Σε μία παράλληλη πραγματικότητα, η οποία διοικείται από έναν ανίκανο Βασιλιά και την Ακολουθία του, επαναστάτες έφηβοι λεηλατούν ανελέητα περιουσίες και παρανομούν. Ποια θα ήταν η κατάλληλη τιμωρία για να τιθασεύσει κανείς ένα ακράδαντο θηρείο; Να του κατασχέσουν το κινητό, μήπως; Ή το αυτοκίνητο; Να απαγορευθούν οι έξοδοι; Όχι, υπάρχει μια ακόμη καλύτερη τιμωρία που ούτε τα πιο διεστραμμένα μυαλά θα μπορούσαν να συλλάβουν.
Μια μόνιμη διανυκτέρευση στην Κατασκήνωση, σε ένα άγνωστο, ιδιωτικό νησί με πυκνή βλάστηση στις παρυφές του Ειρηνικού Ωκεανού επιφυλάσσεται για κάθε παρείσακτο που απειλεί και φθείρει τη Βασιλεία του Μεγάλου.
Και ο δρόμος της επιστροφής είναι ανύπαρκτος.
*Εμ γεια, αυτή είναι η προσπάθειά μου να γράψω και εγώ μια ολοκληρωμένη ιστορία αν και δεν μπορώ να είμαι σίγουρη για την επιτυχία μου καθώς συνήθως δεν τελειώνω ό,τι αρχίζω, ειδικά αν δε με γεμίζει. Τέλος πάντων, ήταν μια ιδέα που δούλευα στο πίσω μέρος του μυαλού μου κανα-δυό χρόνια τώρα, (είχα γράψει στο παρελθόν μια μικρότερη έκδοση αυτής,) και τώρα την ξαναγράφω με κάποιες αλλαγές. Θα ήθελα να υπενθυμίσω πως τα πρόσωπα και οι καταστάσεις είναι όλα φανταστικά και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αλλά αρκετά φλυάρησα. Καλή ανάγνωση, και μη διστάζετε να αφήνετε και κάποιο σχόλιο με τη γνώμη σας :)*