38.Bölüm
Evde sıkılmaktan ölmek üzereydim.
3 saate yakın ders çalışmıştım ve beynim beni terk etmişti. Arada mola vermiştim tabi. Yoksa beynim bu kadar bile beklemezdi. Başımın ağrısı beni delirtmek üzereydi.
Aşağıya inip bir ağrı kesici attım ağzıma.
Telefonumu aşağıda unuttuğumu fark ettim bu arada. Mutfak tezgahında bırakmışım öylece.
Bir an korktum acaba annemler bakmış mıdır telefonuma diye.
Ama şifreliydi telefonum.
Yani bakmaları biraz zor.
Şifreyi ikisine de söylememiştim.
Rahatladım.
Telefonda bir mesaj vardı.
Ezra'dan...
'Ne yapıyormuş bakalım benim sevgilim?'
2 saat önce atmıştı ama ben anca gördüm tabi.
'Sevgilini dersler yedi bitirdi.'
Çok geçmeden cevap attı.
'Oyu kıyamam ki :( Çözemediğin soru olursa bize gel :) hem odamı da hiç görmedin zaten'
'Tamam. Olursa gelirim :) e siz naptınız?'
'Film izledik biraz sonra ben ders çalışırken Afra Hüma'yla oynuyordu. Şimdi üçü de uyuyor Ufuk da dahil yani :D'
Bu arada bir mesaj daha geldi.
Efe'den.
Hayret!
'Alina! Konuşmaya ihtiyacım var kanka. Müsait misin?'
'Müsaitim tabi. Bir şey mi oldu?'
Bu arada Ezra'ya da bir cevap yazmam gerekiyordu.
'Uykuculara bak sen :D Sorularımı biriktireyim de sonra hepsini birden sorarım :)'
'Daha uzun kalırım diyorsun yani :) Bana uyar aşkım ;)'
Pisliğe bak!
Ah Ezra ah! Her cümlenin altından fesat düşünceler fırlamasa iyi çocuksun aslında.
Bu arada Efe'den de mesaj geldi.
'Evde işler karıştı ya. Kafayı yemek üzereyim. Yeliz'in annesi bizde. Annemle kavga edip duruyorlar. Babam kendini savunuyor. Yeliz bi odada ağlıyor kapıyı kitledi. Ben ne yapacağımı bilmiyorum. Kafayı yiyeceğim.'
Off!
Çocuğun sınav senesinde uğraştığı şeylere bak ya.
Kızkardeşim olsun istiyorum diyordu hep.
Şimdi olduğunu öğrendi ve kızkardeşi üzgün. O ise hiçbir şey yapamıyor. Haliyle berbat hissediyordur.
Bir şeyler yapmam lazım.
Saate baktım. 5'i geçiyordu.
Hava da kararır birazdan.
Efelere gitmeme izin vermez ki annemler.
Gerçi gitsem ne yaparım bilmiyorum ama en azından Yeliz'le konuşup odadan çıkması için ikna edebilirim.
Yeliz normalde umrumda değil ama Efe.
Gerçi Yeliz'in bana bir zararı yok ama kızın adının anılmadığı erkek kalmadı be.
Neyse neyse banane.
Ben şimdi annemleri nasıl ikna edeceğimi bulmalıyım.
'Efe, size gelmeye çalışacağım ben. En azından Yeliz'le konuşurum.'
'Aslında çok iyi olur Alina. Ama annenleri nasıl ikna edeceksin?'
'Onu ben de bulamadım henüz. Ama bir şansımı deneyeceğim'
'Tamam canım. Haber ver bana mutlaka.'
'Tamam.'
Bu arada Ezra'dan gelen mesaja cevap yazamamıştım.
'Aşkım şaka yapmıştım.'
Tabi en son bana uyar diyordu beyefendi.
Ben cevap atmayınca korktu tabi.
'Canım sonra konuşsak olur mu?'
'Tamam hayatım. Sen ders çalış hadi :))'
Of şimdi kendimi suçlu hissettim işte.
Aslında Ezra'ya söylerdim ama Efe'ye söz verdim.
Çocuk özellikle Ezra ve Helin'e söyleme dedi resmen.
E şimdi desem ki Efe'nin morali bozuk sordukça soracak ben anlatmak zorunda kalacağım.
Neyse en iyisi annemden izin almaya çalışayım.
Aşağı indim.
Annem yemek hazırlıyordu.
"Annoşum!"
"Efendim yavrum?"
"Ya şey Efe'yi biliyorsun."
"Biliyorum kızım ilkokuldan beri tanışıyorsunuz."
"İşte şey. Efe mesaj atmış da biraz canı sıkkınmış bazı ailevi sorunları falan varmış. Ben biraz onlara gitsem olur mu?"
"Saat 5 buçuk Alina. Bu saatte gidip ne zaman döneceksin? Hava da kararıyor zaten."
"Anne bu saat dediğin daha beş buçuk ya. Diziler bile başlamadı henüz. Hatta diziyi geçtim haberler bile başlamadı ya."
"Babana sor. O bırakırım, alırım derse gidersin."
"Tamamdır."
Hemen babamın yanına gittim.
"Babacım."
"Efendim kızım?"
"Efe'yi biliyorsun."
"Evet. Ne olmuş Efe'ye?"
"Morali çok bozuktu da ailevi problemleri falan varmış. Ben diyorum ki sen beni götürsen ben biraz ona destek olsam sonra sen beni eve geri getirsen olur mu babacım?"
"Şöförlük yap diyorsun yani."
"Ya lütfen baba. Çok kötü durumda çocuk."
"Tamam. Hadi hazırlan hemen."
"Aslan babam benim be. Tamam ya hazırım zaten. Üstüme bir şey alayım çıkalım."
Efelere vardığımızda Efe'yi çaldırdım.
Kapı açıldı ve Efe sirke satan bir suratla kapıda göründü.
Birlikte içeri girdik.
Hiçbir şey söylemeden elimden tutarak yukarı çıkardı beni.
Banyonun önüne gelince durduk.
Bu arada salondan gürültüler geliyordu.
Anlaşılan hâlâ bitmemişti kavgaları.
Banyo kapısını tıklattım.
"Efe git burdan!"
"Benim Alina."
"Alina? Okuldaki Alina mı?"
"Evet."
"Senin ne işin var burda?"
"Hadi tatlım aç kapıyı konuşalım."
"Ne konuşacağız? Ben ne kadar anlatsam da beni anlamayacaksın ki!"
"Nereden biliyorsun? Belki ben sana yardımcı olacağım"
"Yaşamadın ki benim yaşadıklarımı anlaman mümkün değil."
"Bir şans ver bana. Lütfen."
Kapının kilit sesi duyuldu.
Yeliz beni kolumdan çekip içeri soktuktan sonra Efe giremeden kapıyı kapattı.
Ve tekrar kitledi.
"Biraz destek olsan iyi olur çünkü gerçekten iyi değilim"
Yüzünden bunu anlamak zor değildi zaten.
Kıpkırmızı bir burun, kızarık ve şiş gözler, birbirine girmiş saçlar...
"Tamam. Hadi önce bi sen anlat bakalım."
-
Not: Bu bölüm milkseeyk'e geldi :))