CHAPTER 11: Walkout Queen
SOPHIA’S POV:
Hmmmmmm.
Ang bango.
Ang sarap pa sanang matulog pero umaga na. Babangon na nga ko.
Pakaupo ko, stretching muna.
Nakakaantok pa talaga. Higa na muna nga ako ulit at pikit ang mata.
Hmmmmmm.
Iba ang amoy ngayon ng bed ko. Ang bango pero parang pamilyar.
Pamilyar?
Pamilyar nga.
Parang si… (0.0)
Napabangon ako bigla.
Teka. Anong ginagawa ko dito?
Bumukas ang pinto ng banyo.
Bigla naman akong nataranta at humiga ulit.
Oo na. Ako na ang ewan.
Bakit ba ko nagtutulog tulugan?
Nakakahiya eh. Panu ba ko napunta dito? Pinuntahan ko ba siya kagabi?
Isip. Isip. Alalahanin.
Aaaaaaaah.
Pinuntahan ko nga siya kagabi pero para gamutin ang sugat niya kasi nabugbog siya dahil sakin. At sa kasamaang palad, nakatulog ako sa sofa niya. Pero sa kabutihan niya, dito ako sa kama niya nakatulog.
Teka…
Tabi ba kaming natulog?
Gulp!
Tanungin ko kaya. Okay.
“Aray! Ano ba? Ang sakit ha.” Ako.
Batuhin ba naman ako ng unan.
(o.o)
“Sabi na nga ba. Gising ka na. Kung anu ano ang expressions ng mukha mo.” Siya. Habang kumukuha ng damit sa closet.
“Ha? Ano eh. Bakit ba ko nandito sa kama mo? Tsaka…ano…” Ako.
“Ano?” Siya. May hawak na dalawang damit, namimili.
“Ahmmmm…” Ako
Panu ko ba itatanong ng walang malisya?
“Ano nga?” Siya. Nakapili na ng damit.
“San ka ba natulog kagabi?” Ako.Mahina kong tanong.
(0.o) siya
Then
“Hahahaha” siya
Anong problema nito?
“Hahahaha” Siya. Tawa pa din ng tawa.
“Hoy nga. San nga?” Ako. Tumayo na ko. Siya naman, inabot sakin yung damit na napili niya at pumasok ng banyo.
Okay. Maliligo na siya. (-.-)
Tabi ba talaga kaming natulog?
Waaaaaaaaah.
If ever, ano naman? Mag-asawa naman kami.
Pero masama pa din eh. Nakakahiya.
Bahala na nga.
Pahiga muna ulit sa kama. Ang bango eh. Tsaka aabangan ko siyang lumabas.
(-,-)
Tagal ha. Baka nagbabad pa sa bathtub.
Ayown. Lumabas na siya.
(--,)
“Bakit nandito ka pa?” Siya.
Ano ba yan. Basta basta na lang lumalabas ng naka topless at twulya lang. Di niya ba alam na hindi ako natutuwa kapag nakikita ko ang katawan niya? Naaakit ako.
“Wala!” Ako. Sabay walkout.
Bago ako tuluyang nakalabas, narinig ko pa yatang tumawa. Bahala nga siya. Wala namang kaso kung tabi kami natulog. Basta walang nangyari between us kasi nga we’re married. I’m sure of that kasi suot ko pa din damit ko. As in kumpleto. Ang gross nga eh, ambaho ko na yata.
Pakaligo ko, kumain na ko ng breakfast. Sabi nung katulong, umalis daw si Joshua.
Yes. Again, may katulong kami pag umaga and hapon. Uwian nga lang. Gusto kasi ng parents namin na magkaroon kami ng privacy.
Okay. (-,-)
.
.
Dumaan ang araw na toh ng wala masyadong nangyari. Nagtelebabad lang kami nina Bridget. Pinagusapan ang tungkol sa nangyari kagabi. The rest of the afternoon, tulog lang.
This evening, I’m a loner.
Umalis na ang katulong namin. Kumakain akong magisa pero dumating si Joshua. Umupo sa tapat ko. 4 sitters kasi meron ang dining table.
“Hello?” Ako. Di man lang ako pinapansin. Kumakain lang.
“Hi.” Siya. Sabi niya na hindi pa din tumitingin.
“San ka pala nag-aaral?” Ako. Natanong ko lang.
“Sa Ramos University.” Siya
“Aaah. Nadadaanan nun ang university namin pag papasok ka doon diba?” Ako.
Joshua, wag kang manhid. Gusto kong magpahatid kasi ayaw kong magtaxi. Hindi ako marunong magdrive.
“I think so.” Siya.
Manhid!
“Eh ano course mo?” Ako. Nagtatanong ako habang kumakain at sumasagot lang din siya habanag kumakain.
“Business Ad.” Siya.
“Oh? Ako din. Anong major mo?” Ako.
“Commerce.” Siya
“Ako, marketing.”
Wala ba siyang itatanong?
“Anong year ka na?” Ako.
“4th year.” Siya.
Tanungin mo naman ako please.
“Aaaaah. Graduating ka na pala.” Ako “Your friend? Austin?”
“Same school. Same year. But taking up Economics.” Siya
“Aaaaaaah. Si Patch kasi, schoolmate namin. Ang galing nga eh. May sarili ng bar. Pano pala kayo naging friends?” Ako.
“Basketball.” Siya.
“Aaaaaaaaah.” Ako.
“Ang dami mong aaaaaah.” Siya.
“Ang dami ko kasing nalalaman tungkol sayo. As in ang dami grabe. Para ka na ngang mawawalan ng privacy sa dami mong na se-share. Nahiya naman ako sayo.” Ako.
“Haha. Crazy.” Siya.
“Di nga ako crazy eh. Bahala ka jan. Ikaw ang nakatokang maghugas ng pinggan. Hugasan mong mabuti ha. Na lock mo ba ng maayos ang gate?” Ako.
“Certainly angel.” Siya.
“Ewan ko sayo. Bahala ka jan.” Ako. Sabay alis na.
Ako na ang panay walkout ngayon. Sa paramihan ng walkout, sino na kaya nakakalamang?
.
.
Next day at sa mga sumunod na araw, pareho lang din ang mga nangyari. Minsan, shopping kami nina Bridget. Pero hindi muna kami nag bar. Pahinga muna kami.
Si Joshua naman, minsan nasa bahay. Minsan, wala. Pareho lang naman kami.
Ang relasyon naman namin, gaya ng dati.
Naaasar ako sakanya pero kung iisipin, di niya naman talaga ako inaasar. Parang accidentally on purpose. Sa nakakaasar eh. Wala kasi akong pangbara. Sinusubukan ko namang asarin siya pero bumabalik lang sakin.
*FLASHBACK
Nanonood ako ng Vampire Diaries sa entertainment room, may narinig akong umiiyak na bata. Siyempre lumabas ako ng room. Sinong bata naman kaya yu? Anak niya?
Hinahanap ko hanggang nakaabot ako sa may veranda, nasa second floor ang entertainment room.
(-.-)
Okay. Ringtone ng phone. Para san yun?
Pakabalik ko sa room, nanonood na siya ng action movie.
Patawa tawa pa. Wala namang nakakatawa. Ako yata pinagtatawanan.
Fine!
Sakanya na yang remote. Ayoko ng argument. May marathon naman yan. I hope so.
Waaaaaah.
*ANOTHER FLASHBACK
Kumakain ako ng gawa kong refrigerated cake sa pool side.
Oh so yummy.
Dumadaan si Joshua.
“Haaaay grabe. Ang init init naman. Well, summer kasi. Pero buti na lang may ref cake akong ginawa. Wooooooh. Pampatanggal ng init. Ang sarap pa. Hmmmmm.” Ako. With matching pa pikit pikit pa ng eyes.
(-,-)
Deadma lang siya? Tumigil nga pero lumakad ulit. Nainggit yata. Ahahahaha.
Oops! Bumalik siya. Mukhang hihingi.
“Ang init nga.” Siya. Tumayo siya sa tabi ko kaya nakatingala ako sakanya.
“Oo nga eh. Buti na lang kumakain ako nito oh. Pampawala ng init. Gusto mo? Gawa ko toh so I think I deserve a please.” Ako. (^o^)
“No thanks. Masyadong madaming carbohydrates. Bakit pa ko magpapataba kung pwede namang magswimming, hindi ba?” Siya.
Nagtanggal ng t-shirt at nag-dive sa pool.
Ako na ang nabasa. (=.=)
Siyempre hindi ako nagpatalo. Kumakain lang talaga ako.
Hindi ako affected. Lumangoy siya jan. I don’t care basta kakain ako.
“Chubby! Tama ng kain.” Siya.
Kain lang. Wag pakikinggan.
“Tama na yan. Sige ka, di ka na magiging chubby, taba ka na.”
Kain lang Mrs. Imperial. Ubusin mo yan.
“Taba!”
That’s it!
Walkout.
*END OF FLASHBACK
Ganyan umikot ang friendship namin. Asar dito. Asar doon. Pero sana naman, maka puntos na ako. Nami miss ko na siya mag walkout.
“Chubby. Bakit di ka pa natutulog? May pasok na bukas.” Siya. Nasanay na siyang tawagin akong chubby. At natuluyan na ngang nasanay na asarin ako.
“Wow. Concerned? Touch naman ako.” Ako.
“Oo naman. Concerned ako sa school mo.” Siya
“Ewan ko sayo. Di pa ko inaantok eh. Ikaw?”
“Same here.” Siya.
Silence.
Nasa pool side ako, nakaupo habang linalaro ang tubig gamit ang paa ko. Umupo din siya sa tabi ko at binasa din ang paa niya.
“Anong oras ba pasok mo?” Siya.
“9am. Kaw?” Ako.
“10.” Siya.
“Bakit pala? Gusto mo ko ihatid?” Ako.
“Ayoko. Baka ma-flat ang gulong ng sasakyan ko.” Siya.
Pinalo ko siya sa braso.
“Feeling mo ha. Kung ayaw mo, wag mo.”
Tumayo na ako.
“Haha. Joke lang. Oo na. Sumabay ka na.” Tumayo na din siya at liningon ko siya.
“Talaga?” Ako.
“Oo. Baka gulong ng taxi ang ma-flat. Kawawa naman ang taxi driver.” Siya.
“TSE!!”
“Hahahaha.”
_______________________________________________________
A/N:
Wala akong maisip na pangalan ng university. Apelyido na lang ng professor ko. HAHA.
Maikli talaga ako mag note. HAHA.
VOTE po. thanks.