Invitation
Gaya nang pwesto ko n'ong first subject. Sa likod malapit sa bintana ang pinwestuhan ko.
Kung pwede lang na walang katabi, mas maganda. Mga ilang minuto na ako dito at buti walang gustong tumabi sa akin.
Isang mabigat at pakaladkad na paa ang narinig ko. The guy sits beside me. Urg, he just ruin what I want.
" Hi miss? What's your name? I'm Stephen." Pa-feeling close na pakilala ng katabi kong ito.
I just roll my eyes and did not accept his hands.
"Ang sungit mo naman. Sayang ang ganda mo pa naman." Eh isa din palang bolero ang isang 'to. Lalong hindi ako magkakainteres na kausapin siya.
I did not bother to look at him. Wala kasi akong pakialam kung gwapo ba siya o ano. Naglagay ako ng earphone para hindi na niya ako maistorbo.
" Hey, using your earphone for about one hour increases the bacteria 700 times."
Napalingon ako sa sinabi niya. Doon ko siya nakita and yeah, he is cute, but who the hell cares. Ang ingay niya pa din.
Dahil din sa sinabi niya, tinanggal ko ang earphone ko.
" Good for you." He said tapos no'n dumating na ang prof namin.
" Good morning, class. I'm Prof. John Kennedy." Bati niya sa amin. Nag-roll call siya para matiyak kung present kami at lahat ng tinatawag niya ay nagpapakilala sa unahan.
" Stephen Kennedy!" Nakailang ulit na yata si sir ng tawag ay hindi pa nalingon si gunggong.
" Yes, Sir. I'm sorry, I was pre-occupied." He then reason.
" Oh I thought you were daydreaming and thinking about you're seatmate. Titig na titig ka pa." Tawa ng professor namin. Parehas sila ng apelyido, magkamag-anak kaya sila. Urg, ano ba 'to naiisip ko?! Ayoko siyang isipin.
Napakamot siya ng ulo sa sinabi ni Prof.
" Hello classmates I'm Stephen Kennedy and I'm glad to meet you classmate and specially you." Sambit niya at nag-wink pa sa akin. Inulan tuloy ng asaran at tilian ang room.
Ayoko na! Mas mabuti pa yung kanina. Yung walang makakarinig pero eto... Nakakahiya.. Gustong gusto ko nang umalis sa kinatatayuan ko pero kailangan kong tapusin 'tong subject na to. Lalo na't calculus ito. Baka yung pangarap kong maging engineer mawasak ng dahil lang sa pasaway na stranger na ito.
Hindi ko na namalayan ako na pala ang tinatawag. Na-pre-occupied din ako. Nakakainis lang.
" Miss Française Ruella Marseille! You are pre-occupied, too. Do you like my nephew?"
"Hmm, no Sir. I was just embarassed. And for the record po it's not ruelya or ruwela. It's ru-we-ya po." Nahihiya kong saad.
" Sa gwapo kong 'to mai-embarassed ka? Baka nga kinilig ka lang." Bubulong bulong niya na natatawa. Ang yabang niya din pala.
" I'm sorry akala ko lang naman, Ru-we-la. Bagay kayo, ah. Sige na, come here in front and introduce yourself." Pagbibiro pa ni Prof, na hindi nakakatuwa.
" Umm.. Hello everyone I'm Française Ruella Marseille. Gl-glad to meet you." Nakayuko lang ako nang sinabi ko iyon. Bumalik na ako sa upuan. Siguro bukas ay hindi na ako muling uupo pa dito.
" You know what? You're beautiful kaya dapat hindi ka na mahiya. Have a self-confidence." He said.
" Don't talk to me." And there yeah, ironically, I just did talk to him.
" Wow. Kinausap mo na rin ako." Hindi niya pinansin yung ibig kong sabihin. Pinansin niya lang yung nagsalita ako at tuwang tuwa pa siya.
Sa wakas at natapos na rin ang higit dalawang oras na subject. 4:30 ang uwian namin.
Bago pa ako makaalis. Ay hinarangan niya ako. Napakunot ang noo ko sa ginawa niya.
" Excuse me." Sabi ko.
Todo harang ang ginagawa niya. Nginingitian niya lang ako.
I used my feet and kick his leg. Pero nung pangalawang sipa ko na ay nailagan niya ito. Suntok ko siya mukha pero nahawakan niya ang kamay ko. Isa na lang ang alas ko. Sisipain ko na siya sa pinakamaselang bahagi niya. But yeah, his self-defense is great. Nagslide back siya at sinunod-sunod ako ng sipa. At panghuli, tinutukan niya ako ng kamay niya sa leeg ko.
" Sali ka sa taekwondo. I know you're a player. May training bukas ng 1 pm." And then he winks again. Can't believe na mas magaling siya sa akin.
Lahat ng kaklase ko na kanina, na akala ko ay pauwi palang ay nakatingin sa akin. Iniwas ko ang aking mukha at umalis na.
Nasa hallway na ako nang makita ko ang magkasintahan. Sila pala talaga dahil ang sweet sweet nila. Hindi ko na sila masyadong tiningnan dahil may narinig akong maiingay mula sa kaliwa ko. Malayo sa akin, ang iingay at nagtatawanan sila. Sila Laura pala iyon. Tinakpan ko ng buhok ang aking mukha at mabilis na tumungo sa aming gate.
" Romero po." Sabi ko sa tricycle driver. Sumakay ako sa backseat.
"Dulo po ng Romero." Sabi ng makisig at napakagwapong lalaki. Ang tangos ng ilong niya at may pagka-singkit ang mata. Serious-face iyon siya. Iyon ang gusto ko sa lalaki. Seryoso at hindi palabiro. Tumabi siya sa akin. Umaandar na ang tricycle. Matatapos din 'to at uuwi ako sa bahay nang hindi siya makikilala.
Mabilis lang ay nakarating na rin agad sa aming bahay. Nagmano ako sa aking Daddy at hinagkan siya sa pisngi. Ganun din kay Mommy.
"How's your day, anak?"
"It's fine, mom." I said faking smile. Ngumingiti ako dito sa bahay kabaliktaran sa school.
" Talaga ba anak? May nanliligaw ba sa iyo doon?" Pang-iintriga ni Mom.
"Mom! Siyempre wala!" Protesta ko baka maintindihan ni Dad ang sinabi ni Mom.
" Sure ka wala?" Pang-aasar ni Mom.
" Comment?" /komm-mawn/ Dad ask, 'what?' My Dad is French. My mother is Filipina. I grew up in France and I'm good at the three languages while my Father is not good on Filipino. Yan na nagtatanong na si Dad.
" I'm just asking if she have homework."
" Excuse me mom and dad. I'll just change my clothes and do my homework."
Please vote and comment if you like this chapter. Thank you!
YongRine