"Λυπάμαι γλυκιά μου, αλλά δε μπορώ να σε αφήσω να βγεις σήμερα με τους φίλους σου!" Προσπαθούσε να με παρηγορήσει η θεία μου.
Θα έκανε το τραπέζι σε κάτι γνωστούς της που είχαν μια κόρη στην ηλικία μου και θα ερχόταν μαζί τους οπότε κι εγώ δεν μπορούσα να φύγω από το σπίτι και να την αφήσω μόνη της.
Είχα απογοητευτεί καθώς και το προηγούμενο Σάββατο δεν είχαμε βρεθεί, οπότε έστειλα μήνυμα στην ομάδα που είχαμε στο KakaoTalk (κορεάτικη εφαρμογή ανταλλαγής SMS) να τους πω να βγούμε την Κυριακή.
Όσο περίμενα την απάντησή τους, μπήκα για μπάνιο. Ήταν 5 παρά το απόγευμα όταν τελείωσα και τσέκαρα το κινητό μου για να δω τι είπαν. Φυσικά και δέχτηκαν να το αναβάλουμε για την επόμενη μέρα και χάρηκα πάρα πολύ που έκαναν πίσω για μένα.
Πέντε λεπτά αργότερα, έχω ντυθεί με μαύρο τζιν παντελόνι με σκίσιμο στα γόνατα, μια γκρι μπλούζα και ένα ντένιμ τζάκετ.
Ήμουν στην Κορέα σχεδόν τρεις μήνες και ήδη η ντουλάπα μου είχε επιρρεαστεί από τις ενδυματικές προτιμήσεις της χώρας.
Ξαφνικά,ακούω το κινητό μου να χτυπάει και βλέπω πως έχω μήνυμα από τον Suga.
SUGAAA
Να έρθω σπίτι σου;
Έλεγε το μήνυμα. Ένιωσα και άγχος αλλά και ενθουσιασμό, δεν είχα ξανά φέρει ποτέ αγόρι στο σπίτι. Του στέλνω "ναι, θα σε περιμένω" και βγαίνω από το δωμάτιό μου στον επάνω όροφο του σπιτιού. Πάω πάνω από τις σκάλες και φωνάζω τη θεία μου:
"ΆΝΤΖΙΙΙΙ!!! Θα έρθει ένας φίλος μου να ξέρεις!" Μα αμέσως μετά ακούγεται το κουδούνι της εξώπορτας.
"Είναι δυνατόν να ήρθε τόσο γρήγορα;" αναλογίζομαι.
Τρέχω κάτω τις σκάλες για να προλάβω να ανοίξω την πόρτα πριν την θεία μου, η οποία έχει ήδη φτάσει εκεί. Της κάνω νόημα να κάνει πίσω κι ανοίγω στον Yoongi.
"Εμ...γειααα!" Τον χαιρετάω κάπως αμήχανα και κάνω στην άκρη για να μπει.
Δε λέει τίποτα και δεν μου χαμογελάει ακόμα, όπως κάνει συνήθως. Μπαίνει μέσα και βλέπει την κοντή θεία μου, την περνάει σχεδόν δυόμισι κεφάλια και είναι κάπως αστείο. Εγώ είμαι πιο ψηλή, το μέτωπό μου φτάνει τα χείλια του.
"Γεια σας, Min Yoon-Gi. Χαίρομαι που σας γνωρίζω." Χαιρετάει τη θεία μου υποκλίνοντας, όπως κάνουν άλλοστε οι Κορεάτες.
"Γεια σου, Yoongi, καλώς ήρθες στο σπίτι μας!"
Η θεία μου τον κοιτάζει άναυδη και χαμογελάει και σε κάποια φάση γυρνάει σε μένα και μου κλείνει το μάτι, όποτε κι εγώ αποφασίζω να αποχωρήσω με τον Suga πριν προλάβει να πει τίποτα η Άντζι.
"Έλα, Suga, πάμε πάνω." Τον πιάνω από το χέρι χωρίς να συνειδητοποιήσω την κίνησή μου αυτήν. Τον τραβάω από πίσω μου και τον οδηγώ στο δωμάτιό μου, μπαίνουμε μέσα και κλείνω πίσω μου την πόρτα.
Αυτός επεξεργάζεται το περιβάλλον γύρω του και μένει ακίνητος μπροστά από ένα ράφι με κύπελλα μπάσκετ.
"Δικά σου;" λέει μαγεμένος.
"Μερικά." Απαντώ." Τα περισσότερα ειναι του μπαμπά μου, έχει ένα σωρό και μου τα έδωσε να τα πάρω μαζί μου, πακέτο με εκείνη εκεί τη μπάλα-" του δείχνω μια μπάλα σε μια γωνία ",υπογεγραμμένη από έναν διάσημο παίκτη που προπονούσε."
Εκείνος παίρνει το βλέμμα του από τα τρόπαια και το ρίχνει πάνω μου.
"Ωραίο μαλλί." Σχολιάζει και γελάει.
Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και βρίζω. Όπως έκανα βιαστικά το πιστολάκι, τα σπαστά μαλλιά μου είχαν γίνει φούντα.
"Τέλος πάντων, έτσι κι αλλιώς θα τα ισιώσω." Λέω.
Αμέσως τα μάτια του γουρλώνουν και το μικρό του στόμα ανοίγει όσο πιο πολύ μπορεί.
"Τι; Γιατί;" ρωτάει.
"Γιατί θα έχουμε επισκέψεις σήμερα και θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό." Του απαντάω καθώς τα χτενίζω.
"Δεν είναι διαφορετικό εφόσον ένα σωρό άλλες κάνουν το ίδιο πράγμα. Οι μπούκλες σου πάνε περισσότερο."
Κοιτάζω για άλλη μια φορά τα μακριά μαλλιά μου με τις μεγάλες τους μπούκλες από δω κι από κει.
"Ξέρεις κάτι;" γυρίζω και τον βλέπω." Θα τα αφήσω έτσι." Δηλώνω και χαμογελάμε και οι δύο.
"Ήρθες πολύ γρήγορα." Κάθομαι δίπλα του στο κρεβάτι μου.
"Ναι, ήμουν ήδη από κάτω όταν σου έστειλα το μήνυμα." Απαντάει κάπως μελαγχολικά.
Αμέσως καταλαβαίνω πως κάτι τρέχει, κάτι τον ενοχλεί. Δεν είναι απλά μια από αυτές τις κουραστικές αλλαγές στη διάθεσή του, γιατί τότε ξεσπάει στους άλλους. Σίγουρα κάτι έχει, κάθεται και κοιτάει το πάτωμα.
"Yoongi?" Τον αποκαλώ με το όνομά του για να τονίσω την σοβαρότητα που απαιτεί η συζήτηση που αναμένεται.
Σηκώνει το κεφάλι του και οι ματιές μας συναντώνται. Βρισκόμαστε μισό μέτρο μακριά ο ένας από τον άλλον, εγώ κάθομαι με τα πόδια μου πάνω στο κρεβάτι, μαζεμένα από κάτω μου και είμαι γυρισμένη σε αυτόν.
"Τρέχει κάτι;" λέω ήρεμα.
Φυσικά και δεν περίμενα να μου πει την αλήθεια με την πρώτη όποτε και δεν με εξέπληξε όταν μου είπε πως δεν είναι τίποτα.
"Κάτι τρέχει, το βλέπω. Αλλιώς γιατί να περιμένεις μεσημεριάτικα κάτω από σπίτι μου πότε θα σε αφήσω να μπεις μέσα;"
Παίρνει μια βαθιά ανάσα και κρύβει το πρόσωπό του μέσα στις παλάμες του. Εγώ πλησιάζω πιο πολύ και ακουμπάω με το χέρι μου την πλάτη του. Τον χαϊδεύω, σχηματίζω κύκλους με την παλάμη μου.
"Θες να μου πεις; Ίσως μπορώ να βοηθήσω."
Δε μου αρέσει καθόλου να τον βλέπω στεναχωρημένο, είναι τόσο γλυκούλης και σε χαλάει πολυ να τον βλέπεις έτσι.
"Μάλωσα με τους γονείς μου." Απομακρύνει τα χέρια του από το πρόσωπό του. "Γιατί δεν διαβάζω και μου λένε πως καταστρέφω το μέλλον μου. Βλέπεις, αυτό που θέλουν για μένα είναι αντίθετο στο τι θέλω εγώ."
"Τι θέλεις εσύ;" τον ρωτάω.
"Θέλω να φτιάχνω μουσική, θέλω να γίνω ράπερ. Νομίζω πως είμαι αρκετά καλός, αυτό ειναι το όνειρό μου."
Τότε μου ήρθε φλασιά και πετάχτηκα από το κρεβάτι. Πρώτα ο Taehuyng που θέλει να γίνει vocalist και έχει υπέροχη φωνή, μετά ο Jimin που τον έχω ακούσει να πιάνει κάτι ψηλές, έπειτα ο 'Rap Monster' και τώρα αυτό;
"Αυτό εννοείτε όταν λέτε πως πάτε για πρόβες!? Θέλετε να γίνετε συγκρότημα!??"
Ο Suga κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.
"Θα το θέλαμε πολύ."
Είχα μείνει έκπληκτη καθώς αυτό δε το περίμενα καθόλου. Εκείνος πρέπει να το κατάλαβε παρόλα αυτά.
"Έλα μαζί μου." Μου είπε.
Και φύγαμε από το σπίτι μου, ούτε εγώ δε ξέρω για που.
Hey guysss
Καλή χρονιά σε όλους, χαρούμενο το νέο έτος!!! Ας ελπίσουμε ο νέος χρόνος να ειναι καλύτερος από το 2016!!!
Εμένα πάλι το 2017 με βρήκε στο κρεβάτι με δεμένο πόδι Χαχα
Είχα ένα ατυχηματακι καθώς έκανα σκειτ, ξέρω είμαι έλεος
Αυτα λοιπόν Α και κάτι ακόμα, θα βάζω συχνά φωτογραφίες με ρούχα για να δείξω πως η Κορέα επηρεάζει το στυλ της Κιρας!!!
Ως την επόμενη φορά!!!!