This story is about to end!
Ilang chapters na lang po.
_____
Tinuturuan ulit ako ni John mag-park.
At sa ilang araw na naming hinahasa ang sarili ko para matuto.
Sa wakas!!!
"Woooohoooo!!!"
Nakipag-apir ako kay John.
J: "Well done!"
Minsan tinuturuan nya ako kahit wala si Paul.
Busy na kasi si Paul these past few days.
Kasi nirerenovate yung restaurant sa Taal.
Kaya wala rin akong trabaho for a while lang naman.
After how many weeks of learning!
Hindi pala tlaga to ganoong kadali.
Tsaka we are spending our time together mga 2-4 hrs lang naman.
Kaya di ako msyadong natututo agad agad.
Puro chamba lang, kaya kailangan paulit-ulit.
Eh ngayon.
Sa wakas!
Gusto ko na kasi matapos agad.
Kaya ngayon hinayaan ko na hanggang gabi ang pag-tuturo.
At hindi na chamba to!
Kasi naka-limang beses na at talaga swak na!
Kahit anong uri ng parking natutunan ko na.
Napa-higa ako sa may harapan ng kotse ko.
At tuwang tuwa ako.
"Mabuti na lang at hindi rin sumuko ang sasakyan ko sakin. Akala ko titirik na naman."
J: "I guess pina-ayos din ni Paul buong kotse mo kaya di na tumirik."
"Oo nga."
J: "Nung papunta tayo ng Cuenca, Batangas no?"
Ayaw ko ng maalala yon -___-
"Ay oo nga pala!! Nalimutan ko, nasa akin pa yung kwintas mo."
J: "What necklace?"
"Yung dog tag?"
J: "Oh! Doon ko pala naiwan. It's been a week and more yata yun ah. Kaya akala ko nawala ko na ng tuluyan."
"Pasensya na, nalilimutan ko kasi sabihin. Ngayon ko lang naalala. Ang problema nga lang hindi ko dala ngayon. Kelan ga ulit kita makikita after nito?"
J: "Oh okay lang. Hmmm. Di ko alam, kasi kaya lang naman ako pumupunta dito sa Batangas dahil tinuturuan kita. Pero ngayon na okay na, I guess I have no reason to come back."
"Ay ganon? Bukas na lang siguro, pwede ka?"
J: "Yeah Yeah. So last meeting na tom?"
Nag-nod ako.
He smiled slightly sabay tungo.
J: "Oh alright."
Okay na rin to.
Para di ko sya na rin sya talaga makita.
But wait.
"Ahm, yung ring kapag natanggal ko, daan ko na lang sa office mo ha?"
J: "Okay. Thank you."
Nakakarinig lang kami ng kuliglig.
Parehas kaming nakahiga sa may harapan ng kotse ko.
Nakatingin sa mga bituin.
Kapagod ang araw na to.
Ginabi na nga eh, pero at least natuto ako.
J: "Jam.."
"Oh?"
J: "San tayo magkikita bukas?"
"Dito na lang siguro?"
J: "Ow okay."
J: "Ahmm Jam.."
"Oh?"
J: "Pwede sa huling beses ulit, mag-dinner naman tayo? Kasi after nito, I'm not sure kung magkikita ulit tayo eh."
Napa-isip ako.
Hmmm.
"Okay sige."
J: "Kahit dito na lang din, mini picnic."
"Okay lang. Anong oras? Kasi baka dumaan pa ako kay Paul bukas ng hapon."
J: "Mga ganitong oras din."
"Ha? Ganitong oras?"
J: "Yes. Mga ganitong 7 or 8pm."
"Iba trip mo ngayon ah?"
J: "Ayoko na rin kasi msyado ngayon sa mga sosyal na lugar. Mas sanay na ako na mag-isa ngayon at gusto ko tahimik."
"Nabago mo na rin pala yang ugali mo na yan."
Napa-tawa sya.
J: "Yes. Medyo naging isolated."
"Well, wala namang masama."
J: "So is it a yes?"
"I need to ask Paul's permission muna."
J: "Hmm. Pwede kahit bukas lang hindi nya malaman to? Goodbye na rin naman eh."
"Pero John.."
J: "Wag kang mag-alala. Mamimiss ko lang naman yung friendship ulit natin, kaya ayon, gusto kitang makasama na matagal. Walang ibang rason."
"Osige, isasauli ko din naman yung kwintas mo eh."
J: "Thank you Jam for your trust."
"Nagkataon lang siguro na si Paul yung nag-decide. Pero kung ako papipiliin, hindi dapat."
J: "Alam ko."
"I have no choice din naman."
J: "Ah, okay."
Tumayo sya bigla.
J: "Tara na. Gabi na. Baka hinahanap ka na sa inyo."
Inalok nya ang kamay nya sakin.
Parang aalalayan pababa ng kotse.
Nag-kusa akong bumaba at hindi tinanggap ang offer nya.
"Kaya ko na to."
Wala syang choice.
J: "So, see you tomorrow?"
"Yes. See you!"
J: "Yea, see you for the last time."
:|
___
Nakaupo na naman sa may bintana.
I did my best para matanggal tong singsing na to.
Pero ayaw matanggal?
Hawak ko sa kamay ko ngayon ang kwintas ni John.
Mahal na mahal nya ang restaurant no?
Nakakatuwa.
Sayang lang kasi pangarap ko din yon.
Hayyy.
Bakit di pa rin kasi ako nawawalan ng attachment kay John?
Parang nagpahinga lang pero biglang yun na naman, andyan na naman sya.
Bakit pakiramdam ko iba ang pagmamahal ko kay Paul kumpara kay John?
Basta parang iba.
In a way na parang mas mahirap bitiwan si John :/
Kung bibigyan lang kao ng chance para umamin.
Sasabihin ko din kay Paul na hindi ko msyadong ramdam na kami.
Like, alam nyo yun, parang kami na magkaibigan lang.
Nung una, I thought it's a positive thing.
Pero nung bumalik si John, parang nasa friend zone lang kami ni Paul.
I think ganon din kasi si Paul.
Mag-aasaran ga naman kami tungkol sa mga nakaraan namin na alam namin na hindi magandang biro?
Diga?
Aaminin ko na nakakaramdam ako ng pagkukulang sa relasyon namin ni Paul.
Pero sobrang saya! Walang limitation, puro asaran lang, ganon.
At okay nga kasi kami sa set up na ganon.
Pero wala ng spark.
Biglang may kumatok sa pinto ko.
"Pasok!"
Pumasok si Paul.
Bigla kong tinago yung kwintas.
"Oh bakit nandito ka?"
P: "Pwede ga tayong mag-usap?"
"Oo naman! Halika dito!"
Lumapit sya.
Pinisil ko yung ilong nya.
"Bakit na naman?"
Ngumiti sya.
P: "Kamusta yung pag-aaral mag-park?"
"Ayun nga pala!!! Kuhang kuha ko na lahat. Kaya wala, tapos na yung pagtuturo sakin ni ano.."
P: "Ow that's good! Pasensya na kung di kita masamahan ha! Eh kasi kailangan lang talaga tutok sa may restaurant. Alam mo naman na ayaw ni Mama na pinababayaan."
"Ano ka ga! Okay lang yun."
P: "Bakit nga pala kayo ginabi ngayon?"
"Eh kasi gusto ko na talagang tapusin ngayon. Kaya talagang sinagad ko na."
P: "Hindi na chamba yan ha?"
"Hindi na no! Jusko ha!"
Niyakap nya ako ng napakahigpit.
P: "Nag-goodbye ka na sa kanya?"
"Ahmm. Oo"
P: "Nagka-closure na naman kayo?"
"I think so."
P: "Alam mo kung bakit sya ang kinuha ko?"
"Bakit?"
P: "Para hindi ka na matakot sa future kapag nakita mo na lang sya. I mean may closure na kayo at okay kayo. Para mabalik ang pagkakaibigan nyo. Bilang kaibigan ko rin si John, alam mo na magkaka-tagpo at magkakatagpo pa rin kayo."
"Ganon? Pero I think tama naman ginawa mo. I feel okay."
P: "Mabuti naman, pero hindi mo ko pinagpalit nyan ha?"
Naningkit ang mata ko sabay kutos sa kanya.
"Loko!"
P: "Pero I think, sobrang nag-improve yung perspective mo sa buhay simula nung naka-halubilo mo ulit si John."
"Anong ibig mong sabihin?"
P: "Eh kasi tingnan mo, parang di ka na natatakot na makasalubong sya o kaya naman anytime na andyan sya. Di kagaya nung nasa resto tayo with Mom & Dad. Halatang aligaga ka. At least ngayon kapag nakita mo na sya, kalma ka na. At isa pa, naging positive ka na lalo, I dunno, I can't explain it. Pero basta! I'm happy for you. You're really learning to forget the past & live within your present.."
"Baliw! Matagal na nga kasing okay sakin."
P: "Okay sabi mo eh!"
"Teka nga pala.... Bukas puntahan kita sa may restaurant ha."
P: "Sure. Sure. Pagluluto mo ko?"
"Nako oo naman!! Paka-taba ka ng bongga! Para may mapisil ako na bilbil!"
P: "Wala kang mapipisil dyan!"
"Eh di ikaw na ang walang bilbil! payatot!"
P: "Payatot ka dyan! Abs yan! Excuse me!"
"Weh saan?"
Tinaas-taas ko pa yung shirt nya.
Binababa nga nya eh.
P: "Uy tigilan mo pagchachansing sakin ha. Para-paraan ka eh."
"Hoyyyy. Paulito! Kapal mo!!"
P: "Paulito!? Ang pangit!"
"Ang cute kaayaaaaa!! HAHAHA"
Niyakap yakap ko sya, tapos pinanggigilan :D
"Arggggg. Ang cute cute mo talaga!!!!"
Niyakap yakap ko sya ng sobrang higpit.
Gigil na gigil ako :D
Pagkabitaw ko.
Hinalikan nya ako sa lips.
Smack lang naman.
Nagulat nga ako eh O___O
Simula nung naging kami kasi ulit.
Hindi pa kami nag-kikiss.
Tumawa sya.
P: "Oh, bakit parang gulat na gulat ka?"
Ngumiti lang ako.
"Wala-wala."
Muli.
Nilapit nya yung mukha nya sa mukha ko.
Oh sheeeeetttt O___O
Nakatitig sya sa mata ko, habang papalapit.
Ako naman nanlalaki lang ang mata O__O
O___O
O___O
CLOSER.
CLOSER.
CLOSER.
KISS.
-___-
Magkalapat lang.
Pero seconds.
Nakapikit ako.
While he's not moving.
It's really awkward for me.
I dunno why -___-
Ang awkwarddddddd!!
Bigla syang bumitaw.
Sabay dinilat ko yung dalawang mata ko.
P: "I'm sorry."
"Ha?! Ah eh, sorry for what?"
P: "For kissing you"
Napakamot tuloy ako sa ulo.
Tahimik saglit.
Tumawa sya bigla.
P: "Ang awkward right?"
"Konti."
Tumawa na rin ako.
P: "You know what, itulog na lang natin to. Uwi na ako. Unless, gusto mo akong kidnappin tonight. Di ako tatanggi"
Pinitik ko sya sa ilong.
"Kapal mo rin eh no?"
P: "You're blushing!"
Hinawakan ko ang pisngi ko.
Ang ineeeet!
"Ikaw din kaya!!"
Pinagpapawisan pa nga sya eh.
Tumawa na naman kami.
Para kaming mga baliw.
P: "Para tayong bumalik nung college. Nahihiya sa isa't isa."
"Excuse me, makapal kaya ang mukha mo noon."
P: "Me?! Of course Not!"
"Oo kaya! Kapal ng mukha mong lumapit sakin sa mall! Yabang yabang!"
P: "Oh well, JEJE days!"
"HAHAHA! Old school na old school ang style mo! Kuha number, yuck ka Paul!!!"
Namula sya lalo.
P: "Wag mo na nga paalala yon. Na-iilang ako eh. Nakakahiya!"
"Well, eh di dapat di mo na ginawa!"
P: "Peer pressure kasi."
"Mukha mo!!!"
P: "Hay Nako! I better go, baka kung ano na namang nakakahiya ang halungkat mo sakin. Better sleep Jam! Msyado kang nag-iisip. Yung eyebags mo oh! Stop thinking of me!"
"Thinking of me ka dyan! Sige na, umalis ka na, baka maya-maya pektusan pa kita. Sige na."
P: "Babye... Love you!"
Napatigil ako ng konti, pero nag-response din.
"Love you"
Umalis na sya.
Wait.
I even can't remember kung nag-I LOVE YOU na kami sa isa't isa simula nung naging kami ulit.
Did we? :/
Bakit ganon? Kami nga pero para namang hindi. Ewan.
I just said Love you, but alam ko sa sarili ko na kaya ko lang nasabi yon kasi alam ko na Paul is expecting a response.
-___-
___
KINABUKASAN.
Nagdala ako ng pagkain for Paul.
P: "May gagawin ka mamayang gabi?"
"Ahmm. Nako meron eh."
P: "Ano?"
"I have to meet Chef Christina. May irerequest daw ata."
P: "Ah talaga? Gusto mo hatid na kita?"
"No. Okay lang. Kaya ko na."
P: "Ganyan ka na ngayon ha, porket marunong ka na mag-drive at mag-parking. Ayaw mo na magpahatid at sundo sakin."
Nag-inarte pa tong si Paul.
"Kaloka. Hindi nga kasi!!! Kaya ko na, promise."
P: "Sure ka? Baka maya-maya tumirik na naman yung sasakyan mo."
"Asus! hindi na yan."
P: "Baka pinagpalit mo na rin ako sa kotse ha."
"Hoy Paul, arte mo! Pinagpalit sa kotse? Baliw! Basta ha!"
P: "Hahatid na lang kita. Sige na."
"Wag na nga kasi."
P: "Ang damot mo naman."
"Oh sya sige na nga! Hatid lang ha?"
P: "Pati sundo?"
"Hatid lang sabi mo eh!"
P: "Eh kasi naman.."
"Lakad ng mga babae yon, wag ka nga dyan! Tsaka di ko pa alam kung anong oras kami uuwi. Alam mo naman, girl thing."
P: "Sige na nga!"
"Good!"
__
Nag-hahanda na ako para mamaya to meet John.
Papahatid na lang ako kay Paul sa may Starbucks.
Kunwari dun. Byahe na lang ako pagpunta dun sa may field.
Di ko nga rin alam kung bakit pumayag pa ako makipagkita kay John eh.
Pero di bale na.
Last na naman yon.
Kaya sige na...
Nilagay ko na sa bag ko ang kwintas ni John.
After ilang hours.
Dumating na si Paul.
Nagmeet kami sa harapan namin.
Di na sya pumasok.
P: "Oh ayos na ayos ang girlfriend ko ah."
"Syempre naman, girl thing nga."
Tapos may narinig kami na sigawan.
Sa bahay nila Kaye nanggaling.
Sa may gate.
Nakita namin na nagsisigawan si Michael at Kaye.
K: "I saw you kissing that girl tapos sasabihin mo wala lang yon!?!!!"
M: "Inakit nya ako! At lasing ako! Kaya di ko alam na ganon!"
K: "Anong di mo alam?! Ang kapal ng mukha mo!!"
M: "Hey! Don't you ever say that! Kasi katulad ka rin ng babaeng yon! Nilandi mo rin ako! Ang pagkakaiba nga lang, we didn't kiss the first time!!"
Sinampal ito ni Kaye.
Napa-hawak ako kay Paul.
"Paul, awatin natin sila."
M: "How dare you!"
Tipong sasaktan ni Michael si Kaye ng biglang tumakbo si Paul.
At sinalag ito.
Sinuntok ni Paul si Michael.
Inawat ko si Paul.
Si Kaye naman si Michael.
M: "Bakit kayo nangingialam dito?!"
P: "Babae yan! Ang mga babae hindi pinaglalaruan, hindi rin pinagbubuhatan ng kamay!"
M: "And who are you to say that? Mr. Salvino? Hindi ga ikaw ang unang pinaglaruan si Jam right? At talagang tinuhog mo pa yung magbestfriend? Well. Hindi ga mas imoral pa yon sa ginawa ko?!"
Natahimik si Paul.
At galit na galit.
"Michael! Nakainom ka na! Umuwi ka na!"
M: "You know what Jam! Ikaw naman talaga ang gusto ko, hindi itong bestfriend mo! Pumayag lang ako na maging kami para mapalapit sayo. Pero hindi, msyadong demanding tong bestfriend mo. Now I know why pinagpalit ni Paul si Kaye sayo. You're more deserving to be loved than to be hurt! Yung mga lalaking nanakit sayo, walang kwenta! Hindi sila marunong tumingin ng mga babae na karapat-dapat mahalin!"
Bigla na lang pinag-susuntok ni Kaye sa dibdib si Michael.
K: "How dare you to use me?!"
M: "Ginawa ko lang na maki-ride sayo para din mai-ganti ko si Jam sa ginawa mo sa kanya. Una pa lang alam ko na hindi ako magugustuhan ni Jam, pero nag-effort pa rin ako mapalapit sa kanya through you, kaso ikaw ang naglalayo sakin, kaya naisip ko na sobrang mean mo sa bestfriend mo, and you deserve a lesson!"
Galit na galit si Kaye at iyak na iyak..
"Michael! Go home!"
Pinahid ni Michael yung dugo nya sa may labi nya.
M: "Lakas mo sumuntok Pre!"
Sabay sakay sa sasakyan at umalis na.
Naka-yakap si Kaye kay Paul.
At umiiyak.
"Kaye.. Tara na sa loob."
__
Pinainom namin ng tubig si Kaye.
At pina-hinahon.
"Ano okay ka na?"
K: "Best. Tama naman sya sa sinabi nya. SIguro karma ko na rin to, dahil sa ginawa ko sayo at pati na rin kay Paul."
"Kaye! Wag mo na isipin yon."
K: "Tama naman si Michael. At ngayon ko lang naisip yung mga ginagawa mo sakin bilang bestfriend ko. Pati na rin ang mga nagawa ko sayo. Kung hindi pa nasabi sakin ni Michael yun baka di pa ako natatauhan. Karma ko lang to talaga. Ilang beses kitang nasaktan at umaasa na lang parati sa pagpapatawad mo, at minsan wala pa akong tiwala sayo lalo pagdating sa lalake, dahil nagkakagusto sila sayo. Pero mali pala talaga yon. Maling mali."
Nagulat ako sa sinabi nya.
Natahimik na lang ako..
P: "Jam, may lakad ka pa."
Napatingin ako sa oras.
Oo nga pala.
K: "Sige na Jam, okay na ako dito. Pwede nyo na ako iwan ni Paul."
P: "I'm not leaving you here alone. Baka maya-maya bumalik yung gagong yon."
K: "Hindi na babalik yon. At hindi naman sya talaga nanakit. Kanina lang muntik na."
P: "Iintayin mo pa na saktan ka nya physically?!"
K: "Hindi naman, pero kaya ko na sarili ko.."
"Paul, paki-bantayan na lang si Kaye dito. Imimeet ko lang si Chef then uwi na rin ako kaagad."
P: "Paano ka? Di kita mahahatid?"
"Okay lang, kaya ko naman mag-drive."
P: "Sigurado ka?"
"Oo, basta wag mo papabayaan si Kaye."
K: "Jam, okay lang ako. Baka mamaya ikaw ang mapano sa byahe. Sige na, masyado na akong purwisyo."
"Hindi ko rin hahayaan na magisa ka lang dito at umiyak ng umiyak, baka mamaya maglaslas ka pa.. Basta Paul.. alis na ko. Text na lang kita mamaya kapag pauwi na ako.."
P: "Osige. Ingat ka ha."
__
Pagdating sa may field.
Andon na yung sasakyan ni John.
Naka-park.
Nakita ko rin yung shadow ni John na nakahiga sa may harapan ng sasakyan nya.
Pinark ko yung sasakyan ko sa tabi ng sasakyan nya.
Walang ilaw sa field eh.
Buwan na maliwanag lang ang ilaw.
Pero may mga poste naman, kaso medyo malayo sa gitna ng field.
Mahangin naman kaya masarap at maaliwalas.
"John, sorry late ako."
J: "No it's okay."
"Hindi rin ako magtatagal msyado. Kailangan din kasi ako ng bestfriend ko."
J: "Bakit, anong nangyare?"
"Medyo mahabang istorya eh."
J: "Osige. walang problema."
Kinuha ko yung kwintas sa bag ko.
Habang hinahanap ito.
Nakita ko yung mga pagkain.
Na ayos na ayos sa may mini table nakapatong.
Dun yun sa may kabilang side ng sasakyan nya.
Walang kandila.
Pero nakahanda na ang pagkain.
Nakatakip na nga eh.
Nalipasan na yata ng lamig.
Awwww :/
Inabot ko sa kanya ang kwintas nya.
J: "Salamat dito ah."
"Walang problema."
J: "Osige, kailangan ka ni Kaye. Ingat sa daan."
"O-osige.."
Nakangiti lang sya.
Tapos unti-unti akong naglakad papunta sa may sasakyan.
Nakangiti lang sya.
Sumakay ako..
Parang nagdadalwang isip ako mag-drive.
-___-
Argggg.
Nakita ko na bumaba sya mula sa harapan ng kotse nya.
At nililigpit na yung mga pagkain.
:/
Bumaba ako.
Nakokonsensya ako eh.
Sayang naman kasi yug effort nya :(
Lumapit ako sa kanya.
"Teka, wag mo na ligpitin."
J: "Ha?"
"Tara kain na tayo"
J: "Pero nagmamadali ka."
"Hindi okay lang, sayang naman kasi yung pagkain."
J: "Peroo.."
Dumampot ako ng pagkain at umupo sa may harapan sasakyan nya.
"Daming arte, kakain na nga ako.."
Ngumiti sya.
Tapos kumuha ng inumin, at dinala ang ilang pagkain sa may ibabaw ng sasakyan nya.
Umupo na rin sya.
Habang kumakain.
J: "Ang swerte ng bestfriend mo sayo."
"Bakit naman?"
J: "You are willing to sacrifice anything, para sa kanya."
"That's what friends are for"
J: "Sana ganyan din si Kaye sayo no?"
"Alam mo kahit hindi naman ganon yun sakin, mahal na mahal ko yun. Papatawadin ko pa rin yun kahit anong gawin nya."
J: "Tapos pagkakatiwalaan mo ulit? Ang bait mo."
"We need to understand na hindi lahat ng tao ay magiging kung anong gusto mo. They have their own ways to live and how they wanted it to be. Wala tayong magagawa don. Ang magagawa na lang natin siguro ay maging patient at gawin ang lahat ng makakaya.Basta mahal natin eh. Kaya nating magtiis."
J: "Sabagay tama ka. Grabe ka talagang magmahal."
"DI ko nga alam pero siguro destiny ko na maging mabait at mapagtyaga, kahit sobrang sakit na."
Natahimik kami..
J: "Softdrinks?"
"Diet ako eh."
J: "Buko Juice?" ngumiti sya.
"Talagang napag-handaan mo na eh."
J: "Oo naman! Alam ko naman na diet ka eh."
"Nga pala. Bakit sweet condiment ang name na nakalagay sa dog tag necklace mo? Dahil sa restaurant?"
J: "Ah eh. Oo."
"Wow, ganyan mo kamahal ang resto no? Kamusta naman ang resto?"
J: "Okay naman..."
"Nakakamiss."
J: "Dalaw ka minsan kung gusto mo."
"Hindi na."
J: "Oo nga pala hindi nga pala alam sa inyo na nakikipagkita pa kayo sakin."
Nag-nod ako.
"Teka, bakit sweet condiment ang pangalan mo sa resto? Di ko alam kung san mo nakuha yun eh."
J: "Ahmmm."
"Ano?"
J: "Search mo sa internet. Malalaman mo.."
"Bakit di mo pa sabihin ngayon?"
J: "Ahmm, wala gabi na kasi di ka pa ga uuwi?"
"Ay pinaalis mo ako ganon?"
J: "Oyyy joke lang. Di naman."
"Pero i have to go na rin pala."
Bumaba ako.
At uminom..
"Sarap ng food. Pero pasensya na talaga ha. Kailangan ko na talagang umalis eh."
J: "Ahmm, okay lang yun.."
Nag-ayos ako ng gamit.
J: "So see you when I see you na lang?"
"Ahmmm. Osige."
J: "Sana nga magkita pa tayo."
"Ah oo naman."
Dali-dali akong pumunta sa may kotse ko..
Bumwelta ako.
At paalis na.
Nang-hinarangan nya..
Sumilip ako sa may bintana.
"Bakit? May nakalimutan ako?"
J: "Ahmm. Jam... Pwede ka ga makausap? Kahit 5 minutes lang ulit?"
Naka-ramdam na ako ng kaba.
Ayoko -___-
"Sorry John. I really have to go."
Umatras ako.
At pinaandar ang kotse.
Di pa ako nakakalabas ng field.
Pero nahabol nya ako gamit ang kotse nya.
Hinarangan nya ang sasakyan ko.
Nag-busina ako ng mahaba.
Bumaba sya sa sasakyan nya.
Binuksan ko ang pinto ko.
At bumaba.
Naka-salubong na yung kilay ko.
"Magpapakamatay ka ga?!"
J: "Please. Gusto lang kitang makausap."
"Bakit nga kase?"
Nag-buntong hininga sya.
At lumapit sakin.
J: "Jam... I want to take this opportunity. Though hindi ko alam kung ano ang kalalabasan, pero mas okay na sabihin ko, kesa magintay na naman ako o kaya tuluyan ko ng di masabi ang lahat."
"John.. Tapos na tayo. Please lang.."
Pilit kong bumalik sa loob ng kotse.
Pero hinarangan nya ako.
J: "Jam... please."
Hinawakan nya yung kamay ko.
Bumitaw ako.
"John! Ano gang ginagawa mo?!"
Lumuhod pa sya.
At umiiyak.
J: "Jam. Di ko nakaya... Sobrang namimiss kita, sobrang mahal na mahal pa rin kita. Di ko hinihiling na bumalik ka sakin, dahil alam ko kayo ni Paul.Pero wala, mahal na mahal talaga kita, mahal mo pa rin ga ako?"
Umiwas ako.
"John, umuwi na tayo. Gabi na.."
Pero hinawakan nya ng mahigpit ang kamay ko.
J: "Jam please! Nagsisisi na ako. Ilang buwan ko ng pinag-sisisihan ang lahat lahat. Jam please!!"
"John! Tumayo ka nga dyan!"
J: "Napatigas na ga talaga ng lahat ang damdamin mo?"
"Alam mong hindi totoo yan, pero alam mo rin na mahal ko si Paul."
J: "Mahal nga gang talaga?"
Umiwas ako.
"Tumayo ka na dyan!"
Pinilit kong tanggalin ang kapit nya sa kamay ko.
Pero ayaw nya talaga.
Umiiyak na sya sa mga kamay ko.
Naawa ako pero hindi ito ang panahon para lumambot ang puso ko sa kanya.
Talo ako kapag lumambot ang puso ko..
"Bumalik ka na lang kay Alyna."
J: "Alam mo naman na hindi ko sya mahal. Minahal ko lang sya noon, pero tapos na yon."
"Yun na nga ang masakit don, minahal mo sya habang tayo pa."
J: "Jam, nagsisi na ako. Hirap na hirap na akong mag-tiis. Ngayon na may chance na ulit ako para makausap ko, ayoko ng magsisi dahil hindi ko sinabi sayo ang lahat lahat."
"Bakit, yung pagtitiis ko noon hindi mo nakita? Ngayon nararamdaman mo na kung paano magtiis. Ano mahirap?!"
J: "Pero nagbago na ako."
"Hindi ibig sabihin non babalik na lang ang lahat sa dati John. Mali ka. Maling mali!"
J: "Alam ko naman. Pero hindi ko alam kung bakit di kita makalimutan. Pinilit kong baguhin ang sarili ko, itsura at kung paano ako mamuhay, para baka sakaling bumalik ka, at least hindi mo na maalala yung mga masasakit na ginawa ko sayo."
Bumitaw ako sa kanya.
At naglakad patalikod.
Pero hinabol nya ako.
At niyakap ako mula sa likod.
:(
"John, please stop this. Tahimik na ako. Tama na." :/
J: "I know... Ayaw na sana kita guluhin pero gusto ko lang naman sabihin sayo lahat eh. Mahal na mahal pa rin kita..."
Napaiyak na rin ako.
Pero pilit ko itong pinipigilan.
Di pwede Jam.
Wag mo syang hahayaan na saktan ka ulit.
"John I have to go."
Tinanggal ko yung kamay nya.
Hinila nya yung kamay ko.
Sabay hinalikan nya ko.
O___O
KISS.
-___-
I KISSED BACK..
WHILE CRYING.
Pero natauhan ako.
Naalala ko si Paul at ang pamilya ko.
Agad akong bumitaw.
Sabay sinampal sya.
J: "I'm sorry."
Halos mapagaw na sya sa pag-iyak nya.
Agad akong sumakay sa sasakyan at umalis na
Pinupunasan ko ang mga luha ko habang nagda-drive.
John bakit :'(
_____
Dumaan ako sa bahay nila Kaye at wala na si Paul don.
Umuwi na daw.
Okay na raw kasi si Kaye.
Mabuti naman.
Umuwi na rin ako.
Wala si Trish kasi overtime na naman.
Kaya tambay ako sa may bintana.
Umiiyak na naman ako :'/
John. Bakit kailangan pa kasi bumalik?
ANg tanga ko naman kasi pumayag ako na bumalik sya sa buhay ko!
Tiningnan ko yung phone ko.
Gabi na..
Gusto kong tawagan si Paul, pero ayoko.
:(
Bigla kong naalala yung SWEET CONDIMENT.
Nag-search ako.
O____O
SWEET CONDIMENT................... JAM?!
JAM is an english name for SWEET CONDIMENT.. O__O
Nagulat ako...
Shtttt.
All this time?
Jam?
Sakin nya pinangalan yung restaurant?!
Sheeet.
Naalala ko yung sinabi ni Tita at Tito sa may restaurant noon.
Yung nabasa nila na iba't ibang pangalan sa loob ng restaurant ni John.
Agad akong humanap ng kopya sa mga files ni Trish.
At nakita ko ito.
SWEET CONDIMENT CAFE & RESTAURANT.
VIP AREA = THE ROSARIUM
GARDEN = ROSE GARDEN
LOUNGE = TWIN LOUNGE
DINING AREA = POMA DECOTA
Ang weird ng names?
Parang out of no where.
Hindi kaya may mga ibig sabihin din ito?! O__O
Agad agad akong nag-research.
Of the Rosarium = del Rosario
Rose Garden = English term for 'of the Rosarium' which means del Rosario.
Twin = Persian form which means JAM.
Poma Decocta = Latin term for JAM.
O__________O
All this time..
Ako pa rin pala talaga ang nasa isip nya :/
Awww :'(
John.. :/
Nagtext bigla si John.
J: "I got your number nung nasa Cuenca tayo... I'm really sorry for ruining your life again. Sorry.. Sana mapatawad mo ako... Don't worry hindi na ako manggugulo. Totoo na to. Kung ito ang ikakasaya mo.. Sorry talaga.. Sorry Jam :("
Awww :(
Nagmukmok ako.
Pero may nag-like ng post ko sa instagram.
So I viewed it.
Nakita ko ung username.
@JJ
Yan lang.
Sh****
I opened that account.
Yung DP yung dog tag necklace ni John.
Na may sweet condiment na name.
Akala ko naka=private yung account nya? :(
Nakita ko sa latest post nya.
5 minutes ago.
Black picture lang.
Caption: "1st time I posted this blank black photo, it's my world right now. Korni right?! I decided to set my account in public dahil alam kong may isang tao na makikita ang at malalaman na ang lahat lahat tungkol sa tinatago kong nararamdaman. I dont know kung mababasa mo to, pero I wish.. Matagal na kitang finafollow, pero alam ko di mo ito papansinin isa pa naka-private. Eto yung pinaka-diary ko, dito ko pinopost ang mga nararamdaman ko. Ang korni right? But parang ito na lang ang kakampi ko, at tanging nakakausap ko kapag nagiisa at nasasaktan ako. Isang post ko lang, gumagaan ang pakiramdam ko. I LOVE MY SWEET CONDIMENT"
:'(
Vi-niew ko yung ibang pictures nya.
I saw our picture together O__O
Yung nasa may field kami, yung nagrequest sya ng selfie.
Picture + CAPTION: She's the girl I love & she don't know how much I love her. We never had a selfie while we are together. And I regreted it.
Tapos
Yung picture ko rin na naka-park ako.
At tuwang tuwa.
Stolen.
Ito yung 1st time ko eh.
Picture + Caption: Her priceless smile. I super miss her! Kung alam mo lang :)
Tapos
Picture nya with his necklace + CAPTION: I love you now and forever. Paintings will fade away but not my love. #Korni
I don't know pero naiiyak ako habang nakikita ko yung pictures nya :(
Selfie sa bagong look.
Selfie na mag-isa sa bahay.
Natatawa ako na naiiyak na ewan.
He's so cute, namimiss ko rin tuloy :'>
Isang picture ng kama namin + CAPTION: I missed someone.
Picture of his restaurant + CAPTION: My relaunched restaurant. I named it after with the girl I love. Secret lang ang meaning ng mga name ng areas, coz I don't want her to be upset. I just wanted to keep our memories together. That's why I named it after her.
Last picture I viewed.
1ST post nya.
Picture nya ng DRAWING nya na Taz Mania + CAPTION = Hi Instagram! I know it's really JEJEMON to post vanity and dramatic captions pero minsan okay lang maging Korni at Jejemon kung ito naman yung way para mawala yung sakit at para gumaan ang loob mo. Sana dumating yung time na picture namin ang mapost ko dito. Kapag nangyare yon, DESTINY works.
Enough.
Naiiyak na ako :(
Nakakabaliw..
='(
____
Medyo mahaba ng konti yung POV ni John.
Pero i-shortcut ko na yun, pero i need time :D
So taasan ko muna kota ha.
120 - VOTES / 80 - COMMENTS to update! :)