Wat vind ik het leuk dat jullie mijn verhaal lezen en hoop dat jullie mening willen geven. Veel leesplezier.
Eva
Er is gelukkig al een week voorbij gegaan en we waren onderweg naar het ziekenhuis voor controle voor mijn enkel. Gelukkig zag het er allemaal goed uit en dat is voor mij een teken voor mij!
Wolfs vertelde over de zaaK:
De zaak van de dode vrouw waren ze niet veel verder mee gekomen. De patholoog vertelde dat ze waarschijnlijk gewurgd is aan haar verwondingen te zien.
De ex-man is verhoord, maar ze hadden te weinig dus konden ze hem niet langer vasthouden. Hij wordt wel in de gaten gehouden door de collega's.
Gisteravond kwam Fleur spontaan langs. Wolfs wilde wel voor zijn 'Meiden' koken. Zoals gewoonlijk kon hij het niet laten om zich uit te sloven. Op zich was het lekker maar niet helemaal mijn ding.
Fleur bleef nog even hangen, ging ze rond een uur of 10 weer verder. Waarschijnlijk naar vriendinnen gok ik.
Wolfs
Ik lig in bed en kan niet slapen. Mijn gedachtes gaan steeds naar Eva. Toen ik van de week thuis kwam zat ze aan de tafel met kapotte handen. Ze zei dat ze gevallen was maar in haar ogen zag ik dat er meer aan de hand was. Maar toen ik door vroeg zei ze dat er echt niks aan de hand was. Ik vind het zo jammer dat ze zich niet openstelt voor mij. Ik probeer tot haar door te dringen en heel af en toe opent ze maar dan gaat ze ook heel snel weer dicht. Ik blijf proberen en geef haar de tijd die ze nodig heeft. En zo komen we toch langzaam weer bij elkaar. En met deze gedachte in mijn hoofd viel ik toch in een vredige slaap.
"EVA" schreeuwde ik haar naam. Ze liep van me weg en ze keek niet om. Ik riep haar naam maar ze luisterde niet. Ik rende achter haar aan en ging voor haar staan. "Waarom doe je dit? Ik hou van je?" Eva keek me aan en liep om me heen. Ik wilde haar roepen maar er kwam geen geluid uit mijn keel. De tranen stroomden over mijn wangen. Ik viel op mijn knieën en de tranen stroomden steeds harder. Wat moet ik nou zonder Eva.
Ik wordt wakker, badend in het zweet. Met een nat, betraand gezicht. Het was gelukkig maar een droom. Ik kijk op de wekker en het kwart voor 7. De wekker gaat toch zo dus ik sta alvast op en spring nog even onder de douche. Ik doe mijn pak aan en doe mijn haar. Probeer zo stil mogelijk naar beneden te gaan zodat ik Eva niet wakker maak. Als ik beneden kom zie ik Eva aan tafel zitten. Wat doet zij hier? Zij wil toch niet nu al aan het werk? Is ze helemaal gek geworden?
"Wat doe jij nu al beneden?" ze glimlachte en antwoordde dat ze weer aan het werk wil. Dat ze er klaar voor is en dat ze op zichzelf zou letten en zo.
"Ben je nou helemaal gek geworden? Je bent pas net uit het ziekenhuis, je kan niet nu al aan het werk?"
"Luister jij wel naar wat ik zeg? Ik ben er klaar voor en ik let op mezelf, echt waar"
"Geloof je dat nou echt? Je kan echt nog niet rennen. En zodra jij aan het werk gaat, ga je rennen, springen, jij kan geen seconde stil zitten, wacht nog een weekje. Voor de zekerheid"
"Wolfs, ik ga gewoon weer aan het werk zegt Eva zuchtend. Thuis kan ik toch ook niks doen. Ik heb het hele huis al schoongemaakt en me kledingkast opnieuw opgeruimd. Ik word gek hier thuis, ik ga gewoon aan het werk"
En nog voordat ik iets kan zeggen loopt ze naar buiten toe en hoor ik een auto wegrijden. Goed aangepakt!! Zo krijg ik echt ooit een band met haar!! Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan. Ik besluit om zodra ik aankom op het bureau om mijn excuses aan te bieden. Ik eet snel een broodje en pak mijn autosleutels en rijd dezelfde kant op.
Eenmaal bij het bureau aangekomen stap ik uit de auto en loop richting de ingang. Nog voordat ik verder kan lopen word ik tegen gehouden door een man. Hij kijkt me aan met vuur in zijn ogen. "Luister eens heel goed naar mij, jij doet wat ik je opdraag of anders doen we Eva wat aan." Waar gaat dit over?" schrok ik
"Ben je dat mailtje alweer vergeten?"
Dan bedenk ik me dat het met Eva al helemaal niet meer over heb gehad.
Ondertussen praat die man verder, ik loop alleen heel diep in mijn gedachten te graven of ik die man ken.
Ik merk dat die man is gestopt met praten, ik heb niet opgelet.
"Dus zo Eva is helemaal niet belangrijk voor je, zelfs zo onbelangrijk dat je niet oplet hoe je haar in leven moet houden. Ik vertel het je nog 1 keer, jij haalt Sascha uit de gevangenis en er gebeurt Eva niks."
Hij haalt een mes tevoorschijn en haalt uit naar mijn bovenarm. En er gaat een helse pijn door mijn arm.
"De volgende keer is Eva aan de beurt!"
En hij rent weg, ik negeer de pijn in mijn arm en ga er zo snel mogelijk achteraan...
Eva
Ondertussen loop ik het bureau binnen en zie Marion al gapend achter haar bureau zitten. Ze heeft vast lang door gewerkt. Ik loop richting haar en knijp even in haar schouder "Wel wakker blijven he?" Ze onderdrukt meteen haar gaap en kijkt me aan. " sorry hoor, mijn dienst zit er bijna op!". Ik geef haar een knipoog en loop naar mijn eigen plek.
Marion is mijn kant opgelopen en vraagt "Waar is Wolfs?" en al schuddend kijk ik haar aan. Ze pakt de bureaustoel van Wolfs en komt naast me zitten. Terwijl ik iets tegen haar wil zeggen, komt Romeo aan gelopen. Hij komt achter ons staan en "Marion...? Wat doe jij hier nog". Marion kijkt hem aan en reageert met een grote glimlach "Bemoei je er niet mee!".
De ochtend verliep verder rustig en ik was bezig met wat dossiers aan het bijwerken als ik collega's zie wegrennen. Ik kijk richting Romeo en hij haalt zijn schouders op. Dit gebeurt natuurlijk wel vaker maar toch trok het even mijn aandacht.
Ik heb voor mezelf een kop thee gehaald en als ik weer zit achter mijn bureau gaan mijn gedachtes terug naar Wolfs naar ons mening verschil van vanochtend. Ik snap dat hij het goed bedoelt maar ik kan echt wel voor mezelf zorgen.
Mechels komt naar me toe gelopen en begint te praten tegen mij, maar het gaat het ene oor in het andere weer uit. Ik voel dat ze een stootje geeft tegen mijn schouder. "Eva, blijf er bij met je hoofd.". "Waar is Wolfs? Als hij vrij neemt mag hij dat wel even met mij overleggen". Ik kijk haar aan en reageer " Geen idee ik was eerder de deur uit" Zonder verder iets te zeggen loopt ze naar haar kantoor. Besluit maar gewoon verder te gaan. Het is vandaag erg rustig en Romeo is er en nog een aantal collega's in uniform. Ik hoor mijn telefoon afgaan en kijk op het scherm is en het is Wolfs. Heb even geen zin om op te nemen.
Meteen daarna komt er het WhatsApp-icon en een voicemailbericht in het scherm van Wolfs. Ik klik er op en begin het bericht af te luisteren. "Eva, Wolfs hier. Ik snap dat je telefoon niet op neem maar ik zit bij de EHBO. Maak je niet meteen zorgen maar laat zo snel mogelijk iets van je weten".
Na het bericht aarzel ik geen minuut en loop naar Mechels en vertel waar Wolfs is.
Ik pak mijn leren jack en loop gauw naar mijn auto. Als ik de poort uit rij zet ik meteen mijn handsfree zet aan en bel Wolfs. Het duurt even voor dat hij opneemt. "Wolfs... Dit is de voicemail van 06.......". Meteen hang ik op en concentreer me maar op de route. Als ik er bijna ben gaat mijn telefoon en neem hem op. "Wolfs, He Eef. Waar zit je". "Ik ben er bijna en sorry dat ik....." Eef, jij kan er toch niks aan doen en ik moet op hangen de dokter komt eraan" Oke, tot zo! Als hij heeft opgehangen zet ik die van mij pas uit.
Ik parkeer mijn Alfa voor de EHBO-post en loop zo snel mogelijk naar binnen. Zie meteen de balie en loop er naar toe. De jonge jongen vraagt "Goedemiddag, Waarmee kan ik u helpen?" en kijk hem aan " Ben op zoek naar Wolfs, Floris Wolfs" hij kijkt me aan maar begint toch te typen. Het is als jaren dat ik hem bij zijn achternaam noem. Gewoonten geworden.
De jongen wijst me de weg en merk dat ik me steeds een beetje zenuwachtiger word.
Hoop dat er niks ernstig is en zo stom dat ik de telefoon niet op nam. Ik bots zo wat tegen iemand op.
Als ik de kamer waar Wolfs zit heb gevonden loop ik naar binnen. Zie ik hem zitten met ontblote bovenlijf en voel me een beetje ongemakkelijk. Om zijn arm heeft hij drukverband. Hij kijkt op en er verschijnt een kleine glimlach op zijn gezicht. Ik kan nou niet echt lachen maar toch kan ik het niet laten. Ik loop richting hem. "Eef, wat ben ik blij om je..." en ik onderbreek hem als hij wat wil zeggen. " Nee, Wolfs stommerd eerst wil ik weten wat je gedaan heb". Hij kijkt me verontwaardigt aan" Reed richting het bureau en zag een groepje jongeren ruzie maken. Toen ik zei dat ze moesten dimmen en toen trok iemand een mes". Keek blijkbaar een beetje raar. " Geloof je me niet?!". Ik reageerde " Nou.. Laat ook maar". "Eef waarom nam je telefoon niet op?". Een diepe zucht ontglipte me "Niet gehoord denk ik?". Wolfs die zei wat maar ik nam zijn lichaam in me op. Toen kwam er vrouw met opgestoken roodkleurig haar en haar leeftijd ergens in de 40 schatten ik". Ze gaf mij een hand en stelde zich voor en richten zich op Wolfs. "Meneer, als de pijn blijft mag u wat pijnstilling extra nemen en u moet volgende week terug komen voor hechtingen" zei ze op een rustige toon. We gaven haar allebei een hand en liepen naar de auto. "Ik moet nog langs het bureau voor mijn auto" ik keek hem toen hij d'r auto instapten. Starten de auto en reden terug naar het bureau.
Eenmaal weer op het bureau aangekomen stond hij leunend tegen zijn auto te wachten. Hij geeft een knipoog en loopt achter me aan het bureau binnen.
Na een kort gesprek met Mechels konden we eindelijk naar huis.
Na een kort gesprek met Mechels konden we eindelijk naar huis.
Gelukkig thuis aangekomen zie ik dat de autolampen van Wolfs nog branden. Ik stap de auto uit en doe hem op slot. Loop richting de auto en loop net zo naar de auto dat hij me niet ziet. Trek de deur open en hij schrikt zich een hoedje. Slaat zo met zijn hand tegen mijn hoofd! "Godverdomme Eef! Wat doe je nou!". Nog een in de war ervan leg ik mijn hand op mijn slaap. "Wolfs sorry". Hij stapt uit zijn auto en slaat zijn armen om me heen. Ik voel zijn warme adem in mijn nek. Zo staan we even en lijkt wel of de hele wereld even stil staat. Hij pakt me vast en loopt naar de deur van de Ponti toe.
Die avond hebben nog samen Chinees gegeten want dat wilde Wolfs. Opzich vind ik dat persoonlijk helemaal niet erg. Wolfs was voor mij al naar boven gegaan. Ik had nog geen zin om naar bed te gaan dus ging ik de was maar opvouwen.
Rond een uur of 1 vond ik het mooi geweest en ben ik naar bed toe gegaan.
Ik schoot overeind en het duurde even voor dat ik wist waar ik was. Waarschijnlijk zo diep geslapen. Keek op mijn telefoon hoe laat het was. Pas 4 uur en kon ook niet meer in slaap komen.