Witch 14
-Reunion-
Zoey's POV
Huminga ako ng malalim at tiningnan ang sarili ko sa salamin. My black fitted dress showcasing my bare back really makes me look gorgeous.
Then I looked at my eyes. The eyes that has been hiding all the pains inside of me. I smiled bitterly. How can this be? After 8 long years of not seeing him, napatingin lang ulit ako sa mga mata nya, nagiging tanga na naman ako.
I hate to go back. But I have to. Kung hindi lang dahil da reunion ay di ako uuwi. Wala na akong balak pang bumalik. At kung bumalik man ako, sisiguraduhin kong di ko makikita ni Chase.
I tried convincing my Mom na ipagbili na lang ang bahay at magpatayo sa isang mas exclusive na subdivision but she never wanted to. She said that she wants our memories with dad to remain in that house alone.
Dinampot ko ang bag ko saka binuksan ang pintuan. Kanina pang nahihintay sakin si Rank sa baba. Malamang naiinip na yun.
Mula sa taas ay sumilip ako para hanapin si Rank pero di ko sya nakita. Bumaba ako ng hagdan at hinanap sya. "Rank?" tawag ko.
Sakto namang labas nya galing sa music room. Napatigil sya at tiningnan ako. He smiled sweetly while walking towards me.
"You look...gorgeous" sabi nya.
"Thank you. Sa tagal na nating magkaibigan, ngayon mo lang sinabi na maganda ako" sagot ko sa kanya. Tiningnan ko rin ang suot nyang suit. "You look handsome Rank" sabi ko naman.
Tiningnan nya ang sarili nya at tumingin sakin. "Kahit hindi ganito ang suot ko, gwapo pa din ako" pagmamayabang nya.
Tumingin sya sa relo nya at binalik ang kamay sa bulsa nya. "Seriously Z? Two hours na tayong late"
"Ok lang yan. It's better late than never. Let them wait." nginitian ko sya at napailing naman sya. Inalalayan na nya ako hanggang sa makasakay ng sasakyan.
Bumaba kami sa harap ng BnV Hotel na pag-aari ng mga Villarasa. Tumingin muna ako sa labas bago huminga ng malalim at tanggapin ang kamay ni Rank.
"Ready?" tanong nya. Ngumiti ako sa kanya at tumungo.
"Please welcome Miss Zoey Albert!" sigaw ng emcee. Nagbukas ang malaking pintuan sa harapan namin at kitang kita ko ang mga ulo na nag-aabang sa akin para makita ako.
I waved at them pretending na gusto ko ang ginagawa ko. "Just be natural Z" bulong sakin ni Rank.
Umakyat ako sa stage para magsabi ng opening remarks. Sabi sa inyo eh. Hindi ito mag uumpisa ng wala ako.
Nakarinig ako ng malakas na palakpakan ng mga ka batchmates ko kasama ang mga partner nila bago ako magsalita.
"Good Evening." umpisa ko.
"Thank you for coming sa reunion ng batch natin. I hope na maging masaya ang gabing ito. I am looking forward in meeting my friends here. And sana maging daan din to para magkaroon tayo ng kaunting flashbacks from the past. Enjoy yourself and have a wild night" bigla namang namatay ang ilaw at tumunog ang malakas na party song. Naghiyawan lahat at kitang kita ko ang ilang tao na nagsasayaw sa dance floor. Mula sa stage ay kitang kita ko si Serene na nagsasayaw kasama ang boyfriend nyang si Trade. Akalin mong sila pala para sa isa't isa?
"Does the gorgeous lady here want to dance?" tanong ni Rank sakin habang nakaupo ako at biglang tumutugtog ang isang slow song.
"Stop that Rank. Hindi ikaw yan!" natatawa kong sabi habang tumatayo. Naglakad kami papunta sa gitna at nagsayaw.
"Alam mo Z, hindi kita maintindihan. Bakit ka ganyan?" tanong nya habang nagsasayaw kami.
"Ano na naman ba yun? Ikaw Rank ka! Magtigil ka"
"Kasi naman po, nagpapanggap kang ok ka lang kahit na ang totoo ay halos lumuhod ka na sa harapan nya at magmakaawang itigil nya ang kasal nya kay Irene" nagawi naman ang tingin ko ay Irene at Chase na kasalukuyang nagsasayaw rin.
"Hindi ko gagawin yan Rank. Nakakapagod na maging tanga." sagot ko sa kanya. Kitang kita ko sa mga ngiti ni Chase na masaya na sya. Bakit ko naman gagawin yun?
"Tss. Believe me Z. Mahal mo pa sya. The way you looked at him, you never looked at me like that." napatingin naman ako bigla sa kanya at tinaasan ko sya ng kilay.
"The way I look at you???" tanong ko.
"Ay, oo nga pala. Hindi nga pala tayo. Ang ibig kong sabihin, yang mga mata mo na mismo ang nagsasalita para sa bibig mo"
"Stop it Rank. Ang tunay napagmamahal ay ang hayaan ang taong mahal mo na mahalin ang mahal nya" binitawan ko sya at naglakad pabalik s table namin ng salubungin ako bigla ni Trade.
"Zoey! Kanina pa kita hinahanap"
"Bakit?"
"Wala lang. Mangungulit lang"
"Naku! Tigil tigilan mo nga ako Trade!" umupo ako sa upuang nakita ko. Si Trade naman ay pumunta sa kung saan. Alam naman nya na ayaw kong pinag uusapan yang si Chase at Irene. Nararamdaman ko kasi ang sakit nung pinili ni weak ni Irene.
"Ok. Nilapitan kita kasi gusto ko magpasalamat" nakangiti nyang sabi sakin.
"Para san?"
"For making me realize na hindi talaga ikaw ang right girl sakin."
"Tapos?"
"What I mean is. Gusto kitang pasalamatan kasi dahil sayo minahal ko si Serene. Dahil kung di ka umalis nun, di ko pa marerealize na yung taong nakalaan pala para sakin ay nasa tabi tabi lang"
Napatayo ako at nag cross arms. "This is so not you Trade. I mean, grabe! Parang ibang tao ang kaharap ko ngayon!"
"Nag mature lang ako"
"Hindi kaya!" bigla namang napansin kong nag uusap si Rank at Serene sa may unahan. Napansin din iyon ni Trade na sumeryoso ang mukha.
"Ah...Zoey" napakamot sya ng ulo.
"What?" tanong ko. Bigla syang naglabas ng box na kulay pula. Alam ko na ang laman nito.
"OMG. Are you gonna ask Serene to marry you??" exited kong tanong. Tumungo sya sakin na sya namang kinatuwa ko. Bigla ko syang niyakap.
"Kya!!! Im soo happy for you!" sabi ko pa. Niyakap nya din ako.
"Mahirap na. Baka maagaw pa sakin ng best friend mo yang si Serene. Alam mo bang bukang bibig ng babaeng yan yang best friend mong di naman gwapo??" naasar nyang kwento sakin. He looks so cute when he's jealous.
"You look cute kapag nagseselos ka" sagot ko sa kanya.
"Kasi naman! Naiinis na talaga ako kay Serene! Palagi na lang...arghh!!!" bigla ko na naman syang niyakap.
"Kya!! Ang saya ko talaga. Congrats!!!" sabi ko. Nakita ko si Chase nanakatingin sa direksyon namin. Why is he looking?
"Kaya lang...may isa pang problema."
"Ano yun?"
"Pede mo bang dalhin si Serene sa may garden mamayang 12?"
"Sure! Ikaw pa! Malakas ka sakin eh! Haha"
Pumasok ako sa loob ng comfort room at tiningna ang sarili ko sa salamin. Ang ganda ko talaga. Ngiting ngiti ako dahil sa sobrang saya ng bigla kong makita ang pagpasok ni Irene sa loob. Nawala bigla ang ngiti ko at napalitan ng ngisi. Handa ako sa catfight kahit anong oras.
"Oh, bakit biglang nawala yang ngiti mo?" tanong ni Irene.
"Paano ba naman hindi mawawala eh nakakita ako ng kasura surang bagay?" I answered.
"Alam mo ang problema sayo Zoey, masyado kang confident sa sarili mo. Sa sobrang confident mo, ni hindi mo napansing kaya ko ulit syang agawin sayo." pinatong nya ang kamay nya sa isa pa nyang kamay at pinakita ang sing sing nya. "He's getting married to me"
Nilapitan ko sya at nginisian sya. "Hindi pa kayo kasal Irene. Kayang kaya ko pa syang bawiin sayo. Knowing Chase? Madali lang syang kunin. Reunion nga to diba? Pede kaming mag reunite" then I winked at her.
"You can never get him" pagdidiin nya.
"We'll see Irene. Hindi matatapos ang gabing to na walang nagyayaring 'witch's magic' I'll make sure of that" naglakad ako palabas at sinadyang banggain sya.
"Oopps. Sorry" medyo sarcastic kong sagot. Sa susunod Irene kapag kakalabanin mo ako, siguraduhin mong ikaw ang mananalo. Palagi ka na lang talo sa labanan kapag hindi kaharap si Chase eh. Napapailing na lang ako.
Pagkalabas ko, nakasalubong ko si Chase. Ano to?? Hinihintay si Irene? Nakakatawa sila. Mga pathetic. Tiningnan ko sya at tinaasan na kilay. Kitang kita ko ang paglunok nya at pag iwas ng tingin sakin.
"Hey, 10 minutes to 12 na Zoey!" biglang sabi ni Trade sakin. Oo nga pala. Tumungo ako sa kanya at hinanap si Serene
Bigla akong hinawakan ni Chase sa braso ko. "Zoey" sabi nya.
"Bitawan mo ko" sagot ko.
Hinubad nya ang kanyang suot na coat at binigay sakin yun. "Suutin mo yan, malamig na. Isa pa, maraming lalaki ang tumitingin sayo. Hindi ka ba naiilang?"
"Thanks but no thanks Chase." ngumisi ako saka lumapit pa sa kanya. Almost inhaling his breath.
"May fiancee ka diba? Bakit di mo sa kanya ibigay yan?" mula sa perpheral view ko ay si Irene. Lalong napangisi ako. Told you Irene. Hindi matatapos ang gabing ito ng hindi kita nasasaktan.
Pumihit ako. Yung dating na ang makikita ni Irene ay hinalikan ko si Chase. "Weak, hanggang ngayon hindi mo pa rin kayang panindigan ang desisyon mo"
Lumapit naman si Irene. Kitang kita ko ang galit nya sa mata at sa naka close fist nyang mga kamay. Natawa ako ng bahagya. Kinuha ko yung coat na inaalok nya sakin saka ngumiti at hinawakan sa balikat si Chase.
“Chase, thanks nga pala sa pag offer ng coat mo ha? Bukas ko na ang ibabalik” tapos hinalikan ko sya sa pisngi na lalong nagpagalit kay Irene. Wala naman talaga akong balak kunin ang coat na yun eh. Kung di lang hinahanap ng pagkakataon edi sana hindi ko na ginawa. Nahalikan ko pa tuloy ng hindi oras yung si Chase. Ekk.
----
Lumuhod si Trade sa harapan ni Serene. Her expression cannot be described by words. I know she has been waiting for the perfect time and tonight might just be the best night of her life.
“Will you marry me?” kitang kita ko ang pag agos ng luha ni Serene. Yes, she is happy and Im happy for them too. Masaya akong ang dalawa sa mga kaibigan ko ay magkakatuluyan. Destiny really has it’s thing.
“Yes ofcourse!” naiiyak na sagot ni Serene. Tumayo si Trade para isuot ang mamahaling singsing na binili nya sa New York nung isang araw.
Nakita kong umiiyak na rin si Trade. He must have love my friend that much. Kapag ang babae umiyak normal lang pero kapag ang lalaki umiyak, seryoso yan.
“So, when’s the wedding day?” biglang singit ko. Agad naman akong niyakap ni Serene sa sobrang saya. “I’m getting married!” sabi nya.
“Oo. Alam ko, nakita ko eh.” Pabalang kong sagot sa kanya. Bumitaw sya sa yakap. “Still the same Zoey.” Sagot nya.
“So, when’s the big day?” tanong naman ni Rank na kanina ko pang kasama.
Lumapit si Trade at kumapit sa waist ni Serene. Nagseselos na naman to kay Rank. Hinawakan ko ang kamay ni Rank. Magka holding hands kami ngayon. “Look. Wag ka ngang magselos kay Rank!”
Humarap naman ako kay Rank at tinakpan ang mukha. “Ikaw naman kasi, sobrang gwapo mo! Ang dami tuloy naiinsecure sayo!”
“Anu ba?” sabi nya sakin. “Problema mo?” tanong nya.
“Wala lang.” nginitian ko sya.
“Kung gwapo ako edi sana nagkagusto ka na sakin? Tss” inirapan nya ako saka naglakad palayo habang nakalagay sa bulsa nya ang kamay nya.
Umalis na rin sila Trade para ipamalita ang nalalapit nilang kasal. Ako naman ay naglakad lakad sa malawak na garden ng lugar na ito. Umupo ako sa isang bench at huminga ng malalim. Bitbit ko pa din ang coat ni Chase. Inamoy ko yun. Hindi pa rin sya nagpapalit ng pabango. Pinatong ko na lang yun sa bench at pinagmasdan ang mga ilaw sa paligid. Napakaliwanag.
“Bakit kailangan mo pang bumalik Zoey?” tanong nya mula sa likod. Naramdaman ko ang paglapit nya sakin.
“Wag kang mag-alala. Hindi ako bumalik dahil sayo. Uuwi na rin naman ako after ilang days kaya maghintay ka. Konting tiis na lang.” pang-aasar ko.
“Ok na ko eh. Pero nung bumalik ka, nagulo na ulit ang buhay ko! Ang buhay namin! Ano bang balak mo ha?” sigaw nya sakin. Napatingin ako sa kanya ng nakakunot ang noo.
“Teka nga Chase, bakit ka ba nagagalit sakin? Ano bang ginawa ko sayo” inis kong tanong kaya napatayo na rin ako.
“Bumalik ka Zoey! Yun ang problema! Yun ang nakakainis! Hindi ka lang kasi bumalik. Pati nararamdaman ko sayo bumalik din!”
“Wow. Nararamdaman mo sakin? Kelan pa nagkaroon nun Chase? Hindi ba, pinili mo si Irene over me? Anong hindi malinaw dun?”
“Hindi ko sya pinili. Umalis ka at iniwan mo ako. So, paano mo malalaman ang sagot ko? Hinintay kita Zoey! Hinintay kitang magising! Umalis lang ako saglit para umuwi at magpalit ng damit tapos pagbalik ko sa hospital wala na ka! Ginawa mo akong tanga.”
“Nung sinampal ako ni Irene at sinampal ko rin sya, sino bnag kinampihan mo? Diba si Irene? Bakit? Kasi yung part lang na sinampal ko sya ang nakita mo. Sino bang pinaniwalaan mo nun? Hindi ba si Irene? So wala na tayong pag-uusapan pa.” naglakad ako paalis ng pigilan nya ako.
“Sinundan kita sa Paris Zoey. Kaya lang, pagdating ko dun, may kapalit na pala ako. Sobrang saya mo. Bakit ganun mo ako kabilis palitan? Sabi ko maghintay ka diba? Bakit ka umalis?”