~Μαριάννα
Άρχισα να ετοιμάζομαι και ντύθηκα άνετα για χειμώνα.
Ο Άρης ειναι ήδη κάτω και τρώει με τα παιδιά πρωινό. Κοιμήθηκα πολύ ήρεμα στην αγκαλιά του από τους καλύτερους ύπνους που έχω κάνει εδώ και χρόνια.
Κατέβηκα κάτω και τους είδα όλους μαζεμένους να τρώνε πρωινό, εκτός από τον Μάρκο που χασκογέλαγε στο κινητό.
Πήγα και κάθισα δίπλα στον Βύρωνα και την Νατάσα που είχε κενή θέση. Νιαμι κρέπες με σοκολάτα. Πήρα 2 και έβαλα στο πιάτο μου
"Καλημέρα και εγώ καλά είμαι πως κοιμηθήκατε;;" ρώτησα ειρωνικά αφού κανείς δεν μου μιλούσε.
"Σόρρυ ρε αδελφούλα αλλά τρώμε και το φαΐ είναι ιερό" είπε ο Βύρωνας και του έδωσα μπουνίτσα, έβγαλε ένα ψεύτικο επιφωνήμα πόνου.
"Λοιπόν μόλις φάμε βάζουμε τα πράγματα στο αμάξι και θα φύγουμε" ανακοίνωσε η Νατάσα.
"Εγώ δεν φεύγω εσείς κάντε ό,τι θέλετε αλλά εγώ εδώ θα κάτσω" είπα και σταύρωσα τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου με αποτέλεσμα το βλέμμα του Άρη να καρφωθεί εκεί.
"Μαριάννα το ξέρεις ότι θα φύγεις από εδώ μαζί μας" γύρισε ο Αντώνης και μου μίλησε.
"Σας αφήνω να νομίζετε ότι θέλετε" είπα, τα παράτησα όλα και ανέβηκα επάνω.
Μπήκα στο δωματιο μου και άρχισα να κλαίω. Δεν το πιστεύω έτσι θα φύγουμε με τον μπαμπά πότε δεν φεύγαμε ετσι.
Άκουσα την πόρτα να χτυπάει αλλά δεν έδωσα σημασία. Μέχρι που μπήκε μέσα η Νατάσα.
"Κοριτσάκι μου τι έγινε;;" ρώτησε και ήρθε κοντά μου.
"Φύγε μην έρθει κανείς" είπα μέσα από τα δάκρυα μου.
Σηκώθηκα και άρχισα να την 'βγάζω' έξω.
Κλείδωσα την πόρτα και ξανά έπεσα με δύναμη στο κρεβάτι κλαίγοντας.
"Μαριάννα άνοιξε τώρα πρίν σπάσω την πόρτα" άκουσα την φωνή του Άρη απ' έξω αλλά δεν έδωσα σημασία.
"Είπα τώρα" και άκουγα την πόρτα να τρίζει λίγο έτσι και την χαλάσει την γάμησε.
"Έρχομαι" είπα άψυχα και σταμάτησε. Πήγα και του άνοιξα, μόλις με είδε με πήρε στην αγκαλιά του.
"Σσσς πες μου τι έγινε" είπε και με μετέφερε στο κρεβάτι ακόμα μέσα στην αγκαλιά του.
"Τίποτα απλώς πάντα με τον μπαμπά πρώτα ξε- στολίζαμε το δέντρο, μετά καθαρίζαμε, μετά βάζαμε τα πράγματα στο αμάξι και μετά φεύγαμε." ειπα και άρχισε να μου λέει γλυκόλογα.
"Λοιπόν χέσε τους άλλους πάμε να τα κάνουμε αυτά οι 2 μας." είπε και ενα χαμογελο εμφανίστηκε στα χείλη μου.
"Είσαι ο καλύτερος" είπα και σηκώθηκα.
Κατεβήκαμε και όλοι προσπαθούσαν να μου μιλήσουν αλλά εγώ δεν τους μίλησα, άρχισα να ξε-στολίζω το δέντρο με την βοήθεια του Άρη και μόλις με είδαν τα αδέλφια μου άρχισαν να βοηθούν και εκείνα.
[...]
Είμαι στο αυτοκίνητο, κάθομαι στο παράθυρο και δίπλα μου εχω τον Άρη και βαριέμαι.
"Λοιπόν έχω μια ιδέα" είπε η Νατασα χαροπά.
"Ωχ" αναστέναξα.
"Σκάσε και άκου. Τι λέτε να παίξουμε «βλέπω-βλέπω»;;" ρώτησε χαρούμενα.
"Ναι μωρό μου πολύ ωραία ιδέα" είπε ο Αντώνης χαρούμενος. Άμα φαει καμία ανάποδη δεν θα φταίω εγώ τώρα.
"Μόνο και μόνο γιατί δεν θέλω να τα ακούω όταν πάμε σπίτι" είπα βαρεμένα.
"Βασικά ξεχνάς κάτι στο δικό μας μένουν άρα εμένα θα μου τα πρίξουν" είπε ο Άρης.
"Καλά εγώ δεν παιζω" είπα κατηγορηματικά.
"Καλά καθίστε να βαριέστε" είπε χαλαρά ο Αντώνης και δυνάμωσε την μουσική.
*πρεπει να μιλήσεις στην γιαγιά σου* έστειλα μήνυμα στον Άρη.
*γιατί το λες αυτό;;" απάντησε.
*κάντο απλώς θα χαρείτε και οι 2* έστειλα και τον κοίταξα.
*Εντάξει* απάντησε και τον είδα ότι ανασήκωσε τους ώμους του.
"Λοιπόν" ξεκίνησε ο Αντώνης.
"Λοιπόν" ειρωνευτήκαμε εγώ και ο Άρης.
"Αρχικά τέρμα οι ειρωνίες, κατά δεύτερον θα είστε οι νονοί του μικρού άρα πρέπει να κανονίσετε τα πάντα" συνέχισε.
"Απορία" είπα στα γρήγορα.
"Λέγε" είπε η φούλα μου.
"Πώς θα τον βγάλετε;;" ρώτησα.
"Ορέστη" απάντησε η Νατάσα και ο Αντώνης με τον Άρη γούρλωσαν τα μάτια τους. Κατάλαβα απ' ότι φαίνεται έτσι έλεγαν τον πατέρα τους.
"Μωρό μου είσαι σίγουρη;;" ρώτησε ο Αντώνης.
"Ναι είμαι πιο σίγουρη από πότε έτσι θέλω να βγάλουμε τον γιο μας" είπε και άγγιξε την κοιλιά της.
"Ευχαριστώ" της απάντησε γλυκά. Αχου τον μωλε ζέλω τσαι εζώ.
"Νυστάζω" είπε ο Άρης.
"Ξάπλωσε πάνω μου" είπα αυθόρμητα.
~Άρης
Έκανα αυτό που μου είπε και ξάπλωσα πάνω της, γαμώτο είναι τόσο υπέροχα εδώ. Σιγά μην κοιμηθώ θα κάνω ότι κοιμάμαι να δω τι άλλο θα πουν. Πάντως είναι απίστευτο ότι θα βγάλουν τον γιο τους με το όνομα του πατέρα μας. Εγώ έτσι και αλλιώς αν κάνω πότε μου γιο θα τον έβγαζα Λουκά αφού την μητέρα μου που της είχα τρελή αδυναμία την έλεγαν Λουκία.
"Μαριαννάκι άμα εσύ έκανες παιδιά πως θα τα έβγαζες;;" ρώτησε ο Αντώνης, αυτό ηταν λογικά δεν ξερει για να με ρωτάει.
"Κοιτά εγώ μια κόρη θέλω και τέλος, και θα της δώσω το όνομα του μπαμπά μου και θα την φωνάζουμε Εύα" απάντησε.
"Μπράβο αδελφούλα" είπε χαρούμενη η Νατάσα.
Το ραδιόφωνο έβαλε ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια.
~Μαριάννα
Δεν παίζει αυτό είναι από τα λίγα «ρομαντικά» τραγούδια που μου αρέσουν.
"I know I can treat you better than he can
And any girl like you deserves a gentleman
Tell me why are we wasting time
On all your wasted crying
When you should be with me instead
I know I can treat you better
Better than he can" τραγουδούσα μαζί με τον Άρη, μαλάκα έχει υπέροχη φωνη.
Μόλις τελίωσε το τραγούδι γύρισα και τον κοίταξα.
"Έχω κάτι" ρώτησε αθώα.
"Δύο πράγματα, αρχικά τραγουδάς υπέροχα, μετά που το ξέρεις αυτο το τραγούδι;; Και τώρα που το σκέφτομαι εσύ δεν ήσουν που κοιμόσουν;;" είπα στα γρήγορα.
"Ευχαριστώ, τι να σου πω ούτε που θυμάμαι που το έμαθα, και απλώς ξεκουραζόμουν" απάντησε απλά. Άμα φάει κανένα μπάτσο θα του πω εγώ μετά κοιμόμουν.
"Λοιπόν σε πόση ώρα φτάνουμε;;" ρώτησα μετά από λίγη ώρα.
"Σε μία ώρα" απάντησε ο Αντώνης και ο Άρης ξάπλωσε πάλι πάνω μου και εγώ σε εκείνο.
Δηλαδή έβαλε το κεφάλι του στον ώμο μου και το δικό μου πάνω στο καφάλι του.
"Παιδιά έχω μια ιδεα" είπε χαρούμενα η Νατάσα και αναπηδήσαμε ο Άρης και εγώ.
"Λέγε" είπα και ακούστηκε ένα ροχαλητό. Που ήταν απο τον Λευτέρη. Τον είχα ξεχάσει.
"Πως μπορεί να κοιμάται ένας άνθρωπος" σχολίασα.
"Λοιπόν μωρό μου ποιά είναι η ιδέα σου;;" ρώτησε ο Αντώνης.
"Θέλετε να παίξουμε θάρρος ή αλήθεια;;" οκ έχει θέματα η αδελφη μου.
"Όχι" απαντήσαμε εγώ και ο Άρης μαζί.
Γειαααααααααααα
Απλα ειμαι παρα μα παρα μα παρα πολυ χαρουμενη. Αν εξαιρεσουμε βεβαια οτι στην παρελαση τα ποδια μου εγιναν τσαρουχι 😢
Λοιπον σημερα το απογευμα πηγα για σινεμα με την κολλ μ. Και εκει που βλεπαμε την ταινια μου έσκασε ενα μνμ απο τον κολλ μ (κρας) αν θελω να βρεθουμε και του ειπα οκ αν ειναι ακομα μαρουσι να πηγαινα σταθμο με την κολλ μ αφου και εκεινος ειχε τον κολλ τ.
Τεσπα να μην σας τα πολυλογω βρεθηκαμε και περασα υπεροχα.
Πισω στα δικα μας τωρα.
Επειδη βρμ να γραφω αστερακι και τα σχολια δικα σας αλλιως να μην σας κατσει το κρας ή ο γκομενος
Εμενα θα μου κατσει😈
Ερώτηση: "Πεντάμορφη και το τέρας" ή "Χιονατη και οι 7 νανοι";;;
Εγω πενταμορφη
~Μαριάννα το τεάκι που πεταει στον 28ο ουρανο
"7ος ειναι ηλιθια"
«σκασμος εσυ απλα θελω να δειξω το ποσο χαρουμενη ειμαι😊😊😊😊😊