Ik heb eigenlijk geen idee of mensen dit verhaal nog wel lezen....maar alsnog een nieuw stuk :)
Sam,
Met grote ogen had je me aangekeken, raakte de rode afdruk aan alsof je bewijs nodig had om dit te verwerken.
Ik had verbijsterd naar mijn hand gekeken. De warmte van je wang was nog steeds voelbaar op mijn vingers.
Je begon te vloeken en slingerde verwijten naar mijn hoofd die eigenlijk helemaal niks met mij te maken hadden. Door jouw eigen machteloosheid deelde je maar weer klappen uit, probeerde me zo ver de grond in te boren dat ik nooit meer op eigen kracht naar boven zou kunnen komen.
Maar de genoegdoening in mijn hart, het besef dat ook ik sterk kon zijn, was genoeg om me overeind te houden.