Koca bir sessizlik. Janessa düşünceleri toplanırken yavaşça soğuk, derin bir soluk çekti içine. Hmm.. Hastane kokusu.
Karnında bir bebeğin varlığını hissedemiyordu Janessa. Ama hafif bir acı hissediyordu bir çizgi doğrultusunda.
Bebekleri doğmuş muydu?
Janessa bu düşünceyle bilincini daha çok hissederken Yorgun gözlerini aralamak için çabaladı. Biri ayağına masaj mı yapıyordu ona mı öyle geliyordu.?
Kaşlarını çatacak gücü bulamayınca bilincini biraz daha kazanmanın savaşına girdi yavaşça.
Ve sesler gelmeye başladı kulağına…
“Annen çok nazlı Daniel..”
Janessa kalbinin durabileceğini hissetti bir an.
Daniel mı?..
Bebeğim mi..?
İçinde müthiş bir heyecan filizlenirken gücünü kazanmaya başladığını hissetti ve dinlemeye devam etti gözlerini açabilene kadar.
Bu Kress’in sesiydi. Ayağına masaj mı yapıyordu Kress?
“Ama baban onun nazını çekebilir.” dedi Kress, nazik masajına devam ederken.
“Baban..” diye fısıldadı Kress sessizce. Ve gülümsedi başını sallayarak. Ella Janessa’nın onu duyabileceğini söylemişti.
Bu yüzden hiç susmuyordu Kress.
2 Saattir kesintisiz konuşuyordu ama Janessa’nın susmasına alışkın değildi. Neden bu saate kadar uyanmamıştı ki?
Yine de şansını denemeye devam etti Kress.
“Bunu belki de onuncu kez söylüyorum ama dinle… Annemi affettim Janessa. Şu an evimizde bizi bekliyor.” Dedi sessizce.
Sonra kafasını salladı.
“Lanet olası 1 hafta sana masaj yapmayı nasıl unutabildim ki.” Dedi kendince yine. Sonra başını kaldırıp Janessa’ya baktı küçük bir tebessümle.
“Nerde kalmıştım?..Ah.. dediğim gibi annemi affettim. Şu an evde bizi bekliyor, sadece iyileşmeni bekliyorum. Yani uyanmanı.. Eve bir hemşire ayarladım, artık bu hastane de kalmayalım istiyorum sevgilim.” Dedi yavaşça masajını bitirirken.
Kress Janessa’nın üstünü daha iyi örterken bakışlarını küçük Daniel’a yöneltti bir an.
Daniel mışıl mışıl uyuyordu.
Kress kaşlarını çattı. Ve sanırım tek parmağı ağzındaydı Daniel’ın. Gülümsedi Kress Janessa’nın yanında ki koltuğuna otururken.
“Hiç böyle masum bir şey görmemiştim Janessa… Daniel o kadar masum ki. Hiç görmemiştim böyle güzel bir şey. Teşekkürlerin en büyüğünü yalnıza sana borçlu hissediyorum inan sevgilim,başka kimse umurumda değil. Uyan artık.. Uyanmanı bekliyorum hala. Yeter ki uyan yine uyursun ama uyan ve bebeğimize bir bak.”
Janessa kalbinde titreşmeler hissederken gerçekliğe daha fazla çekildiğini hissediyordu. Bilincini iyiyden iyiye kazanıyordu Janessa ve şu sözler onu daha çok bağlıyordu gerçekliğe. Kress’i öpmek istiyordu ve Daniel’a dokunmak.
Bebeğim…
Daniel.
Janessa’nın kirpikleri oynaşırken yavaşça direnen gözlerinin aralandığını hissediyordu Janessa. Kress onun tuttuğu eline bakıyordu sabitçe. Janessa bunu fark edip elini oynatınca Kress elinde olmadan küçük bir irkilme yaşadı ve hızla kaldırdı başını.
Janessa aralanmış kirpikleri ardından hafif yorgun yeşil tonlardaki gözleriyle Kress’e bakıyordu ufacık bir tebessümün eşliğinde.
Kress dudaklarına yayılan gülücüğü hissederken elinde olmayan bir şaşkınlıkla kaldırdı kaşlarını.
“Uyandın..” diye fısıldadı şaşkın bi sevinç eşliğinde. Janessa umutla baktı Kress’in gözleirne.
“Evet uyandım sevgilim..” dedi ne kadar ses varsa kendinden hepsini bir araya toplamaya çalışarak.
Kress gözlerinin dolduğunu hissederken alnını Janessa’nın alnına dayadı ve kokusunu içine çekerken yumuşacık bir öpücük kondurdu o muhteşem dudaklara.
Janessa’nın da gözleri dolarken öpücüğüne karşılık verdi kısaca. Kress gözlerini yumdu ve derin bir iç çekti mutluluğunu hazmetmeye çalışırken.
Janessa Kress’in yüz hatlarını ezberlemek istercesine, içercesine bakarken sevgilisisine şakayla karışık mırıldandı.
“Beni bekleyen iki oğlan çocuk varken biraz daha uyumak aptallık olurdu..”
Kress hızla açtı gözlerini. “Evet seni bekleyen iki oğlan çocuk var burada sevgilim ve bence sıra en minik oğlan Daniel’da.”
Janessa ona anlamazca bakarken Kress’in yan tarafa doğru yürümeye başlamasıyla gözleri o tarafa kaydı ve gördü.
Gördü minicik oğlu- bu onun muydu gerçekten?- Daniel’ı.
Kress onu yavaşça ellerine alırken düşmesinden korkarcasına hemen Janessa’nın açık kalan kollarına bıraktı yavaşça.
Janessa ağzı bir “O” şekli alırken bebeğini kucağına aldı ve bu güzel şeyi, hala ona ait olduğuna inanamadığı minik oğlunu incelemeye başladı hayretle.
“Saçları sarı..” diye mırıldandı sessizce.
Kress büyülenmişçesine onları izlerken Janessa’nın omzuna elini koyup yanına oturdu sessizce ve gülümsedi.
“Evet sarı…”
Janessa yutkunma gereği duyarak minik ellerine tek parmağını verdi ve tek parmağını sarışını izledi bebeğinin.
“Elleri minicik…”
“Evet, minicik..” diye onayladı Kress.
Janessa onun kokusunu hayranlıkla içine çekti ve kapadığını bile fark etmediği gözlerini açarak tekrar bebeğine baktı.
“Kokusu cennet gibi..”
“Evet, o cennet gibi..” dedi Kress sessizce. Janessa’nın da çocuk yürekli masum bir anne olduğunu keşfediyordu Kress tüm bu süreç boyunca. Daniel’ın annesinin parmağına nasılda kuvvetle tutunduğunu ve onu bırakmadığını görünce ekledi Kress gururla.
“Ve o çok güçlü.”
Janessa başını salladı gözlerinden bir damla mutluluk yaşı akarken. “O çok güçlü Kress… O bizim mucize bebeğimiz çünkü.”
Kress Janessa’nın başını kendine çevirdi ve titreyen dudaklarını bir öpücükle sakinleştirerek gözyaşlarını sildi karısının.
“O bizim mucize bebeğimiz sevgilim. O bizim küçük mucizemiz.”
Janessa mutlulukla gülümsedi ve durduramadığı gözyaşları akmaya devam etti. Başını Kress’in göğsüne yaslarken gözleri kapanmayı reddederek elini sıkıca tutan bebeklerine bakıyordu hayranlıkla.
“Muhteşem…” diye fısıldadı Janessa sessizce. Kress onun saçını okşarken yavaşça kulağına eğildi ve fısıldadı.
“Muhteşem olan sensin Janessa. Hayatıma girdiğin için sana binlerce kez teşekkür ederim. Siz benim mucizemsiniz…”
Janessa ona sevgiyle bakarken gözleri ışıldadı bir an.
“Yeni bir anlaşmaya ne dersin?” diye fısıldadı sessizce.
Kress kaşlarını çattı ve kalbinde bir tekleme hissetti bir an. Sahte bir anlaşma daha mı yoksa diye geçirdi aklından.
Ama sormasına gerek kalmadan Janessa gülümseyerek cevapladı.
“Bir ömür boyu yanımda dur ve bir ömür boyu yanında durayım…”
Kress bir an şaşırır ve çoğunlukla sevinirken ona doğru yaklaştı ve ikisinede sıkıca sarıldı.
“Nereye imza atmam gerekiyorsa hemen atayım ve bitirelim şu işi.” Dedi kararlı bir sesle.
Janessa aldığı cevapla derin bir nefes aldı ve rahatlıkla geri verirken kendi Kress’in kollarına bıraktı.
“Az önce o imzayı kalbime attın sevgilim…”