Chapter 7:
Amelia's POV
"Anong hindi pwedeng gamutin ang papa ko"? Gulat niyang tanong habang nakatingin sa hospital nurse.
Umiwas ito ng tingin at nagmamadaling umalis sa harap niya, mabilis niyang hinabol ito.
" Teka! Sandali lang! May Pera kami, pero bakit walang may gustong doktor na gumamot sa Papa ko?" Naguguluhan niyang tanong.
"May iniutos kasi sa taas na hindi pwdeng gamutin ang Papa mo" sabi nito na ikinabigla niya, napaupo siya sa sahig ng biglang kumawala ito sa hawak niya .
"Ano??"
Tiningnan na lang niya ang nurse na nagmamadaling umalis.
Anong iniutos sa taas?
Sino?
Ang pinagkakautangan ba ng Papa niya?
Nangilid ang luha niya at nanlulumong tumayo siya, hindi pwdeng walang gumamot sa Papa niya.
Lilipat sila ng ospital.
Kasehodang libutin niya ang buong bansa para lang makakita ng hospital para sa Papa niya, gagawin niya.
Pero paano nga kung wala siyang nakitang doktor? Hindi pwedeng walang gagamot dito, illegal iyon.
Tanggapin mo na kasi ang offer ni Dagis. Sabi ng isip niya, hindi pwede! Bigla siyang pinamulahan ng mukha ng maalala ang maalab na halik ng binata sa kanya.
Her first ever kiss.
Hindi niya akalaing may halik na ganoon, ang akala niya ang halik ay simpleng magdikit ng labi pero iba iyon sa binigay ng binata...ibang iba.
May halong pag angkin, pagmarka, naalala niya bigla kung paanong ang dila ng binata ay pumasok sa loob ng bibig niya..ang paghilat at pagkamkam ng labi nito sa buong labi niya...
Diyos ko.
Patakbong pumunta siya sa CR, kitang kita ang pamumula ng buong mukha niya sa salamin, nagkakasala na yata siya sa makamundong bagay bagay.
Mabilis siyang naghilamos.
Agad siyang pumunta sa billing section para mailabas na ang papa niya sa ospital na ito.
Nang natapos ay pumunta siya sa hospital Ward kung nasaan ang papa niya, prinaktis niya ang sasabihin sa Papa niya.
"Anak, ano kumusta" tanong nito ng makapasok siya, tipid siyang ngumiti dito.
"Lipat na lang po tayo ng hospital, mas maraming magaling sa iba 'Pa" sabi niya sa maagang tinig, hindi pwdeng lalong ma stress ang papa niya, baka lalong madadagdagan ang sakit nito.
Tumingin ito ng saglit sa kanya, at bumuntong hininga ito.
"Anak okay lang kung hindi mo na ako ipagamot, tutal ay-"
"Papa, huwag ka namang magsalita ng ganyan, tayo na nga lang natitirang magkasama eh" pinagalitan niya ito, ito na lang ang natitirang magulang niya.
"Pero anak, I know there are people na naniningil na sa'yo" mahinang sabi nito.
"Then, mangingil sila, Papa ako na bahala sa lahat okay? Basta magdasal lang kayong gagaling kayo" ngumiti siya dito, niyakap naman siya nito ng mahigpit.
"Ang bait bait mo anak" sabi nito.
--
"Hindi pwede 'to!"
Tumaas ng bahagya ang boses niya habang binabasa ang sulat galing sa bangko, gusto ng mga itong kunin na ang bahay nila nilang bayad utang.
Pero hindi pwde.
Nandito ang alaala ng mama niya, lahat ng alaala sa buhay nilang tatlo bago ito namatay, kaya hindi pwedeng mawala ang bahay nila, last week ay naghanap na din siya ng bangkong pwdeng magpa loan sa kanila, pero sabi ng mga ito ay hindi pwde dahil hindi qualified ang papa niya at siya.
Nangilid ang luha niya, anong gagawin niya??
At hanggang ngayon wala pa din siyang mahanap na ospital para maipagamot ang papa niya, anong nangyayari sa kanila?
Diyos ko, bigyan Niyo pa po ako ng lakas ng loob para malampasan ang mga pagsubok Niyo..
"Anak"
Napatingin siya sa Papa niya, at bago pa siya nakapagtanong ng kung anong kailangan nito ay bigla itong natumba sa harap niya!
"Diyos ko! Papa! Anong nangyayari?!"
Tumawag niya ang nag iisang katulong nila, ang mayordoma nilang si manang Martha.
At mabilis nilang naisugod ang papa niya sa ospital, pero as usual ng sinabi nila ang pangalan ng Papa niya ayaw ng mga itong gamutin ang Papa niya.
"I'm sorry pero kailangan" sabi ng mga doktor sa kanya, napaiyak siya sa hospital.
Anong gagawin niya,?
Hindi pwedeng mamatay ang papa niya.
Gusto na niyang magwala at umiyak na lang ng umiyak.
Hindi pwede.
Biglang may naisip siya.
Hindi niya akalaing gagawin niya ito.
Ang kumapit sa patalim.
Alam na niya ang gagawin.
--
Dagis's POV :
He threw his phone when he heard the report from his private investigator, he just got back from Scotland, he cupped his nape and massaged it and he leaned on at his door.
Matagal pinapamanman si Amelia.
Araw araw ay pinapasundan niya ito, he's now verra aware that she's really stubborn.
Yes, he's the one who pressured her.
Siya ang lahat ng nang utos ng lahat ng hospital Nna hindi tanggapin ang papa nito.
He pulled some strings into it, even from the banks, he blocked all the possible loans.
He will do anything.
Anything to own Amelia.
To make her his.
To make her mine.
"Master?" Biglang tawag sa kanya.
He sighed aloud, his plan should work.
"Yes, Max?"
"Mistress Amelia is here, she's been waiting for you in your library for about half an hour now"
"What!And bakit ngayon mo lang sinabi?" Pakiramdam niya parang nawala ang pagod niya.
"Master I was preventing you from any sudden decisio-"
"Shut up! Don't tell me on what I'm going to do!"
"I'm sorry, master"
He sighs.
"My apologies too".
Mabilis siyang pumunta sa library niya at nakita niya ang mukhang namiss niya, he just realized it just now.
He terribly missed her.
Napansin niyang tila nanlalalim ang mata nito at tila pagod na pagod ito.
He instantly felt guilty.
Dahil sa kanya tila nahihirapan ito.
No..talagang nahihirapan ito.
But he needed to do that.
He cleared his throat.
Her eyes is telling him something.
He heard her exasperated sigh.
"Dagis, please marry me"
His heart suddenly decided to have a heartbeat race...wildly.
--