Tricycle Fare
I'm wearing longsleeve and maong again and I'm ready to go to school. Gusto ni Daddy na ihatid pa ako subalit tumanggi ako at sinabing mag-ta-tricycle na lang. Because I always wanted to ride on tricycle, wala nito sa France eh.
Pagkapara ko ng tricycle, mayro'n ng nakaupo sa likod. So I decided na sa loob na lang. Pero hindi ko akalain na makakatabi ko ulit si Mr. Serious.
He's flawless. Para siyang babae, ang kinis kinis ng balat niya at ng mukha niya. He looks so perfect.
Hindi ko na namalayan na napatitig na pala ako sa kanya kaya napatingin din siya sa akin. The moment he laid his eyes on me was like a magic.
Iniwas ko agad ang mga mata ko.
Inabala ko na lang ang aking sarili sa pagkuha ng wallet ko. But I can't find it in my pocket. Hinalungkat ko na rin yung bag ko pero, hindi ko talaga makita.
"Gosh." I exclaim unconsciously, I forgot to get it on my drawer. Doon kasi nilagay ni mama yung baon ko kaninang umaga.
Hindi ko na alam gagawin ko. Mapapahiya ako nito sa driver. Sa pagiging abala ko ay hindi ko na namalayan na nasa school na kami.
" Kuya, dalawa po. Keep the change." Sabi ni Mr. Serious sa driver.
" Kuya- " Magpapaliwanag palang sana ako nang sabihin niyang bayad na daw ako. Binayaran daw ako ng kasabay ko.
Sayang, ni hindi ko man lang siya napasalamatan.
I sit to my place again then Stephen is next to me again.
Napakunot ang noo ko na tumingin sa kanya.
" What are you doing here?" I ask.
" Nagparesched ako. Yung katulad na katulad ng sayo. Para lagi tayong magkasama." Nakangisi niyang sagot.
" What a jerk." Naibulong ko. Hindi ko na siya pinansin kahit dada pa siya ng dada. I just read my favorite novel of Percy Jackson.
"We're completely different, I don't like books. I like computer games. You don't talk that much, I talk a lot. You're shy, I'm confident enough. You're smart and I'm kind of foolish. Lastly, you're beautiful and I'm handsome. That's why bagay tayo. But one thing we are on the same is TKD."
I cannot concentrate reading my book because of him. I glared at him.
" Will you shut your filthy mouth?!" I exclaim.
" Oh no, no. Nagiging madadaldal ka na yata dahil sakin? Haha. Funny isn't it?" Hagalpak niya at may pagpadyak pa. Hindi yata siya marunong mahiya, eh. Pinagtitinginan na kami ng mga tao dito sa room. And I have to cover my face against of embarrasment.
" Shy type, eh?" Sabi niya at bigla niyang sinundot ang bewang ko at kiniliti ako. Hinawakan ko ang kamay niya para pahintuin siya. Kaya lang ginamit niya yung isa at iyon naman ay hinawakan ko rin.
" Magkaholding hands na tayo. Classmates, kami na!" Sigaw niya at dagli ay binitiwan ko ang mga kamay niya.
" Hey, stop shouting things aren't true."
Thanks goodness our proffessor came now.
" Good Morning class." Bati niya sa amin.
" Good Morning Mrs. Guzman." Kami naman ang bumati at tumayo.
"Please be sitted." At pinaupo niya kami.
" Open your book on page 10. Read first the scenario."
We read the scenario.
"You gonna act these scenario but with a twist. You will make you're own endings and about the members. Only two persons. Partners lang. Ayoko ng hihigit pa doon. Maliwanag?"
" We're partners." He declared.
" At sino ka para sundin ko?"
" Boyfriend mo." Natatawang sabi niya.
"How dare you!"
" I love you!" Nakangisi niyang saad.
" I don't love you. I cannot love someone who's flirt and who knows baka fubu pa! You are completely stranger to me. Stop acting like this. You don't know me, too."
" Then, hayaan mong makilala natin ang isa't isa. Naniniwala kasi akong destiny tayo. Una palang kita makita sa canteen, nagustuhan na kita."
" Ba't ang kulit mo? Hindi rin tayo destiny."
" Makulit ako kasi makulit ang puso ko dahil ikaw ang tinitibok nito."
" Boom basag!"
"Ayiee!"
"Sweet nemern!"
"Yes!" Palakpak. "Woooo."
Hiyawan ng mga kaklase namin.
" Psst. Magsitahimik kayo." Saway ni Ma'am. " Anong problema niyo Ms. Marseille and Mr. Kennedy?"
" Ma'am ayoko po siyang maging ka-partner!" Reklamo ko kay Ma'am.
" Sorry to say but wala ka nang ibang magiging partner kundi siya."
"Okay."
Then he winks to me.
" Wala kang kawala sakin." He chuckled.
The hour pass by, we planned on how to act the scenario. Kami yung unang nabunot ni Ma'am. I'm not ready but gosh I hate to stand in front of crowd or even just a few people. Nanginginig na ang tuhod ko sa kaba, kahit isang tao lang eh. Hindi pa kasi ako sanay dito sa Pilipinas.
Nagsimula na kaming umarte.
" Babe," I called him, nakakasuka. Hindi ko kaya to. Pero ayokong ma-singko kaya pipilitin ko na lang sarili ko.
" Why Babe?"
" I'm.." Kinakabahan kong sabi. I don't want to said it to him. Nakakahiya.
"You're what?" Tila nangingiti pa niyang tanong. Kainis, alam niyang ilang ako.
" I'm pregnant." Mabilis kong sabi.
To act that he is surprised he jump and say, " Successful!" And he hug me tight. Hindi ako makagalaw, hindi ito kasama sa scenario ah. But my world seems it stopped when he hug me.
" Wait babe," Natauhan ako, may line pa nga pala ako kaya tinulak ko siya. " Aren't you afraid? Soon we will be a parents to the child? We need money for the baby! A good shelter but we did not plan all of this? We are not yet ready for this. We are still studying! How about my study? How about a stable job for us? Our baby will suffer and I don't want that to happen! We are still young why we let this happen to us." I cried.
" I'm sorry babe... But I promise you I will marry you. I will strive hard and study hard. You will continue to study and assure you of that."
The scenario ends and that's it.
" Good Ending of the scenario Mr. Kennedy and Ms. Marseille." Our proffessor congrats us.
"Class Dismiss," at last the magical word I ever heard. I immediately go to library because it early 9:30. I am not yet hungry and besides it's our vacant time.
Umupo ako sa sulok. I am surprise when Mr. Serious sit beside me. Wala na palang ibang upuan.
" Thanks for paying the ride." I thankfully said to him. Medyo kinabahan ako kasi hindi siya sumagot.
I just continue studying the Calculus. Same as him, but I think he is older than me because he reads Chemistry III.
After a couple of minutes, he speak.
"De rien. By the way, Je m'appelle Marsan. Comment vous appelez-vous?"
" Je m'appelle Francaise Ruella. But you can also call me Iyah. Enchantè."
"Enchantè. Au Revoir, Iyah. I need to go, I still have class."
I can't stop smiling from ear to ear. "Tu me plais," I whispered in the air.
Hindi ko na namalayan ang oras 10:30 na pala. Inilipat ni Sir Kennedy yung time niya 10:30 na sched niya sa amin. Yesterday is different because it's first day.
Thank, God. I'm not late. Umupo na ako sa dati kong chair. Kasunod ko na naman si Stephen.
"I saw you smiling alone in the library. Take note from ear to ear pa." Asar niya sa akin.
"Shut up!" I roll my eyes on him. Kailan kaya tatahimik ang isang 'to? Rinding rindi na ako sa kanya.
" Sino naman kaya magpapangiti sa kanya ng ganun. Nakakaselos naman." Bulong niya pero hindi ko narinig yung dulo ng sinabi niya.
At last, dumating na si Sir Kennedy. I'm thankful that he is silently listening to his uncle/our proffesor. I take down notes, grabe ang galing magturo ni Sir. He explain it very well.
Eventually he dismiss the class, I immediately pack my lunch and run to our canteen. As usual, gusto ko ulit mapag-isa.
Mula sa malayo ay nakita ko ang tatlong babae maaarte at maiingay na papasok sa kabilang pintuan ng canteen, because I'm on the other door. I'm sitting alone in a corner.
Tinabig ni Laura yung tubig ng babaeng umiinom kung kaya't natapunan ng tubig yung babae at sina Clara at Sandra (nalaman ko yung pangalan nila kasi may suot silangT-shirt na may tatak na Hey Everyone I'm Clara/Sandra/Laura) ay hinagis ang pagkain ng dalawang lalaki. They doing it nicely kaya hindi sila nakikita ng iba at isa pa parang lahat nga ng estudyante ay takot sa kanila.
Iniwan ko ang baon ko, may pakiwari ako na dapat ay ipagtanggol ko naman yung iba. Parati na lang silang may binubully.
Ingungudngod na sana ni Clara yung pagkain ng isang lalaki ngunit hinawakan ko ang kamay niya at mabilis ko na ilapag sa mesa ang plato na may pansit ng hindi ito natatapon.
" Pakielamera this girl!" Balak pa yata akong sabunutan ni Sandra pero nasalag ko ang kamay nito. At susugurin ako ng sampal ni Clara pero naharang ko iyon ng aking braso. Susuntukin naman ako nitong si Laura sa mukha pero nasalo ko ng aking kamay at pinilipit ko ito.
"Ou-ouch!" Inda ni Laura pero parang walang paki ang kasamahan niya dahil namimilipit pa rin sa sakit. They are all clapping their hands to me nang biglang dumating ang Guidance councilor namin.
" What's happening here?" Bungad niya sa amin pagkapasok palang sa loob ng Guidance. Kasama yung tatlong biktima, at yung tatlo ring bully.
Tahimik lang ako because I know wala akong kasalanan dito.
"This girl, she bullied us." Cried Clara, pointing her finger on me.
"Oh no, ma'am. I just stop this three girls from bullying this guys!" Syempre kailangan kong magsalita para maipagtanggol ko naman ang sarili ko.
" Like duh! Saving yourself. Kita niyo naman Madame she is like a professional Martial Artist. She broke my precious hand eh." Sumbong naman ni Laura.
" And she make tapon water and food pa to these dirty guys!" Pahabol naman ni Sandra. Di ko maiwasang mapangisi. Di lang sila bully sinungaling pa at sipsip.
Hinilot-hilot ni Ma'am Fuentavelle ang sintido niya.
" Where's your manners? Bakit kailangan niyo pang magsinungaling sa akin? Sa tingin niyo ba ay mauuto ninyo ako?" She said and dial number sa cellphone niya. Tinawagan niya ang parents namin.
At nung dumating na ang mga magulang namin. Isa-isa namin pinaliwanag ang nangyari except doon sa three pabebe girls.
At ang kanilang parusa? Magwalis ng mga basura sa kainitan. To be sure ay pinanbantayan sila ng guard. Gagawin nila ito for three weeks.
Exactly one pm na, so I change my uniform to P.E para makapagtraning. As I enter, Stephen welcome me so warmly and loud.
" Welcome sa Taekwondo Française." Sigaw niya at may kasama siyang tatlong gwapo. Si Clarence, yung natapakan ko ang paa at si Marsan.
" Iyah!" Sambit niya pabulong habang papalapit ako sa kanila. Nag-bow naman ako sa coach nila.
" Coach Cedrick, This is Française my blockmate." Pakilala sakin ni Stephen.
" Hi Française, nice to meet you." Bati sa akin ni Coach.
"Nice to meet you din po." Nakangiti kong saad.
"Guys, eto si Française my future girlfriend." Nagtawanan naman mga katropa niya pero hindi si Marsan.
" Che! Asa ka! Hindi yon mangyayari kahit kailan!" Pikon kong sabi.
"Francaise, sila naman sina Clarence, Jonel at Marsan. Wag mo ko pagpapalit sa kanila babe ha? Di hamak na mas gwapo ako sa kanila." pagmamayabang niya.
"Mas gwapo si Marsan." Bulong ko nang nakangiti. Buti di nila narinig at umalis na ako sa harapan nila at pumila na para magwarm-up.
" Tigang ka na naman Step!"
"Ang kawawang walang lovelife at laging nabubusted ng lahat ng nililigawan!" Dinig kong panunukso ni Clarence kay Stephen.
After warm-up exercise, we jog for 30 minutes non-stop at nagpaunahan tumakbo. Then nagsplit at nagstretch kami ng legs bago sumipa.
I am completely over the moon dahil ang aking holder (tagahawak ng kickpad) ay si Marsan.
" Stepping 45, Stepping roundhouse at axe kick." Sabi ni coach at iyan ang gagawin namin.
Nagsimula na akong sumipa. Ang seryoso talaga ni Marsan kasi hindi man lang siya nangiti sa akin. At parang ang lalim din ng iniisip niya. Hmm who's that girl?
" I didn't know na taekwondo player ka pala," sabi niya while I position myself for the roundhouse kick (nakatagilid ako), rotate my foot then stretch my other leg and then I hit the kickpad.
" Ako din. Hindi ko akalin na senior kita," I said then I position myself for the axe kick but I'm in front of him and then I kick his kickpad.
Nung nakarating na kami sa dulo bumalik na siya doon sa isa pang player at iniwan na ako dito.
Then after that ako ulit ang sisipa. But to my shock ay nasipa ko siya sa labi, I don't know what to do. Hindi ko alam kung pwede itong gawin. I take a closer space palapit sa mukha niya and kiss him a minute or so. He just stay calm and gentle,
" I'm sorry, " Then I run away. Nakakahiya talaga na nasipa ko siya.
Please vote and comment if you like this chapter. Thank you!
YongRine