Dennie’s POV
~Knocks
“Come in.”
“Hi, ate.” –Lernie
“Yeah?”
“May ginagawa ka?”
“Wala naman. Why?”
“I want to ask you out. Kain naman tayo sa labas?”
Nag-isip muna ako sandali, because I don’t think it’s a good idea. Malakas kasi ang ulan sa labas at malamig pa. Pero magagawa ko bang tanggihan siya?
“Ate? Pero if ayaw mo, well, ok lang.” she said with those puppy eyes. Hay! Pagbigyan na nga.
“Ok. Magbibihis lang ako.” I said.
“Yesss!” masayang tugon naman niya. “Ok. Magbibihis na rin muna ako.” She said then she walked out the door.
Lernie’s POV
**@Inside my sister’s car
“So? Where do you want to eat?” tanong niya sa akin habang nagmamaneho.
“Jollibee!” sagot ko naman. Well, aminado akong mas marami pang masarap kainan, but this is where we used to eat when we were just kids. And I miss those times.
“Okay.” She said saka itinuon na ulit ang atensyon sa pagmamaneho.
**While eating our lunch
“Where are we going next?” –Ate
“Shopping?” sagot ko naman.
“Ano naman bibilhin mo?” tanong naman niya pagkatapos niyang kumagat sa Burger niya.
“New year’s gift ko sa inyo.” Sagot ko then I smiled at her.
“Hindi na surprise yung akin eh.”
“Ha?”
“Yeah, makikita ko na eh.”
“Hindi ah! Mamili ka rin ng sayo. Maghiwalay na tayo mamaya. Tawagan mo lang ako pag uuwi na tayo.”
“Ayoko. Sama ako sayo.”
“No. Ano ba, ate? Wala ka bang planong mamili ng regalo mo for us?”
“Wala.”
“Ha? Eh wala rin akong gift sayo nyan?”
Ang panget naman nito! Di man lang niya ako bibigyan ng something para sa new year? Ang daya naman! Hmfffpt! Sarap magtampo!
“Kakantahan na lang kita. Yun na yung gift ko sa’yo.” –Ate
“Arggggh! No! Hindi yun acceptable!” –Ako
“Eh anong gusto mo?”
“Kiss mo ako, babe.”
Oh! Wag kayo! Hindi ako may sabi nun! Yucks!
Sabay kaming napatingin ni ate sa katabi naming table. It was the girl who just asked her boyfriend to kiss her. Pagkatapos namin silang tignan ay sabay din kaming napatingin ni ate sa isa’t isa.
As we were staring into each other eyes, I don’t know why, I just felt my heart skipped a beat for a little while. Napa-blink ako saka bigla na lang napayuko. Hindi ko alam kung bakit naging ganoon ang reaksyon ko sa mga titig ni ate pero ramdam ko ang kaba sa aking puso na hindi ko mawari kung ano.
“Ahem.”
She cleared her throat kaya napatingin ako ulit sa kanya. Pero umiwas din ako ulit nang tumama ulit ang mga mata namin. I just acted like there’s nothing with me, kaya sumubo na lang ako ng French Fries.
“Whoa!” she said.
“Bakit?” tanong ko naman.
“Kailan ka pa sumubo ng French Fries nang walang Mayonnaise?” nakataas ang isang kilay na tanong niya. Di ko alam ang isasagot sa inakto ko. Yeah, she’s right! Hindi pa ako kailanman kumain ng French Fries nang walang Mayonnaise!
Ngayon pa lang ata matapos akong ma-tense sa mga titig ni ate kaya hindi ko napansin ang Mayonnaise na katabi lang naman ng French Fries ko. Hahay! What’s wrong with me?
“Lernie?”
“H-ha?”
“Are you okay?”
“Yeah! Oo naman!” I lied saka binalewala na lang siya. Kumain na lang ulit ako nang hindi siya tinitignan.
Nang tumahimik na rin siya at mas lalong naging awkward ang sitwasyon ay nag open na lang ako ng topic. I am looking into her eyes again pero iniiwas ko rin naman pag pakiramdam ko ay kailangan ko na ngang iiwas ito.
Gosh! I can’t look straight into her eyes anymore! What’s with me? What’s wrong, Lernie?
“Mabait ba si Ate Christina?” I asked her.
“Not so.” Sagot naman ni ate.
“Why not?” –Ako
“Because it’s not her attitude.”
“Ah. Maganda ba siya, ate?”
“Yeah.”
“Ah.”
Napatango-tango na lang ako. I can’t think straight, too! Kailan ko pa ba kasi pinroblema ang magiging topic namin ni ate? Oh well. Parang ako lang naman ang mukhang ewan dito sa aming dalawa eh.
“Hindi mo siya crush?”
Out of nowhere ay natanong ko na lang. Wait! Saang parte ba ng sistema ko nanggaling yun?
Ngumiti lang si ate ng nakakatukso saka tinaas ang isang kilay bago sumagot. Syet! Ang ganda-ganda niya talaga pag ginagawa niya yan!
“Tama bang magustuhan ko siya, Lernie?”
“Eh, why? Of course, yes! She’s a girl and you like girls, right?” mahina kong sagot sa kanya.
“But she’s our cousin, remember?”
Ah, yeah. Tama nga pala. Pinsan nga pala namin siya. How could I forget? Tss.
“Pero ok lang naman yun. Crush lang naman. And crush means paghanga. That’s it.” Nasabi ko na lang.
“Well, I like the way she talks, kasi malambing ang boses niya. I like the way she walks, kasi parang mag mo-model siya. I like the way she laughs, kasi magaganda dimples niya. Yun lang.” she said then she smiled for a while at sumubo na rin ng French Fries.
“So, crush mo nga siya!” I concluded.
“Well, for some reasons.”
“Gaano ba siya kaganda?” hindi ko naiwasang itanong sa kanya. Tumingin lang siya sa akin at sasagot na sana pero nagtanong pa ako ulit. “Mas maganda pa ba sa akin, ate?”
This time, I want to hear it from her. Eye to eye, I waited for her answer.
Pero nanatiling nakatitig lang din siya sa akin. After some time, bigla na lang siyang tumawa kaya napatingin sa amin yung dalawang mag sing-irog na sa katabi naming table.
“What?! Anong nakakatawa, ate, ha? Sagutin mo na kasi!” sabi ko sa kanya.
Huminto naman siya sa pagtawa at tumingin na lang sa akin ng mataman saka nagsalita.
“Well, mas maganda ka.”
I don’t know why pero pakiramdam ko ay namula ang magkabila kong pisngi after she said those words.
“Satisfied?” tanong niya pa.
“Binobola mo lang ako, ate eh.”
“Why would I? I’m telling you the truth, Lernie.” She said saka kinindatan pa ako at napapangiting sumubo na lang ulit ng French Fries.
How can she be so beautiful? Hay! Sayang naman yang ganda niya eh!
“Uy!”
“What?” nagulat na lang ako nang bigla siyang mag ‘uy’ kaya tinanong ko siya agad.
“Look behind you.” She said.
Tumingin naman ako sa likuran ko. I saw a tall, beautiful, and sexy lady na naglalakad patungong CR ng Jollibee. Nang mawala na siya sa paningin ko ay ibinalik ko na ang tingin ko kay ate.
“So?” nakataas ang isang kilay na tanong ko sa kanya.
“She looks like Christina.” She answered.
“Really? Ganoon din katangkad si ate Christina?”
“Yeah. Pero mas matangkad pa rin ako sa kanya.”
“Whoa! Ang tataas niyo pala.” I just said saka nag pout.
“Oh? Bakit ganyan itsura mo?” she asked.
“Tatangkad pa kaya ako?” natanong ko na lang.
“Oo naman. Ano ba height mo ngayon?”
“5’4 lang ate eh. Ikaw? Ano ba height mo?”
“5’7 lang eh.”
“Si ate Christina ba?”
“5’6 ata siya. Why?”
“Wala. Curious lang ako.” Sagot ko na lang saka napatingin ulit ako sa likod ko. I saw the girl lately, but I didn’t mind kaya tumingin na lang ulit ako kay ate. Nang makita kong nakatingin din si ate sa babae ay di ko naiwasang magtanong sa kanya.
“You like her?”
“No.” mabilis niyang sagot sa akin.
“Eh? Why are you looking at her?”
“Kasi tumingin ka rin sa kanya kanina.”
“Weh? Yung totoo, ate, ha?”
“Hindi ko nga siya gusto.”
“Type mo?”
“Hindi rin.”
“Eh?”
“Yung mga type mo ang gusto ko.”
(o.O)
“H-ha?”
“I mean, yung matatalino na katulad mo. But of course, you’re not included, okay? Sabi mo ngang hindi dapat ako magkagusto sayo diba? Tss.”
Somewhere in my heart… I just felt like, sadness? Tama naman si ate eh. She should not like me because I told her not to. Pero parang naiinsulto ako ngayon. I mean, who would not be lucky once hinangaan ka ng isang Dennie Loiuse Martin? Marami ang naghahangad ng pag-ibig nito. Yung iba nga, mapansin lang ni ate ay parang gusto ng maglaho sa mundo. Ano pa kaya yung mga nagiging type nito?
“Ah. Yeah.” Nasabi ko na lang then I looked at her to see her beautiful eyes. This time, I am not afraid. I just want to look at her stunning face.
**@Rooftop Parking Lot of the Mall (6:27pm)
Payapa kong pinagmamasdan ang mga naglalakad na tao sa ibaba habang hinihintay ko si ate. Napahawak na lang ako sa magkabilang braso ko nang maramdaman ko ang malamig na hangin. Mamaya na naman siguro ay uulan na naman.
Medyo nagulat ako nang maramdaman ko ang mga kamay na yumakap sa akin. Pero nang mawari ko kung sino ito ay awtomatikong napayapa ang kalooban ko. Parang ang sarap sarap pumaloob lagi sa mga bisig nito.
“Napaghintay ba kita ng matagal?”
I turned to her saka nagtama na naman ang mga mata namin. Ang puso ko! Syet! It’s beating so fast!
“H-hindi naman, ate. You’re just on time.” And I just smiled at her.
“Nilalamig ka ba?” she asked.
“Slight.”
“Tara, uwi na tayo.” Pagyaya niya.
“Sandali lang, ate. If you’ll allow me, please? Dito na muna tayo?”
“Ok.”
Napahinga ako ng malalim nang maramdaman ko ulit ang pagdaan ng malamig na hangin.
“What’s that sigh for?” she asked.
“I don’t know.” Sagot ko naman.
“You don’t know?”
“Maybe I just miss him so much.”
“Yung ex mo?”
“Yeah.”
“Ano na nga ulit pangalan nun?”
“Tss, ate naman eh! Nakalimutan mo na agad? He’s Karl.”
“Ah.”
Dennie’s POV
@My car
Kasalukuyan na naming nilalakbay ang daan pauwi ng bahay nang biglang umulan ng malakas.
“Ate?”
“Bakit?”
“Will you stop the car?”
“Why?”
“I want to play in the rain.”
“What?! Are you crazy, Lernie? Magkakasakit ka!”
“I don’t care! Play with me, please?”
“No.”
“Ate!”
“I said no!”
“Yes!”
“No.”
“Yes! Stop the car now!”
Hindi ko alam sa paa ko pero kusa na lang nitong inapakan ang break and that, we just stopped at the road where I think, nobody goes.
Mabilis na bumaba si Lernie at pinakiramdaman ang malalakas na patak ng ulan sa mga bahagi ng katawan nito.
Napapailing na lang ako habang pinagmamasdan ko siya rito sa loob ng sasakyan ko.
She’s dancing in the rain, in performance with the flow and feeling its rhythm unconditionally.
“Ate! Play with me!” pagtawag niya sa akin. Nasa labas na siya ng window ko at niyayaya ako. But I don’t really want to get wet. Isa pa, malamig!
“Come on!” wala na akong nagawa nang nagawa niyang buksan ang pintuan ng sasakyan ko at palabasin ako mula rito. She pulled me hanggang sa makarating kami sa harap ng kotse ko where there is light.
“We’ll be sick with this!” sigaw ko sa kanya dahil sa lakas ng ulan ay malamang hindi enough ang normal na boses lang para magkarinigan kaming dalawa.
“I don’t care! As long as I am with you, ate, I don’t care!” she yelled back at me.
Napatango na lang ako sa sinabi niya. And without any hesitations, I just played with her under the rain.
A/N : Sorry for the very short update. Keep reading and please don't forget to leave a comment in this chapter. Please please please? *Puppy eyes*