεξα να παραμείνω σιωπηλός.
Έλα όμως που αυτή περίμενε μια απάντηση και δεν έλαβα υπόψη μου πως και η σιωπή απάντηση είναι.
"Μάλιστα." Είπε περιφρονητικά και μου γύρισε την πλάτη.
Και εγώ ο ηλίθιος την άφησα να φύγει.
Που να 'ξερα πως θα το μετάνιωνα λίγο αργότερα...
Kira's Pov
"Που πες μου, το άξιζε στα αλήθεια;"
Σιωπή, δεν λέει τίποτα.
Ε μα βέβαια, που να βρει τα κότσια να απαντήσει;
Ακόμα και ο περίφημος Suga, ή αλλιώς Agust D δεν τολμούσε να απαντήσει σε μια τέτοια ερώτηση. Ήξερε πως ότι και να έλεγε θα τα άκουγε μα δεν έπραξε σοφά παραμένοντας σιωπηλός.
Γιατί και η σιωπή απάντηση είναι και το ήξερε καλά.
Γύρισα και έφυγα και χάρηκα και πολύ που δεν αντιστάθηκε. Ένα κομμάτι μου ίσως να περίμενε να με πιάσει από τον καρπό και να με γυρίσει, να με φιλήσει με πάθος και πικρία ή να προσφερθεί , ακόμα καλύτερα, να μου επιβάλλει να με γυρίσει αυτός σπίτι μου.
Ένα άλλο όμως ήθελε μόνο να μείνω μόνη μου, να μείνω μακριά του.
Στα μάτια μου κυλούσαν καυτά δάκρυα που τόση ώρα απειλούσαν να ξεφύγουν ενώ το μυαλό μου επιτίθονταν σκέψεις που τόσο καιρό καιρό περίμεναν να μετατραπούν σε αμφιβολίες.
Μόλις είχα μάθει κάτι για το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν του Suga και είχα την αίσθηση πως δεν ήξερα πολλά ακόμα. Ένιωθα σαν να μην τον ξέρω.
'Μα όμως τον ήξερα και ποτέ;' αναρωτήθηκα. 'Ήξερα πραγματικά τον Min Yoon-Gi; Και αν οχι, τότε ποιον ερωτεύτηκα εγώ; Ποιον αγαπώ;'
Μπορεί να μην μου πήρε πολύ ώρα να διώξω αυτές τις σκέψεις χαρακτηρίζοντάς τες 'υπερβολικές ' όμως στα σίγουρα δεν ήμουν προετοιμασμένη να αντιμετωπίσω αυτές που ακολούθησαν.
'Αν πληγώσει έτσι κι εμένα; Αν στην πραγματικότητα αυτό είναι το σχέδιό του και δε με θέλει πραγματικά όπως λέει; Αν είναι αυτό άλλο ένα κόλπο;"
Αυτό ήταν, είχε έρθει το τέλος για μας, ακόμα από την αρχή.Θα το τερμάτιζα εγώ η ίδια αν ήταν όντως αυτός ο στόχος του.
Από την αρχή έμοιαζε πολύ καλό για να είναι αληθινό. Ποια ήμουν εγώ για να με ερωτευτεί τέτοιο αγόρι;
Έτρεχα στον δρόμο και όλα ήταν θολά από τα υγρά στα μάτια μου. Περνούσα μέσα από ένα πάρκο για να κόψω δρόμο όταν πάτησα μέσα σε μια λακκούβα και έπεσα κάτω, μες τα σκοτάδια.
Το χέρι μου διαπέρασε μια άσχημη εκδήλωση πόνου, πρέπει να είχα χτυπήσει. Έκλαιγα ακόμα πιο δυνατά, όχι από τον τραυματισμό όμως αλλά από τον ψυχικό πόνο.
Δεν έκανα καμία προσπάθεια να σηκωθώ. Όχι γιατί δεν μπορούσα, καλά ήμουνα. Απλά γιατί η κρύα πέτρα του εδάφους ένιωθε καλό σημείο για να βρέξεις με τα δάκριά σου.
Κι έτσι έμεινα εκεί, να βρίζω τον εαυτό μου που την πάτησε έτσι και ξεγελάστηκε.
Ώσπου έκλεισα τα πάντα μέσα μου, να μη νιώθω τίποτα. Φόρεσα μονάχα ένα ψυχρό προσωπείο που θα έπεφτε βέβαια παρά πολύ σύντομα.
Αν και τότε δεν ήξερα πόσο.
SUGA's Pov
Είμαι υπερβολικά στεναχωρημένος για να αρχίσω να στολίζω τον εαυτό μου με όλες τις βρισιές που υπάρχουν. Το μόνο που σκέφτομαι είναι η Κίρα.
Ανεβαίνω στο δωμάτιό μου έτοιμος να πέσω με τα μούτρα στο κρεβάτι και παρατηρώ πως έχει ξεχάσει το κινητό της εδώ.
Το παίρνω, παίρνω και τα κλειδιά του αυτοκινήτου και πάω προς το σπίτι της. Έχουν περάσει είκοσι λεπτά από τότε που έφυγε όποτε θα έχει φτάσει σίγουρα.
Χτυπάω το κουδούνι και μου ανοίγει η θεία της.
"Yoongi!?" Ρωτάει έκπληκτη και συνάμα απορημένη.
"Γειά σας κυρία Μπράουν. Πέρασα να αφήσω το κινητό της Κίρας, το ξέχασε πριν κανά μισάωρο σπίτι μου." Είπα και άπλωσα το χέρι με το οποίο κρατούσα τη συσκευή.
"Έφυγε; Δεν είναι μαζί σου;"
"Τι εννοείτε;" ρωτάω φοβισμένος για την απάντηση.
"Δεν ήρθε σπίτι."
Οι λέξεις αυτές με χτυπάνε δυνατά, ηχούν σαν κανόνια στα αυτιά μου, ο κόσμος γύρω μου σωπαίνει. 'Κάτι τρέχει, κάτι έπαθε' ηχεί μια φωνή μέσα μου και πραγματικά ελπίζω να είναι μόνο η φαντασία μου.
Γιατί αν είναι κανένα ένστικτο, τότε άργησε λίγο. Έπρεπε να είχε χτυπήσει καμπανάκι πριν την αφήσω να φύγει μόνη της.
Ορμάμε με την θεία της στο σπίτι, χωρίζουμε τις δουλειές. Αυτή παίρνει τηλέφωνο στην αστυνομία και εγώ τρέχω στο αμάξι μου να κάνω τον γύρο της γειτονιάς.
Μάταια όμως, έξω δεν κυκλοφορεί ψυχή. Φωνάζω το όνομά της από το παράθυρο και σταματάω να ελέγξω κάθε κενό ανάμεσα στα σπίτια, δεν βρίσκω τίποτα όμως.
Είναι μεσάνυχτα όταν ξανά γυρίζω σπίτι της, έχουν περάσει σαράντα λεπτά με την Κίρα να αγνοείται.
"Τι είπε η αστυνομία;" ρωτάω την θεία της.
Η καρδιά μου πάει να σπάσει.
"Ψάχνουν." Ανακοινώνει.
Είμαι έτοιμος να καταρρεύσω, Θεέ μου, αν πάθει κάτι εγώ θα φταίω! Ένα σωρό πράγματα μπορούν να της συμβούν, τι κι αν συνάντησε τον Jackson ή κανέναν άλλο ανώμαλο.
Κάθομαι στον καναπέ με τα χέρια μου να πιέζουν το κεφάλι μου, έτοιμος να πάθω κρίση πανικού από το ανεξέλεγκτο άγχος μου. Η θεία της από πάνω μου προσπαθεί να με ηρεμήσει μα δεν ξέρει πως μόνο ένα πράγμα μπορεί και αυτό ειναι η φωνή της ανηψιάς της.
Και τότε, σαν δώρο από τους ουρανούς, την ακούω.
"Τι κάνει αυτός εδώ;" ρωτάει και κλείνει την πόρτα πίσω της.
Τα μαλλιά της είναι ανακατεμένα και το λερωμένο τώρα τζιν της έχει ένα επιπλέον σκίσιμο, από το δέρμα κάτω του αναβλύζει κόκκινο πηχτό υγρό. Κρατάει με το ένα χέρι της τον καρπό της.
"Κίρα! Που ήσουν, κοντέψαμε να πεθάνουμε εδώ πέρα! Και τι έπαθες;"
"Ηρέμησε Άντζι. Απλώς σκόνταψα κι έπεσα και μετά δεν έκανα τον κόπο να σηκωθώ." Λέει ήρεμα, σχεδόν αναίσθητα. "Νομίζω στραμπούληξα το χέρι μου."
Έχουμε μείνει άφωνοι με την ψυχραιμία της και είμαστε και μπερδεμένοι με την όλη ιστορία.
"Τέλος πάντων, εγώ θα πάω για ύπνο." Προσθέτει και ανεβαίνει αργά τις σκάλες.
Εγώ, που δεν είχα προλάβει να πω τίποτα, κοιτάζω τη θεία της που με κοιτάζει κι αυτή.
"Τι να πεις..." λέει και παίρνει τηλέφωνο την αστυνομία να τους ενημερώσει.
Έπειτα με ευχαριστεί για τον κόπο μου και μου ζητάει συγνώμη εκ μέρους της ανιψιάς της. Εγώ γνέφω και φεύγω.
Στον δρόμου του γυρισμού σπίτι μου, νιώθω επιτέλους το οξυγόνο να φτάνει στα πνευμόνια μου.
'Αχ αυτό το κορίτσι, θα με πεθάνει.' Σκέφτομαι και έπειτα γελάω στην ειρωνία πως υποτίθεται πως είναι η σωτηρία μου και όχι η αιτία της καταστροφής μου.
Ή τουλάχιστον έτσι ήλπιζα.
Αντε τυχεροί είστε.
Κόλλησα ιό τον υπολογιστή μου και τον πήγα για φορμάτ (αφού πρώτα έβγαλα τα παντα από μέσα ευτυχώς) όποτε και δεν μπορω να ασχοληθώ με την μεταφραση.
Βέβαια αύριο δε νομίζω να προλαβω να ενημερώσω, εχω πολλά να κάνω.
Τέλος πάντων, πειτε μου για τις εντυπώσεις σας σε αυτό το κεφάλαιο!!! Δεν το παράκανα, έτσι;
Χεχε τωρα αρχίζει η όλη δράση.
Βασικά έχει αρχίσει ήδη από πριν κανα δυο κεφαλαία αλλά υγεία 😂
Τέικ κερ!!!!❤️