~Μαριάννα
"Θεέ μου γιατι σε εμένα" αναφώνησε ο Αντώνης και η Νατάσα τον τσίμπησε.
"Αντώνη σκάσε και απόλαυσε το τραγούδι" του είπε η Χριστίνα
"Jingle bell, jingle bell
Jingle bell rock
Jingle bells chime in
Jingle bell time
Dancin' and prancin'
In jingle bell square
In the frosty air" και κάπως ετσι συνεχίσαμε να τραγουδάμε το jingle bell rock.
[...]
Μετά απο 2,5 ώρες φτάσαμε. Η Μάγδα είχε πέσει πανω στην Χριστίνα, η Χριστίνα πάνω σε εμένα και εγώ πάνω στο παράθυρο. Και επειδή είμαι καλός άνθρωπος -πάνω απ' όλα- άνοιξα την πόρτα και βγήκα και οι άλλες έπεσαν στα καθίσματα και κάπως ετσι ξύπνησαν.
"Τι σκατά;;" αναρωτήθηκε η Μάγδα.
"Τι τι σκατά μωρή;; Απλώς δεν άντεχα άλλο και φτάσαμε" είπα γελώντας.
"Σε μισώ" είπε και αρχίσαμε όλοι να γελάμε.
Μπήκαμε στο σπίτι και φίλε είναι μέσα στην βρόμα.
"Λοιπόν τα μεγάλα αγόρια το σφουγγάρισμα, κορίτσια όλες ηλεκτρική και ξεσκόνισμα, και τα μικρά αγόρια πάνε σούπερ μαρκετ" άρχισα να δίνω οδηγίες και παράδοξος με άκουσαν.
[...]
Αρχίσαμε να κάνουμε δουλειές και είμαι πτώμα.
"Παιδιά θα βγούμε;;" ρώτησε ο Λευτέρης άμα τον πνίξω μην με πάτε μέσα είμαι καλός άνθρωπος.
"Αγαπημένε μου φίλε" πήρε τον λόγο ο Βύρωνας, "το ξέρεις ότι δεν πρόκειται να βγούμε από εδώ μέσα ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΤΩΜΑΤΑ" τελείωσε και ηρέμησε.
~Άρης
Ο Λευτέρης έχει προβλήματα τι λέει το άτομο ρε. Να βγούμε, φυσικά αφού εκείνος δεν έκανε τίποτα και εμεις κάναμε όλη την δουλειά.
"Καλά εγώ πάω για ύπνο" ανακοίνωσε η Μάγδα.
"Και εγώ" είπαν όλοι μαζί, εκτός από εμένα με την Μαριάννα.
Ανέβηκαν στα δωμάτια και άφησαν εμένα με την Μαριάννα κάτω
"Έχω μια ιδέα" μου ανακοίνωσε.
"Πες" είπα αυθόρμητα.
"Θες να στολίσουμε το δέντρο;;" ρώτησε χαρωπά.
Εδώ που τα λέμε δεν έχει άδικο αυριο είναι Χριστούγεννα και εμείς δεν έχουμε δέντρο.
"Ναι οκ" απάντησα και εκείνη την στιγμή σηκώθηκε "που πας;;" ρώτησα και σήκωσα το φρύδι μου.
"Ακολούθησε με πάμε για το δέντρο είναι μεγάλο" πρώτη φορά την βλέπω τόσο χαρούμενη. Και δεν έχουμε σφαχτεί ακόμα.
"Ωραία πάμε" είπα και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε προς το υπόγειο.
~Μαριάννα
Πάλι καλά που θα με βοηθήσει δεν θα μπορούσα να το κάνω με τιποτα μόνη μου.
Το δέντρο το είχα πάρει με τον μπαμπά μου και είναι απίστευτα βαρυ.
"Λοιπόν παρε το δέντρο θα πάρω τα στολίδια" του είπα και μου ενευσε θετικά .
"Μαριάννα δεν θέλω να σε φρικάρω αλλά υπάρχει ενα ποντίκι εδώ" μόλις το άκουσα αυτό έτρεξα πάνω του φωνάζοντας «μαμά».
"Ήρεμα απλώς βγες έξω μις μαγκάκι να κανουμε την δουλειά μας" μου είπε και εγώ έτρεξα κυριολεκτικά εξω.
Αλλά φίλε τι ωραία που ήταν εκεί μέσα, στην αγκαλιά του αισθανόμουν ασφάλεια.
Μισό τι;;
Εντάξει έχω χαζέψει τελείως .
"Μπορείς να μπεις παει το ποντίκι αιώνια του η μνήμη" είπε το τελευταίο σε στυλ παπά.
"Τέλεια" είπα χαρούμενα.
"Και κατι ακόμα επειδή είναι τεράστιο το δέντρο το παίρνουμε μαζί και μετα να φέρουμε τα στολίδια;;" με ρώτησε και του έγνεψα θετικά.
Πήραμε το δέντρο φίλε είναι τόσο βαρύ αλλά εντάξει υγεία.
"Είναι βαρύ" παραπονέθηκα.
"Πότε το πήρες;;" ρώτησε και γύρισε και με κοίταξε.
"Πριν απο δώδεκα χρονια" απάντησα.
"Κατάλαβα δεν το σήκωνες εσύ" είπε και του έγνεψα αρνητικά "και τότε ποιος το σήκωνε ρε Μαριάννα ειναι ασήκωτο".
"Ο μπαμπάς μου με τον Βύρωνα" είπα και είμαι σίγουρη ότι ενα δάκρυ ξέφυγε αλλά το σκούπισα γρηγορα.
"Εεεε είσαι καλά;;" με ρώτησε και ακούμπησε κάτω το δέντρο ενώ ήρθε κοντα μου.
"Ναι" είπα απότομα.
"Σίγουρα;;" ρώτησε γλυκά.
"Ναι σίγουρα και τώρα πάρε το δέντρο πριν ξημερωβραδιαστούμε εδώ πέρα" είπα απότομα και σήκωσα το δέντρο μου.
Ξεφύσιξε και ήρθε έπιασε το δέντρο.
Μετά από πολύ κόπο και βρισίδι το ανεβάσαμε πάνω. Δεν θέλαμε να ξυπνήσουμε και τους άλλους.
"Τώρα τα στολίδια" είπε και ξαναπήγαμε κατω.
Πήραμε και τα στολίδια είναι πολλά μαζί με τα φωτάκια κουβαλάμε 6 σακούλες ο καθένας.
"Τα υπέροχα χεράκια μου" είπε η μεγάλη ψωνάρα που έχει μπει στο σπίτι μου.
"Σιγά τα υπεροχα ρε Άρη τα δικά μου είναι καλύτερα" είπα υπεροπτικά και άνοιξα την σακούλα μου ήταν μέσα το δέντρο.
"Αααα για σε παρακαλώ ειναι πανέμορφα και κάνουν και ωραία πράγματα" είπε πονηρά.
"Άρη έλεος είμαστε και οι 2 πτώματα δεν συμπαθιώμαστε και εσύ εκεί το μυαλό σου" του είπα σαν να τον μάλωνα.
"Καλά... καλά" είπε κάνοντας ότι παραδίνεται.
"Ωραία τώρα βοηθά με" του είπα και αρχίσαμε να το συναρμολογούμε.
"Λοιπόν δώσε μου τα φωτάκια να τα βάλω" μου είπε όταν το είχαμε φτιάξει το δέντρο.
"Οκ" απάντησα και του τα έδωσα.
Τα έβαλε μέχρι εκεί που ειναι το ύψος του δηλαδή 1.80 και με τα χέρια του που είναι λογικά συνολικά τα 2 μέτρα. Και τώρα άλλο ενα μέτρο που δεν ξέρουμε πως θα το βάλουμε.
"Έχετε σκάλα;;" ρώτησε.
"Όχι".
"Εχω μια ιδεα. Θα ανέβεις στους ώμους μου και επειδή εισαι ψιλή λογικά θα μπορέσουμε και το αστέρι και τα πάνω στολίδια" είπε και τότε σκάλωσα.
"Εεεεε... έχουμε ενα πρόβλημα" είπα κοιτώντας το πάτωμα.
"Τι έγινε;;" με ρώτησε και γύρισε προς τα εμένα.
"Έχω υψοφοβία και έχω να ανέβω στους ώμους κάποιου από τα 6" είπα κοιτώντας το πάτωμα.
Δεν ξέρω γιατι ντρέπομαι τόσο πολυ αυτός ο άνθρωπος μου προκαλεί νευρικότητα, δηλαδή, τι σκατα παίζει;;
"Λοιπόν θα ανέβεις και θα σε κρατάω δεν θα πέσεις το υπόσχομαι" είπε και κάθισα στον καναπέ βάζοντας το κεφάλι μου στα χέρια μου πρέπει να σκεφτώ.
Τι να κάνω μου το υποσχέθηκε ελπίζω, θα κάνω μια προσπάθεια.
"Λοιπόν πρόσεχε απλώς αυτό" είπα και σηκώθηκα ενώ ενα χαμόγελο είχε χαραχτεί στα χείλη του.
Με ανέβασε στους ώμους του σιγά και προσεκτικά.
Έβαλα τα λαμπάκια και το αστέρι και μόλις κοίταξα κάτω μου ήρθε αναγούλα.
"Μην κοιτάς κατω" με διέταξε αλλά δεν μπορούσα εκεί είχα κολλήσει στο σημείο ακριβώς ίδιο.
Flashback
"Μπαμπά φοβάμαι" κλαψουρισα.
"Σσσσσς μωρό μου θα βάλεις το γράμμα σου του Αϊ-Βασίλη εκεί" μου είπε και γέλασα.
Έβαλα το γράμμα μου και μόλις κοίταξα κάτω μου ήρθε αναγούλα.
Έχω υψοφοβία το ξέρω.
End
"Μαριάννα είσαι καλά;;" με ρώτησε ξαφνικά.
"Εεεε ναι κάτι θυμήθηκα" είπα ενώ με κατέβασε.
~Τριτοπρόσωπη αφήγηση
Μόλις την κατέβασε την άρπαξε και την φίλησε με πάθος αυτό ήταν το πρώτο αληθινό φιλί που είχαν δώσει και οι 2 πότε τους.
Ίσως αυτή ειναι η πιο αυθόρμητη κίνηση που έχει κανει πότε ο Άρης και μάλιστα η καλύτερη. Το καλύτερο Χριστουγεννιάτικο δώρο και για τους 2. Χριστουγεννιάτικο επειδή η ώρα ήταν περασμένες 12, αρα ειχαν μπει τα Χριστούγεννα.
Τύλιξε τα χέρια της γύρο από τον λαιμό του και εκείνος τα δικά του γύρο από την μέση της.
{κάπως έτσι με ψηλότερο δέντρο}
Πρώτη φορά που αισθάνονταν έτσι δίνοντας ένα φιλί. Το ωραιότερο όμως ηταν ότι ηταν κάτω απο το δέντρο, το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, που το έκαναν μαζί. Ίσως η καλύτερη επιλογή που έκαναν πότε και οι 2 τους. Να κάνουν εκληξη στους φίλους τους και να μην πλακωθούν. Και αυτό είχε τα καλύτερα αποτέλεσματα, να φιληθούν.
Το φιλί τους δεν σταματούσε δεν ήθελε κανείς από τους 2, αλλά, χρειάζονταν οξυγόνο.
Απομακρύνθηκαν ψάχνοντας την ανάσα τους. Αλλά όλοι οι άλλοι ήξεραν ότι το φιλί τους ήταν η ανάσα εκτός από αυτούς.
"Αυτό καλύτερα να μην ξαναγίνει" του είπε βιαστικά.
"Εεεε... ναι... έχεις δίκιο" είπε ξύνοντας αμήχανα το κεφάλι του.
"Καληνύχτα" του είπε και απομακρύνθηκε.
"Καληνύχτα" ψιθίρισε εκείνος.
Η Μαριάννα ανέβηκε στο δωμάτιο της και τα κορίτσια κοιμόντουσαν. Έπλυνε τα δόντια της, έβαλε τις πιτζάμες της και ξάπλωσε σκεπτόμενη το πόσο της άρεσε αυτό το φίλι ότι ήταν το πιο αληθινό που είχε δώσει. Το πόσο όμορφα ένιωσε, λες και όλος ο ζωολογικός κήπος ήταν στο στομάχι της, λες και της είχαν βάλει φωτιά σε όλο της το σωμα. Ένιωθε ακόμα τα χείλη του κολλημένα στα δικά της. Άγγιξε τα χείλη της και ηταν πρισμένα και συνάμα καυτά. Ήθελε πάλι να νιώσει έτσι αλλά ήξερε ότι δεν γίνεται, δεν είχε νιώσει έτσι πότε ξανά.
Ο Άρης από την άλλη μόλις μπήκε στο δωμάτιο είδε τον Πάνο στο κινητό. Αλλά δεν του μίλησε έπαιζε ενα παιχνίδι. Μπήκε στο μπάνιο, έκανε τα απαραίτητα και βγήκε. Φόρεσε τις πιτζάμες του και άρχισε να αναρωτιέται πως γίνεται να ήταν αυτό το καλύτερο φιλί που έδωσε πότε του. Τα χείλη του κούμπωναν τέλεια με τα δικά της. Ένιωθε υπέροχα κάθε δευτερόλεπτο, και τι δεν θα έδινε να ξαναγίνει, αλλά, και οι 2 ξέρουν πως απαγορεύεται. Αλλά το ήθελε να ξαναγίνει.
Κούνησε το κεφάλι του για να διώξει αυτές τις σκέψεις και γύρισε. Είδε τον Πανό με το κινητό στο χέρι αλλα αυτή την φορά να κοιμάται.
Πήγε και πήρε το κινητό και τον σκέπασε. Επέστρεψε στο κρεβάτι του και κοιμήθηκε και εκείνος αλλά καλύτερα απο πότε, χωρίς τους εφιάλτες που έβλεπε συνήθως. Λογικά λόγο του φιλιού που έδωσε πιο πριν.
Από την άλλη η Μαριάννα δεν έκλεισε μάτι σκεφτόταν συνέχεια αυτό, το καλύτερο της φιλί.
Έτσι και ακούσω παράπονο θα φάτε ξύλο.
Είδατε τι καλή που είμαι τους έβαλα να φιληθούν άσχετα αν το χάλασα μετα😢😈
Αρχικά τα αγοράκια καθαρίσαν, επίσης υπάρχουν και ποντίκια.
Αλλά έχουμε τον Άρη τον παπά😂😂
Νομίζω ότι ήταν το καλύτερο κεφάλαιο μέχρι στιγμής γιατί πιστέψτε με θα υπάρξουν και ακόμα καλύτερα😈😈
Σήμερα στο σχολειο δεν έκανα μια ώρα μάθημα και στο φροντ οχι έκθεση😈😈❤
Επίσης θέλω νάνι.
Σπόιλερ: Χριστούγεννα Ιάσονα-Ειρήνης.
Ερώτηση: Χριστούγεννα ή Πάσχα και γιατί;;
Εγώ Χριστούγεννα γιατί απλά μου αρέσουν😜😜
~Μαριάννα που έχει σκεφτεί πολλά για το βιβλίο της😈😈📕